الرمیه در مدرسه های قرآنی سودان
«الرّمیة» یا فاصله زمانی بین نماز صبح تا طلوع خورشید، وقت تدریس آیات قرآنی به دانش‌آموزان و نوشتن آنها روی لوح‌های چوبی است. بازه زمانی ، شیخ (مدرّس) در محل درس می‌نشیند و جمعی از فراگیران در مقابل او زانو می‌زنند و حلقه‌وار می‌نشینند. آنگاه هریک از دانش آموزان، آیات مربوط به درس قبلی خود را می‌خواند. سپس مدرّس، آیات جدید را به او درس می‌دهد و زمانی که مدرّس، به تدریس دیگران می‌پردازد، دانش‌آموزی که درسش مشخّص شده، درس جدید مربوط به خود را روی لوح می‌نگارد تا آن را به خوبی تمرین کند.
البتّه با توجّه به اینکه همه دانش آموزانی که در خلوه، حلقه‌وار در برابر استاد می‌نشینند، هم درس و هم سطح نیستند؛ چنین شیوه‌ای برای تدریس در خلوه مرسوم شده و ادامه یافته است. دانش‌آموزان برای نوشتنِ آیات مربوط به درس جدید خود بر روی لوح، از قرآن کریم استفاده می‌کنند. امّا اگر قرآن کریم، به تعداد مورد نیازِ دانش‌آموزان در دسترس آنان نباشد، دانش آموزانی که در سطح بالاتری هستند، در زمینه خواندن‌آیات و نوشتن آنها برای دانش‌آموزان سطح پایین‌تر، به استاد کمک می‌کنند. معمولاً دانش‌آموزان خلوه‌ها، هر روز آیاتی از قرآن کریم را حفظ می‌کنند.[۱][۲]
نیز نگاه کنید به
مدرسه‌های قرآنی(خلوه‌های قرآنی) در سودان؛ یک روز درسی در خلوه‌های قرآنی سودان؛ الضّحَوَة در خلوه‌های قرآنی سودان؛ الظهريه در خلوه‌های قرآنی سودان؛ السُّبُع در خلوه‌های قرآنی سودان
کتابشناسی
- ↑ جلال الدين محمّد صالح(2013)، مقالات عن الخلاوي القرآنية في كرن، به نقل از پایگاه اینترنتی«حرکة الإصلاح الإسلامی الإرتری»، به نشانی:http://www.islaher.org
- ↑ معماریان، مریم، امیدی، مصطفی (1394). جامعه و فرهنگ سودان. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.321-322.