تبلیغات تلویزیونی در فرانسه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۵

ژنرال دوگل در نوامبر 1967 به نخست وزیرش، ژرژپمپیدو، اجازه پخش آگهی‌های تلویزیونی را داد و این مساله باعث یکی از سخت‌ترین درگیری‌هایی شد که فرانسه تا آن زمان، با آن روبه رو شده بود. اول اکتبر 1968، ساعت 19:47 دقیقه، فرانسویانی که مشغول تماشای تلویزیون بودند، ناگهان شخص پیژامه پوشیده‌ای را که تازه از خواب برخاسته بود، روی صفحه گیرنده‌های خود دیدند که به سرعت، به سوی یخچال رفت و بسته‌ای پنیر بورسن برداشت. در این آگهی، او ظرف 30 ثانیه، 18 بار نام بورسن را تکرار کرد. با این تبلیغ کوتاه، آگهی‌های تلویزیونی در فرانسه متولد شد. آن هم، درست چند ماه بعد از ماه مه که فرانسویان می‌پنداشتند جامعه مصرفی مرتد است. فردای آن روز از کسانی که این آگهی را دیده بودند آماری گرفته شد: 55% راضی و 45% ناراضی بودند. نخستین آگهی با مخالفت شدید احزاب سیاسی روبه رو شد.

با این که در ابتدای کار جانب احتیاط را گرفتند، باز هم از اهمیت مساله کم نشد: تمامی محصولات اجازه تبلیغ در تلویزیون را نداشتند. هیات وزیران مجوز تبلیغ کالاها را در تلویزیون صادر می‌کرد. اولین فهرست از محصولات واجد شرایط متعلق به کالاهایی بودکه در آن زمان اولویت داشتند: 25% وسایل منزل(گاز، یخچال، جاروبرقی، اتو و...) 25% منسوجات و 50% مواد خوراکی. بعدها به تدریج انواع اتومبیل، مواد پاک‌کننده، و لوازم آرایشی به جرگه تبلیغات پیوستند. مدیر سازمان تبلیغات تلویزیونی را نخست وزیر انتخاب می‌کرد و نخستین کسی که عهده‌دار این سمت جدید شد، ژان کلود سروان شربر بود.

قوانینی نیز در این باره وضع شده بود: هرگز بین دو برنامه آگهی پخش نشود و آگهی‌ها فقط، قبل از خبر پخش شوند. حتی رعایت این احتیاط‌ها برای فرو نشاندن خشم مخالفان کافی نبود. احزاب سیاسی خشمگین شده بودند و مطبوعات نیز موقعیت خود را در خطر می‌دیدند. در آوریل 1968 در مجلس درگیری شدیدی بر سر این مساله روی داد. طرحی ارائه داده شد که به موجب آن برای تصمیم‌گیری‌های دولت، در اموری این چنین مهم – اجازه پخش تبلیغات از تلویزیون – محدودیتی قائل شوند. از کمونیست‌ها گرفته تا راست‌گراها، همه و همه، دولت را برای به وجود آوردن چنین وضعیتی سرزنش کردند. عاقبت، مجلس سنا به کمک دولت شتافت و به این قضیه خاتمه داد. قضات عالی رتبه زیرکانه اعلام کردند که شبکه او.ار.ت.اف برای تامین بودجه، حق یافتن منابع درآمدی جدید را دارد به شرط این که، این درآمد از طریق شبه مالیات تامین نشود. سرانجام، تصمیم به نفع دولت گرفته شد. امروز دیگر هیچ‌کس نمی‌تواند از تبلیغات تلویزیونی بگذرد: نه شبکه‌های خصوصی و نه شبکه‌های دولتی، حتی بینندگان و آگهی‌دهندگان نیز از این امر مستثنی نیستند. امروزه مقررات پخش آگهی در تلویزیون فرانسه این چنین است: بیش از 12 دقیقه آگهی در ساعت مجاز نیست. آگهی‌ها روی شبکه‌های تجاری نباید از 4 دقیقه و نیم و در شبکه‌های دولتی از 6 دقیقه، به طور ممتد تجاوز کند و فقط پخش یک بار آگهی در بین فیلم مجاز است که به دو بار رسید. بیشترین سهم تبلیغاتی را شبکه ت.اف 1 با 55% دارا ست.^[۱]

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

↑ نعیمی گورابی، محمدحسین(1392). جامعه و فرهنگ فرانسه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ( در دست انتشار )،

[1] نعیمی گورابی، محمدحسین(1392). جامعه و فرهنگ فرانسه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ( در دست انتشار )،

[۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-==== تبليغات تلويزيوني در فرانسه ====
-ژنرال دوگل در نوامبر 1967 به نخست وزيرش، ژرژپمپيدو، اجازه پخش آگهي هاي تلويزيوني را داد و اين مساله باعث يكي از سخت ترين درگيري هايي شد كه فرانسه تاآن زمان، باآن روبه رو شده بود. اول اكتبر 1968، ساعت 47/19 دقيقه، فرانسوياني كه مشغول تماشاي تلويزيون بودند، ناگهان شخص پيژاما پوشيده اي را كه تازه از خواب برخاسته بود، روي صفحه گيرنده هاي خود ديدند كه به سرعت، به سوي يخچال رفت و بسته اي پنير بورسن برداشت. در اين آگهي، او ظرف 30 ثانيه، 18 بار نام بورسن را تكرار كرد. با اين تبليغ كوتاه، آگهي هاي تلويزيوني در فرانسه متولد شد. آن هم، درست چند ماه بعد از ماه مه كه فرانسويان مي پنداشتند جامعه مصرفي مرتد است. فردای آن روز از كساني كه اين آگهي را ديده بودند آماري گرفته شد: 55% راضي و 45% ناراضي بودند. نخستين آگهي با مخالفت شديد احزاب سياسي روبه رو شد.
-با اين كه در ابتداي كار جانب احتياط را گرفتند، باز هم از اهميت مساله كم نشد: تمامي محصولات اجازه تبليغ در تلويزيون را نداشتند. هیات وزيران مجوز تبليغ كالاها را در تلويزيون صادر مي كرد. اولين فهرست از محصولات واجد شرايط متعلق به كالاهايي بودكه در آن زمان اولويت داشتند: 25% وسايل منزل(گاز، يخچال، جاروبرقي، اتو و...) 25% منسوجات و 50% مواد خوراكي . بعدها به تدريج انواع اتومبيل، مواد پاك كننده، و لوازم آرايشي به جرگه تبليغات پيوستند. مدير سازمان تبليغات تلويزيوني را نخست وزير انتخاب مي كرد و نخستين كسي كه عهده دار اين سمت جديد شد، ژان  كلود سروان شربر بود.
-قوانيني نيز در اين باره وضع شده بود: هرگز بين دو برنامه آگهي پخش نشود و آگهي ها فقط، قبل از خبر پخش شوند. حتي رعايت اين احتياط ها براي فرو نشاندن خشم مخالفان كافي نبود. احزاب سياسي خشمگين شده بودند و مطبوعات نيز موقعيت خود را در خطر مي ديدند. در آوريل 1968 در مجلس درگيري شديدي بر سر اين مساله روي داد. طرحي ارائه داده شد كه به موجب آن براي تصميم گيري هاي دولت، در اموري اين چنين مهم – اجازه پخش تبليغات از تلويزيون – محدوديتي قائل شوند. از كمونيست ها گرفته گرفته تا راست گراها ، همه و همه ، دولت را براي به وجود آوردن چنين وضعيتي سرزنش كردند. عاقبت، مجلس سنا به كمك دولت شتافت و به اين قضيه خاتمه داد. قضات عالي رتبه زيركانه اعلام كردند كه شبكه او.ار.ت.اف براي تامين بودجه، حق يافتن منابع در امدي جديد را دارد به شرط اين كه، اين درآمد از طريق شبه ماليات تامين نشود. سرانجام، تصميم به نفع دولت گرفته شد. امروز دیگر هيچ كس نمي تواند از تبليغات تلويزيوني بگذرد: نه شبكه هاي خصوصي و نه شبكه هاي دولتي ، حتي بينندگان  و آگهي دهندگان نيز از اين امر مستثني نيستند. امروزه مقررات پخش آگهي در تلويزيون فرانسه اين چنين است : بيش از 12 دقيقه آگهي در ساعت مجاز نيست. آگهي ها روي شبكه هاي تجاري نبايد از 4 دقيقه و نيم و در شبكه هاي دولتي از 6 دقيقه، به طور ممتد تجاوز كند و فقط پخش يك بار آگهي در بين فيلم مجاز است  كه به دو بار رسيد. بيشترين سهم تبليغاتي را شبكه ت.اف 1 با 55% دارا ست.
+[https://dmelal.ir/index.php?title=%DA%98%D9%86%D8%B1%D8%A7%D9%84_%D8%AF%D9%88%DA%AF%D9%84 ژنرال دوگل] در نوامبر 1967 به نخست وزیرش، ژرژپمپیدو، اجازه پخش آگهی‌های تلویزیونی را داد و این مساله باعث یکی از سخت‌ترین درگیری‌هایی شد که فرانسه تا آن زمان، با آن روبه رو شده بود. اول اکتبر 1968، ساعت 19:47 دقیقه، فرانسویانی که مشغول تماشای تلویزیون بودند، ناگهان شخص پیژامه پوشیده‌ای را که تازه از خواب برخاسته بود، روی صفحه گیرنده‌های خود دیدند که به سرعت، به سوی یخچال رفت و بسته‌ای پنیر بورسن برداشت. در این آگهی، او ظرف 30 ثانیه، 18 بار نام بورسن را تکرار کرد. با این تبلیغ کوتاه، آگهی‌های تلویزیونی در فرانسه متولد شد. آن هم، درست چند ماه بعد از ماه مه که فرانسویان می‌پنداشتند جامعه مصرفی مرتد است. فردای آن روز از کسانی که این آگهی را دیده بودند آماری گرفته شد: 55% راضی و 45% ناراضی بودند. نخستین آگهی با مخالفت شدید احزاب سیاسی روبه رو شد.
+با این که در ابتدای کار جانب احتیاط را گرفتند، باز هم از اهمیت مساله کم نشد: تمامی محصولات اجازه تبلیغ در تلویزیون را نداشتند. هیات وزیران مجوز تبلیغ کالاها را در تلویزیون صادر می‌کرد. اولین فهرست از محصولات واجد شرایط متعلق به کالاهایی بودکه در آن زمان اولویت داشتند: 25% وسایل منزل(گاز، یخچال، جاروبرقی، اتو و...) 25% منسوجات و 50% مواد خوراکی. بعدها به تدریج انواع اتومبیل، مواد پاک‌کننده، و لوازم آرایشی به جرگه تبلیغات پیوستند. مدیر سازمان تبلیغات تلویزیونی را نخست وزیر انتخاب می‌کرد و نخستین کسی که عهده‌دار این سمت جدید شد، ژان  کلود سروان شربر بود.
+قوانینی نیز در این باره وضع شده بود: هرگز بین دو برنامه آگهی پخش نشود و آگهی‌ها فقط، قبل از خبر پخش شوند. حتی رعایت این احتیاط‌ها برای فرو نشاندن خشم مخالفان کافی نبود. احزاب سیاسی خشمگین شده بودند و مطبوعات نیز موقعیت خود را در خطر می‌دیدند. در آوریل 1968 در مجلس درگیری شدیدی بر سر این مساله روی داد. طرحی ارائه داده شد که به موجب آن برای تصمیم‌گیری‌های دولت، در اموری این چنین مهم – اجازه پخش تبلیغات از تلویزیون – محدودیتی قائل شوند. از کمونیست‌ها گرفته تا راست‌گراها، همه و همه، دولت را برای به وجود آوردن چنین وضعیتی سرزنش کردند. عاقبت، مجلس سنا به کمک دولت شتافت و به این قضیه خاتمه داد. قضات عالی رتبه زیرکانه اعلام کردند که شبکه او.ار.ت.اف برای تامین بودجه، حق یافتن منابع درآمدی جدید را دارد به شرط این که، این درآمد از طریق شبه مالیات تامین نشود. سرانجام، تصمیم به نفع دولت گرفته شد. امروز دیگر هیچ‌کس نمی‌تواند از تبلیغات تلویزیونی بگذرد: نه شبکه‌های خصوصی و نه شبکه‌های دولتی، حتی بینندگان و آگهی‌دهندگان نیز از این امر مستثنی نیستند. امروزه مقررات پخش آگهی در تلویزیون فرانسه این چنین است: بیش از 12 دقیقه آگهی در ساعت مجاز نیست. آگهی‌ها روی شبکه‌های تجاری نباید از 4 دقیقه و نیم و در شبکه‌های دولتی از 6 دقیقه، به طور ممتد تجاوز کند و فقط پخش یک بار آگهی در بین فیلم مجاز است  که به دو بار رسید. بیشترین سهم تبلیغاتی را شبکه ت.اف 1 با 55% دارا ست.<ref>نعیمی گورابی، محمدحسین(1392). جامعه و فرهنگ [[فرانسه]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] ( در دست انتشار )،</ref>
+== نیز نگاه کنید به ==
+[https://dmelal.ir/%D8%B1%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D9%88%20%D9%88%20%D8%AA%D9%84%D9%88%DB%8C%D8%B2%DB%8C%D9%88%D9%86%20%D8%AF%D8%B1%20%DA%A9%D8%A7%D9%86%D8%A7%D8%AF%D8%A7 رادیو و تلویزیون در کانادا]؛ [https://dmelal.ir/%D8%AA%D9%84%D9%88%DB%8C%D8%B2%DB%8C%D9%88%D9%86%20%D8%AF%D8%B1%20%D8%B1%D9%88%D8%B3%DB%8C%D9%87 تلویزیون در روسیه]؛ [https://dmelal.ir/%D8%AA%D9%84%D9%88%DB%8C%D8%B2%DB%8C%D9%88%D9%86%20%D8%AF%D8%B1%20%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86 تلویزیون در افغانستان]؛ [https://dmelal.ir/%D8%AA%D9%84%D9%88%DB%8C%D8%B2%DB%8C%D9%88%D9%86%20%D8%AF%D8%B1%20%D8%AA%D9%88%D9%86%D8%B3 تلویزیون در تونس]؛ [https://dmelal.ir/%D8%AA%D9%84%D9%88%DB%8C%D8%B2%DB%8C%D9%88%D9%86%20%D8%AF%D8%B1%20%DA%98%D8%A7%D9%BE%D9%86 تلویزیون در ژاپن]؛ [https://dmelal.ir/%D8%AA%D9%84%D9%88%DB%8C%D8%B2%DB%8C%D9%88%D9%86%20%D8%AF%D8%B1%20%DA%A9%D9%88%D8%A8%D8%A7 تلویزیون در کوبا]؛ [https://dmelal.ir/%D8%AA%D9%84%D9%88%DB%8C%D8%B2%DB%8C%D9%88%D9%86%20%D8%AF%D8%B1%20%D9%84%D8%A8%D9%86%D8%A7%D9%86 تلویزیون در لبنان]؛ [https://dmelal.ir/%D8%AA%D9%84%D9%88%DB%8C%D8%B2%DB%8C%D9%88%D9%86%20%D8%AF%D8%B1%20%D9%85%D8%B5%D8%B1 تلویزیون در مصر]؛ [https://dmelal.ir/%D8%AA%D9%84%D9%88%DB%8C%D8%B2%DB%8C%D9%88%D9%86%20%D8%AF%D8%B1%20%DA%86%DB%8C%D9%86 تلویزیون در چین]؛ [https://dmelal.ir/%D8%AA%D9%84%D9%88%DB%8C%D8%B2%DB%8C%D9%88%D9%86%20%D8%AF%D8%B1%20%D8%B3%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%84 تلویزیون در سنگال]؛ [https://dmelal.ir/%D8%AA%D9%84%D9%88%DB%8C%D8%B2%DB%8C%D9%88%D9%86%20%D8%AF%D8%B1%20%D8%A2%D8%B1%DA%98%D8%A7%D9%86%D8%AA%DB%8C%D9%86 تلویزیون در آرژانتین]؛ [https://dmelal.ir/%D8%AA%D9%84%D9%88%DB%8C%D8%B2%DB%8C%D9%88%D9%86%20%D8%AF%D8%B1%20%D9%85%D8%A7%D9%84%DB%8C تلویزیون در مالی]؛ [https://dmelal.ir/%D8%AA%D9%84%D9%88%DB%8C%D8%B2%DB%8C%D9%88%D9%86%20%D8%AF%D8%B1%20%D8%B3%D9%88%D8%AF%D8%A7%D9%86 تلویزیون در سودان]؛ [https://dmelal.ir/%D8%AA%D9%84%D9%88%DB%8C%D8%B2%DB%8C%D9%88%D9%86%20%D8%AF%D8%B1%20%D8%B3%D8%A7%D8%AD%D9%84%20%D8%B9%D8%A7%D8%AC تلویزیون در ساحل عاج]؛ [https://dmelal.ir/%D8%B1%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D9%88%20%D9%88%20%D8%AA%D9%84%D9%88%DB%8C%D8%B2%DB%8C%D9%88%D9%86%20%D8%AF%D8%B1%20%D8%B2%DB%8C%D9%85%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%88%D9%87 رادیو و تلویزیون در زیمبابوه]؛ [https://dmelal.ir/%D8%AA%D9%84%D9%88%DB%8C%D8%B2%DB%8C%D9%88%D9%86%20%D8%AF%D8%B1%20%D8%AA%D8%A7%DB%8C%D9%84%D9%86%D8%AF تلویزیون در تایلند]؛ [https://dmelal.ir/%D8%AA%D9%84%D9%88%DB%8C%D8%B2%DB%8C%D9%88%D9%86%20%D8%AF%D8%B1%20%D8%A7%D9%88%DA%A9%D8%B1%D8%A7%DB%8C%D9%86 تلویزیون در اوکراین]؛ [https://dmelal.ir/%D8%AA%D9%84%D9%88%DB%8C%D8%B2%DB%8C%D9%88%D9%86%20%D8%AF%D8%B1%20%D8%A7%D8%B3%D9%BE%D8%A7%D9%86%DB%8C%D8%A7 تلویزیون در اسپانیا]؛ [https://dmelal.ir/%D8%AA%D9%84%D9%88%DB%8C%D8%B2%DB%8C%D9%88%D9%86%20%D8%AF%D8%B1%20%D8%A7%D8%B1%D8%AF%D9%86 تلویزیون در اردن]؛ [https://dmelal.ir/%D8%AA%D9%84%D9%88%DB%8C%D8%B2%DB%8C%D9%88%D9%86%20%D8%AF%D8%B1%20%D8%A7%D8%AA%DB%8C%D9%88%D9%BE%DB%8C تلویزیون در اتیوپی]؛ [https://dmelal.ir/%D8%AA%D9%84%D9%88%DB%8C%D8%B2%DB%8C%D9%88%D9%86%20%D8%AF%D8%B1%20%D8%B3%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%84%D8%A6%D9%88%D9%86 تلویزیون در سیرالئون]؛ [https://dmelal.ir/%D8%AA%D9%84%D9%88%DB%8C%D8%B2%DB%8C%D9%88%D9%86%20%D8%AF%D8%B1%20%D9%82%D8%B7%D8%B1 تلویزیون در قطر]
+== کتابشناسی ==