تاریخچه و نقش خاندان بوناگ در تایلند: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۸: | خط ۸: | ||
[[روابط تایلند با ج.ا.ایران|روابط تایلند با ج.ا.ایران؛]] [[ایرانشناسی و ایرانشناسان در تایلند]]؛ [[ایرانشناسی در تایلند]]؛ [[مباحث مهم ایرانشناسی در تایلند]] | [[روابط تایلند با ج.ا.ایران|روابط تایلند با ج.ا.ایران؛]] [[ایرانشناسی و ایرانشناسان در تایلند]]؛ [[ایرانشناسی در تایلند]]؛ [[مباحث مهم ایرانشناسی در تایلند]] | ||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
<references /> | |||
[[رده:ایرانی تباران]] | |||
[[رده:اقوام ایرانی تباران در سایر کشورها]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۴۷
خانوادهٔ تایلندی بوناگ، بهسبب انتساب به شیخ احمد قمی خود را ایرانیتبار میدانند. این خانوادهٔ اصیل و قدیمی نقش بزرگی در استقرار خاندان سلطنتی چاکری بر تخت سلطنت تایلند داشته است؛ از میان آنها تاکنون افراد بسیاری به مقامات عالی تایلند، از جمله به نیابت سلطنت رامای چهارم و رامای پنجم (با خطاب والاحضرت) و به نخستوزیری رسیدهاند. بررسی تاریخچه و شجرهشناسی این خانواده، امروزه یکی از مباحث رایج ایرانشناسی در تایلند است.
خاندان بوناگ از شاخهٔ بودایی بازماندگان شیخ احمد قمی شمرده میشوند و گویا نسبت آنها به «سون» یکی از فرزندان «چای» میرسد که در ۱۷۵۰م، با عنوان «پیاپت پی چای» (Paya Petpichai) در معبد «پراپوت هاپات» (Pra Putthabat) بههمراه گروه کثیری از بازماندگان مهاجر ایرانی در آیوتایا از تشیع به آئین بوداییگرویدند تا اشتغال آنها در دستگاههای دولتی منعی نداشته باشد[۱].
برای نخستینبار در ۱۹۰۵م کتابی با عنوان خاندانهای دولتی بزرگ (تایلند) که جلد اول آن به خانوادههای اشرافی تایلند اختصاص داشت، بهزبان تایی و به قلم کولاپ (K.S.R.Kulap) در بانکوک منتشر شد. این کتاب پژوهش کاملی در اینزمینه شمرده میشود و گویا در آن به برخی از اجداد خاندان بوناگ سیام که تبار ایرانی داشتهاند، اشاره شده است. در سالهای بعد نیز پژوهشهای دیگری در اینزمینه به زبان تایلندی منتشر شده است[۲].
نیز نگاه کنید به
روابط تایلند با ج.ا.ایران؛ ایرانشناسی و ایرانشناسان در تایلند؛ ایرانشناسی در تایلند؛ مباحث مهم ایرانشناسی در تایلند
کتابشناسی
- ↑ محمدربیع بن محمدابراهیم (۱۳۵۶). سفینه سلیمانی (سفرنامه سفیر ایران به سیام). تصحیح و تحشیه عباس فاروقی. تهران: دانشگاه تهران، مؤسسه انتشارات،زیرنویس.280.
- ↑ الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ تایلند. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بینالمللی الهدی،ص.333.