سواحل دریای سرخ: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
دریای سرخ، یکی از مهمترین جاذبههای طبیعی گردشگری در [[سودان]] است. این دریا از نظر نداشتن آلودگی و شفافیّت آب، یکی از پاکترین دریاهای جهان بهشمار میرود. شفافیّت آب این دریا، تماشای انواع آبزیان و مرجانهای آن را جذّابتر و چشم نوازتر میکند. از اینرو بسیاری از گردشگران، بهویژه علاقمندان به دریانوردی، غوّاصی و انواع ورزشهای آبی، به این دریا و سواحل آن توجّه دارند<ref>برگرفته از 2013 ,<nowiki>https://sudanway.sd/tourism_msaaif_RedSea.htm</nowiki> | دریای سرخ، یکی از مهمترین جاذبههای طبیعی گردشگری در [[سودان]] است. این دریا از نظر نداشتن آلودگی و شفافیّت آب، یکی از پاکترین دریاهای جهان بهشمار میرود. شفافیّت آب این دریا، تماشای انواع آبزیان و مرجانهای آن را جذّابتر و چشم نوازتر میکند. از اینرو بسیاری از گردشگران، بهویژه علاقمندان به دریانوردی، غوّاصی و انواع ورزشهای آبی، به این دریا و سواحل آن توجّه دارند<ref>برگرفته از 2013 ,<nowiki>https://sudanway.sd/tourism_msaaif_RedSea.htm</nowiki></ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
<references /> | |||
==منبع اصلی== | |||
معماریان، مریم، امیدی، مصطفی (1394). جامعه و فرهنگ [[سودان]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، | |||
==نویسندگان مقاله== | |||
مریم معماریان و مصطفی امیدی | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۲۲:۱۰
دریای سرخ، یکی از مهمترین جاذبههای طبیعی گردشگری در سودان است. این دریا از نظر نداشتن آلودگی و شفافیّت آب، یکی از پاکترین دریاهای جهان بهشمار میرود. شفافیّت آب این دریا، تماشای انواع آبزیان و مرجانهای آن را جذّابتر و چشم نوازتر میکند. از اینرو بسیاری از گردشگران، بهویژه علاقمندان به دریانوردی، غوّاصی و انواع ورزشهای آبی، به این دریا و سواحل آن توجّه دارند[۱].
نیز نگاه کنید به
نظام فرهنگی سودان؛ صنعت گردشگری سودان؛ جاذبههای گردشگری در سودان
کتابشناسی
- ↑ برگرفته از 2013 ,https://sudanway.sd/tourism_msaaif_RedSea.htm
منبع اصلی
معماریان، مریم، امیدی، مصطفی (1394). جامعه و فرهنگ سودان. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی،
نویسندگان مقاله
مریم معماریان و مصطفی امیدی