خوشنویسان مشهور چین باستان: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
=== ''- خوشنویسان معروف'' ===
خوشنویسان معروف در دوران چین باستان عبارت است از :


==== ''وانگ شی جی'' ====
=== [[وانگ شی جی، خوشنویس چینی|وانگ شی جی]] ===
«وانگ­شی­جی»، در خانواده­ای اصیل به دنیا آمد. وقتی وی از شغل دولتی استعفا کرد، در شَن یین[[خوشنویسان مشهور چین باستان# ftn1|(Shanyin]])، گویجی[[خوشنویسان مشهور چین باستان# ftn2|(Guiji]]) (شائوشینگ[[خوشنویسان مشهور چین باستان# ftn3|(Shaoxing]]) کنونی استان جه جیانگ[[خوشنویسان مشهور چین باستان# ftn4|(Zhejiang]])) اقامت گزید. او در سال­ های نخست زندگی، خوشنویسی را از «وِی­فورِن[[خوشنویسان مشهور چین باستان# ftn5|(Wei Furen]])» فراگرفت. بعدها خط نویسی مرسوم و شکسته را از «جانگ­یو[[خوشنویسان مشهور چین باستان# ftn6|(Zhang You]])» و «جانگ­جی[[خوشنویسان مشهور چین باستان# ftn7|(Zhang Zhi]]» آموخت. وی نقاط قوت هر یک از اساتید را فراگرفت تا سبک خاص خودش را ایجاد کند. ارزش آثار او با استفاده از نوشتار رسمی، کاراکتر­های معمولی، پیوسته نویسی و خط شکسته، از سطح هنری اساتید پیشین خوشنویسی فراتر رفت. او توسعه ­ی خوشنویسی را از مسیر طبیعی به سمت یادگیری مهارت­ های جدید هدایت و آن را به کمال رساند. وی در دوران حیات خود مشهور و در نسل­ های بعد به عنوان «حکیم خوشنویس واقعی» محترم شمرده می­ شد.
[[وانگ شی جی، خوشنویس چینی|«وانگ­ شی ­جی»]]، در خانواده­ای اصیل به دنیا آمد. وقتی وی از شغل دولتی استعفا کرد، در شَن یین[[خوشنویسان مشهور چین باستان# ftn1|(Shanyin]])، گویجی[[خوشنویسان مشهور چین باستان# ftn2|(Guiji]]) (شائوشینگ[[خوشنویسان مشهور چین باستان# ftn3|(Shaoxing]]) کنونی استان جه جیانگ[[خوشنویسان مشهور چین باستان# ftn4|(Zhejiang]])) اقامت گزید. او در سال­ های نخست زندگی، [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] را از «وِی­فورِن[[خوشنویسان مشهور چین باستان# ftn5|(Wei Furen]])» فراگرفت. بعدها خط نویسی مرسوم و شکسته را از «جانگ ­یو[[خوشنویسان مشهور چین باستان# ftn6|(Zhang You]])» و «جانگ­ جی[[خوشنویسان مشهور چین باستان# ftn7|(Zhang Zhi]]» آموخت. وی نقاط قوت هر یک از اساتید را فراگرفت تا سبک خاص خودش را ایجاد کند. ارزش آثار او با استفاده از نوشتار رسمی، کاراکتر­های معمولی، پیوسته نویسی و خط شکسته، از سطح هنری اساتید پیشین [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] فراتر رفت. او توسعه ­ی [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] را از مسیر طبیعی به سمت یادگیری مهارت­ های جدید هدایت و آن را به کمال رساند. وی در دوران حیات خود مشهور و در نسل­ های بعد به عنوان «حکیم خوشنویس واقعی» محترم شمرده می­ شد.


«پیش به سوی عمارت کوشک فانوسی» مشهورترین نمونه ­ی آثار پیوسته نویسی «وانگ شی­جی» است. این اثر به عنوان «نخستین اثر پیوسته نویسی زیر آسمان» شمرده می­ شود.
«پیش به سوی عمارت کوشک فانوسی» مشهورترین نمونه ­ی آثار پیوسته نویسی [[وانگ شی جی، خوشنویس چینی|«وانگ شی ­جی»]] است. این اثر به عنوان «نخستین اثر پیوسته نویسی زیر آسمان» شمرده می­ شود.


گفته می­ شود که «وانگ» این اثر را بار­ها باز نویسی کرد، ولی احساس کرد نمی ­تواند آن اثر اصلی را که می ­خواهد به وجود آورد. این اثر به یک گنجینه ­ی گرانبهای خانوادگی تبدیل شد. بعد­ها، این اثر به «جی­یونگ[[خوشنویسان مشهور چین باستان# ftn8|(Zhiyong]])»، هفتمین نسل از باز ماندگان «وانگ­شی­جی» که او هم یک خوشنویس مشهوری بود، تقدیم شد.
گفته می­ شود که «وانگ» این اثر را بار­ها باز نویسی کرد، ولی احساس کرد نمی ­تواند آن اثر اصلی را که می ­خواهد به وجود آورد. این اثر به یک گنجینه ­ی گرانبهای خانوادگی تبدیل شد. بعد­ها، این اثر به «جی ­یونگ[[خوشنویسان مشهور چین باستان# ftn8|(Zhiyong]])»، هفتمین نسل از باز ماندگان [[وانگ شی جی، خوشنویس چینی|«وانگ ­شی­ جی»]] که او هم یک خوشنویس مشهوری بود، تقدیم شد<ref><sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. جلد سوم، ص. 1152-1153</big></sub></ref>.


==== ''وانگ شیان جیان'' ====
=== [[وانگ شیان جیان، خوشنویس چینی|وانگ شیان جیان]] ===
«وانگ­شیان­جی» پسر هفتم «وانگ شی­جی» هم خوشنویس خوبی بود، او به ویژه، در نوشتن خط پیوسته و خط شکسته شهرت داشت. وی با به ارث بردن دستاوردهای پدرش، سبک­ های ابتدایی و دشوار خوشنویسی را توسعه داد. وی ظریف و برجسته می ­نوشت و سبکش تأثیر فراوانی در نسل ­های بعدی گذاشت. آثار خوشنویسی دو وانگ هنوز هم به­ صورت وسیع چاپ و منتشر می­ شود و آخرین چاپ آن«''مجموعه ­ی کامل آثار خوشنویسی چینی»''، است که در هنرکده­ ی رونگ بائوزَی[[خوشنویسان مشهور چین باستان# ftn9|(Rongbaozai]]) [http://wiki.icro.ir/%D9%BE%DA%A9%D9%86 پکن] به چاپ رسید که دو جلد از آن مربوط به آثار این دو نفر است.   
[[وانگ شیان جیان، خوشنویس چینی|«وانگ ­شیان­ جی»]] پسر هفتم «وانگ شی­جی» هم خوشنویس خوبی بود، او به ویژه، در نوشتن خط پیوسته و خط شکسته شهرت داشت. وی با به ارث بردن دستاوردهای پدرش، سبک­ های ابتدایی و دشوار [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] را توسعه داد. وی ظریف و برجسته می ­نوشت و سبکش تأثیر فراوانی در نسل ­های بعدی گذاشت. آثار [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] دو وانگ هنوز هم به­ صورت وسیع چاپ و منتشر می­ شود و آخرین چاپ آن«''مجموعه ­ی کامل آثار خوشنویسی چینی»''، است که در هنرکده­ ی رونگ بائوزَی[[خوشنویسان مشهور چین باستان# ftn9|(Rongbaozai]]) [http://wiki.icro.ir/%D9%BE%DA%A9%D9%86 پکن] به چاپ رسید که دو جلد از آن مربوط به آثار این دو نفر است<ref><sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. جلد سوم، ص. 1154</big></sub></ref>.   


==== ''چوسویلیانگ'' ====
=== [[چوسویلیانگ، خوشنویس چینی|چوسویلیانگ]] ===
«چو سویلیانگ»(659 یا 658-596 میلادی) یکی از وزرای خوشنویس دوران امپراتوری تانگ بود. وی وقتی از کار برکنار و از دربار اخراج شد، فوت کرد. او ابتدا سبک خوشنویسی «شی­لیانگ» و «اویانگ­شون» و سپس «یو­شینان» را مورد مطالعه قرار داد. او در پایان، آثار دو وانگ را مطالعه و سبک مختص به خود را ابداع کرد. وی در سال­ های باقی مانده از زندگیش، سبک موج دار و خط نویسی معمولی را که نسل­ های بعد را به شدت تحت تأثیر قرار داد، به وجود آورد. «چو سویلیانگ» به همراه «اویانگ­شون»، «یو شینان» و «شووِجی»(713-649 میلادی)، به عنوان چهار خوشنویس بزرگ دوران اولیه­ ی تانگ مشهور هستند. مورد احترام ترین اثر وی «پیش به سوی بتکده­ ی قو­های وحشی آموزه ­های مقدس» است.
[[چوسویلیانگ، خوشنویس چینی|«چو سویلیانگ»]](659 یا 658-596 میلادی) یکی از وزرای خوشنویس [[سلسله تانگ|دوران امپراتوری تانگ]] بود. وی وقتی از کار برکنار و از دربار اخراج شد، فوت کرد. او ابتدا سبک [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] «شی­لیانگ» و «اویانگ­شون» و سپس «یو­شینان» را مورد مطالعه قرار داد. او در پایان، آثار دو وانگ را مطالعه و سبک مختص به خود را ابداع کرد. وی در سال­ های باقی مانده از زندگیش، سبک موج دار و خط نویسی معمولی را که نسل­ های بعد را به شدت تحت تأثیر قرار داد، به وجود آورد. [[چوسویلیانگ، خوشنویس چینی|«چو سویلیانگ»]] به همراه «اویانگ ­شون»، «یوشی نان» و «شووِجی»(713-649 میلادی)، به عنوان چهار خوشنویس بزرگ [[سلسله تانگ|دوران اولیه­ ی تانگ]] مشهور هستند. مورد احترام ترین اثر وی «پیش به سوی بتکده­ ی قو­های وحشی آموزه ­های مقدس» است<ref><sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. جلد سوم، ص. 1154</big></sub></ref>.


==== ''یان جِن چینگ''[[خوشنویسان مشهور چین باستان# ftn10|(Yan Zhenqing]]) ''   '' ====
=== [[یان جن چینگ، خوشنویس چینی|یان جِن چینگ]][[خوشنویسان مشهور چین باستان# ftn10|(Yan Zhenqing]]) ''   '' ===
«یان جِن­چینگ» وزیر و خوشنویس دربار تانگ، در خانواده­ای معتبر به دنیا آمد. وی در دوران حکمرانی امپراتور دِزونگ[[خوشنویسان مشهور چین باستان# ftn11|(Dezong]]) به دست وزیری خیانتکار به قتل رسید. وی خوشنویسی را از خانواده و «جانگ­شو»، خوشنویس مشهور فراگرفت. او از تجربیات تمام استادان پیشین بهره برده و سبک خاص خود را در هر دو زمینه­ ی نوشتار معمولی و پیوسته نویسی ایجاد کرد. سبک یان، قوی، سنگین و ظریف بوده و نشان دهنده ­ی موفقیت و قدرت سلسله ­ی تانگ است. اگرچه او خوشنویسی آماتور بود، ولی پرکار بود. طبق اسناد تاریخی، وی 138 اثر خلق کرد، ولی تنها 70 مورد از آن­ها تا کنون باقی مانده است.
[[یان جن چینگ، خوشنویس چینی|«یان جِن­ چینگ»]] وزیر و خوشنویس [[سلسله تانگ|دربار تانگ]]، در خانواده­ای معتبر به دنیا آمد. وی در دوران حکمرانی امپراتور دِزونگ[[خوشنویسان مشهور چین باستان# ftn11|(Dezong]]) به دست وزیری خیانتکار به قتل رسید. وی [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] را از خانواده و «جانگ ­شو»، خوشنویس مشهور فراگرفت. او از تجربیات تمام استادان پیشین بهره برده و سبک خاص خود را در هر دو زمینه­ ی نوشتار معمولی و پیوسته نویسی ایجاد کرد. سبک یان، قوی، سنگین و ظریف بوده و نشان دهنده ­ی موفقیت و قدرت [[سلسله تانگ|سلسله ­ی تانگ]] است. اگرچه او [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] آماتور بود، ولی پرکار بود. طبق اسناد تاریخی، وی 138 اثر خلق کرد، ولی تنها 70 مورد از آن­ها تا کنون باقی مانده است<ref><sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. جلد سوم، ص. 1155</big></sub></ref>.


== ''لیو گونگ چوان'' ==
=== [[لیو گونگ چوان، خوشنویس چینی|لیو گونگ چوان]] ===
«لیو گونگ چوان» خوشنویس عصر تانگ بود. وی به خاطر نوشتن کاراکتر­های منظم و مرتب معروف بود. او با به کار گیری ساختار به هم پیوسته­ی سبک «اویانگ­شون» و توسعه­ی حرکت قلم مویِ سبک «یان جِن­چینگ»، سبک خاص لیویِ خود را ابداع کرد. خوشنویسی او سبک استخوان دار و توانمند با چارچوبی استوار و حرکاتی قدرتمند بوده، و بر ایده­ای قوی و ساخت­دار تأکید دارد. کار­های او اغلب به کار «یان جِن­چینگ» ارتباط داده می­شود. «رگ­های یان و استخوان لیو» نماد ویژگی اصلی این دو سبک بزرگ نوشتاری قاعده مند سلسله­ی تانگ است. لیو هم مثل یان خیلی پرکار بود.
[[لیو گونگ چوان، خوشنویس چینی|«لیو گونگ چوان»]] خوشنویس [[سلسله تانگ|عصر تانگ]] بود. وی به خاطر نوشتن کاراکتر­های منظم و مرتب معروف بود. او با به کارگیری ساختار به هم پیوسته­ ی سبک «اویانگ ­شون» و توسعه­ ی حرکت قلم مویِ سبک [[یان جن چینگ، خوشنویس چینی|«یان جِن­ چینگ»]]، سبک خاص لیویِ خود را ابداع کرد. [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] او سبک استخوان دار و توانمند با چارچوبی استوار و حرکاتی قدرتمند بوده، و بر ایده ­ای قوی و ساخت­دار تأکید دارد. کار­های او اغلب به کار [[یان جن چینگ، خوشنویس چینی|«یان جِن­ چینگ»]] ارتباط داده می ­شود. «رگ­ های یان و استخوان لیو» نماد ویژگی اصلی این دو سبک بزرگ نوشتاری قاعده مند [[سلسله تانگ|سلسله ­ی تانگ]] است. [[لیو گونگ چوان، خوشنویس چینی|لیو]] هم مثل [[یان جن چینگ، خوشنویس چینی|یان]] خیلی پرکار بود.


معروف ترین اثر وی «لوح بتکده­ی شوانبی»است که داستان استاد مانک دادا[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn12|[12]]]، کسی که مقرب امپراتوران سلسله­ی تانگ بود را بازگو می­کند. این لوح سنگی در ماه دوازدهم سال 841 میلادی ساخته شده است. متن لوح به خط خوشنویسی معمولی نوشته و حکاکی شده است. در حال حاضر، این لوح در سالن شماره­ی 2 در موزه­ی جنگل ستون­های یاد بود شهر شی­اَن نگهداری می­شود.
معروف ترین اثر وی «لوح بتکده ­ی شوانبی»است که داستان استاد مانک دادا[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn12|(Dada]])، کسی که مقرب امپراتوران [[سلسله تانگ|سلسله­ ی تانگ]] بود را بازگو می­ کند. این لوح سنگی در ماه دوازدهم سال 841 میلادی ساخته شده است. متن لوح به [[هنر خوشنویسی چینی|خط خوشنویسی]] معمولی نوشته و حکاکی شده است. در حال حاضر، این لوح در سالن شماره ­ی 2 در موزه ­ی جنگل ستون­ های یادبود شهر شی­اَن نگهداری می‌­شود<ref><sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. جلد سوم، ص. 1155-1156</big></sub></ref>.


== خوَی ''سو      '' ==
=== [[خوی سو، خوشنویس چینی|خوَی سو]] ''     '' ===
«خوَی سو» راهبی خوشنویس بود که از دوران کودکی به خطاطی علاقمند و به خاطر خط شکسته­اش معروف بود. وی آنقدر نوشت که تعداد زیادی قلم مو و جوهر دان سنگی را شکست، لذا به جای کاغذ شروع به استفاده از برگ درخت موزی که خودش کاشته بود کرد. او هنرکده­اش را«خانه­ی آسمان سبز» می­نامید. وی ابتدا رسم الخط ­«جونگ ­یوو[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn13|[13]]]» و دو«وانگ» را تمرین کرد. بعدها خوشنویسیِ معمول«جانگ­ شو» را از «یان جِن­چینگ» آموخت و خط شکسته­ی سبک خاص خود را ابداع کرده و هم­چون «جانگ­شو» که به«جانگ خشن» و شخص دیگری که به «سو­یِ مست» معروف بود، شهرت یافت. خط شکسته­ی زمخت(کوانگ چائو[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn14|[14]]]) سبکی است که کاملاً آزاد نوشته می­شود. خطاط احساس و آرزوهایش را به وسیله­ی قلم مو بیان می­کند، که بی نهایت خلاصه و مختصر است و اغلب چند کلمه با یک حرکت قلم نوشته می­شود. این سبک بی نهایت شکسته نویسی است. سبک خوَی سو، بدون زیرپا گذاشتن مقررات، متنوع تر از سبک «جانگ» است. این سبک هم­چنین بیشتر قابل تشخیص است لذا بیش از سبک «جانگ» در نسل­های بعدی تأثیرگذاشته است. اثر«طومار زندگینامه­ی سوبِن»بهترین کار او شمرده می­شود.
[[خوی سو، خوشنویس چینی|«خوَی سو»]] راهبی خوشنویس بود که از دوران کودکی به خطاطی علاقمند و به خاطر خط شکسته ­اش معروف بود. وی آنقدر نوشت که تعداد زیادی قلم مو و جوهر دان سنگی را شکست، لذا به جای کاغذ شروع به استفاده از برگ درخت موزی که خودش کاشته بود کرد. او هنرکده ­اش را«خانه­ ی آسمان سبز» می ­نامید. وی ابتدا رسم الخط ­«جونگ ­یوو[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn13|(Zhong You]])» و دو«وانگ» را تمرین کرد. بعدها [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسیِ]] معمول«جانگ­ شو» را از [[یان جن چینگ، خوشنویس چینی|«یان جِن­ چینگ»]] آموخت و خط شکسته ­ی سبک خاص خود را ابداع کرده و هم­چون «جانگ ­شو» که به«جانگ خشن» و شخص دیگری که به «سو­یِ مست» معروف بود، شهرت یافت. خط شکسته ­ی زمخت(کوانگ چائو[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn14|(Kuang Cao]])) سبکی است که کاملاً آزاد نوشته می ­شود. خطاط احساس و آرزوهایش را به وسیله­ ی قلم مو بیان می­ کند، که بی نهایت خلاصه و مختصر است و اغلب چند کلمه با یک حرکت قلم نوشته می ­شود. این سبک بی نهایت شکسته نویسی است. سبک [[خوی سو، خوشنویس چینی|خوَی سو]]، بدون زیرپا گذاشتن مقررات، متنوع تر از سبک «جانگ» است. این سبک هم­چنین بیشتر قابل تشخیص است لذا بیش از سبک «جانگ» در نسل­ های بعدی تأثیرگذاشته است. اثر«طومار زندگینامه­ ی سوبِن»بهترین کار او شمرده می‌شود<ref><sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. جلد سوم، ص. 1156-1157</big></sub></ref>.


== ''سوشی'' ==
=== [[سوشی، خوشنویس چینی|سوشی]] ===
«سوشی»(1101-1037 میلادی) نویسنده، خطاط و نقاش سلسله­ی سونگ شمالی بود. اگرچه وی تلاش کرد تا شغلی دولتی به دست آورد، ولی اغلب بی نتیجه بود و همیشه تنزل مقام می­یافت. او فردی با توانمندی­هایی هم­چون شاعر، ادیب، و خوشنویس بود و خدمات زیادی در این زمینه­ها داشت. او معروف به پیوسته نویسی و خوشنویسی معمولی بود و از سبک «لی یونگ[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn15|[15]]]»(747-678 میلادی)، «شو خائو[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn16|[16]]]»(782-703 میلادی)، «یان جِن­چینگ»، و «یانگ نینگشی[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn17|[17]]]»(954-873 میلادی) پیروی می­کرد. وی هم­چنین سبک خاصی را با حس اشباع کننده و افسونگرانه ابداع کرد که در دوران­های سونگ و یوان به سبک ویژه­ی دارای مفهوم تبدیل شد. «سوشی»، «خوانگ تینگ­جیان»، «می­فِی»، و «چَی­شیانگ[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn18|[18]]]»(1067-1012 میلادی)به عنوان«چهار استاد خوشنویسی» آن زمان شناخته می­شوند. اشعار نوشته شده در ماه آوریل در«خوانگجو» نمونه­ای از کار­های پیوسته نویسی او به شمار می­آید.
[[سوشی، خوشنویس چینی|«سوشی»]](1101-1037 میلادی) نویسنده، خطاط و نقاش [[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی|سلسله­ ی سونگ شمالی]] بود. اگرچه وی تلاش کرد تا شغلی دولتی به دست آورد، ولی اغلب بی نتیجه بود و همیشه تنزل مقام می­ یافت. او فردی با توانمندی­ هایی هم­چون شاعر، ادیب، و خوشنویس بود و خدمات زیادی در این زمینه­ ها داشت. او معروف به پیوسته نویسی و [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] معمولی بود و از سبک «لی یونگ[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn15|(Li Yong]])»(747-678 میلادی)، «شو خائو[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn16|(Xu Hao]])»(782-703 میلادی)، [[یان جن چینگ، خوشنویس چینی|«یان جِن ­چینگ»]]، و «یانگ نینگشی[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn17|(Yan Ningshi]])»(954-873 میلادی) پیروی می­ کرد. وی هم­چنین سبک خاصی را با حس اشباع کننده و افسونگرانه ابداع کرد که در [[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی|دوران­ های سونگ]] و [[سلسله یوان|یوان]] به سبک ویژه ­ی دارای مفهوم تبدیل شد. [[سوشی، خوشنویس چینی|«سوشی»]]، [[خوانگ تینگ جیان، خوشنویس چینی|«خوانگ تینگ ­جیان]]»، «می­فِی»، و «چَی­ شیانگ[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn18|(Cai Xiang]])»(1067-1012 میلادی)به عنوان«چهار استاد خوشنویسی» آن زمان شناخته می­ شوند. اشعار نوشته شده در ماه آوریل در«خوانگ جو» نمونه­ ای از کار­های پیوسته نویسی او به شمار می­‌آید<ref><sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. جلد سوم، ص. 1157</big></sub></ref>.


== ''خوانگ تینگ جیان'' ==
=== '''[[خوانگ تینگ جیان، خوشنویس چینی|خوانگ تینگ جیان]]''' ===
«خوانگ تینگ­جیان»(1105-1045 میلادی)شاعر و خوشنویس سلسله­ی سونگ شمالی بود، که به عنوان یکی از «چهار استاد خوشنویسی دوران سونگ» شمرده می­شود. وی پس از مطالعه­ی خط شکسته­ی «خوَی­سو» و خوشنویسی معمول «یان جِن­چینگ»، سبک نوشتاری پیوسته نویسی و خط شکسته­ی خاص خود را ابداع کرد. کتاب اشعار وی که به خط پیوسته نوشته شده است، اینک در موزه­ی کاخ تایپه نگهداری می­شود.
[[خوانگ تینگ جیان، خوشنویس چینی|«خوانگ تینگ ­جیان»]](1105-1045 میلادی)شاعر و خوشنویس [[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی|سلسله ­ی سونگ شمالی]] بود، که به عنوان یکی از «چهار استاد خوشنویسی [[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی|دوران سونگ]]» شمرده می­ شود. وی پس از مطالعه ­ی خط شکسته­ ی «خوَی­ سو» و خوشنویسی معمول [[یان جن چینگ، خوشنویس چینی|«یان جِن­ چینگ»]]، سبک نوشتاری پیوسته نویسی و خط شکسته­ ی خاص خود را ابداع کرد. کتاب اشعار وی که به خط پیوسته نوشته شده است، اینک در موزه­ ی کاخ تایپه نگهداری می­ شود.


زندگی سخت و مأیوسانه­ی «خوانگ تینگ­جیان»، مثل «سوشی» بود. او هم اغلب از کار برکنار می­شد. وی در سن 57 سالگی، به کوه «فَنشان» در «اِچِنگ» در استان «خوبِی» مسافرت کرد. در آنجا کوشکی پیدا کرد که نامش عمارت کوشکِ بادِ متمایل به جنوب غمناک بود که در وسط منظره­ی طبیعی زیبایی قرار داشت. منظره عمیقاً او را تحت تأثیر قرار داد و الهام بخش اشعارش شد که وی در آن نومیدی از کار برکنار شدن و اشتیاقش به آزادی را بیان کرده است.
زندگی سخت و مأیوسانه ­ی [[خوانگ تینگ جیان، خوشنویس چینی|«خوانگ تینگ ­جیان»]]، مثل [[سوشی، خوشنویس چینی|«سوشی»]] بود. او هم اغلب از کار برکنار می ­شد. وی در سن 57 سالگی، به کوه «فَنشان» در «اِچِنگ» در استان «خوبِی» مسافرت کرد. در آنجا کوشکی پیدا کرد که نامش عمارت کوشکِ بادِ متمایل به جنوب غمناک بود که در وسط منظره­‌ی طبیعی زیبایی قرار داشت. منظره عمیقاً او را تحت تأثیر قرار داد و الهام بخش اشعارش شد که وی در آن نومیدی از کار برکنار شدن و اشتیاقش به آزادی را بیان کرده است<ref><sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. جلد سوم، ص. 1157-1158</big></sub></ref>.


== ''جائو گوو''[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn19|'''[19]''']] ''   '' ==
=== [[جائو گوو، خوشنویس چینی|جائو گوو]][[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn19|(Zhao Gou]])''   '' ===
«جائو گوو»(1187-1107 میلادی)، در دوران امپراتور گائوزونگِ سونگ جنوبی، از سال 1127 تا 1162 میلادی بر سرِ قدرت بود. وی و پدرش از نظر سیاسی بی لیاقت بودند ولی از نظر هنری موهبتی به شمار می­آمدند. خوشنویسی جائو گوو از پدرش هم بهتر بود، از گذشته بهره­ی زیادی برده و از خود بینش عمیقی به نمایش می­گذاشت.  
[[جائو گوو، خوشنویس چینی|«جائو گوو»]](1187-1107 میلادی)، در دوران امپراتور گائوزونگِ سونگ جنوبی، از سال 1127 تا 1162 میلادی بر سرِ قدرت بود. وی و پدرش از نظر سیاسی بی لیاقت بودند ولی از نظر هنری موهبتی به شمار می­ آمدند. [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] [[جائو گوو، خوشنویس چینی|جائو گوو]] از پدرش هم بهتر بود، از گذشته بهره ­ی زیادی برده و از خود بینش عمیقی به نمایش می ­گذاشت.  


او نخست از سبک خوشنویسی «خوانگ تین­جیانگ»، سپس«می­فِی»، پیروی کرد، و بعدها روی سبک «جونگ یائو[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn20|[20]]]»، خوشنویس مشهور دوران سه پادشاهی، و «وانگ شی­جی[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn21|[21]]]» تمرکز کرد. او به سختی کار می­کرد. او گفته،«من در طول50 سال گذشته، هرگز حتی برای یک روز اگر کار مهمی نداشتم، قلمم را بر زمین نگذاشتم». «من سبک­های تمام خوشنویسان دوران­های «وِی»، «جین» و شش سلسله را آموختم». وی کتابی تحت عنوان «''پیرامون خوشنویسی»'' نوشت، کتابی پُر از بصیرت و بینش.  
او نخست از [[هنر خوشنویسی چینی|سبک خوشنویسی]] [[خوانگ تینگ جیان، خوشنویس چینی|«خوانگ تینگ­ جیان»]]، سپس«می­فِی»، پیروی کرد، و بعدها روی سبک «جونگ یائو[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn20|(Zhong Yao]])»، خوشنویس مشهور دوران سه پادشاهی، و [[وانگ شی جی، خوشنویس چینی|«وانگ شی­ جی]][[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn21|(Wang Xizhi]])» تمرکز کرد. او به سختی کار می­ کرد. او گفته،«من در طول50 سال گذشته، هرگز حتی برای یک روز اگر کار مهمی نداشتم، قلمم را بر زمین نگذاشتم». «من سبک­ های تمام خوشنویسان [[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی|دوران­ های «وِی»، «جین»]] و شش سلسله را آموختم». وی کتابی تحت عنوان «''پیرامون خوشنویسی»'' نوشت، کتابی پُر از بصیرت و بینش<ref><sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. جلد سوم، ص. 1158-1159</big></sub></ref>.  


== ''جائو مِنگ فو''[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn22|'''[22]''']] ==
=== [[جائو منگ فو، خوشنویس چینی|جائو مِنگ فو]][[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn22|(Zhao Mengfu]]) ===
«جائو مِنگ­فو»(1322-1245 میلادی) خوشنویس دوران سلسله­ی یوان بود. او هم مثل «سوشی»، به روان و سلیس نویسی مشهور بود. او در سرودن شعر و ادبیات عالی، و اطلاعات خوبی از طریقت تائو و [[آیین بودا]] داشت. در نقاشی مهارت داشت و خوشنویس خوبی هم بود، به ویژه در نوشتن خط معمول و مرسوم، پیوسته نویسی و نوشتن کاراکتر­های کوچک. او سبک «لی­یونگ[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn23|[23]]]»، که مبتنی بر سبک دو وانگ بود را آموخت. گفته می­شود که او می­توانست روزی ده هزار کلمه خوشنویسی کند و آثار قلمی او به سبک «جائو» معروف بود. او به همراه «یان جِن­چینگ»، «لیو گونگچوان» و «اویانگ­شون»، یکی از «چهار استاد خوشنویسی در نوشتن کاراکتر­های رسمی» بود. «جائو» در سن 63 سالگی، از طرف امپراتور مأمور شد تا لوح سنگی «دَنبا» را به خط رسمی بنویسد که اینک در موزه­ی کاخ [[پکن]] نگهداری می­شود.
[[جائو منگ فو، خوشنویس چینی|«جائو مِنگ ­فو»]](1322-1245 میلادی) خوشنویس [[سلسله یوان|دوران سلسله­ ی یوان]] بود. او هم مثل [[سوشی، خوشنویس چینی|«سوشی»]]، به روان و سلیس نویسی مشهور بود. او در سرودن [[شعر در ادبیات چینی|شعر]] و [[ادبیات چینی|ادبیات]] عالی، و اطلاعات خوبی از [[آیین بومی تائو|طریقت تائو]] و [[آیین بودا]] داشت. در نقاشی مهارت داشت و خوشنویس خوبی هم بود، به ویژه در نوشتن خط معمول و مرسوم، پیوسته نویسی و نوشتن کاراکتر­های کوچک. او سبک «لی ­یونگ[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn23|(Li Yong]])»، که مبتنی بر سبک دو وانگ بود را آموخت. گفته می­ شود که او می­ توانست روزی ده هزار کلمه [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] کند و آثار قلمی او به سبک [[جائو منگ فو، خوشنویس چینی|«جائو»]] معروف بود. او به همراه [[یان جن چینگ، خوشنویس چینی|«یان جِن­ چینگ»]]، «[[لیو گونگ چوان، خوشنویس چینی|لیو گونگ چوان»]] و «اویانگ ­شون»، یکی از «چهار استاد خوشنویسی در نوشتن کاراکتر­های رسمی» بود. [[جائو منگ فو، خوشنویس چینی|«جائو»]] در سن 63 سالگی، از طرف امپراتور مأمور شد تا لوح سنگی «دَنبا» را به خط رسمی بنویسد که اینک در [[موزه کاخ(قصر) چین|موزه ­ی کاخ پکن]] نگهداری می ­شود.  
«جائو مِنگ­فو» از باز ماندگان خانواده­ی امپراتوری سونگ بود، ولی با حاکمان فاتح سلسله­ی یوان هم­­کاری می­کرد، لذا یاد آوری خاطرات گذشته همیشه او را ناراحت می­کرد. او با غوطه ور شدن در خوشنویسی به دنبال رهایی از احساس متضاد درون خود بود.  
----[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftnref1|[1]]] - Shanyin
[[جائو منگ فو، خوشنویس چینی|«جائو مِنگ­ فو»]] از باز ماندگان خانواده ­ی امپراتوری سونگ بود، ولی با حاکمان فاتح [[سلسله یوان|سلسله­ ی یوان]] هم­­کاری می­ کرد، لذا یاد آوری خاطرات گذشته همیشه او را ناراحت می­ کرد. او با غوطه ور شدن در [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] به دنبال رهایی از احساس متضاد درون خود بود<ref><sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. جلد سوم، ص. 1159-1160</big></sub></ref>.


[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftnref2|[2]]] - Guiji
== نیز نگاه کنید به ==
[[هنر در چین]]؛ [[هنر خوشنویسی چینی]]؛ [[هنرمندان و خوشنویسان مشهور چین باستان]]


[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftnref3|[3]]] - Shaoxing
= کتابشناسی =
 
[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftnref4|[4]]] - Zhejiang
 
[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftnref5|[5]]] - Wei Furen
 
[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftnref6|[6]]] - Zhang You
 
[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftnref7|[7]]] - Zhang Zhi
 
[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftnref8|[8]]] - Zhiyong
 
[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftnref9|[9]]] - Rongbaozai
 
[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftnref10|[10]]] - Yan Zhenqing
 
[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftnref11|[11]]] - Dezong
 
[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftnref12|[12]]] - Dada
 
[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftnref13|[13]]] - Zhong You
 
[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftnref14|[14]]] - Kuang Cao
 
[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftnref15|[15]]] - Li Yong
 
[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftnref16|[16]]] - Xu Hao
 
[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftnref17|[17]]] - Yan Ningshi
 
[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftnref18|[18]]] - Cai Xiang
 
[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftnref19|[19]]] - Zhao Gou
 
[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftnref20|[20]]] - Zhong Yao
 
[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftnref21|[21]]] - Wang Xizhi
 
[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftnref22|[22]]] - Zhao Mengfu
 
[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftnref23|[23]]] - Li Yong

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۲۵

خوشنویسان معروف در دوران چین باستان عبارت است از :

وانگ شی جی

«وانگ­ شی ­جی»، در خانواده­ای اصیل به دنیا آمد. وقتی وی از شغل دولتی استعفا کرد، در شَن یین(Shanyin)، گویجی(Guiji) (شائوشینگ(Shaoxing) کنونی استان جه جیانگ(Zhejiang)) اقامت گزید. او در سال­ های نخست زندگی، خوشنویسی را از «وِی­فورِن(Wei Furen)» فراگرفت. بعدها خط نویسی مرسوم و شکسته را از «جانگ ­یو(Zhang You)» و «جانگ­ جی(Zhang Zhi» آموخت. وی نقاط قوت هر یک از اساتید را فراگرفت تا سبک خاص خودش را ایجاد کند. ارزش آثار او با استفاده از نوشتار رسمی، کاراکتر­های معمولی، پیوسته نویسی و خط شکسته، از سطح هنری اساتید پیشین خوشنویسی فراتر رفت. او توسعه ­ی خوشنویسی را از مسیر طبیعی به سمت یادگیری مهارت­ های جدید هدایت و آن را به کمال رساند. وی در دوران حیات خود مشهور و در نسل­ های بعد به عنوان «حکیم خوشنویس واقعی» محترم شمرده می­ شد.

«پیش به سوی عمارت کوشک فانوسی» مشهورترین نمونه ­ی آثار پیوسته نویسی «وانگ شی ­جی» است. این اثر به عنوان «نخستین اثر پیوسته نویسی زیر آسمان» شمرده می­ شود.

گفته می­ شود که «وانگ» این اثر را بار­ها باز نویسی کرد، ولی احساس کرد نمی ­تواند آن اثر اصلی را که می ­خواهد به وجود آورد. این اثر به یک گنجینه ­ی گرانبهای خانوادگی تبدیل شد. بعد­ها، این اثر به «جی ­یونگ(Zhiyong)»، هفتمین نسل از باز ماندگان «وانگ ­شی­ جی» که او هم یک خوشنویس مشهوری بود، تقدیم شد[۱].

وانگ شیان جیان

«وانگ ­شیان­ جی» پسر هفتم «وانگ شی­جی» هم خوشنویس خوبی بود، او به ویژه، در نوشتن خط پیوسته و خط شکسته شهرت داشت. وی با به ارث بردن دستاوردهای پدرش، سبک­ های ابتدایی و دشوار خوشنویسی را توسعه داد. وی ظریف و برجسته می ­نوشت و سبکش تأثیر فراوانی در نسل ­های بعدی گذاشت. آثار خوشنویسی دو وانگ هنوز هم به­ صورت وسیع چاپ و منتشر می­ شود و آخرین چاپ آن«مجموعه ­ی کامل آثار خوشنویسی چینی»، است که در هنرکده­ ی رونگ بائوزَی(Rongbaozai) پکن به چاپ رسید که دو جلد از آن مربوط به آثار این دو نفر است[۲].

چوسویلیانگ

«چو سویلیانگ»(659 یا 658-596 میلادی) یکی از وزرای خوشنویس دوران امپراتوری تانگ بود. وی وقتی از کار برکنار و از دربار اخراج شد، فوت کرد. او ابتدا سبک خوشنویسی «شی­لیانگ» و «اویانگ­شون» و سپس «یو­شینان» را مورد مطالعه قرار داد. او در پایان، آثار دو وانگ را مطالعه و سبک مختص به خود را ابداع کرد. وی در سال­ های باقی مانده از زندگیش، سبک موج دار و خط نویسی معمولی را که نسل­ های بعد را به شدت تحت تأثیر قرار داد، به وجود آورد. «چو سویلیانگ» به همراه «اویانگ ­شون»، «یوشی نان» و «شووِجی»(713-649 میلادی)، به عنوان چهار خوشنویس بزرگ دوران اولیه­ ی تانگ مشهور هستند. مورد احترام ترین اثر وی «پیش به سوی بتکده­ ی قو­های وحشی آموزه ­های مقدس» است[۳].

یان جِن چینگ(Yan Zhenqing)    

«یان جِن­ چینگ» وزیر و خوشنویس دربار تانگ، در خانواده­ای معتبر به دنیا آمد. وی در دوران حکمرانی امپراتور دِزونگ(Dezong) به دست وزیری خیانتکار به قتل رسید. وی خوشنویسی را از خانواده و «جانگ ­شو»، خوشنویس مشهور فراگرفت. او از تجربیات تمام استادان پیشین بهره برده و سبک خاص خود را در هر دو زمینه­ ی نوشتار معمولی و پیوسته نویسی ایجاد کرد. سبک یان، قوی، سنگین و ظریف بوده و نشان دهنده ­ی موفقیت و قدرت سلسله ­ی تانگ است. اگرچه او خوشنویسی آماتور بود، ولی پرکار بود. طبق اسناد تاریخی، وی 138 اثر خلق کرد، ولی تنها 70 مورد از آن­ها تا کنون باقی مانده است[۴].

لیو گونگ چوان

«لیو گونگ چوان» خوشنویس عصر تانگ بود. وی به خاطر نوشتن کاراکتر­های منظم و مرتب معروف بود. او با به کارگیری ساختار به هم پیوسته­ ی سبک «اویانگ ­شون» و توسعه­ ی حرکت قلم مویِ سبک «یان جِن­ چینگ»، سبک خاص لیویِ خود را ابداع کرد. خوشنویسی او سبک استخوان دار و توانمند با چارچوبی استوار و حرکاتی قدرتمند بوده، و بر ایده ­ای قوی و ساخت­دار تأکید دارد. کار­های او اغلب به کار «یان جِن­ چینگ» ارتباط داده می ­شود. «رگ­ های یان و استخوان لیو» نماد ویژگی اصلی این دو سبک بزرگ نوشتاری قاعده مند سلسله ­ی تانگ است. لیو هم مثل یان خیلی پرکار بود.

معروف ترین اثر وی «لوح بتکده ­ی شوانبی»است که داستان استاد مانک دادا(Dada)، کسی که مقرب امپراتوران سلسله­ ی تانگ بود را بازگو می­ کند. این لوح سنگی در ماه دوازدهم سال 841 میلادی ساخته شده است. متن لوح به خط خوشنویسی معمولی نوشته و حکاکی شده است. در حال حاضر، این لوح در سالن شماره ­ی 2 در موزه ­ی جنگل ستون­ های یادبود شهر شی­اَن نگهداری می‌­شود[۵].

خوَی سو      

«خوَی سو» راهبی خوشنویس بود که از دوران کودکی به خطاطی علاقمند و به خاطر خط شکسته ­اش معروف بود. وی آنقدر نوشت که تعداد زیادی قلم مو و جوهر دان سنگی را شکست، لذا به جای کاغذ شروع به استفاده از برگ درخت موزی که خودش کاشته بود کرد. او هنرکده ­اش را«خانه­ ی آسمان سبز» می ­نامید. وی ابتدا رسم الخط ­«جونگ ­یوو(Zhong You)» و دو«وانگ» را تمرین کرد. بعدها خوشنویسیِ معمول«جانگ­ شو» را از «یان جِن­ چینگ» آموخت و خط شکسته ­ی سبک خاص خود را ابداع کرده و هم­چون «جانگ ­شو» که به«جانگ خشن» و شخص دیگری که به «سو­یِ مست» معروف بود، شهرت یافت. خط شکسته ­ی زمخت(کوانگ چائو(Kuang Cao)) سبکی است که کاملاً آزاد نوشته می ­شود. خطاط احساس و آرزوهایش را به وسیله­ ی قلم مو بیان می­ کند، که بی نهایت خلاصه و مختصر است و اغلب چند کلمه با یک حرکت قلم نوشته می ­شود. این سبک بی نهایت شکسته نویسی است. سبک خوَی سو، بدون زیرپا گذاشتن مقررات، متنوع تر از سبک «جانگ» است. این سبک هم­چنین بیشتر قابل تشخیص است لذا بیش از سبک «جانگ» در نسل­ های بعدی تأثیرگذاشته است. اثر«طومار زندگینامه­ ی سوبِن»بهترین کار او شمرده می‌شود[۶].

سوشی

«سوشی»(1101-1037 میلادی) نویسنده، خطاط و نقاش سلسله­ ی سونگ شمالی بود. اگرچه وی تلاش کرد تا شغلی دولتی به دست آورد، ولی اغلب بی نتیجه بود و همیشه تنزل مقام می­ یافت. او فردی با توانمندی­ هایی هم­چون شاعر، ادیب، و خوشنویس بود و خدمات زیادی در این زمینه­ ها داشت. او معروف به پیوسته نویسی و خوشنویسی معمولی بود و از سبک «لی یونگ(Li Yong)»(747-678 میلادی)، «شو خائو(Xu Hao)»(782-703 میلادی)، «یان جِن ­چینگ»، و «یانگ نینگشی(Yan Ningshi)»(954-873 میلادی) پیروی می­ کرد. وی هم­چنین سبک خاصی را با حس اشباع کننده و افسونگرانه ابداع کرد که در دوران­ های سونگ و یوان به سبک ویژه ­ی دارای مفهوم تبدیل شد. «سوشی»، «خوانگ تینگ ­جیان»، «می­فِی»، و «چَی­ شیانگ(Cai Xiang)»(1067-1012 میلادی)به عنوان«چهار استاد خوشنویسی» آن زمان شناخته می­ شوند. اشعار نوشته شده در ماه آوریل در«خوانگ جو» نمونه­ ای از کار­های پیوسته نویسی او به شمار می­‌آید[۷].

خوانگ تینگ جیان

«خوانگ تینگ ­جیان»(1105-1045 میلادی)شاعر و خوشنویس سلسله ­ی سونگ شمالی بود، که به عنوان یکی از «چهار استاد خوشنویسی دوران سونگ» شمرده می­ شود. وی پس از مطالعه ­ی خط شکسته­ ی «خوَی­ سو» و خوشنویسی معمول «یان جِن­ چینگ»، سبک نوشتاری پیوسته نویسی و خط شکسته­ ی خاص خود را ابداع کرد. کتاب اشعار وی که به خط پیوسته نوشته شده است، اینک در موزه­ ی کاخ تایپه نگهداری می­ شود.

زندگی سخت و مأیوسانه ­ی «خوانگ تینگ ­جیان»، مثل «سوشی» بود. او هم اغلب از کار برکنار می ­شد. وی در سن 57 سالگی، به کوه «فَنشان» در «اِچِنگ» در استان «خوبِی» مسافرت کرد. در آنجا کوشکی پیدا کرد که نامش عمارت کوشکِ بادِ متمایل به جنوب غمناک بود که در وسط منظره­‌ی طبیعی زیبایی قرار داشت. منظره عمیقاً او را تحت تأثیر قرار داد و الهام بخش اشعارش شد که وی در آن نومیدی از کار برکنار شدن و اشتیاقش به آزادی را بیان کرده است[۸].

جائو گوو(Zhao Gou)   

«جائو گوو»(1187-1107 میلادی)، در دوران امپراتور گائوزونگِ سونگ جنوبی، از سال 1127 تا 1162 میلادی بر سرِ قدرت بود. وی و پدرش از نظر سیاسی بی لیاقت بودند ولی از نظر هنری موهبتی به شمار می­ آمدند. خوشنویسی جائو گوو از پدرش هم بهتر بود، از گذشته بهره ­ی زیادی برده و از خود بینش عمیقی به نمایش می ­گذاشت.

او نخست از سبک خوشنویسی «خوانگ تینگ­ جیان»، سپس«می­فِی»، پیروی کرد، و بعدها روی سبک «جونگ یائو(Zhong Yao)»، خوشنویس مشهور دوران سه پادشاهی، و «وانگ شی­ جی(Wang Xizhi)» تمرکز کرد. او به سختی کار می­ کرد. او گفته،«من در طول50 سال گذشته، هرگز حتی برای یک روز اگر کار مهمی نداشتم، قلمم را بر زمین نگذاشتم». «من سبک­ های تمام خوشنویسان دوران­ های «وِی»، «جین» و شش سلسله را آموختم». وی کتابی تحت عنوان «پیرامون خوشنویسی» نوشت، کتابی پُر از بصیرت و بینش[۹].

جائو مِنگ فو(Zhao Mengfu)

«جائو مِنگ ­فو»(1322-1245 میلادی) خوشنویس دوران سلسله­ ی یوان بود. او هم مثل «سوشی»، به روان و سلیس نویسی مشهور بود. او در سرودن شعر و ادبیات عالی، و اطلاعات خوبی از طریقت تائو و آیین بودا داشت. در نقاشی مهارت داشت و خوشنویس خوبی هم بود، به ویژه در نوشتن خط معمول و مرسوم، پیوسته نویسی و نوشتن کاراکتر­های کوچک. او سبک «لی ­یونگ(Li Yong)»، که مبتنی بر سبک دو وانگ بود را آموخت. گفته می­ شود که او می­ توانست روزی ده هزار کلمه خوشنویسی کند و آثار قلمی او به سبک «جائو» معروف بود. او به همراه «یان جِن­ چینگ»، «لیو گونگ چوان» و «اویانگ ­شون»، یکی از «چهار استاد خوشنویسی در نوشتن کاراکتر­های رسمی» بود. «جائو» در سن 63 سالگی، از طرف امپراتور مأمور شد تا لوح سنگی «دَنبا» را به خط رسمی بنویسد که اینک در موزه ­ی کاخ پکن نگهداری می ­شود.

«جائو مِنگ­ فو» از باز ماندگان خانواده ­ی امپراتوری سونگ بود، ولی با حاکمان فاتح سلسله­ ی یوان هم­­کاری می­ کرد، لذا یاد آوری خاطرات گذشته همیشه او را ناراحت می­ کرد. او با غوطه ور شدن در خوشنویسی به دنبال رهایی از احساس متضاد درون خود بود[۱۰].

نیز نگاه کنید به

هنر در چین؛ هنر خوشنویسی چینی؛ هنرمندان و خوشنویسان مشهور چین باستان

کتابشناسی

  1. ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی. جلد سوم، ص. 1152-1153
  2. ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی. جلد سوم، ص. 1154
  3. ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی. جلد سوم، ص. 1154
  4. ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی. جلد سوم، ص. 1155
  5. ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی. جلد سوم، ص. 1155-1156
  6. ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی. جلد سوم، ص. 1156-1157
  7. ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی. جلد سوم، ص. 1157
  8. ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی. جلد سوم، ص. 1157-1158
  9. ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی. جلد سوم، ص. 1158-1159
  10. ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی. جلد سوم، ص. 1159-1160
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=خوشنویسان_مشهور_چین_باستان&oldid=58341»