داستان های کوتاه در بنگلادش: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۳۱

نویسنده معروف بنگالی پراماتاچودوری (Pramatha chowdhury) ، قابل بازیابی از https://boighar.in/product/pramatha-chowdhury-golpo-samagra/?srsltid=AfmBOooBPBc1MZM7YzCilq3O9fLlPXo0AQ8WFyw_oxf_fHu_TzXwod5z

کتب فراوانی در زمینه داستان‌های کوتاه، رمان و نمایشنامه را چهره‌های فرهنگی نوشته‌اند. نویسنده معروف بنگالی، پراماتاچودوری (Pramatha chowdhury) (1994-1916) توصیفی در خصوص داستان کوتاه دارد مبنی بر این که داستان‌های کوتاه متنی کوتاه با ویژگی‌های خاص دارند. رابنیدرانات تاگور(Rabindranath Tagore) (1941- 1861) در اشعار خود به نام Balsayaion ( زندگی با باران) داستان کوتاه را این گونه تعریف می‌کند:

«داستان کوتاه، داستانی است که دارای حجم کم ولی محتوای وسیع و غنی باشد».

اولین داستان کوتاه در بنگال، داستان‌هایی همچون yugalanguriye ،Twinrings ،1874 و Radharani ،1975 است که توسط بانکیم چاندرا چاتو پادایا نوشته شده است. از نویسندگان این دوره می‌توان به گنرانات گوپتا ( 1940- 1868) اشاره داشت که رمان‌های او در رابطه با رویدادهای اجتماعی فرهنگی است. البته شک نیست که بهترین و نام‌آورترین داستان‌نویس کوتاه در این دوره، «رابیندرانات تاگور»(Rabindranath Tagore) است. وی پدر داستان‌های کوتاه به زبان بنگالی است و در میان مردم احترام خاصی دارد. اولین داستان کوتاه او، Bhikharini ( زن گدا ) است که در مجله Bharati در سال 1974 به چاپ رسید. وی حدود 119 داستان کوتاه با مضامین خدایان، دین، عشق، طبیعت و حوادث اجتماعی و ... نوشته است.

یکی دیگر از نویسندگان برجسته و شناخته شده داستان کوتاه Kedaanath Bandyo Padhyay ) 1949 – 1863 ) است که داستان‌های طنز آمیز متعددی مانند آمراکی اوکی (چه کسی و کی هستیم)، کابولاتی (یک اعتراف)، پاتی یا (هزینه سفر)، دکردوالی و... از وی به یادگار مانده است.

پررامتا چودری نیز از دیگر نویسندگان با استعداد بود، اما کمتر موردعنایت قرار گرفته است زیرا داستان‌های او بیشتر جنبه تخیلی دارند. در میان مجموعه یادداشت‌های با‌ارزش او می‌توان چاریاری خاتا (داستان چهار دوست9)، اوتی (نذر)، نیل لویتا و ... را نام برد.

پروبات کومار موکو پادیا Probhat Kumar Mukho Paehyay ( 1932 – 1873) بیشتر از صدها داستان کوتاه در میان سال‌های 1931تا 1900 نوشت.

شارات چاندرا چاتوپادیایی ( 1876_1938 )نویسنده دیگری است که به دلیل داستان‌های بلند ( رومان ) خود شهرت یافته است. وی کار نویسندگی را با داستان‌های کوتاه آغاز کرد.

چاروچاندرا باندیو پادیای ( 1877_1938 ) یکی دیگر از نویسندگان داستان‌های کوتاه بود. از نمونه آثار وی، پوس پاپاترا (یک سبد پر از گل)، سوغات (هدیه)، گالپاپاترا (بعضی داستان‌ها) را می‌توان نام برد.

روقیه سخاوت حسین ( 1880_1932 )، کارشناس امور آموزش و پرورش بود و در زمینه حقوق زنان نیز فعالیت داشت. از وی داستان‌های کوتاه متعددی به جای مانده است.

مانیلال گانگو پادیای( 1888_1929 )، چندین کتاب داستان کوتاه نوشته است.

تاراشانکار باندیو پادیانی ( 1898_1971 )، یکی دیگر از نویسندگان داستان‌های کوتاه است که در زمینه داستان‌های روستایی کتاب نوشته است.

تا سال1947 نویسندگان برجسته داستان‌های کوتاه اکثراً هندو بودند، اما از نویسندگان مسلمان که به تعداد اندک بودند و در این عرصه قلم فرسایی کردند، این اشخاص مشهورترند:

عبدالمنصور احمد (18998_1979 )، سید ولی الله (1922_1971)، ثامن چاندا (1920_1942)، شوکت عثمان و ...

در سال 1952 هنگام جنبش دانشجویی برای استقلال و به رسمیت شناختن زبان بنگالی، داستان‌نویسی و سرودن شعر در زمینه جریان‌های سیاسی رشد کرد و در واقع جریان‌های سیاسی الهام بخش بعضی از نویسندگان در داستان نویسی شد. اشعار سروده شده توسط حسن حافظ الرحمان با عنوان اکوشه فوری، در همین خصوص است.

از نویسندگان برجسته معاصر، ابراهیم خان (1892_1978)، محبوب‌العالم (1898_1981)، ابوالفضل (1903_1983)، ابوجعفر شمس‌الدین (1911_1988)، شوکت عثمان (1917_1998)، صادر زین‌الدین (1918_1986)، عبدالحق (1918_1997)، صدیقی (تولد 1927)، علاءالدین ال آزاد ( تولد 1932)، ظهیرریحان (1933_1972) معتبرترند. شوکت عثمان و علاءالدین آال آزاد از نویسندگان ممتاز در زمینه مضامین مختلف می‌باشند^[۱].

نیز نگاه کنید به

زبان و ادبیات بنگلادش؛ قصه های کوتاه در سنگال؛ داستان های کوتاه حکایت هایی درباره ی دیوها و رب النوع ها

کتابشناسی

↑ National Encyclopedia Bangladesh , Asiatic Society of Bangladesh

منبع اصلی

توسلی، محمد مهدی، علی زاده کندی، عزیز، توسلی، سینا(1391). جامعه و فرهنگ بنگلادش. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)

نویسندگان مقاله

محمدمهدی توسلی، عزیز علی زاده کندی و سینا توسلی

[1] National Encyclopedia Bangladesh , Asiatic Society of Bangladesh

[۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-'''8. 3. 1. داستان هاي كوتاه'''
+[[پرونده:Pramatha chowdhury.jpg|بندانگشتی|نویسنده معروف بنگالی پراماتاچودوری (Pramatha chowdhury) ، قابل بازیابی از https://boighar.in/product/pramatha-chowdhury-golpo-samagra/?srsltid=AfmBOooBPBc1MZM7YzCilq3O9fLlPXo0AQ8WFyw_oxf_fHu_TzXwod5z]]
+کتب فراوانی در زمینه داستان‌های کوتاه، رمان و نمایشنامه را چهره‌های فرهنگی نوشته‌اند. نویسنده معروف بنگالی، پراماتاچودوری (Pramatha chowdhury) (1994-1916) توصیفی در خصوص داستان کوتاه دارد مبنی بر این که داستان‌های کوتاه متنی کوتاه با ویژگی‌های خاص دارند. رابنیدرانات تاگور(Rabindranath Tagore) (1941- 1861) در اشعار خود به نام Balsayaion ( زندگی با باران) داستان کوتاه را این گونه تعریف می‌کند:<blockquote>«داستان کوتاه، داستانی است که دارای حجم کم ولی محتوای وسیع و غنی باشد».</blockquote>اولین داستان کوتاه در بنگال، داستان‌هایی همچون yugalanguriye ،Twinrings ،1874 و Radharani ،1975 است که توسط بانکیم چاندرا چاتو پادایا نوشته شده است. از نویسندگان این دوره می‌توان به گنرانات گوپتا ( 1940- 1868) اشاره داشت که رمان‌های او در رابطه با رویدادهای اجتماعی فرهنگی است. البته شک نیست که بهترین و نام‌آورترین داستان‌نویس کوتاه در این دوره، «رابیندرانات تاگور»(Rabindranath Tagore) است. وی پدر داستان‌های کوتاه به زبان بنگالی است و در میان مردم احترام خاصی دارد.  اولین داستان کوتاه او، Bhikharini ( زن گدا ) است که در مجله Bharati در سال 1974 به چاپ رسید. وی حدود 119 داستان کوتاه با مضامین خدایان، دین، عشق، طبیعت و حوادث اجتماعی و ... نوشته است.
-كتب فراواني در زمينه داستان هاي كوتاه، رمان و نمايشنامه را چهره هاي فرهنگي نوشته اند. نویسنده معروف بنگالی،پراماتاچودوري (Pramatha chowdhury) (1994-1916) توصيفي در خصوص داستان كوتاه دارد مبني بر اين كه داستان هاي كوتاه متنی كوتاه با ويژگي هاي خاص دارند. رابنيدرانات تاگور (1941- 1861) در اشعارخود به نام Balsayaion ( زندگي با باران) داستان كوتاه را اين گونه تعريف مي كند: «داستان كوتاه، داستاني است كه داراي حجم كم ولي محتواي وسيع و غني باشد».
+یکی دیگر از نویسندگان برجسته و شناخته شده داستان کوتاه Kedaanath Bandyo Padhyay ) 1949 – 1863 ) است که داستان‌های طنز آمیز متعددی مانند آمراکی اوکی (چه کسی و کی هستیم)، کابولاتی (یک اعتراف)، پاتی یا (هزینه سفر)، دکردوالی و... از وی به یادگار مانده است.
-  اولين داستان كوتاه در بنگال، داستان هايي همچون yugalanguriye ، Twinrings ، 1874 و Radharani ،1975 است كه توسط بانكيم چاندرا چاتو پادايا نوشته شده است. از نويسندگان اين دوره مي توان به گنرانات گوپتا ( 1940- 1868) اشاره داشت كه رمان هاي او در رابطه با رویدادهای اجتماعی فرهنگی است. البته شک نیست که بهترين و نام آورترين داستان نويس كوتاه در اين دوره، «رابيندرانات تاگور» است. وي پدر داستان هاي كوتاه به زبان بنگالي است و در ميان مردم احترام خاصي دارد.  اولين داستان كوتاه او، Bhikharini ( زن گدا ) است كه در مجله Bharati در سال 1974 به چاپ رسيد. وی حدود 119 داستان كوتاه با مضامین خدايان، دين، عشق، طبيعت و حوادث اجتماعي و ... نوشته است.
+پررامتا چودری نیز از دیگر نویسندگان با استعداد بود، اما کمتر موردعنایت قرار گرفته است زیرا داستان‌های او بیشتر جنبه تخیلی دارند. در میان مجموعه یادداشت‌های با‌ارزش او می‌توان چاریاری خاتا (داستان چهار دوست9)، اوتی (نذر)، نیل لویتا و ... را نام برد.
-  يكي ديگر از نويسان برجسته و شناخته شده داستان کوتاه Kedaanath Bandyo Padhyay ) 1949 – 1863 ) است كه داستان هاي طنز آميز متعددي مانند آمراكي اوكي (چه كسي و كي هستيم)، كابولاتي (يك اعتراف)، پاتي يا (هزينه سفر)، دكردوالي و... از وی به یادگار مانده است.
+پروبات کومار موکو پادیا Probhat Kumar Mukho Paehyay ( 1932 – 1873) بیشتر از صدها داستان کوتاه در میان سال‌های 1931تا 1900 نوشت.
-    پــــررامتا چودري نيز از ديگر نويسندگان با استعداد بود، اما كمتر موردعنايت قرار گرفته است زيرا داستان هاي او بيشتر جنبه تخیلی دارند. در ميان مجموعه يادداشت هاي با ارزش او مي توان چارياري خاتا (داستان چهار دوست9)، اوتي (نذر)، نيل لويتا و ... را نام برد.
+شارات چاندرا چاتوپادیایی ( 1876_1938 )نویسنده دیگری است که به دلیل داستان‌های بلند ( رومان ) خود شهرت یافته است. وی کار نویسندگی را با داستان‌های کوتاه آغاز کرد.
-  پروبات كومار موکو پاديا Probhat Kumar Mukho Paehyay ( 1932 – 1873) بيشتر از صدها داستان كوتاه در ميان سال هاي 1931تا 1900 نوشت.
+چاروچاندرا باندیو پادیای ( 1877_1938 ) یکی دیگر از نویسندگان داستان‌های کوتاه بود. از نمونه آثار وی، پوس پاپاترا (یک سبد پر از گل)، سوغات (هدیه)، گالپاپاترا (بعضی داستان‌ها) را می‌توان نام برد.
-    شارات چاندرا چاتوپاديايي ( 1938 - 1876 )نویسنده دیگری است كه به دلیل داستان هاي بلند ( رومان ) خود شهرت يافته است. وی کار نویسندگی را با داستان های کوتاه آغاز کرد.
+روقیه سخاوت حسین ( 1880_1932 )، کارشناس امور آموزش و پرورش بود و در زمینه حقوق زنان نیز فعالیت داشت. از وی داستان‌های کوتاه متعددی به جای مانده است.
-    چاروچاندرا بانديو پادياي ( 1938 – 1877 ) يكي ديگر از نويسندگان داستانهاي كوتاه بود. از نمونه آثار وی، پوس پاپاترا (يك سبد پر از گل)، سوغات (هديه)، گالپاپاترا (بعضي داستانها) را مي توان نام برد.
+مانیلال گانگو پادیای( 1888_1929 )، چندین کتاب داستان کوتاه نوشته است.
-  روقيه سخاوت حسين ( 1932- 1880)، كارشناس امور آموزش و پرورش بود و در زمينه حقوق زنان نيز فعاليت داشت. از وی داستان هاي كوتاه متعددي به جای مانده است.
+تاراشانکار باندیو پادیانی ( 1898_1971 )، یکی دیگر از نویسندگان داستان‌های کوتاه است که در زمینه داستان‌های روستایی کتاب نوشته است.
-  مانيلال گانگو پادياي( 1929 – 1888)، چندين كتاب داستان كوتاه نوشته است.
+تا سال1947 نویسندگان برجسته داستان‌های کوتاه اکثراً [[هندوها در بنگلادش|هندو]] بودند، اما از نویسندگان مسلمان که به تعداد اندک بودند و در این عرصه قلم فرسایی کردند، این اشخاص مشهورترند:
-  تاراشانكار بانديو پادياني (1971 – 1898)، يكي ديگر از نويسندگان داستان هاي كوتاه است كه در زمينه داستان هاي روستايي كتاب نوشته است.
+عبدالمنصور احمد (18998_1979 )، سید ولی الله (1922_1971)، ثامن چاندا (1920_1942)، شوکت عثمان و ...
-  تا سال 1947 نويسندگان برجسته داستان هاي كوتاه اكثراً هندو بودند، اما از نويسندگان مسلمان که به تعداد اندك بودند و در اين عرصه قلم فرسايي كردند، این اشخاص مشهورترند:
+در سال 1952  هنگام جنبش دانشجویی برای استقلال و به رسمیت شناختن زبان بنگالی، داستان‌نویسی و سرودن شعر در زمینه جریان‌های سیاسی رشد کرد و در واقع جریان‌های سیاسی الهام بخش بعضی از نویسندگان در داستان نویسی شد. اشعار سروده شده توسط حسن حافظ الرحمان با عنوان اکوشه فوری، در همین خصوص است.
-  عبدالمنصور احمد (1979– 1898 )، سيد ولي الله (1971- 1922)، ثامن چاندا (1942-1920 )، شوكت عثمان و ...
+از نویسندگان برجسته معاصر، ابراهیم خان (1892_1978)، محبوب‌العالم (1898_1981)، ابوالفضل (1903_1983)، ابوجعفر شمس‌الدین (1911_1988)، شوکت عثمان (1917_1998)، صادر زین‌الدین  (1918_1986)، عبدالحق (1918_1997)، صدیقی (تولد 1927)، علاءالدین ال آزاد ( تولد 1932)، ظهیرریحان (1933_1972) معتبرترند. شوکت عثمان و علاءالدین آال آزاد از نویسندگان ممتاز در زمینه مضامین مختلف می‌باشند<ref>National Encyclopedia Bangladesh , Asiatic Society of Bangladesh</ref>.
-  در سال 1952  هنگام جنبش دانشجويي براي استقلال و به رسميت شناختن زبان بنگالي، داستان نويسي و سرودن شعر در زمينه جريان هاي سياسي رشد کرد و در واقع جريان هاي سياسي الهام بخش بعضي از نويسندگان در داستان نويسي شد. اشعار سروده شده توسط حسن حافظ الرحمان با عنوان اكوشه فوري، در همين خصوص است.
+== نیز نگاه کنید به ==
+[[زبان و ادبیات بنگلادش]]؛ [[قصه های کوتاه در سنگال]]؛ [[داستان های کوتاه حکایت هایی درباره ی دیوها و رب النوع ها]]
-       ازنويسندگان برجسته معاصر، ابراهيم خان ( 1978- 1892 )، محبوب العالم ( 1981- 1898)، ابوالفضل (1983- 1903 )، ابوجعفر شمس الدين ( 1988- 1911)، شوكت عثمان (1998- 1917 )، صادر زين الدين  (1986- 1918)، عبدالحق (1997 – 1918)، صديقي (تولد 1927)، علاءالدين ال آزاد ( تولد 1932)، ظهيرريحان ( 1972- 1933) معتبرترند. شوكت عثمان و علاءالدين آال آزاد از نويسندگان ممتاز در زمینه مضامين مختلف می باشند (National Encyclopedia Bangladesh , Asiatic Society of Bangladesh ).
+== کتابشناسی ==
+<references />
+== منبع اصلی ==
+توسلی، محمد مهدی، علی زاده کندی، عزیز، توسلی، سینا(1391). جامعه و فرهنگ [[بنگلادش]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار)
+== نویسندگان مقاله ==
+محمدمهدی توسلی، عزیز علی زاده کندی و سینا توسلی