دوران بهار و پاییز: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''''.دوران بهار و پاییز(476-722 پیش از میلاد)''''' در قرن هشتم پیش از میلاد، قدرت مرکزیت خود را از دست داد که این دوره را به نام بهار و پاییز نام­گذاری کرده­اند. در این دوره، رهبران قبایل محلی که پیش از این در اختیار پادشاهی جو بودند، شروع به تحکیم قدرت...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''''.دوران بهار و پاییز(476-722 پیش از میلاد)'''''
[[پرونده:2283882541951731931395211324197236112.jpg|بندانگشتی|تصویر کنفوسیوس. قابل بازیابی از https://philosopher232.wordpress.com/2016/03/14/confucius-kung-fu-tse/]]
در قرن هشتم پیش از میلاد، قدرت مرکزیت خود را از دست داد که این دوره را به نام بهار و پاییز که از 476پیش از میلاد شروع و تا 722 پیش از میلاد ادامه داشت، نام ­گذاری کرده‌­اند. در این دوره، رهبران قبایل محلی که پیش از این در اختیار پادشاهی جو بودند، شروع به تحکیم قدرت محلی خود کرده و برای سلطه­‌ی بیشتر به رقابت با یکدیگر برخاستند. با تجاوز قبایل شمال غرب، وضعیت وخیم ­تر شد.


در قرن هشتم پیش از میلاد، قدرت مرکزیت خود را از دست داد که این دوره را به نام بهار و پاییز نام­گذاری کرده­اند. در این دوره، رهبران قبایل محلی که پیش از این در اختیار پادشاهی جو بودند، شروع به تحکیم قدرت محلی خود کرده و برای سلطه­ی بیشتر به رقابت با یکدیگر برخاستند. با تجاوز قبایل شمال غرب، وضعیت وخیم­تر شد. حاکمان جو، مجبور شدند پایتخت خود را به لویانگ<sup>[1]</sup>منتقل کنند. این حرکت نشانه­ای از آغاز دومین فاز بزرگ سلسله­ی جو(جو شرقی) بود. در هر منطقه، افراد با نفوذ محلی قدرت­ را در دست گرفته و ناگهان صدها منطقه­ی مستقل سر برآورده و در ظاهر به چاپلوسی پادشاهی جو پرداخته ولی در واقع ادعای استقلال داشتند. در این دوران بود که صد مکتب فکری و فلسفی چین شکوفا شد، و حرکت­های روشنفکرانه­ای هم­چون کنفوسیوسی، تائوئیستی، قانونگرایان و موهیست­ها به وجود آمدند. این تحولات در واقع پاسخ به تغییرات ایجاد شده در جهان سیاست و افول قدرت مرکزی سلسله­ی جو بود. در این دوران سرزمین چین به صدها حکومت محلی مستقل تقسیم شد که برخی از آن­ها شامل تنها یک روستا و یا حتی یک قلعه می­شد<ref>سابقی، محمد علی(1392). جامعه و فرهنگ چین.جلد 1. تهران: موسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،</ref>(سابقی، 1392).
حاکمان جو(← [[سلسله جو]])، مجبور شدند پایتخت خود را به لویانگ(Loyang)منتقل کنند. این حرکت نشانه­‌ای از آغاز دومین فاز بزرگ [[سلسله جو]](جو شرقی) بود. در هر منطقه، افراد با نفوذ محلی قدرت­ را در دست گرفته و ناگهان صدها منطقه­‌ی مستقل سر برآورده و در ظاهر به چاپلوسی پادشاهی جو پرداخته ولی در واقع ادعای استقلال داشتند.
----[1]- Loyang.
 
در این دوران بود که صد مکتب فکری و فلسفی [[چین]] شکوفا شد، و حرکت­‌های روشنفکری هم­چون کنفوسیوسی(← [[آیین بومی کنفوسیوس]])، تائوئیستی(←[[آیین بومی تائو]])، [[مکتب قانونگرایان]] و [[موهیست ها]] به وجود آمدند. این تحولات در واقع پاسخ به تغییرات ایجاد شده در جهان سیاست و افول قدرت مرکزی [[سلسله جو]] بود. در این دوران سرزمین چین به صدها حکومت محلی مستقل تقسیم شد که برخی از آن­ها شامل تنها یک روستا و یا حتی یک قلعه می‌شد<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی]، جلد 1، ص.114.</ref>.  
 
== نیز نگاه کنید به ==
[[تاریخ چین]]؛ [[تاریخ دوران باستان چین]]
 
== کتابشناسی ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۰۱

تصویر کنفوسیوس. قابل بازیابی از https://philosopher232.wordpress.com/2016/03/14/confucius-kung-fu-tse/

در قرن هشتم پیش از میلاد، قدرت مرکزیت خود را از دست داد که این دوره را به نام بهار و پاییز که از 476پیش از میلاد شروع و تا 722 پیش از میلاد ادامه داشت، نام ­گذاری کرده‌­اند. در این دوره، رهبران قبایل محلی که پیش از این در اختیار پادشاهی جو بودند، شروع به تحکیم قدرت محلی خود کرده و برای سلطه­‌ی بیشتر به رقابت با یکدیگر برخاستند. با تجاوز قبایل شمال غرب، وضعیت وخیم ­تر شد.

حاکمان جو(← سلسله جو)، مجبور شدند پایتخت خود را به لویانگ(Loyang)منتقل کنند. این حرکت نشانه­‌ای از آغاز دومین فاز بزرگ سلسله جو(جو شرقی) بود. در هر منطقه، افراد با نفوذ محلی قدرت­ را در دست گرفته و ناگهان صدها منطقه­‌ی مستقل سر برآورده و در ظاهر به چاپلوسی پادشاهی جو پرداخته ولی در واقع ادعای استقلال داشتند.

در این دوران بود که صد مکتب فکری و فلسفی چین شکوفا شد، و حرکت­‌های روشنفکری هم­چون کنفوسیوسی(← آیین بومی کنفوسیوس)، تائوئیستی(←آیین بومی تائومکتب قانونگرایان و موهیست ها به وجود آمدند. این تحولات در واقع پاسخ به تغییرات ایجاد شده در جهان سیاست و افول قدرت مرکزی سلسله جو بود. در این دوران سرزمین چین به صدها حکومت محلی مستقل تقسیم شد که برخی از آن­ها شامل تنها یک روستا و یا حتی یک قلعه می‌شد[۱].

نیز نگاه کنید به

تاریخ چین؛ تاریخ دوران باستان چین

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی، جلد 1، ص.114.