سبک موسیقی طریقت تائو: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی « == ''سبک موسیقی طریقت تائو'' == موسیقی طریقت تائویی شامل تک­خوانی، گروه­خوانی، و سبک­های آزاد آوازی می­شود که در بخش­های مختلف همراه با نواختن طبل و فلوت نوازی، آلات دسته جمعی که در جشن­ها و مراسم قربانی کردن پیروان تائو خوانده می­شود، به اجرا د...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:موسیقی چین.jpg|بندانگشتی|آلات موسیقی چین]]
[[موسیقی سنتی چین|موسیقی]] [[آیین بومی تائو|طریقت تائویی]] شامل تک‌­خوانی، گروه­‌خوانی، و سبک­‌های آزاد آوازی می­‌شود که در بخش‌­های مختلف همراه با نواختن طبل و فلوت نوازی، [[انواع آلات موسیقی سنتی چین|آلات دسته جمعی]] که در جشن‌­ها و مراسم قربانی کردن پیروان تائو خوانده می‌شود، به اجرا در می­‌آید.


== ''سبک موسیقی طریقت تائو'' ==
در چنین مناسباتی، [[آیین بومی تائو|مبلغ تائویی]] به عنوان اجرا کننده و سایر معتقدان شنونده­‌ی آن بودند. [[انواع آلات موسیقی سنتی چین|آلات موسیقی]] عبارت بودند از ساز­های ضربی کوبه‌­ای، سنگ­‌های سنجی، طبل­‌ها، نی و ساز­های زهی. معمولاً در ابتدا و انتهای هر مراسم و در میان بخش­‌های آوازی سرود­ها و یا هنگام تغییر آرایش صفوف نیایشگران و یا به هنگام اجرای حکم مذهبی توسط [[آیین بومی تائو|روحانی تائویی]] در مراحل خاص، از [[انواع آلات موسیقی سنتی چین|آلات موسیقی]] استفاده می‌­شد. ولی بخش‌های آوازی که بیشترین بخش [[تاریخ موسیقی چینی|موسیقی تائویی]] را تشکیل می­‌داد، از تصنیف­‌های کوتاه دو یا چهار بیتی ساخته شده بود. [[تاریخ موسیقی چینی|موسیقی‌­های آهنگین]] معمولا از ده‌ها بیت تشکیل ­شده که در مراسم مختلف از آن استفاده می­‌شد.جامعیت فرهنگ تائویی دارای مختصات فرهنگی ویژه‌­ای است که [[آیین بومی تائو|طریقت تائویی]] و [[مبانی فکری طریقت تائویی|مکتب تائویی]]، [[آیین بومی تائو|طریقت تائو]] و [[آیین بومی کنفوسیوس|آیین کنفوسیوس،]] و [[آیین بومی تائو|طریقت تائو]] و [[آیین بودا|بودایی]] را با هم در آمیخته است<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.</ref>.
موسیقی طریقت تائویی شامل تک­خوانی، گروه­خوانی، و سبک­های آزاد آوازی می­شود که در بخش­های مختلف همراه با نواختن طبل و فلوت نوازی، آلات دسته جمعی که در جشن­ها و مراسم قربانی کردن پیروان تائو خوانده می­شود، به اجرا در می­آید. در چنین مناسباتی، مبلغ تائویی به عنوان اجرا کننده و سایر معتقدان شنونده­ي آن بودند. آلات موسیقی عبارت بودند از ساز­های ضربی کوبه­ای، سنگ­های سنجی، طبل­ها، نی و ساز­های زهی. معمولاً در ابتدا و انتهای هر مراسم و در میان بخش­های آوازی سرود­ها و یا هنگام تغییر آرایش صفوف نیایشگران و یا به هنگام اجرای حکم مذهبی توسط روحانی تائویی در مراحل خاص، از آلات موسیقی استفاده می­شد. ولی بخش­های آوازی که بیشترین بخش موسیقی تائویی را تشکیل می­داد، از تصنیف­های کوتاه دو یا چهار بیتی ساخته شده بود. موسیقی­های آهنگین معمولا از ده<sub>­</sub>ها بیت تشکیل ­شده که در مراسم مختلف از آن استفاده می­شد.  


جامعیت فرهنگ تائویی دارای مختصات فرهنگی ویژه­ای است که طریقت تائویی و مکتب تائویی، طریقت تائو و آیین کنفوسیوس، و طریقت تائو و بودایی را با هم در آمیخته است.
== نیز نگاه کنید به ==
 
* [[آیین بومی کنفوسیوس]]
* [[آیین بودا]]
* [[آیین بومی تائو]]
* [[تاریخ موسیقی چینی]]
* [[ادبیات در طریقت تائو]]
==کتابشناسی==
<references />

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۸ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۵۸

آلات موسیقی چین

موسیقی طریقت تائویی شامل تک‌­خوانی، گروه­‌خوانی، و سبک­‌های آزاد آوازی می­‌شود که در بخش‌­های مختلف همراه با نواختن طبل و فلوت نوازی، آلات دسته جمعی که در جشن‌­ها و مراسم قربانی کردن پیروان تائو خوانده می‌شود، به اجرا در می­‌آید.

در چنین مناسباتی، مبلغ تائویی به عنوان اجرا کننده و سایر معتقدان شنونده­‌ی آن بودند. آلات موسیقی عبارت بودند از ساز­های ضربی کوبه‌­ای، سنگ­‌های سنجی، طبل­‌ها، نی و ساز­های زهی. معمولاً در ابتدا و انتهای هر مراسم و در میان بخش­‌های آوازی سرود­ها و یا هنگام تغییر آرایش صفوف نیایشگران و یا به هنگام اجرای حکم مذهبی توسط روحانی تائویی در مراحل خاص، از آلات موسیقی استفاده می‌­شد. ولی بخش‌های آوازی که بیشترین بخش موسیقی تائویی را تشکیل می­‌داد، از تصنیف­‌های کوتاه دو یا چهار بیتی ساخته شده بود. موسیقی‌­های آهنگین معمولا از ده‌ها بیت تشکیل ­شده که در مراسم مختلف از آن استفاده می­‌شد.جامعیت فرهنگ تائویی دارای مختصات فرهنگی ویژه‌­ای است که طریقت تائویی و مکتب تائویی، طریقت تائو و آیین کنفوسیوس، و طریقت تائو و بودایی را با هم در آمیخته است[۱].

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.