موسیقی كافه ای در فرانسه: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۴: | خط ۴: | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[هنر فرانسه]]؛ [[موسیقی در فرانسه]]؛ [[پیشینه موسیقی فرانسه]]؛ | [[هنر فرانسه]]؛ [[موسیقی در فرانسه]]؛ [[پیشینه موسیقی فرانسه]]؛ [[موسیقی خیابانی در فرانسه]]؛ [[موسیقی در مترو در کشور فرانسه]]؛ [[موسیقی منطقه ای و قومی فرانسه]]؛ [[جشن موسیقی فرانسه]] | ||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۱۴
كافههای پاريس يكی از تجلیگاههای موسيقی مدرن و مردمی در اين شهر است. اگرچه امروزه كافهها همچون مكانهايی قديمی و از مد افتاده تلقی میشوند، ولی در طول دوران شكوفايیشان از آنچنان شهرت و اعتباری برخوردار بودند كه از يكسو محل محکزدن موسيقی آوانگارد(پيشرو) و از سوی ديگر مكانی جهت مباحث روشنفكرانه پيرامون موسيقی مردمی بود.
هنرمندان كافههای پاريس عبارت بودند از «اديت پياف»(Édith Piaf)افسانهای، كه بارها و بارها به عنوان معروفترين ستاره پاپ در موسيقی فرانسه انتخاب شد، «موريس شواليه»(Maurice Chevalier)، «ايو مونتان»(Yves Montand)، «ژوزفين بيكر»(Joséphine Baker) و «شارل ترنت»Charles ) Trenet) كه همگی برخاسته از همين سنت بودند. اجرای هنرمندانه «افسانه پاريس» توسط ترنت، بيانرسا و توصيف بليغ آن چيزی بود كه مردم را به پاريس میكشاند. موسيقی كلاسيک «زير آسمانهای پاريس» تركيبی از تخيل و ظرافت است[۱].
نیز نگاه کنید به
هنر فرانسه؛ موسیقی در فرانسه؛ پیشینه موسیقی فرانسه؛ موسیقی خیابانی در فرانسه؛ موسیقی در مترو در کشور فرانسه؛ موسیقی منطقه ای و قومی فرانسه؛ جشن موسیقی فرانسه
کتابشناسی
- ↑ نعيمی گورابی، محمد حسين(1392). جامعه و فرهنگ فرانسه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)