جایگاه رسانه در تاجیکستان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
به طور کلی رسانه‌ها و وسایل ارتباط جمعی نظیر [[رادیو در تاجیکستان|رادیو]]، [[تلویزیون در تاجیکستان|تلویزیون]]، [[خبرگزاری ها و سازمان‌های رسانه ای در تاجیکستان|خبرگزاری‌ها]] و [[مطبوعات در تاجیکستان|مطبوعات]] در [[تاجیکستان]] یا متعلق به دولت و یا کاملاً تحت نظارت و کنترل آن است. در [[تاجیکستان]] [[رادیو در تاجیکستان|رادیو]] و [[تلویزیون در تاجیکستان|تلویزیون]] در انحصار و کنترل دولت است. از فوریه 1994 این کنترل با صدور مصوب‌های شدیدتر شده‌است. بنابراین مصوبه کمیته [[رادیو در تاجیکستان|رادیو]] و [[تلویزیون در تاجیکستان|تلویزیون]] زیر نظر مستقیم رئیس دولت و رئیس شورای عالی تاجیکستان قرار می‌گیرد و یکی از وظایف آن خنثی کردن امواج رادیو‌های خارجی است که توسط دولت‌های غربی و یا گروههای مخالف دولت تاجیکستان پخش می‌شود<ref>[[تاجیکستان]] (1387). تهران: [https://www.ipis.ir/ دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی وزارت امور خارجه]، ص 61-64.</ref>. علاوه بر شبکه [[رادیو در تاجیکستان|رادیو]] و [[تلویزیون در تاجیکستان|تلویزیون]] دولتی که عرصه رسانه‌ای این کشور را در احاطه دارد، بیش از ۳۰ شبکه تلویزیونی سراسری و منطقه‌ای و تعداد معدودی رادیوی خصوصی در تاجیکستان مشغول فعالیت هستند که تولید اصلی آن‌ها برنامه‌های تفریحی است. نخستین شبکه رادیوی مستقل [[شهر دوشنبه]] در سپتامبر سال ۲۰۰۲، پس از چهار سال انتظار برای کسب مجوز، آغاز به کار کرد. بیش از ۲۰۰ نشریه مجوز رسمی دارند. بعضی از آنان دولتی و شماری دیگر وابسته به احزاب و گروههای سیاسی هستند. به گزارش سازمان‌های مدافع حقوق رسانه‌ها، آزادی [[مطبوعات در تاجیکستان]]، با وجود تأکید برآن در [[قانون اساسی تاجیکستان|قانون اساسی]] کشور، رعایت نمی‌شود. به گفته گزارشگران بدون مرز، سازمان بین المللی دفاع از خبرنگاران، [[سیاست و حکومت تاجیکستان|حکومت تاجیکستان]] خبرنگاران مستقل را تحت فشار قرار می‌دهد. اکثر چاپخانه‌های کشور و سیاست رسانه‌های دولتی به شدت کنترل می‌شود. طبق ارزیابی یکی از وزرای دولت تاجیکستان در سال 2007 حدود یک میلیون نفر در این کشور به شبکه [[اینترنت در تاجیکستان|اینترنت]] دسترسی دارند<ref>زهریی، حسن (1391). جامعه و فرهنگ [[تاجیکستان]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] (در دست انتشار)، ص 368-369.</ref>. | به طور کلی رسانه‌ها و وسایل ارتباط جمعی نظیر [[رادیو در تاجیکستان|رادیو]]، [[تلویزیون در تاجیکستان|تلویزیون]]، [[خبرگزاری ها و سازمان‌های رسانه ای در تاجیکستان|خبرگزاری‌ها]] و [[مطبوعات در تاجیکستان|مطبوعات]] در [[تاجیکستان]] یا متعلق به دولت و یا کاملاً تحت نظارت و کنترل آن است. در [[تاجیکستان]] [[رادیو در تاجیکستان|رادیو]] و [[تلویزیون در تاجیکستان|تلویزیون]] در انحصار و کنترل دولت است. از فوریه 1994 این کنترل با صدور مصوب‌های شدیدتر شده‌است. بنابراین مصوبه کمیته [[رادیو در تاجیکستان|رادیو]] و [[تلویزیون در تاجیکستان|تلویزیون]] زیر نظر مستقیم رئیس دولت و رئیس شورای عالی تاجیکستان قرار می‌گیرد و یکی از وظایف آن خنثی کردن امواج رادیو‌های خارجی است که توسط دولت‌های غربی و یا گروههای مخالف دولت تاجیکستان پخش می‌شود<ref>[[تاجیکستان]] (1387). تهران: [https://www.ipis.ir/ دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی وزارت امور خارجه]، ص 61-64.</ref>. علاوه بر شبکه [[رادیو در تاجیکستان|رادیو]] و [[تلویزیون در تاجیکستان|تلویزیون]] دولتی که عرصه رسانه‌ای این کشور را در احاطه دارد، بیش از ۳۰ شبکه تلویزیونی سراسری و منطقه‌ای و تعداد معدودی رادیوی خصوصی در تاجیکستان مشغول فعالیت هستند که تولید اصلی آن‌ها برنامه‌های تفریحی است. نخستین شبکه رادیوی مستقل [[شهر دوشنبه]] در سپتامبر سال ۲۰۰۲، پس از چهار سال انتظار برای کسب مجوز، آغاز به کار کرد. بیش از ۲۰۰ نشریه مجوز رسمی دارند. بعضی از آنان دولتی و شماری دیگر وابسته به احزاب و گروههای سیاسی هستند. به گزارش سازمان‌های مدافع حقوق رسانه‌ها، آزادی [[مطبوعات در تاجیکستان]]، با وجود تأکید برآن در [[قانون اساسی تاجیکستان|قانون اساسی]] کشور، رعایت نمی‌شود. به گفته گزارشگران بدون مرز، سازمان بین المللی دفاع از خبرنگاران، [[سیاست و حکومت تاجیکستان|حکومت تاجیکستان]] خبرنگاران مستقل را تحت فشار قرار می‌دهد. اکثر چاپخانه‌های کشور و سیاست رسانه‌های دولتی به شدت کنترل می‌شود. طبق ارزیابی یکی از وزرای دولت تاجیکستان در سال 2007 حدود یک میلیون نفر در این کشور به شبکه [[اینترنت در تاجیکستان|اینترنت]] دسترسی دارند<ref>زهریی، حسن (1391). جامعه و فرهنگ [[تاجیکستان]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] (در دست انتشار)، ص 368-369.</ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[جایگاه رسانه در آرژانتین]]؛ [[جایگاه رسانه در ساحل عاج]]؛ [[جایگاه رسانه در تایلند]]؛ [[جایگاه رسانه در اسپانیا]]؛ [[جایگاه رسانه در اردن]]؛ [[جایگاه رسانه ها در قطر]]؛ [[جایگاه رسانه در مصر]]؛ [[جایگاه رسانه در سنگال]]؛ [[جایگاه رسانه در بنگلادش]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
<references /> | |||
[[رده:سیاست ها ، قوانین، مقررات و برنامه های کلان در زمینه رسانه]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۸ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۰۵
به طور کلی رسانه‌ها و وسایل ارتباط جمعی نظیر رادیو، تلویزیون، خبرگزاری‌ها و مطبوعات در تاجیکستان یا متعلق به دولت و یا کاملاً تحت نظارت و کنترل آن است. در تاجیکستان رادیو و تلویزیون در انحصار و کنترل دولت است. از فوریه 1994 این کنترل با صدور مصوب‌های شدیدتر شده‌است. بنابراین مصوبه کمیته رادیو و تلویزیون زیر نظر مستقیم رئیس دولت و رئیس شورای عالی تاجیکستان قرار می‌گیرد و یکی از وظایف آن خنثی کردن امواج رادیو‌های خارجی است که توسط دولت‌های غربی و یا گروههای مخالف دولت تاجیکستان پخش می‌شود[۱]. علاوه بر شبکه رادیو و تلویزیون دولتی که عرصه رسانه‌ای این کشور را در احاطه دارد، بیش از ۳۰ شبکه تلویزیونی سراسری و منطقه‌ای و تعداد معدودی رادیوی خصوصی در تاجیکستان مشغول فعالیت هستند که تولید اصلی آن‌ها برنامه‌های تفریحی است. نخستین شبکه رادیوی مستقل شهر دوشنبه در سپتامبر سال ۲۰۰۲، پس از چهار سال انتظار برای کسب مجوز، آغاز به کار کرد. بیش از ۲۰۰ نشریه مجوز رسمی دارند. بعضی از آنان دولتی و شماری دیگر وابسته به احزاب و گروههای سیاسی هستند. به گزارش سازمان‌های مدافع حقوق رسانه‌ها، آزادی مطبوعات در تاجیکستان، با وجود تأکید برآن در قانون اساسی کشور، رعایت نمی‌شود. به گفته گزارشگران بدون مرز، سازمان بین المللی دفاع از خبرنگاران، حکومت تاجیکستان خبرنگاران مستقل را تحت فشار قرار می‌دهد. اکثر چاپخانه‌های کشور و سیاست رسانه‌های دولتی به شدت کنترل می‌شود. طبق ارزیابی یکی از وزرای دولت تاجیکستان در سال 2007 حدود یک میلیون نفر در این کشور به شبکه اینترنت دسترسی دارند[۲].
نیز نگاه کنید به
جایگاه رسانه در آرژانتین؛ جایگاه رسانه در ساحل عاج؛ جایگاه رسانه در تایلند؛ جایگاه رسانه در اسپانیا؛ جایگاه رسانه در اردن؛ جایگاه رسانه ها در قطر؛ جایگاه رسانه در مصر؛ جایگاه رسانه در سنگال؛ جایگاه رسانه در بنگلادش
کتابشناسی
- ↑ تاجیکستان (1387). تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی وزارت امور خارجه، ص 61-64.
- ↑ زهریی، حسن (1391). جامعه و فرهنگ تاجیکستان. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص 368-369.