داروهای سنتی چین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
پس از تأسیس [[جمهوری خلق چین]] در سال 1949، پژوهش‌های گسترده‌ای در سرتاسر [[چین]] در زمینه‌های گیاه‌شناسی، شناسایی و معرفی داروهای گیاهی سنتی و پزشکی بالینی به عمل آمد. نتایج به دست آمده از این پژوهش‌ها در سال 1961 به صورت کتابی تحت عنوان تاریخچه‌ی داروهای سنتی [[چین]] چاپ و منتشر گردید. هم‌چنین، چاپ لغت‌نامه‌ی بزرگ داروهای سنتی [[چین]] در سال 1977، موجب شد تا تعداد داروهای گیاهی سنتی [[چین]] که در قانون‌نامه‌های باستانی به آن‌ها اشاره شده بود، به 5767 نوع گیاه برسد. افزون بر این، کتاب‌های متعدد مرجع و مونوگراف‌های فراوان پیرامون داروهای سنتی [[چین]] و روزنامه‌ها و مجله‌های تخصصی مختلفی در زمینه‌ی داروهای سنتی [[چین]] یکی پس از دیگری چاپ و منتشر شده و نهاد‌ها و مراکز پژوهشی، علمی و آموزشی متعدد و واحدهای گوناگون تولید داروهای سنتی در این کشور راه اندازی شدند. | پس از تأسیس [[جمهوری خلق چین]] در سال 1949، پژوهش‌های گسترده‌ای در سرتاسر [[چین]] در زمینه‌های گیاه‌شناسی، شناسایی و معرفی داروهای گیاهی سنتی و پزشکی بالینی به عمل آمد. نتایج به دست آمده از این پژوهش‌ها در سال 1961 به صورت کتابی تحت عنوان تاریخچه‌ی داروهای سنتی [[چین]] چاپ و منتشر گردید. هم‌چنین، چاپ لغت‌نامه‌ی بزرگ داروهای سنتی [[چین]] در سال 1977، موجب شد تا تعداد داروهای گیاهی سنتی [[چین]] که در قانون‌نامه‌های باستانی به آن‌ها اشاره شده بود، به 5767 نوع گیاه برسد. افزون بر این، کتاب‌های متعدد مرجع و مونوگراف‌های فراوان پیرامون داروهای سنتی [[چین]] و روزنامه‌ها و مجله‌های تخصصی مختلفی در زمینه‌ی داروهای سنتی [[چین]] یکی پس از دیگری چاپ و منتشر شده و نهاد‌ها و مراکز پژوهشی، علمی و آموزشی متعدد و واحدهای گوناگون تولید داروهای سنتی در این کشور راه اندازی شدند. | ||
در حال حاضر، در [[چین|کشور چین]] بیش از 8000 نوع داروی سنتی گیاهی مورد استفاده بوده و از آن‌ها بیش از 600 نوع دارو به دست می‌آید که از این نظر کشور چین در مقام اول جهان قرار دارد. این داروها تنها نیاز داخلی کشور را برآورده می‌سازند، بلکه به بیش از 80 کشور و منطقه‌ی جهان نیز صادر شده و از شهرت زیادی برخوردار شده است. این نوع از داروها که بیشتر از گیاهان دارویی طبیعی گرفته می‌شوند، در مقایسه با پزشکی مرسوم غربی، دارای تأثیرات منفی و عوارض جانبی کم‌تری هستند.<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، | در حال حاضر، در [[چین|کشور چین]] بیش از 8000 نوع داروی سنتی گیاهی مورد استفاده بوده و از آن‌ها بیش از 600 نوع دارو به دست می‌آید که از این نظر کشور چین در مقام اول جهان قرار دارد. این داروها تنها نیاز داخلی کشور را برآورده می‌سازند، بلکه به بیش از 80 کشور و منطقه‌ی جهان نیز صادر شده و از شهرت زیادی برخوردار شده است. این نوع از داروها که بیشتر از گیاهان دارویی طبیعی گرفته می‌شوند، در مقایسه با پزشکی مرسوم غربی، دارای تأثیرات منفی و عوارض جانبی کم‌تری هستند.<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، جلد2، ص. 467-470.</ref> | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۵
داروهای سنتی چینی، مواد دارویی هستند که در طب سنتی چینی از آن‌ها برای پیشگیری از بیماری‌ها و تشخیص و درمان استفاده می‌شوند. این داروها عمدتا از داروهای طبیعی و فرآورده‌های تکمیلی ترکیبی به دست می‌آیند که شامل مواد گیاهی، حیوانی، و معدنی و بخشی هم از داروهای تکمیلی شیمیایی و بیولوژیکی هستند. اختراع و اکتشاف داروهای سنتی چین و کاربرد آن در این کشور از تاریخ چند هزار ساله برخوردار است.
تاریخچه‌ی مختصر داروهای سنتی چین
سومین امپراتور عصر باستان چین، شِن نون (Shennon) نام داشت که به پدر داروهای سنتی چین نیز مشهور است. گفته می‌شود که او هر روز با چشیدن گیاهان مختلف، آن دسته از گیاهانی که خاصیت دارویی داشتند را شناسایی و به مردم معرفی می‌کرد. براساس اسناد و مدارک تاریخی موجود، در چین از دوران سلسله شیا، سلسله شانگ و سلسله جو (22 قرن پیش از میلاد تا سال 256 قبل از میلاد) از نوشیدنی‌های دارویی و جوشانده‌های گیاهی استفاده می‌شد. کتاب شی‌جین، مجموعه‌ای اشعار گردآوری شده در دوران سلسله‌ی جوی غربی (11 قرن پیش از میلاد تا 771 سال قبل از میلاد) قدیمی‌ترین کتابی است که در آن مطالبی پیرامون داروهای گیاهی نگاشته شده است. کتاب نیه جین، قدیمی‌ترین قانون‌نامه‌ی باستانی در خصوص تئوری داروهای گیاهی در چین است که تاکنون حفظ شده و پایه‌ای برای تئوری اساسی داروهای چینی به شمار می‌آید.
از دوران سلسله چین و سلسله ی خن (221 پیش از میلاد تا سال 220 میلادی) مدارک فراوانی در زمینه‌ی داروشناسی به دست آمده که در آن‌ها بیش از 365 نوع داروی گیاهی ثبت شده است که برخی از آن‌ها امروزه نیز مورد استفاده بالینی هستند.
در دوران سلسله تانگ (618 تا 906 میلادی) که اقتصاد رونق بیشتری یافت، توسعه‌ی داروهای سنتی چین نیز بیشتر مورد توجه قرار گرفت. در این عصر در خصوص تهیه و تدوین کتاب‌های دارویی تجدید نظر شد و کتاب مجموعه داروهای گیاهی تانگ برای نخستین بار در سرتاسر جهان معرفی شد. در این کتاب بیش از 850 نوع گیاه دارویی مصور معرفی شده و ترکیبات دارویی و اطلاعات داروشناسی سنتی چین بیش از پیش تکمیل شد.
در عصر سلسله مینگ (1368 تا 1644 میلادی)، لی شی‌جین کارشناس داروهای گیاهی، با صرف 27 سال از عمر خویش، کار تآلیف دایره المعارف بزرگ یادداشت‌های داروهای گیاهی در خصوص داروشناسی سنتی چینی را به پایان رساند. در این کتاب 1892 نوع داروی گیاهی معرفی شده است. این کتاب بزرگ‌ترین اثر در تاریخ داروهای گیاهی چین است.
پس از تأسیس جمهوری خلق چین در سال 1949، پژوهش‌های گسترده‌ای در سرتاسر چین در زمینه‌های گیاه‌شناسی، شناسایی و معرفی داروهای گیاهی سنتی و پزشکی بالینی به عمل آمد. نتایج به دست آمده از این پژوهش‌ها در سال 1961 به صورت کتابی تحت عنوان تاریخچه‌ی داروهای سنتی چین چاپ و منتشر گردید. هم‌چنین، چاپ لغت‌نامه‌ی بزرگ داروهای سنتی چین در سال 1977، موجب شد تا تعداد داروهای گیاهی سنتی چین که در قانون‌نامه‌های باستانی به آن‌ها اشاره شده بود، به 5767 نوع گیاه برسد. افزون بر این، کتاب‌های متعدد مرجع و مونوگراف‌های فراوان پیرامون داروهای سنتی چین و روزنامه‌ها و مجله‌های تخصصی مختلفی در زمینه‌ی داروهای سنتی چین یکی پس از دیگری چاپ و منتشر شده و نهاد‌ها و مراکز پژوهشی، علمی و آموزشی متعدد و واحدهای گوناگون تولید داروهای سنتی در این کشور راه اندازی شدند.
در حال حاضر، در کشور چین بیش از 8000 نوع داروی سنتی گیاهی مورد استفاده بوده و از آن‌ها بیش از 600 نوع دارو به دست می‌آید که از این نظر کشور چین در مقام اول جهان قرار دارد. این داروها تنها نیاز داخلی کشور را برآورده می‌سازند، بلکه به بیش از 80 کشور و منطقه‌ی جهان نیز صادر شده و از شهرت زیادی برخوردار شده است. این نوع از داروها که بیشتر از گیاهان دارویی طبیعی گرفته می‌شوند، در مقایسه با پزشکی مرسوم غربی، دارای تأثیرات منفی و عوارض جانبی کم‌تری هستند.[۱]
نیز نگاه کنید به
نظام فرهنگی چین؛ طب سنتی چینی؛ طب سوزنی
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد2، ص. 467-470.