سیاست خارجی زیمبابوه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[روابط خارجی زیمبابوه]]؛ [[روابط زیمبابوه با کشورهای همسایه]]؛ [[روابط زیمبابوه با کشورهای جهان]]؛ [[سیاست خارجی کانادا]]؛ سیاست خارجی | [[روابط خارجی زیمبابوه]]؛ [[روابط زیمبابوه با کشورهای همسایه]]؛ [[روابط زیمبابوه با کشورهای جهان]]؛ [[سیاست خارجی کانادا]]؛ [[سیاست خارجی ژاپن]] | ||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:سیاست خارجی]] | [[رده:سیاست خارجی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۴۱
اساس سیاست خارجی زیمبابوه بر مبنای حفظ استقلال و تمامیت ارضی خود و اعتقاد و احترام به تمامیت ارضی همه کشورها بوده هدف اصلی آن توسعه سطح زندگی مردم کشور بر اساس منافع ملی و در یک فضای کنش سیاسی در منطقه و جهان تعریف شده است. حفظ امنیت، ثبات و توسعه اقتصاد ملی، حمایت از جنبش‌های آزادی بخش، حمایت از برابری میان ملل، مخالفت با تبعیض نژادی و اعتقاد راسخ به عدم مداخله در امور داخلی دیگر کشورها از جمله مهم‌ترین موارد در سیاست خارجی زیمبابوه می‌باشد.
هر چند وزارت امور خارجه در نهایت با نظر رئیس جمهور تصمیمات نهایی سیاست خارجی کشور را اعلام و به مرحله اجرا می‌گذارد اما مجلس نقش بسیار مهمی در نهایی نمودن چارچوب سیاست خارجی دارد.
روند اجرایی شدن سیاست‌های خارجی زیمبابوه در راستای همکاری با برخی سازمان‌ها مانند "جامعه توسعه جنوب آفریقا "(سادک)، "بازار مشترک شرق و جنوب آفریقا"(کمسا)، "اتحادیه آفریقا"، "سازمان توسعه مشارکت نوین آفریقا" (نپاد)،"جنبش غیر متعهدها"، "گروه 15"، "گروه 7"، "سازمان ملل" و دیگر سازمان‌های منطقه ای ،قاره ای و بین المللی تنظیم می‌شود[۱].
نیز نگاه کنید به
روابط خارجی زیمبابوه؛ روابط زیمبابوه با کشورهای همسایه؛ روابط زیمبابوه با کشورهای جهان؛ سیاست خارجی کانادا؛ سیاست خارجی ژاپن
کتابشناسی
- ↑ ایپکچی، محمدحسن (1399). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی. ص. 94-95.