کوهستان تی شن: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:تیشن.jpg|بندانگشتی|کوهستان تی شن]] | [[پرونده:تیشن.jpg|بندانگشتی|کوهستان تی شن. قابل بازیابی از https://whc.unesco.org/include/tool_image_bootstrap.cfm?id=126058]] | ||
کوهستان تاریخی و فرهنگی تَی شَن(Mount Taishan. Shandong province)، در شمال استان شَندونگ، در کنارههای رودخانهی زرد، یکی از مناطق پیدایش [[فرهنگ چینی|فرهنگ چین]] است. این منطقه دارای 26مجموعه ساختمان با [[هنر معماری در چین|معماری باستانی]]، نزدیک به100ساختمان مستقل تاریخی و بیش از1800سنگ نوشتهی تاریخی، در میان1800نوع درخت باستانی از 38گونهی مختلف است. بلندترین قلهی این کوهستان با1545متر ارتفاع از سطح دریا«قلهی امپراتور یشم(Jade Emperor Peak)» نام دارد که با 112 قلهی دیگر، و 98پل روی رودخانه، 102دره و جویبار، 72چشمه و36 صخره احاطه شده است. این کوهستان یکی از مقدسترین کوههای پنجگانه در [[چین]] است که حداقل به مدت3000سال از عصر [[سلسله شانگ|سلسلهی شانگ]] تا [[سلسله مینگ|سلسلهی مینگ]]، محل نیایش مردم [[چین]] بوده و ردپای انسان عصر حجر نیز در این کوهستان مشاهده شده است. | |||
در جنوب و شمال این کوهستان دو فرهنگ باستانی به نامهای داوِنکو(Dawenkou)و لونگشَن(Longshan)، شکل گرفته و در طول تاریخ، امپراتوران بسیاری برای ادای احترام و به جای آوردن نیایش و اجرای مراسم قربانی برای خدای آسمان به این کوه مقدس آمدهاند. این کوه روح ف[[فرهنگ چینی|رهنگ ملی چین]] نیز نامیده می شود و اندیشمندان و هنرمندان دورههای مختلف تاریخی برای سرودن شعر و خلق آثار هنری در ستایش این کوه در آن اقامت گزیده اند. | در جنوب و شمال این کوهستان دو فرهنگ باستانی به نامهای داوِنکو(Dawenkou)و لونگشَن(Longshan)، شکل گرفته و در طول تاریخ، امپراتوران بسیاری برای ادای احترام و به جای آوردن نیایش و اجرای مراسم قربانی برای خدای آسمان به این کوه مقدس آمدهاند. این کوه روح ف[[فرهنگ چینی|رهنگ ملی چین]] نیز نامیده می شود و اندیشمندان و هنرمندان دورههای مختلف تاریخی برای سرودن شعر و خلق آثار هنری در ستایش این کوه در آن اقامت گزیده اند. | ||
این کوهستان تاریخی، فرهنگی و طبیعی در سال1987میلادی، در [[آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی ثبت شده کشور چین در فهرست میراث جهانی|فهرست میراث جهانی]] به ثبت رسید.<ref> | این کوهستان تاریخی، فرهنگی و طبیعی در سال1987میلادی، در [[آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی ثبت شده کشور چین در فهرست میراث جهانی|فهرست میراث جهانی]] به ثبت رسید.<ref>سابقی،علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، جلد2، ص. 626-627.</ref> | ||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی ثبت شده کشور چین در فهرست میراث جهانی]]؛ [[کوهستان های چین]]؛ [[کوهستان چینگ چنگ]]؛ [[کوهستان ووای]]؛ [[کوهستان ووتی]]؛[[کوهستان تاریخی دنگ فنگ]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == |
نسخهٔ کنونی تا ۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۰۸
کوهستان تاریخی و فرهنگی تَی شَن(Mount Taishan. Shandong province)، در شمال استان شَندونگ، در کنارههای رودخانهی زرد، یکی از مناطق پیدایش فرهنگ چین است. این منطقه دارای 26مجموعه ساختمان با معماری باستانی، نزدیک به100ساختمان مستقل تاریخی و بیش از1800سنگ نوشتهی تاریخی، در میان1800نوع درخت باستانی از 38گونهی مختلف است. بلندترین قلهی این کوهستان با1545متر ارتفاع از سطح دریا«قلهی امپراتور یشم(Jade Emperor Peak)» نام دارد که با 112 قلهی دیگر، و 98پل روی رودخانه، 102دره و جویبار، 72چشمه و36 صخره احاطه شده است. این کوهستان یکی از مقدسترین کوههای پنجگانه در چین است که حداقل به مدت3000سال از عصر سلسلهی شانگ تا سلسلهی مینگ، محل نیایش مردم چین بوده و ردپای انسان عصر حجر نیز در این کوهستان مشاهده شده است.
در جنوب و شمال این کوهستان دو فرهنگ باستانی به نامهای داوِنکو(Dawenkou)و لونگشَن(Longshan)، شکل گرفته و در طول تاریخ، امپراتوران بسیاری برای ادای احترام و به جای آوردن نیایش و اجرای مراسم قربانی برای خدای آسمان به این کوه مقدس آمدهاند. این کوه روح فرهنگ ملی چین نیز نامیده می شود و اندیشمندان و هنرمندان دورههای مختلف تاریخی برای سرودن شعر و خلق آثار هنری در ستایش این کوه در آن اقامت گزیده اند.
این کوهستان تاریخی، فرهنگی و طبیعی در سال1987میلادی، در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید.[۱]
نیز نگاه کنید به
آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی ثبت شده کشور چین در فهرست میراث جهانی؛ کوهستان های چین؛ کوهستان چینگ چنگ؛ کوهستان ووای؛ کوهستان ووتی؛کوهستان تاریخی دنگ فنگ
کتابشناسی
- ↑ سابقی،علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد2، ص. 626-627.