اینترنت در ژاپن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
از سال 1997 که امکان اتصال به اینترنت از طریق تلفن همراه در [[ژاپن]] فراهم شد، به‌تدریج شمار کسانی که از [[اینترنت در ژاپن|اینترنت]] تلفن همراه استفاده می‌کردند زیاد شد، بطوری‌که در سال 2010 تعداد کسانی که از [[اینترنت در ژاپن|اینترنت]] در تلفن همراه استفاده می‌کردند از کسانی که از [[اینترنت در ژاپن|اینترنت]] در رایانه استفاده می‌کردند بیشتر شد.<ref>Sōmushō (2020). Reiwa 2 nenban Jōhō tsūshin hakusho ICT hakusho 5G ga unagasu dejitaru henkaku to aratana Nichijō no Kōchiku. Sōmushō. P8.</ref> این اختلاف به‌تدریج زیاد و زیادتر شد. بنا به آمار رسمی در سال 2018 هر ژاپنی به‌طور متوسط 72.9 دقیقه از طریق تلفن همراه، 34.0 دقیقه از طریق رایانه و 6.3 دقیقه از طریق تبلت به [[اینترنت در ژاپن|اینترنت]] متصل شده است.<ref>Sōmushō (2020). Reiwa 2 nenban Jōhō tsūshin hakusho ICT hakusho 5G ga unagasu dejitaru henkaku to aratana Nichijō no Kōchiku. Sōmushō. P9.</ref> ضریب نفوذ [[اینترنت در ژاپن|اینترنت]] شبکه تلفن همراه در [[ژاپن]] به بیش از 100 درصد و به 142 درصد رسیده، به این معنی که در سال 2019 بیش از 180 میلیون قرارداد برای استفاده از [[اینترنت در ژاپن|اینترنت]] تلفن همراه در این کشور ثبت شده است<ref>Sōmushō (2020). Reiwa 2 nenban Jōhō tsūshin hakusho ICT hakusho 5G ga unagasu dejitaru henkaku to aratana Nichijō no Kōchiku. Sōmushō. P6.</ref><ref>حسنی، زهرا (1402). «رسانه و وسایل ارتباط جمعی». در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ [[ژاپن]]، تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. ص300 - 314.</ref>. | از سال 1997 که امکان اتصال به اینترنت از طریق تلفن همراه در [[ژاپن]] فراهم شد، به‌تدریج شمار کسانی که از [[اینترنت در ژاپن|اینترنت]] تلفن همراه استفاده می‌کردند زیاد شد، بطوری‌که در سال 2010 تعداد کسانی که از [[اینترنت در ژاپن|اینترنت]] در تلفن همراه استفاده می‌کردند از کسانی که از [[اینترنت در ژاپن|اینترنت]] در رایانه استفاده می‌کردند بیشتر شد.<ref>Sōmushō (2020). Reiwa 2 nenban Jōhō tsūshin hakusho ICT hakusho 5G ga unagasu dejitaru henkaku to aratana Nichijō no Kōchiku. Sōmushō. P8.</ref> این اختلاف به‌تدریج زیاد و زیادتر شد. بنا به آمار رسمی در سال 2018 هر ژاپنی به‌طور متوسط 72.9 دقیقه از طریق تلفن همراه، 34.0 دقیقه از طریق رایانه و 6.3 دقیقه از طریق تبلت به [[اینترنت در ژاپن|اینترنت]] متصل شده است.<ref>Sōmushō (2020). Reiwa 2 nenban Jōhō tsūshin hakusho ICT hakusho 5G ga unagasu dejitaru henkaku to aratana Nichijō no Kōchiku. Sōmushō. P9.</ref> ضریب نفوذ [[اینترنت در ژاپن|اینترنت]] شبکه تلفن همراه در [[ژاپن]] به بیش از 100 درصد و به 142 درصد رسیده، به این معنی که در سال 2019 بیش از 180 میلیون قرارداد برای استفاده از [[اینترنت در ژاپن|اینترنت]] تلفن همراه در این کشور ثبت شده است<ref>Sōmushō (2020). Reiwa 2 nenban Jōhō tsūshin hakusho ICT hakusho 5G ga unagasu dejitaru henkaku to aratana Nichijō no Kōchiku. Sōmushō. P6.</ref><ref>حسنی، زهرا (1402). «رسانه و وسایل ارتباط جمعی». در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ [[ژاپن]]، تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. ص300 - 314.</ref>. | ||
{{به روز رسانی}} | |||
==نیز نگاه کنید به== | ==نیز نگاه کنید به== | ||
[[اینترنت در تایلند]]؛ [[اینترنت در چین]]؛ [[اینترنت در کانادا]]؛ [[اینترنت در کوبا]]؛ [[اینترنت در تونس]]؛ [[اینترنت در لبنان]]؛ [[اینترنت در افغانستان]]؛ [[اینترنت در روسیه]]؛ [[اینترنت در سنگال]]؛ [[اینترنت در آرژانتین]]؛ [[اینترنت در فرانسه]]؛ [[اینترنت در مالی]]؛ [[اینترنت در سودان]]؛ [[اینترنت در ساحل عاج]]؛ [[ماهواره و اینترنت در زیمبابوه]]؛ [[اینترنت در اوکراین]]؛ [[اینترنت در اسپانیا]]؛ [[اینترنت در اردن]]؛ [[اینترنت در اتیوپی]]؛ [[اینترنت در سیرالئون]]؛ [[اینترنت در قطر]]؛ [[اینترنت در تاجیکستان]]؛ [[اینترنت در بنگلادش]] | [[اینترنت در تایلند]]؛ [[اینترنت در چین]]؛ [[اینترنت در کانادا]]؛ [[اینترنت در کوبا]]؛ [[اینترنت در تونس]]؛ [[اینترنت در لبنان]]؛ [[اینترنت در افغانستان]]؛ [[اینترنت در روسیه]]؛ [[اینترنت در سنگال]]؛ [[اینترنت در آرژانتین]]؛ [[اینترنت در فرانسه]]؛ [[اینترنت در مالی]]؛ [[اینترنت در سودان]]؛ [[اینترنت در ساحل عاج]]؛ [[ماهواره و اینترنت در زیمبابوه]]؛ [[اینترنت در اوکراین]]؛ [[اینترنت در اسپانیا]]؛ [[اینترنت در اردن]]؛ [[اینترنت در اتیوپی]]؛ [[اینترنت در سیرالئون]]؛ [[اینترنت در قطر]]؛ [[اینترنت در تاجیکستان]]؛ [[اینترنت در بنگلادش]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۳۹
اینترنت سامانه‌ای جهانی از شبکه رایانه‌ای به هم پیوسته است که از مجموعه پروتکل اینترنت برای ارتباط بین دستگاه‌ها و شبکه‌ها استفاده می‌کند. تاریخ ساخت اینترنت به دهه 1960 بر می‌گردد وقتی که یک متخصص آمریکایی شبکه آرپانت (ARPANET) را راه‌اندازی کرد که فناوری استفاده شده در آن پایه‌های توسعه اینترنت در سال‌های بعد شد. تاریخ اینترنت در ژاپن اما به دهه 1980 بر می‌گردد، وقتی که سه دانشگاه ژاپن یعنی دانشگاه‌های توکیو، کی‌ئو و دانشگاه صنعتی توکیو که هر سه در شهر توکیو هستند، با استفاده از پروتکل یویوسی‌پی (UUCP Protocol) اقدام به اتصال رایانه‌های دانشگاه خود به هم کردند و شبکه‌ای به نام جِی‌یونِت (Japan University NETwork (JUNET)) یا شبکه دانشگاهی ژاپن پایه‌گذاری کردند. رفته‌رفته دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی دیگری به این شبکه اضافه شدند و این شبکه گسترش یافت. سال 1988 با همکاری صنعت و دانشگاه ژاپن برای نخستین بار با استفاده از پروتکل اینترنت یا آی‌پی (Internet Protocol) به شبکه اینترنت اضافه شد. در همین سال شرکت عمومی تلگراف و تلفن ژاپن یا اِن تی تی (日本電信電話公社/Nippon denshin denwa kōsha/Nippon Telegraph and Telephone Public Corporation/NTT) شبکه فیبر نوری را در شهرهای مهم ژاپن کامل کرد. سال بعد این شبکه به آمریکا وصل شد و این چنین پایه‌های اینترنت در ژاپن گذاشته شد.
در نیمه اول دهه 1990 اینترنت به سمت تجاری شدن پیش رفت. مهم‌ترین اتفاق در این مقطع شکل‌گیری مرکز اطلاعات شبکه ژاپن (日本ネットワークインフォメーションセンター/Japan Network Information Center/JPNIC) است که وظیفه آن تخصیص دامنه اینترنتی است. در نیمه دوم دهه 1990 هم اینترنت به سمت عمومی شدن پیش رفت. از سال 1995، اِن تی تی خدمات اینترنت از طریق شماره‌گیری یا دایال‌آپ (Dial up) را حتی در مناطق ژاپن هم فراهم کرد. با ورود به قرن بیست و یکم دولت ژاپن به منظور تحقق بخشیدن به جامعه اطلاعاتی و نیز به منظور اینکه تمامی شهروندانش بتوانند فناوری اطلاعاتی یا آی تی (IT) را مورد استفاده قرار دهند طرح ای جَپن (e-Japan) را اجرا کرد که توانست اینترنت پهنا باند را در اختیار مشترکین قرار دهد.
از سال 1997 که امکان اتصال به اینترنت از طریق تلفن همراه در ژاپن فراهم شد، به‌تدریج شمار کسانی که از اینترنت تلفن همراه استفاده می‌کردند زیاد شد، بطوری‌که در سال 2010 تعداد کسانی که از اینترنت در تلفن همراه استفاده می‌کردند از کسانی که از اینترنت در رایانه استفاده می‌کردند بیشتر شد.[۱] این اختلاف به‌تدریج زیاد و زیادتر شد. بنا به آمار رسمی در سال 2018 هر ژاپنی به‌طور متوسط 72.9 دقیقه از طریق تلفن همراه، 34.0 دقیقه از طریق رایانه و 6.3 دقیقه از طریق تبلت به اینترنت متصل شده است.[۲] ضریب نفوذ اینترنت شبکه تلفن همراه در ژاپن به بیش از 100 درصد و به 142 درصد رسیده، به این معنی که در سال 2019 بیش از 180 میلیون قرارداد برای استفاده از اینترنت تلفن همراه در این کشور ثبت شده است[۳][۴].
در حال به روز رسانی و ویرایش
نیز نگاه کنید به
اینترنت در تایلند؛ اینترنت در چین؛ اینترنت در کانادا؛ اینترنت در کوبا؛ اینترنت در تونس؛ اینترنت در لبنان؛ اینترنت در افغانستان؛ اینترنت در روسیه؛ اینترنت در سنگال؛ اینترنت در آرژانتین؛ اینترنت در فرانسه؛ اینترنت در مالی؛ اینترنت در سودان؛ اینترنت در ساحل عاج؛ ماهواره و اینترنت در زیمبابوه؛ اینترنت در اوکراین؛ اینترنت در اسپانیا؛ اینترنت در اردن؛ اینترنت در اتیوپی؛ اینترنت در سیرالئون؛ اینترنت در قطر؛ اینترنت در تاجیکستان؛ اینترنت در بنگلادش
کتابشناسی
- ↑ Sōmushō (2020). Reiwa 2 nenban Jōhō tsūshin hakusho ICT hakusho 5G ga unagasu dejitaru henkaku to aratana Nichijō no Kōchiku. Sōmushō. P8.
- ↑ Sōmushō (2020). Reiwa 2 nenban Jōhō tsūshin hakusho ICT hakusho 5G ga unagasu dejitaru henkaku to aratana Nichijō no Kōchiku. Sōmushō. P9.
- ↑ Sōmushō (2020). Reiwa 2 nenban Jōhō tsūshin hakusho ICT hakusho 5G ga unagasu dejitaru henkaku to aratana Nichijō no Kōchiku. Sōmushō. P6.
- ↑ حسنی، زهرا (1402). «رسانه و وسایل ارتباط جمعی». در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ ژاپن، تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی. ص300 - 314.