سازماندهی ارتش سرخ در چین: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
او در خلال سالهای1927تا1929 در [[شانگهای]] اقامت گزیده و در سازماندهی تظاهرات چپگرایان در این شهر فعال بود. کشته شدن تعداد زیادی از [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|فعالان کمونیست]] در این سالها زمینه را برای رشد سریع [[دنگ شیائوپینگ، معمار اصلاحات چین|دِنگ شیائوپینگ]] فراهم ساخت و او در سال 1933 مدیر بخش تبلیغات حزب در استان جیانگ شی شد. | او در خلال سالهای1927تا1929 در [[شانگهای]] اقامت گزیده و در سازماندهی تظاهرات چپگرایان در این شهر فعال بود. کشته شدن تعداد زیادی از [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|فعالان کمونیست]] در این سالها زمینه را برای رشد سریع [[دنگ شیائوپینگ، معمار اصلاحات چین|دِنگ شیائوپینگ]] فراهم ساخت و او در سال 1933 مدیر بخش تبلیغات حزب در استان جیانگ شی شد. | ||
در [[راهپیمایی بزرگ و حماسی مائو تسه تونگ|دوران راهپیمایی بزرگ از جنوب به شمال]]، وی دبیرکل | در [[راهپیمایی بزرگ و حماسی مائو تسه تونگ|دوران راهپیمایی بزرگ از جنوب به شمال]]، وی دبیرکل کمیتهی مرکزی حزب بود، و هنگامی که به عنوان کمیسر سیاسی ارتش هشتم به فرماندهی لیو بوچِنگ(Liu Bocheng) فعالیت می کرد، در [[طرح ایجاد جبهه مشترک ضد ژاپنی|جنگ ضد ژاپنی]] و جنگ داخلی علیه [[تاسیس حزب کومین تانگ در گوانگ جو|کومین تانگ]] چند عملیات موفقیت آمیز را طراحی نمود. | ||
در دوران راهپیمایی بزرگ، اختلافات نظری موجود میان رهبران حزب موجب شد تا [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|کمونیست های چینی]] به رهبری [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] راه خود را از [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|کمونیست های]] شوروی جداکنند و راه خاص خود را پیش گیرند که به [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|کمونیست]] چینی یا [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو ئیسم]] معروف شد. با روی کار آمدن [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] در رهبری حزب، جایگاه [[دنگ شیائوپینگ، معمار اصلاحات چین|دِنگ شیائوپینگ]] نیز تقویت شد. | در دوران راهپیمایی بزرگ، اختلافات نظری موجود میان رهبران حزب موجب شد تا [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|کمونیست های چینی]] به رهبری [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] راه خود را از [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|کمونیست های]] شوروی جداکنند و راه خاص خود را پیش گیرند که به [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|کمونیست]] چینی یا [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو ئیسم]] معروف شد. با روی کار آمدن [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] در رهبری حزب، جایگاه [[دنگ شیائوپینگ، معمار اصلاحات چین|دِنگ شیائوپینگ]] نیز تقویت شد. |
نسخهٔ کنونی تا ۲ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۴۵
دِنگ پس از بازگشت به چین، به دلیل تحصیلات در رشته ی مکانیک و آشنایی با زبان فرانسه و همچنین فعالیت حزبی که در خارج از کشور داشت، مورد توجه رهبران حزب قرار گرفته و از او در سازماندهی ارتش سرخ استفاده کردند.
او در خلال سالهای1927تا1929 در شانگهای اقامت گزیده و در سازماندهی تظاهرات چپگرایان در این شهر فعال بود. کشته شدن تعداد زیادی از فعالان کمونیست در این سالها زمینه را برای رشد سریع دِنگ شیائوپینگ فراهم ساخت و او در سال 1933 مدیر بخش تبلیغات حزب در استان جیانگ شی شد.
در دوران راهپیمایی بزرگ از جنوب به شمال، وی دبیرکل کمیتهی مرکزی حزب بود، و هنگامی که به عنوان کمیسر سیاسی ارتش هشتم به فرماندهی لیو بوچِنگ(Liu Bocheng) فعالیت می کرد، در جنگ ضد ژاپنی و جنگ داخلی علیه کومین تانگ چند عملیات موفقیت آمیز را طراحی نمود.
در دوران راهپیمایی بزرگ، اختلافات نظری موجود میان رهبران حزب موجب شد تا کمونیست های چینی به رهبری مائو راه خود را از کمونیست های شوروی جداکنند و راه خاص خود را پیش گیرند که به کمونیست چینی یا مائو ئیسم معروف شد. با روی کار آمدن مائو در رهبری حزب، جایگاه دِنگ شیائوپینگ نیز تقویت شد.
دِنگ در سال 1928با خانم جانگ شیهوان(Zhang Xihuan)، همسر اولش ازدواج کرد که وی پس از دوسال زندگی مشترک درگذشت. دِنگ پس از پایان راهپیمایی بزرگ، در یان اَن برای بار دوم با خانم جوولین(Zhuo Lin)ازدواج و دارای 3دختر و 3 پسر شد[۱].
حضور طولانی مدت دِنگ در جبهه های جنگ و فعالیت وی در بخش سیاسی ارتش سرخ و مشارکتش در راهپیمایی بزرگ، همیشه او را جزو رهبران محبوب حزب قرار داده و موقعیت های بهتری برای رسیدن به قدرت برایش فراهم می کرد[۲].
نیز نگاه کنید به
دنگ شیائوپینگ، معمار اصلاحات چین
کتابشناسی
- ↑ Rong,Deng(2002). Deng Xiaoping and the Cultural Revolution. Beijing :Foreign language press
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی، جلد 1، ص.237-238.