پراکندگی محل سکونت اقلیت های قومی چین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی « == ''پراکندگی محل سکونت اقلیت­های قومی در چین'' == هرچند شمار جمعيت اقليت­هاي قومي چین نسبت به جمعیت نژاد خَن(اکثریت) اندك است، اما پراكندگي جغرافياي محل سکونت آنان بسيار گسترده است. اقلیت­ها، تقریبا در تمامی استان­ها، نواحي خودمختار و چهار شهر...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
هرچند شمار [[جمعیت چین|جمعیت]] [[اقلیت های قومی چین|اقلیت­ های قومی چین]] نسبت به [[سلسله ی خن|جمعیت نژاد خَن]](اکثریت) اندک است، اما [[جغرافیایی جمعیتی در چین|پراکندگی جغرافیای محل سکونت]] آنان بسیار گسترده است.


== ''پراکندگی محل سکونت اقلیت­های قومی در چین'' ==
=== پراکندگی محل سکونت [[اقلیت های قومی چین|اقلیت ­های قومی در چین]] ===
هرچند شمار جمعيت اقليت­هاي قومي چین نسبت به جمعیت نژاد خَن(اکثریت) اندك است، اما پراكندگي جغرافياي محل سکونت آنان بسيار گسترده است. اقلیت­ها، تقریبا در تمامی استان­ها، نواحي خودمختار و چهار شهر مستقل زير نظر دولت مركزي چين- پكن، شانگهاي، تيَن­جين، چونگ­چينگ- پراكنده هستند، ولی عمدتا در استان­ها و مناطق مرزی و خودمختار مغولستان داخلي، سين­كيانگ، نينگ­شيا، گوانگ­شي، تبت، يون نن، گويي­جو، چينگ­هاي، سي­چوان، گَنسو، ليائو­نينگ، جي­لين، خونَن، خوبِي، و جزاير خَي­نَن و تايوان سكونت و عمدتا در 12 استان غربی، مستقر هستند.
اقلیت­‌ها، تقریبا در تمامی استان­‌ها، نواحی خودمختار و چهار شهر مستقل زیر نظر دولت مرکزی [[چین]]- [[پکن]]، [[شانگهای]]، تیَن­ جین، چونگ ­چینگ- پراکنده هستند، ولی عمدتا در استان­‌ها و مناطق مرزی و خودمختار مغولستان داخلی، سین­ کیانگ، نینگ­ شیا، گوانگ­ شی، تبت، یون نن، گویجو، چینگ ­های، سی­ چوان، گَنسو، لیائو­نینگ، جی­ لین، خونَن، خوبِی، و جزایر خَی­نَن و [[تایوان]] سکونت و عمدتا در 12 استان غربی، مستقر هستند.


مناطق محل سكونت این اقليت­ها از نظر مساحت بسيار وسيع و از لحاظ منابع معدني و ذخاير زيرزميني بسيار غني و متنوع است. مساحت كل مناطق خودگردان اقليت­هاي قومي چين تا پايان سال1997 ميلادي، بیش از 6162900 كيلومتر مربع، معادل2/64 درصد كل مساحت كشور چين را تشكيل مي­دهد.
مناطق محل سکونت این اقلیت­‌ها از نظر مساحت بسیار وسیع و از لحاظ منابع معدنی و ذخایر زیرزمینی بسیار غنی و متنوع است. مساحت کل مناطق خودگردان [[اقلیت های قومی چین|اقلیت­‌های قومی]] [[چین]] تا پایان سال1997 میلادی، بیش از 6162900 کیلومتر مربع، معادل64/2 درصد کل مساحت [[چین|کشور چین]] را تشکیل می ‌دهد<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی] جلد1، ص. 87-88. </ref>.
 
{{به روز رسانی}}
 
== نیز نگاه کنید به ==
[[اقلیت های قومی چین]]؛ [[ساختار قومیتی در چین]]؛ [[اقلیت های به رسمیت شناخته شده چین از نگاه آمار]]
 
== کتابشناسی ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۲

هرچند شمار جمعیت اقلیت­ های قومی چین نسبت به جمعیت نژاد خَن(اکثریت) اندک است، اما پراکندگی جغرافیای محل سکونت آنان بسیار گسترده است.

پراکندگی محل سکونت اقلیت ­های قومی در چین

اقلیت­‌ها، تقریبا در تمامی استان­‌ها، نواحی خودمختار و چهار شهر مستقل زیر نظر دولت مرکزی چین- پکن، شانگهای، تیَن­ جین، چونگ ­چینگ- پراکنده هستند، ولی عمدتا در استان­‌ها و مناطق مرزی و خودمختار مغولستان داخلی، سین­ کیانگ، نینگ­ شیا، گوانگ­ شی، تبت، یون نن، گویجو، چینگ ­های، سی­ چوان، گَنسو، لیائو­نینگ، جی­ لین، خونَن، خوبِی، و جزایر خَی­نَن و تایوان سکونت و عمدتا در 12 استان غربی، مستقر هستند.

مناطق محل سکونت این اقلیت­‌ها از نظر مساحت بسیار وسیع و از لحاظ منابع معدنی و ذخایر زیرزمینی بسیار غنی و متنوع است. مساحت کل مناطق خودگردان اقلیت­‌های قومی چین تا پایان سال1997 میلادی، بیش از 6162900 کیلومتر مربع، معادل64/2 درصد کل مساحت کشور چین را تشکیل می ‌دهد[۱].

در حال به روز رسانی و ویرایش

نیز نگاه کنید به

اقلیت های قومی چین؛ ساختار قومیتی در چین؛ اقلیت های به رسمیت شناخته شده چین از نگاه آمار

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی جلد1، ص. 87-88.