شبکه های کابلی و دیجیتالی در چین: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « == ''شبکههای کابلی و دیجیتالی'' == در سال1991میلادی، نخستین شبکهی کابلی در چین شکل گرفت و از سال1992 رسما در چين شروع به كار كرد. در سال1996 تلويزيون مركزي چين 3 ماهواره و 4 ايستگاه انتقال از شركت پان امريكن اجاره كرد و از آن پس برنامههاي خود را در سرت...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== '' | == ''شبکه های کابلی و دیجیتالی'' == | ||
در | در سال1991 میلادی، نخستین شبکه ی کابلی در [[چین]] شکل گرفت و از سال1992 رسما در [[چین|چين]] شروع به كار كرد. در سال 1996 تلويزيون مركزی [[چین|چين]] 3 ماهواره و 4 ايستگاه انتقال از شركت پان امريكا اجاره كرد و از آن پس برنامه های خود را در سرتاسر جهان پخش کرد.<ref>کتاب سبز چین (1380)، ''دفتر مطالعات سياسي و بين المللي،'' تهران.ص114.</ref> | ||
هم اینک تعداد | هم اینک تعداد شبکه های کابلی در این کشور از مرز 20هزار شبکه گذشته که مهمترین آنها شبکه ی تلویزیون کابلی [[شانگهای]] است که بیش از 2میلیون مشترک داشته و بزرگترین شبکه ی کابلی جهان از نظر تعداد مشترکان به شمار می رود. این شبکه دارای 12کانال است که تمامی زمینه های خبری، سیاسی، اقتصادی، آموزشی، ورزشی، موسیقی، خدمات عمومی، تفریحی و... را پوشش می دهد. | ||
براساس آمار، در پایان سال2008، بیش | براساس آمار، در پایان سال2008، بیش از44/5 میلیون مشترک تلویزیون کابلی دیجیتالی در [[چین معاصر و چالش های فرهنگی و اجتماعی پیش رو|چین]] وجود دارد. طبق برنامه ها و سیاستگذاری های صورت گرفته توسط دولت [[چین معاصر و چالش های فرهنگی و اجتماعی پیش رو|چین]]، تا سال2010 اغلب شهرها و مناطق [[چین معاصر و چالش های فرهنگی و اجتماعی پیش رو|چین]] تحت پوشش تلویزیون دیجیتالی قرار گرفته و تا سال 2015و فراگیر شدن تلویزیون دیجیتالی، پخش برنامه به صورت آنالوگ متوقف خواهد شد و [[چین معاصر و چالش های فرهنگی و اجتماعی پیش رو|چین]] از تولید کننده ی تلویزیون های معمولی به یکی از تولید کنندگان تلویزیون های دیجیتالی تبدیل خواهد شد.<ref>سابقی، علی محمد(1392). "جامعه و فرهنگ چین." تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد ...، ص ... .</ref> | ||
= کتابشناسی = | |||
نسخهٔ ۳ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۳۱
شبکه های کابلی و دیجیتالی
در سال1991 میلادی، نخستین شبکه ی کابلی در چین شکل گرفت و از سال1992 رسما در چين شروع به كار كرد. در سال 1996 تلويزيون مركزی چين 3 ماهواره و 4 ايستگاه انتقال از شركت پان امريكا اجاره كرد و از آن پس برنامه های خود را در سرتاسر جهان پخش کرد.[۱]
هم اینک تعداد شبکه های کابلی در این کشور از مرز 20هزار شبکه گذشته که مهمترین آنها شبکه ی تلویزیون کابلی شانگهای است که بیش از 2میلیون مشترک داشته و بزرگترین شبکه ی کابلی جهان از نظر تعداد مشترکان به شمار می رود. این شبکه دارای 12کانال است که تمامی زمینه های خبری، سیاسی، اقتصادی، آموزشی، ورزشی، موسیقی، خدمات عمومی، تفریحی و... را پوشش می دهد.
براساس آمار، در پایان سال2008، بیش از44/5 میلیون مشترک تلویزیون کابلی دیجیتالی در چین وجود دارد. طبق برنامه ها و سیاستگذاری های صورت گرفته توسط دولت چین، تا سال2010 اغلب شهرها و مناطق چین تحت پوشش تلویزیون دیجیتالی قرار گرفته و تا سال 2015و فراگیر شدن تلویزیون دیجیتالی، پخش برنامه به صورت آنالوگ متوقف خواهد شد و چین از تولید کننده ی تلویزیون های معمولی به یکی از تولید کنندگان تلویزیون های دیجیتالی تبدیل خواهد شد.[۲]