شبکه های کابلی و دیجیتالی در چین

از دانشنامه ملل

در سال1991میلادی، نخستین شبکه­ ی کابلی در چین شکل گرفت و از سال1992 رسما در چین شروع به كار كرد. در سال1996 تلویزیون مركزی چین 3 ماهواره و 4 ایستگاه انتقال از شركت پان امریكن اجاره كرد و از آن پس برنامه ­های خود را در سرتاسر جهان پخش کرد [۱].

هم اینک تعداد شبکه ­های کابلی در این کشور از مرز 20هزار شبکه گذشته که مهم­ترین آن­ها شبکه­ ی تلویزیون کابلی شانگهای است که بیش از 2میلیون مشترک داشته و بزرگ­ترین شبکه ­ی کابلی جهان از نظر تعداد مشترکان به ­شمار می ­رود. این شبکه دارای 12 کانال است که تمامی زمینه ­های خبری، سیاسی، اقتصادی، آموزشی، ورزشی، موسیقی، خدمات عمومی، تفریحی و... را پوشش می­ دهد.

براساس آمار، در پایان سال2008، بیش از44/5 میلیون مشترک تلویزیون کابلی دیجیتالی در چین وجود دارد. طبق برنامه ­ها و سیاست­ گذاری­ های صورت گرفته توسط دولت چین، تا سال 2010 اغلب شهرها و مناطق چین تحت پوشش تلویزیون دیجیتالی قرار گرفته و تا سال 2015 و فراگیر شدن تلویزیون دیجیتالی، پخش برنامه به ­صورت آنالوگ متوقف خواهد شد و چین از تولید کننده­ ی تلویزیون­ های معمولی به یکی از تولید کنندگان تلویزیون ­های دیجیتالی تبدیل خواهد شد[۲].

نیز نگاه کنید به

رسانه و وسايل ارتباط جمعی چین؛ رسانه های چین؛ تلویزیون در چین؛ میزان پوشش شبکه های تلویزیونی در چین؛ شبکه های ماهواره ای در چین

کتابشناسی

  1. طاهری امین، زهرا(1380). چین. تهران: وزارت امور خارجه، موسسه چاپ و انتشارات،
  2. سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی. جلد سوم، ص. 1318