قانون اساسی تونس: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
نخستین قانون اساسی [[تونس]] در سال ۱۸۶۱ میلادی، با تکمیل فرمان «عهد الامان» به تصویب رسید. خیرالدین تونسی (د۱۸۹۰م) در نگارش این فرمان نقش مهمی داشت ( | نخستین قانون اساسی [[تونس]] در سال ۱۸۶۱ میلادی، با تکمیل فرمان «عهد الامان» به تصویب رسید. خیرالدین تونسی (د۱۸۹۰م) در نگارش این فرمان نقش مهمی داشت<ref>زرکلی، خیرالدین(1980) الاعلام، ج ۲ و ۴، بیروت:دارالملایین،</ref>؛ فرمانی که اولین قانون اساسی در کشورهای عربی به شمار می‌رود. | ||
نخستین قانون اساسی [[تونس|جمهوری تونس]] نیز پس از استقلال این کشور در ۱ ژوئن ۱۹۵۹ میلادی، برابر با ۱۱خرداد ۱۳۳۸ شمسی، به تصویب نهایی مجلس ملی مؤسسان رسید و دارای مقدمه، ده فصل و ۶۴ اصل بود. | |||
دومین قانون اساسی [[تونس|جمهوری تونس]] پس از انقلاب کرامت به تاریخ ۲۶ ژانویه ۲۰۱۴ میلادی، مطابق با ۶ بهمن ۱۳۹۲ شمسی، به تصویب مجلس ملی مؤسسان رسید که دارای ۱۰ بخش و ۱۴۹ فصل است. در اصل اول قانون اساسی جدید [[تونس]] آمده است: <blockquote>«تونس‌کشوری آزاد و مستقل با داشتن حق حاکمیت ملی است که دین آن اسلام و زبان آن عربی و نظام آن جمهوری است»'''.''' </blockquote>فرمان عهدالامان که مبتنی بر یکسان شناخته‌شدن همه شهروندان تونسی در برابر قانون است، در ۱۰ سپتامبر ۱۸۵۷م تصویب شد<ref>عصمتی‌بایگی، سیدحسن (1395). جامعه و فرهنگ [[تونس]]. تهران: موسسه فرهنگی, هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
| خط ۹: | خط ۱۳: | ||
*[[قانون اساسی لبنان]] | *[[قانون اساسی لبنان]] | ||
*[[قانون اساسی مصر]] | *[[قانون اساسی مصر]] | ||
*[[قانون اساسی سنگال]] | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ ۲۶ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۲۳
نخستین قانون اساسی تونس در سال ۱۸۶۱ میلادی، با تکمیل فرمان «عهد الامان» به تصویب رسید. خیرالدین تونسی (د۱۸۹۰م) در نگارش این فرمان نقش مهمی داشت[۱]؛ فرمانی که اولین قانون اساسی در کشورهای عربی به شمار می‌رود.
نخستین قانون اساسی جمهوری تونس نیز پس از استقلال این کشور در ۱ ژوئن ۱۹۵۹ میلادی، برابر با ۱۱خرداد ۱۳۳۸ شمسی، به تصویب نهایی مجلس ملی مؤسسان رسید و دارای مقدمه، ده فصل و ۶۴ اصل بود.
دومین قانون اساسی جمهوری تونس پس از انقلاب کرامت به تاریخ ۲۶ ژانویه ۲۰۱۴ میلادی، مطابق با ۶ بهمن ۱۳۹۲ شمسی، به تصویب مجلس ملی مؤسسان رسید که دارای ۱۰ بخش و ۱۴۹ فصل است. در اصل اول قانون اساسی جدید تونس آمده است:
«تونس‌کشوری آزاد و مستقل با داشتن حق حاکمیت ملی است که دین آن اسلام و زبان آن عربی و نظام آن جمهوری است».
فرمان عهدالامان که مبتنی بر یکسان شناخته‌شدن همه شهروندان تونسی در برابر قانون است، در ۱۰ سپتامبر ۱۸۵۷م تصویب شد[۲].
نیز نگاه کنید به
- قانون اساسی چین
- قانون اساسی روسیه
- قانون اساسی کانادا
- قانون اساسی افغانستان
- قانون اساسی کوبا
- قانون اساسی لبنان
- قانون اساسی مصر
- قانون اساسی سنگال