اینترنت در افغانستان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
* [[اینترنت در لبنان]] | * [[اینترنت در لبنان]] | ||
* [[اینترنت در کانادا]] | * [[اینترنت در کانادا]] | ||
* [[اینترنت در کوبا]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
نسخهٔ ۲۳ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۰۸
طالبان اینترنت را ممنوع ساخته بود؛ ولی پس از برکناری طالبان، استفاده از اینترنت آزاد شد و با سرعت رشد کرد و تعداد کاربران آن در سال ۲۰۰۵، به بیش از ۳۰ هزار نفر و در سال ۲۰۰۸ حدود 500/000 نفر رسید و در سال ۲۰۰۹ تعداد کافی‌نت‌ها نیز با همین نسبت رو به افزایش بوده‌اند.
استفاده از اینترنت در افغانستان، به‌جز مشکلات و کمبودهای فنی، با محدودیت سیاسی خاصی مواجه نبوده و پیوسته روبه‌رشد بوده است.
شبکه فیبر نوری
شبکه فیبر نوری افغانستان ۳۰۰۰ کیلومتر طول دارد، ساخت این شبکه براساس یک قرارداد ۶۴ میلیون دلاری با یک شرکت چینی از سال ۲۰۰۷ / ۱۳۸۶ آغاز شد و تا سال ۲۰۱۲، حدود ۸۰ درصد آن تکمیل شد. این شبکه قرار است در مرحله اول اکثر مراکز ولایات افغانستان، به‌جز ولایاتی مانند خوست، پکتیا، پکتیکا و لوگر را به همدیگر وصل کند. مسیر اصلی حرکت این شبکه جاده کمربندی افغانستان است که علاوه بر شهرهای اصلی، سایر ولایات واقع در مسیر را نیز پوشش می‌دهد. این شبکه هزینه‌های ارتباطی (تلفن، اینترنت و...) را تا حد زیادی کاهش می‌دهد. جمهوری اسلامی ایران شبکه فیبر نوری را از ایران به هرات احداث کرد.[۱]
نیز نگاه کنید به
- اینترنت در چین
- اینترنت در روسیه
- اینترنت در سنگال
- اینترنت در ژاپن
- اینترنت در لبنان
- اینترنت در کانادا
- اینترنت در کوبا
کتابشناسی
- ↑ علی آبادی، علیرضا (1395). جامعه و فرهنگ افغانستان. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص 372.