الحزب الشیوعی لبنان: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۱۰

این حزب کمونیست از متن مبارزات کارگری لبنان در سال 1924 با نام حزب الشعب ظهور کرد و اولین دبیرکل آن ابراهیم یزبک بود که با همکاری فعالان کارگری از جمله فواد شمالی موفق به تاسیس آن شد. اولین حضور سیاسی حزب در روز کارگر در سال 1925 در بیروت بود. این حزب که تحت تاثیر حزب کمونیست شوروی قرار داشت، پس از پیوستن به کمنترن[i](اتحاد احزب کمونیست جهان) در سال 1927 به حزب کمونیست تغییر نام داد. علی‌رغم برخی انشعاب‌های محدود و تحمل فشارها و محدودیت‌های اعمال شده از سوی حکومت به زودی از پایگاه وسیع اجتماعی به ویژه درمیان اتحادیه‌ها و سندیکاهای کارگری برخوردار شد، به گونه ای که در سال 1947 تعداد اعضای آن به 20000 نفر رسید که بیشترین تعداد عضو در یک حزب سیاسی در لبنان بود. حزب کمونیست لبنان پس از استقلال نیز همچنان در صحنه سیاسی لبنان فعال بود و با ائتلاف با دیگر جریان‌های قومی، دموکرات و لیبرال در قیام سال 1958 علیه نظام حاکم که از حمایت غرب برخوردار بود، مشارکت داشت. حزب که برخی اعضای آن از جمله جرج حاوی دبیرکل اسبق، از مسیحیان بودند، در جریان سال‌های جنگ داخلی با تشکیل بازوی نظامی‌ و با حمایت از مقاومت فلسطین به ویژه در همراهی با جنبش فتح به رهبری یاسر عرفات و هم پیمانی با سوریه مشارکت داشت.

پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، این حزب دچار ضعف و فتور و برخی اختلافات داخلی و انشعاب از جمله تاسیس جنبش چپ استقلال و پیشرفت توسط جرج حاوی دبیرکل پیشین شد. در سال‌های اخیر دامنه فعالیت‌های این حزب از گستردگی گذشته برخوردار نیست. به دنبال برخی اصلاحات داخلی، خالد حداد در سال 2003 به سمت دبیرکلی این حزب برگزیده شد. حزب کمونیست لبنان در تحولات سیاسی داخلی لبنان طی سال‌های اخیر سعی کرده است مواضعی محتاطانه اتخاذ و از ائتلاف با دو جریان سیاسی رقیت خودداری کرده است.[ii]^[۱]

پاورقی

[i] Comintern

[ii] حزب كمونيست

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

↑ صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامعه و فرهنگ لبنان. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص. 143-144.

[1] صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامعه و فرهنگ لبنان. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص. 143-144.

[۱]

نسخهٔ ‏۲۳ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۴۴ (نمایش مبدأ) 127.0.0.1 (بحث) جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) → تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر		نسخهٔ ‏۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۱۰ (نمایش مبدأ) 127.0.0.1 (بحث) جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) تفاوت با ویرایش جدیدتر ←
خط ۱:		خط ۱:
	این [[حزب کمونیست]] از متن مبارزات کارگری [[لبنان]] در سال 1924 با نام حزب الشعب ظهور کرد و اولین دبیرکل آن ابراهیم یزبک بود که با همکاری فعالان کارگری از جمله فواد ~~شمالی~~ موفق به تاسیس آن شد. اولین حضور سیاسی حزب در روز کارگر در سال 1925 در بیروت بود. این حزب که تحت تاثیر حزب کمونیست شوروی قرار داشت، پس از پیوستن به کمنترن[i](اتحاد احزب کمونیست جهان) در سال 1927 به حزب کمونیست تغییر نام داد. علی‌رغم برخی انشعاب‌های محدود و تحمل فشارها و محدودیت‌های اعمال شده از سوی حکومت به زودی از پایگاه وسیع اجتماعی به ویژه درمیان اتحادیه‌ها و سندیکاهای کارگری برخوردار شد، به گونه ای که در سال 1947 تعداد اعضای آن به 20000 نفر رسید که بیشترین تعداد عضو در یک حزب سیاسی در [[لبنان]] بود. حزب کمونیست [[لبنان]] پس از استقلال نیز همچنان در صحنه سیاسی [[لبنان]] فعال بود و با ائتلاف با دیگر جریان‌های قومی، دموکرات و لیبرال در قیام سال 1958 علیه نظام حاکم که از حمایت غرب برخوردار بود، مشارکت داشت. حزب که برخی اعضای آن از جمله جرج حاوی دبیرکل اسبق، از [[طوائف مسيحی لبنان\|مسیحیان]] بودند، در جریان سال‌های جنگ داخلی با تشکیل بازوی نظامی‌ و با حمایت از مقاومت فلسطین به ویژه در همراهی با جنبش فتح به رهبری یاسر عرفات و هم پیمانی با سوریه مشارکت داشت.		این [[حزب کمونیست]] از متن مبارزات کارگری [[لبنان]] در سال 1924 با نام حزب الشعب ظهور کرد و اولین دبیرکل آن ابراهیم یزبک بود که با همکاری فعالان کارگری از جمله فواد ش[[مالی]] موفق به تاسیس آن شد. اولین حضور سیاسی حزب در روز کارگر در سال 1925 در بیروت بود. این حزب که تحت تاثیر حزب کمونیست شوروی قرار داشت، پس از پیوستن به کمنترن[i](اتحاد احزب کمونیست جهان) در سال 1927 به حزب کمونیست تغییر نام داد. علی‌رغم برخی انشعاب‌های محدود و تحمل فشارها و محدودیت‌های اعمال شده از سوی حکومت به زودی از پایگاه وسیع اجتماعی به ویژه درمیان اتحادیه‌ها و سندیکاهای کارگری برخوردار شد، به گونه ای که در سال 1947 تعداد اعضای آن به 20000 نفر رسید که بیشترین تعداد عضو در یک حزب سیاسی در [[لبنان]] بود. حزب کمونیست [[لبنان]] پس از استقلال نیز همچنان در صحنه سیاسی [[لبنان]] فعال بود و با ائتلاف با دیگر جریان‌های قومی، دموکرات و لیبرال در قیام سال 1958 علیه نظام حاکم که از حمایت غرب برخوردار بود، مشارکت داشت. حزب که برخی اعضای آن از جمله جرج حاوی دبیرکل اسبق، از [[طوائف مسيحی لبنان\|مسیحیان]] بودند، در جریان سال‌های جنگ داخلی با تشکیل بازوی نظامی‌ و با حمایت از مقاومت فلسطین به ویژه در همراهی با جنبش فتح به رهبری یاسر عرفات و هم پیمانی با سوریه مشارکت داشت.

	پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، این حزب دچار ضعف و فتور و برخی اختلافات داخلی و انشعاب از جمله تاسیس جنبش چپ استقلال و پیشرفت توسط جرج حاوی دبیرکل پیشین شد. در سال‌های اخیر دامنه فعالیت‌های این حزب از گستردگی گذشته برخوردار نیست. به دنبال برخی اصلاحات داخلی، خالد حداد در سال 2003 به سمت دبیرکلی این حزب برگزیده شد. حزب کمونیست [[لبنان]] در تحولات سیاسی داخلی [[لبنان]] طی سال‌های اخیر سعی کرده است مواضعی محتاطانه اتخاذ و از ائتلاف با دو جریان سیاسی رقیت خودداری کرده است.[ii]<ref>صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامعه و فرهنگ لبنان. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص. 143-144.</ref>		پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، این حزب دچار ضعف و فتور و برخی اختلافات داخلی و انشعاب از جمله تاسیس جنبش چپ استقلال و پیشرفت توسط جرج حاوی دبیرکل پیشین شد. در سال‌های اخیر دامنه فعالیت‌های این حزب از گستردگی گذشته برخوردار نیست. به دنبال برخی اصلاحات داخلی، خالد حداد در سال 2003 به سمت دبیرکلی این حزب برگزیده شد. حزب کمونیست [[لبنان]] در تحولات سیاسی داخلی [[لبنان]] طی سال‌های اخیر سعی کرده است مواضعی محتاطانه اتخاذ و از ائتلاف با دو جریان سیاسی رقیت خودداری کرده است.[ii]<ref>صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامعه و فرهنگ لبنان. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص. 143-144.</ref>