بوزو در مالی: تفاوت میان نسخهها
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
قبیلۀ بوزو از قبایل مهم [[مالی]] بهشمار میرود و افراد آن بیشتر در مناطق ساحلی رودخانه نیجر استقرار دارند. ریشۀ این قبیله به امپراطوری غنا بازمیگردد و اکثر بوزوها، پس از اضمحلال این پادشاهی، به کشور مالی امروزی مهاجرت کردند. شغل اصلی آنها ماهیگیری است و در شهر موپتی و مناطق اطراف آن استقرار دارند. بوزوها پیرو دین اسلام هستند ولی در عین مسلمان بودن، برخی از اعتقادات خود را که به آیینهای سنتی نیاکانشان بازمیگردد، | قبیلۀ بوزو از قبایل مهم [[مالی]] بهشمار میرود و افراد آن بیشتر در مناطق ساحلی رودخانه نیجر استقرار دارند. ریشۀ این قبیله به امپراطوری غنا بازمیگردد و اکثر بوزوها، پس از اضمحلال این پادشاهی، به [[مالی|کشور مالی]] امروزی مهاجرت کردند. شغل اصلی آنها ماهیگیری است و در شهر موپتی و مناطق اطراف آن استقرار دارند. بوزوها پیرو دین اسلام هستند ولی در عین مسلمان بودن، برخی از اعتقادات خود را که به آیینهای سنتی نیاکانشان بازمیگردد، حفظکردهاند<ref name=":11">برگرفته از سایت https://www.mapsofworld.com</ref><ref>عرب احمدی، امیر بهرام(1392). جامعه و فرهنگ [[مالی]]. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.54-55.</ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[نظام اجتماعی مالی]]؛ [[جامعه مالی]]؛ [[اقوام و قبایل مالی]] | |||
== کتابشناسی == |
نسخهٔ ۲۷ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۵۲
قبیلۀ بوزو از قبایل مهم مالی بهشمار میرود و افراد آن بیشتر در مناطق ساحلی رودخانه نیجر استقرار دارند. ریشۀ این قبیله به امپراطوری غنا بازمیگردد و اکثر بوزوها، پس از اضمحلال این پادشاهی، به کشور مالی امروزی مهاجرت کردند. شغل اصلی آنها ماهیگیری است و در شهر موپتی و مناطق اطراف آن استقرار دارند. بوزوها پیرو دین اسلام هستند ولی در عین مسلمان بودن، برخی از اعتقادات خود را که به آیینهای سنتی نیاکانشان بازمیگردد، حفظکردهاند[۱][۲].
نیز نگاه کنید به
نظام اجتماعی مالی؛ جامعه مالی؛ اقوام و قبایل مالی
کتابشناسی
- ↑ برگرفته از سایت https://www.mapsofworld.com
- ↑ عرب احمدی، امیر بهرام(1392). جامعه و فرهنگ مالی. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.54-55.