لباس های سنتی در سوریه

لباس سوری

التقاط فرهنگی سوریه در طیف وسیعی از سبک های لباس، کاملاً مشهود است: در حالی که برخی از زنان آخرین مدهای اروپایی را انتخاب می کنند، برخی دیگر کاملاً محجبه هستند و یا لباس­های محلی به تن دارند.  مردان مسن‌تر شلوارهای گشاد تیره رنگ به تن دارند؛ اما جوانان به سبک‌های غربی تمایل دارند.

لباس سنتی مردان در سوریه در گویش عامیانه « شروال» نامیده می‌شو. روی پیراهن بالاپوشی به تن دارند و سر را نیز بانوعی چفیه که در سوریه به آن«کوفیه» یا «شماخ» می­گوسند، می­پوشانند؛ یعنی ترکیبی از لباس­های عربی، کردی و ترکی و ای بسا ایرانی یا مسیحی.

لباس سنتی مردان اغلب همراه با شرف یا تکه سلاح بود. بعدها به تدریج کلاه فز یا فاس که پیش­تر جزئیاتآن بیان شد،، برای افراد مسن و تحصیلکرده، جایگزین کوفیه شد و شلوار و پیراهن هم جایشان را به «جلابیة» که ردای بلند و دوخته شده­ای است، داد.

پیراهن بلند و تیره برای زنان و روشن برای دختران مرسوم است که اغلب با گوشواره‌های طلا یا نقره آراسته می‌شود یا برخی از آن‌ها گلدوزی شده­اند و یک روسری که به آن «بُخنُق» یا «خِمار» می­گویند نیز روی سر می­اندازند و یا به دور سر می‌پیچند. روبنده یا برقع نیز گاهی استفاده می­شود. این شکل کلی البسه سوری است که به نسبت موقعیت و طبقه اجتمعای و ثروت شخص می­تواند با بسیاری از تزئینات و زیور آلات همراه باشد.

لباس‌های سنتی سوریه رنگ‌های تندی دارند، مانند قرمز روشن، آبی، سیاه و سبز. استفاده از این لباس‌ها در حال حاضر نسبت به گذشته کم شده است. از برجسته ترین لباس‌های زنانه، «مِرْدَن»، «الجاروكة» و «قفطان» است. مِردن از ابریشم طبیعی بافته و دوخته شده است و نوعاً زنان طبقه بهره­مند به تن دارند. غیر از اینها ده­ها نوع و مدل دیگر از لباس­هاس زنانه و مردانه در مناطق مختلف؛ خصوصاً در حمص، حما و دیرالزور مرسوم است. [2]

زنان در دمشق علاقه زیادی به جواهرات؛ خصوصاً البسته مزین دارند. از جمله این زیورآلات، کلاهی نقره­ای است که منگوله­های نقره­ای از آن بر روی پیشانی تاب می­خورد و یا گردنبندهای سنکین، متشکل از چندین زنجیر طلایی که از آن پنجه­های طلا آویزان است؛ همچنین دستبندهای طلا یا نقره و سکه­های طلا از الرشادیه، الحمیدیه، العزیزیه و انگلیسی؛ خلخال نیز از جمله و نیز گوشواره همراه رِشمه­های طلایی یا نقره ای که به سینه می­آویزند یا به دور کمر می پیچند و گاهی به معنی واقعی کلمه مصداق افراط است.