مطبوعات در زیمبابوه

.مطبوعات

در دهه ی 80 که به دهه استقلال زیمبابوه معروف است، دولت بر همه رسانه ها نظارت داشت.در دهه دوم پس از استقلال، مطبوعات خصوصی هم از نظر تعداد نشریات و روزنامه ها و هم به لحاظ عناوین مطالب چاپی رشد قابل توجهی نمودند.

در سال 1981 دولت زیمبابوه با خرید 5 میلیون دلار ارزش سهام شرکت انتشاراتی رودزیا برنامه نشر کشور را رونق بخشید.در همین زمان دو نشریه دوران یان اسمیت یعنی روزنامه های "هرالد" و "کرونیکل" که زمانی سیاست های حکومت اسمیت را تبلیغ می کردند،تحت نظارت دولت قرار گرفتند.پس از آن "اتحادیه رسانه های جمعی" در ژانویه 1981 تأسیس شد."شامیاریرا"،وزیراطلاعات وقت،رئیس اتحادیه روزنامه نگاران زیمبابوه شد.از سال 1986 به بعد که کشور تک حزبی شد،روزنامه های "هرالد" در حراره و "کرونیکل" در بولاوایو و دو نشریه ی ساندی میل و ساندی نیوز، به عنوان نشریات دولتی فعالیت خود را توسعه دادند و توزیع آنها در مناطق روستایی گسترش یافت.فقدان یک روزنامه مستقل در برابر روزنامه های رسمی کشور احساس می شد تا این که دولت تصمیم به چاپ روزنامه "گازت" گرفت. گازت،بیانگر افکار عمومی جامعه در برابر اقدامات دولت بود و به نوعی آرای مخالفین را هم انتشار می داد.متعاقباً ،دولت با چاپ روزنامه های منطقه ای یا ایالتی موافقت نمود و روزنامه های "مانیکا پست" در شهر موتاره و " گوئرو تایمز" در منطقه میدلند اجازه فعالیت یافتند.در اوایل دهه 1990 دولت با همکاری و حمایت سازمان یونسکو موافقت خود را با چاپ شش عنوان روزنامه به زبان های محلی اعلام نمود.دولت بعدها چاپ هفته نامه "صدای مردم" را که ارگان حزب حاکم بود،در دستور کار خود قرار داد و با تأسیس" مؤسسه اخبار داخلی زیمبابوه" نظارت بر انتشار اخبار در مطبوعات را آغاز کرد.

در دهه 1990 به دنبال افزایش موج انتقادها بر سیاست های دولت موگابه،روزنامه های منتقد مستقل در جامعه منتشر شدند.از جمله این مطبوعات می توان به"گازت مالی"[5] ، “"ديلی نيوز"[6] و "استاندارد"[7] اشاره کرد.هفته نامه " اينديپندنت"[8] نیز بیشتر با برنامه های رسانه ای دولتی[9]  رقابت می کرد.

از زمان استقلال تا سال 2000 بخش مطبوعات غیر دولتی توسعه نسبتاً چشمگیری یافت.هفته نامه ها و ماهنامه ها به زبان انگلیسی و برای طبقه متوسط جامعه چاپ می شد و کمتر به مسائل سیاسی می پرداخت.برخی مراکز انتشاراتی نیز بعد از استقلال کشور با مدیریت سفید پوستان آغاز به کار کردند.

عرب احمدی،97:1382)

خانه مطبوعاتی آلفا[10]

خانه مطبوعاتی آلفا یکی از مهم ترین مؤسسات مطبوعات خصوصی زیمبابوه و دارای سه هفته نامه می باشد:

1-زیمبابوه مستقل[11]

2-استاندارد[12]

3-نیوز دی[13]

. هفته نامه ها[14]:

1-    گازت مالی[15]: اين هفته نامه در سال 1969 تأسيس شده  مهم ترين هفته نامه اقتصادی و سياسی منطقه جنوب آفريقا محسوب می شود.گازت مالی با سياست گفتمان آزاد به هيچ جناح سياسی وابسته نبوده سعی بر ارائه اخبار بدون تعارفات سياسی جناحی دارد.مسئولين حكومتی ،مديران دولتی،اساتيد دانشگاهی و نخبگان جامعه بیشترین خوانندگان آن هستند.تيراژ اين هفته نامه از  26000 نسخه در سال 1996 به 40000 نسخه در سال 2000 افزايش يافت.بخش آنلاين هفته نامه گازت نيز دارای كاربران بسياری بوده ماهانه يك ميليون نفر از آن بازدید می کنند.

2-    هفته نامه تجاری[16]

یکی از سه نشریه ای که در آوریل 2012 موفق به دریافت مجوز نشر از شورای رسانه زیمبابوه شد،"هفته نامه تجاری" بود.در گزارش خبری مربوط به دلیل چاپ هفته نامه آمده است که سیاست این مطبوعه در فضای مملو از گفتمان سیاسی،پرداختن به مباحث صرفاً تجاری و غیر سیاسی برای علاقمندان می باشد.از سوی دست اندرکاران،اهمیت مسائل اقتصادی کشور و لزوم توجه به آن از دیگر علل چاپ این نشریه عنوان شده است.این هفته نامه در قطع بزرگ و در صفحات بزرگ کاغذ در آفریقای جنوبی چاپ و به قیمت 2 دلار آمریکا به فروش می رسد.          (www.zim.gov.com)

محل چاپ و زبان برخی از هفته نامه های زیمبابوه

3-    ساندي ميل[17]Lحراره ،انگلیسی)

4-    ساندي نيوز[18]Lحراره،انگلیسی)

5-    كواد زا[19]Lحراره،شونا)

6-    مانيكا پست[20]Lموتاره،انگلیسی)

7-    ميدلند آبزرور[21]Lكوئه كوئه،انگلیسی)

8-    كشاورز[22]Lحراره،انگلیسی)

9-    بيزينس هرالد[23]Lحراره،انگلیسی)

10-        ماكونده استار[24]Lكوئه كوئه،انگلیسی)

11-ماشوينگو ميرور[25]Lماشوينگو،انگلیسی)

12-زيمبابوه اينديپندنت[26]Lحراره،انگلیسی)

. روزنامه ها

روزنامه ها در تمام آفریقا از مقبولیت ومحبوبیت زیادی برخوردارند و بسیاری از مردم به مطالعه روزنامه ها علاقه مند هستند.از دلایل این علاقه مندی می توان به کنجکاوی مردم در پیگیری اخبار مختلف فرهنگی ،اقتصادی و سیاسی و البته ارزانی این رسانه اشاره کرد.در زیمبابوه انتشار روزنامه قدمت طولانی دارد و بعضی از آنها مانند روزنامه هرالد[27] (تنهاروزنامه مهم دولتی زیمبابوه) بسیار قدیمی بوده از سال 1890 جایگزین روزنامه "زامبزين تايمز"[28] شده است.

در زیمبابوه،وزارت اطلاعات کشور مسئولیت بررسی،نظارت و اقدام قانونی برابر مطبوعات را دارد.

در نقاط مرزی کشور توزیع روزنامه ها با مشکلاتی مواجه بوده مردم این نواحی دسترسی کمتری به آنها دارند و رادیو رسانه مورد استفاده در میان ساکنان این مناطق می باشد.

.مؤسسه مطبوعاتی هرالد

این مؤسسه در سال 1980 فعالیت خود را آغاز کرد.روزنامه هرالد که قدیمی ترین و مهم ترین ارگان مطبوعاتی دولتی در زیمبابوه محسوب شده سابقه 120 ساله در عرصه فعالیت رسانه ای و مطبوعاتی کشور دارد هم اکنون در این مؤسسه مطبوعاتی به چاپ می رسد.

مؤسسه مطبوعاتی هرالد زیمبابوه در حال حاضر علاوه بر روزنامه"هرالد" 9 عنوان روزنامه، دو نشریه و یک روزنامه منطقه ای     در سه حوزه جغرافیایی حراره،بولاوایو و موتاره چاپ می کند.روزنامه ها عبارتند از  (www.herald.co.zw)

1-"مانيكا پست"[29](1893) به صورت هفته نامه در موتاره چاپ می شود.

ج‌-   "كرونيكل"[30](1894)

3-"ساندی نيوز"[31](1930)-بولاوایو

4-" ساندی ميل"[32]l(1935)-حراره

5-"كوايدزا"[33](1986) به صورت هفته نامه به زبان شونا در حراره چاپ می شود.

6-" نيو فارمر"[34](2002)

7-"ترندز"[35](2003)

8-"زيمبابوين تراول"[36](2003)

9-"اومتونيوا"[37](2004) به صورت هفته نامه به زبان محلی اندبله در بولاوایو چاپ می شود.

10-"ساترن تايمز"[38](2004)

11-"مترو"[39](2009)

ماهنامه " زیم تراول"[40]که از سوی مؤسسه هرالد به زبان انگلیسی پیرامون گردشگری چاپ می شود،در سال 2007  با مشارکت بعضی از روزنامه های زیمبابوه ای و یک روزنامه نامیبیایی اقدام به چاپ هفته نامه منطقه ای آفریقا[41] نمود.نشریات هرالد در شهرهای حراره،موتاره،بولاوایو،گوئرو وماشوینگو توزیع می شود.

در زیمبابوه تعدادی روزنامه آنلاین اینترنتی نیز فعالیت دارند.[42]