نیروهای مسلح ساحل عاج: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۲ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۸

نیروهای مسلح در ساحل‌ عاج به چهار دسته عمده تقسیم می‌شوند: نیروی زمینی، ژاندارمری ملی، نیروی دریایی و نیروی هوایی.^[۱] مجموع نفرات این نیروها در سال 2017، 22 هزار نفر کادر و 12 هزار نیروی ذخیره بوده است. بودجه نیروهای مسلح ساحل‌ عاج در 2018 حدود 566 میلیون دلار تخمین زده می‌شود. رئیس ستاد مشترک ارتش ساحل‌ عاج، ژنرال «لاسینا دومبیا» می‌باشد که در 28 دسامبر 2018، توسط رئیس‌جمهور به این مقام برگزیده شد. نام رسمی نیروهای مسلح ساحل‌ عاج، «قوای مسلح جمهوری ساحل‌ عاج» است و از بخش‌های زیر شکل گرفته است:

نیروی هوایی؛
نیروی دریایی؛
نیروی زمینی؛
ژاندارمری ملی؛
نیروهای ویژه؛
مدارس نظامی.

نیروی زمینی خود شامل دسته‌بندی‌های زیر می‌شود:

ستاد مشترک نیروی زمینی که وظیفه‌اش هدایت کلی و مدیریت مجموعه نیروهای مسلح است؛
ستاد بازرسی نیروی زمینی؛
مدیریت منابع انسانی نیروی زمینی؛
نیروها؛
یک سازمان منطقه‌ای؛
خدمات؛
سازمان‌های متولی آموزش پرسنل و آموزش عالی نظامی.

این تشکیلات، همگی تحت نظارت و فرماندهی رئیس ستاد مشترک نیروی زمینی قرار دارند. از زمانی که آخرین فراخوان خدمت در سال 2004 صورت گرفت، این نیرو حرفه‌ای شد و خدمت وظیفه حذف گردید.

نیروی دریایی نیز مأمور حفاظت از مرزهای دریایی این کشور است. بیشتر پایگاه‌های این نیرو، در ناحیه‌ای به‌ نام «لوکوجیرو» (Locodjiro)، در نزدیکی ابیجان مستقر گردیده‌اند. در حال حاضر، طی قرارداد امضاشده با مراکش، برخی افسران نیروی دریایی ساحل‌ عاج، در مراکش آموزش‌های تکمیلی را طی می‌کنند؛ به‌‌ طور کلی، این نیرو تجهیزات نظامی گسترده‌ای ندارد، درست مانند نیروی هوایی که در سال 2004 بخش مهمی از آن در حملات نیروهای فرانسوی از میان رفت. شمار هواپیماهای این نیرو، از 15 عدد تجاوز نمی‌کند که از این تعداد نیز بیشتر آن‌ها باربری هستند.

ساحل‌ عاج از لحاظ کادر پروازی و خلبان نیز دچار مشکل است. برخی دانشجویان تازه جذب‌شده، در فرانسه آموزش می‌‌بینند و تعدادی نیز در پایگاه هوایی داکار سنگال دوره‌های خود را زیر نظر افسران و متخصصان فنی فرانسوی می‌‌گذرانند. ژاندارمری ملی، در اصل از روی نمونه فرانسوی الگوبرداری شده است و از زمانی که بحران‌های سیاسی و نظامی پیش آمده‌اند، نقش پررنگ‌تری پیدا کرده است. این نیرو، هرساله از طریق برگزاری کنکور، 1880 نفر نیرو استخدام می‌کند و در دو مدرسه، یکی در ابیجان و دیگری در توروگویه (Toroguhé)، آموزش می‌دهد. شایان‌ذکر است که زمانی، هوفوئه بوآنی تعداد نیروهای ژاندارمری را کاهش داد تا مبادا کودتایی علیه وی صورت دهند! اما بی‌ثباتی سیاسی ناشی از بحران اقتصادی و جدال ساحل‌ عاجی بودن، این نیرو را در مرکز توجهات و اقدامات نظامی قرار داد. شایان‌ذکر است که همین بحران سیاسی و نظامی، موجب پیدایش نیروهای نظامی ویژه و جدید در صحنه شد؛ از جمله فوماکوها یا تفنگداران کماندوی دریایی و سه نیروی مشابه دیگر که وظیفه آن‌ها، اقدام در شرایط بحران و به‌‌ شکل ضربتی بود؛ اما از زمانی که نیروهای جمهوری‌خواه ساحل‌ عاج شکل گرفتند، ستاد کل مشترک نیروهای مسلح تصمیم گرفت تا شکل منظمی به نیروهای ویژه دهد و به این ترتیب، از زبده‌ترین نیروهای موجود، واحدی به‌ نام جی‌‌اف‌‌اس (گروه نیروهای ویژه) پدید آمد. تعداد و مأموریت این نیروی جدید به‌‌ طور علنی اعلام نشده است؛ هرچند یکی از مأموریت‌های اصلی و مشخص این نیرو، مبارزه با تروریسم است. پدیده‌ای که روزبه‌روز در منطقه غرب آفریقا، به‌ ویژه با بحران کشور مالی، گسترده‌تر می‌‌شود. این نیرو برای اولین‌بار در 7 اوت 2012 و هنگام جشن ملی ساحل‌ عاج، در انظار ظاهر شد و با کلاه‌های قرمز کماندویی که به چپ متمایل بودند، تمیز داده می‌‌شد. نیروهای پلیس هم در کمیساریاهای سطح کشور مستقرند.

در سال‌های گذشته (2017-2018) دولت واتارا با برخی نافرمانی‌ها و شورش‌های مقطعی در ارتش مواجه شد که بیشتر درپی درخواست‌های صنفی و مالی و نه سیاسی بوده است. برخی نیروهای سابق طرفدار واتارا، در جریان بحران 2010 و 2011 که نتوانسته‌اند طبق وعده دولت جذب ارتش شوند نیز در چند مقطع، دست به اعتراض زدند که هربار با دریافت پول یا وعده‌های مالی آرام شدند.

در کل نیروهای مسلح ساحل‌ عاج در وضعیت چندان مناسبی قرار ندارند. هرچند ‌‌گاهی حتی در مأموریت‌های خارجی، مثلاً در جریان نبردهای ضدتروریستی در مالی هم در قالب نیروهای مشترک بین‌المللی حضور یافتند. ساحل‌ عاج تعدادی سرباز در قالب نیروهای کلاه‌‌ آبی پاسدار صلح نیز دارد.

در زمینه خاستگاه ادوات نظامی نیروی زمینی ساحل‌ عاج، می‌توان به تانک‌های خریداری‌شده دوره شوروی سابق، ضدهوایی‌های سوئدی، خودروهای زرهی وارداتی از بلاروس، فرانسه و آفریقای جنوبی اشاره کرد. دو هواپیمای ترابری آمریکایی؛ هلیکوپترهای سبک غیررزمی و نظامی و چند منظوره ساخت فرانسه، ایتالیا، آمریکا و شوروی سابق؛ هشت میگ و سوخوی ساخت شوروی؛ یک آلفاجت آموزشی، ساخت مشترک آلمان و فرانسه و پهبادهای اسرائیلی، تشکیل‌دهنده تجهیزات نیروی هوایی ساحل‌ عاج هستند. اکثر جت‌های جنگنده ساحل‌ عاج، در جریان بمباران پایگاه هوایی این کشور توسط فرانسه در دوره باگبو، صدمه ‌دیده و غیرقابل استفاده شدند.

در اکتبر 2018، با حضور وزیر امور خارجه فرانسه، آکادمی مبارزه با تروریسم در منطقه ژاکویل، در جنوب ساحل‌ عاج تأسیس شد. این مرکز آموزش نظامی که به‌ طور مشترک توسط فرانسه و ساحل‌ عاج ایجاد شده، قرار است نیروهای کشورهای منطقه غرب آفریقا را در مقابل تهدیدات تروریستی رو به افزایش در این منطقه، آموزش دهد.^[۲]

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

↑ برگرفته از http://www.news.abidjan.net
↑ حسینی، روح الله، خان آبادی، سعید(1400). جامعه و فرهنگ ساحل‌ عاج. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،ص.184-188.

[1] برگرفته از http://www.news.abidjan.net

[2] حسینی، روح الله، خان آبادی، سعید(1400). جامعه و فرهنگ ساحل‌ عاج. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،ص.184-188.

[۱]

[۲]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-نیروهای مسلح در ساحل‌ عاج به چهار دسته عمده تقسیم می‌شوند: نیروی زمینی، ژاندارمری ملی، نیروی دریایی و نیروی هوایی.[33] مجموع نفرات این نیروها در سال 2017، 22 هزار نفر کادر و 12 هزار نیروی ذخیره بوده است. بودجه نیروهای مسلح ساحل‌ عاج در 2018 حدود 566 میلیون دلار تخمین زده می‌شود. رئیس ستاد مشترک ارتش ساحل‌ عاج، ژنرال «لاسینا دومبیا» می‌باشد که در 28 دسامبر 2018، توسط رئیس‌جمهور به این مقام برگزیده شد. نام رسمی نیروهای مسلح ساحل‌ عاج، «قوای مسلح جمهوری ساحل‌ عاج» است و از بخش‌های زیر شکل گرفته است:
+نیروهای مسلح در [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] به چهار دسته عمده تقسیم می‌شوند: نیروی زمینی، ژاندارمری ملی، نیروی دریایی و نیروی هوایی.<ref>برگرفته از http://www.news.abidjan.net</ref> مجموع نفرات این نیروها در سال 2017، 22 هزار نفر کادر و 12 هزار نیروی ذخیره بوده است. بودجه نیروهای مسلح [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] در 2018 حدود 566 میلیون دلار تخمین زده می‌شود. رئیس ستاد مشترک ارتش [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، ژنرال «لاسینا دومبیا» می‌باشد که در 28 دسامبر 2018، توسط رئیس‌جمهور به این مقام برگزیده شد. نام رسمی نیروهای مسلح [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، «قوای مسلح جمهوری [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]» است و از بخش‌های زیر شکل گرفته است:
+*         نیروی هوایی؛
--       نیروی هوایی؛
+*         نیروی دریایی؛
+*         نیروی زمینی؛
--       نیروی دریایی؛
+*         ژاندارمری ملی؛
+*         نیروهای ویژه؛
--       نیروی زمینی؛
+*         مدارس نظامی.
--       ژاندارمری ملی؛
--       نیروهای ویژه؛
--       مدارس نظامی.
 نیروی زمینی خود شامل دسته‌بندی‌های زیر می‌شود:
+*         ستاد مشترک نیروی زمینی که وظیفه‌اش هدایت کلی و مدیریت مجموعه نیروهای مسلح است؛
+*         ستاد بازرسی نیروی زمینی؛
+*         مدیریت منابع انسانی نیروی زمینی؛
+*         نیروها؛
+*         یک سازمان منطقه‌ای؛
+*         خدمات؛
+*         سازمان‌های متولی آموزش پرسنل و آموزش عالی نظامی.
+این تشکیلات، همگی تحت نظارت و فرماندهی رئیس ستاد مشترک نیروی زمینی قرار دارند. از زمانی که آخرین فراخوان خدمت در سال 2004 صورت گرفت، این نیرو حرفه‌ای شد و خدمت وظیفه حذف گردید.
--       ستاد مشترک نیروی زمینی که وظیفه‌اش هدایت کلی و مدیریت مجموعه نیروهای مسلح است؛
+نیروی دریایی نیز مأمور حفاظت از مرزهای دریایی این کشور است. بیشتر پایگاه‌های این نیرو، در ناحیه‌ای به‌ نام «لوکوجیرو» (Locodjiro)، در نزدیکی [[ابیجان]] مستقر گردیده‌اند. در حال حاضر، طی قرارداد امضاشده با مراکش، برخی افسران نیروی دریایی [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، در مراکش آموزش‌های تکمیلی را طی می‌کنند؛ به‌‌ طور کلی، این نیرو تجهیزات نظامی گسترده‌ای ندارد، درست مانند نیروی هوایی که در سال 2004 بخش مهمی از آن در حملات نیروهای فرانسوی از میان رفت. شمار هواپیماهای این نیرو، از 15 عدد تجاوز نمی‌کند که از این تعداد نیز بیشتر آن‌ها باربری هستند.
--       ستاد بازرسی نیروی زمینی؛
--       مدیریت منابع انسانی نیروی زمینی؛
--       نیروها؛
+[[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] از لحاظ کادر پروازی و خلبان نیز دچار مشکل است. برخی دانشجویان تازه جذب‌شده، در فرانسه آموزش می‌‌بینند و تعدادی نیز در پایگاه هوایی داکار [[سنگال]] دوره‌های خود را زیر نظر افسران و متخصصان فنی فرانسوی می‌‌گذرانند. ژاندارمری ملی، در اصل از روی نمونه فرانسوی الگوبرداری شده است و از زمانی که بحران‌های سیاسی و نظامی پیش آمده‌اند، نقش پررنگ‌تری پیدا کرده است. این نیرو، هرساله از طریق برگزاری کنکور، 1880 نفر نیرو استخدام می‌کند و در دو مدرسه، یکی در [[ابیجان]] و دیگری در توروگویه (Toroguhé)، آموزش می‌دهد. شایان‌ذکر است که زمانی، هوفوئه بوآنی تعداد نیروهای ژاندارمری را کاهش داد تا مبادا کودتایی علیه وی صورت دهند! اما بی‌ثباتی سیاسی ناشی از بحران اقتصادی و جدال ساحل‌ عاجی بودن، این نیرو را در مرکز توجهات و اقدامات نظامی قرار داد. شایان‌ذکر است که همین بحران سیاسی و نظامی، موجب پیدایش نیروهای نظامی ویژه و جدید در صحنه شد؛ از جمله فوماکوها یا تفنگداران کماندوی دریایی و سه نیروی مشابه دیگر که وظیفه آن‌ها، اقدام در شرایط بحران و به‌‌ شکل ضربتی بود؛ اما از زمانی که نیروهای جمهوری‌خواه [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] شکل گرفتند، ستاد کل مشترک نیروهای مسلح تصمیم گرفت تا شکل منظمی به نیروهای ویژه دهد و به این ترتیب، از زبده‌ترین نیروهای موجود، واحدی به‌ نام جی‌‌اف‌‌اس (گروه نیروهای ویژه) پدید آمد. تعداد و مأموریت این نیروی جدید به‌‌ طور علنی اعلام نشده است؛ هرچند یکی از مأموریت‌های اصلی و مشخص این نیرو، مبارزه با تروریسم است. پدیده‌ای که روزبه‌روز در منطقه غرب آفریقا، به‌ ویژه با بحران کشور مالی، گسترده‌تر می‌‌شود. این نیرو برای اولین‌بار در 7 اوت 2012 و هنگام جشن ملی [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، در انظار ظاهر شد و با کلاه‌های قرمز کماندویی که به چپ متمایل بودند، تمیز داده می‌‌شد. نیروهای پلیس هم در کمیساریاهای سطح کشور مستقرند.
--       یک سازمان منطقه‌ای؛
+در سال‌های گذشته (2017-2018) دولت واتارا با برخی نافرمانی‌ها و شورش‌های مقطعی در ارتش مواجه شد که بیشتر درپی درخواست‌های صنفی و مالی و نه سیاسی بوده است. برخی نیروهای سابق طرفدار واتارا، در جریان بحران 2010 و 2011 که نتوانسته‌اند طبق وعده دولت جذب ارتش شوند نیز در چند مقطع، دست به اعتراض زدند که هربار با دریافت پول یا وعده‌های مالی آرام شدند.
--       خدمات؛
--       سازمان‌های متولی آموزش پرسنل و آموزش عالی نظامی.
-این تشکیلات، همگی تحت نظارت و فرماندهی رئیس ستاد مشترک نیروی زمینی قرار دارند. از زمانی که آخرین فراخوان خدمت در سال 2004 صورت گرفت، این نیرو حرفه‌ای شد و خدمت وظیفه حذف گردید.
-نیروی دریایی نیز مأمور حفاظت از مرزهای دریایی این کشور است. بیشتر پایگاه‌های این نیرو، در ناحیه‌ای به‌نام «لوکوجیرو»،[34] در نزدیکی [[ابیجان]] مستقر گردیده‌اند. در حال حاضر، طی قرارداد امضاشده با مراکش، برخی افسران نیروی دریایی ساحل‌ عاج، در مراکش آموزش‌های تکمیلی را طی می‌کنند؛ به‌‌طورکلی، این نیرو تجهیزات نظامی گسترده‌ای ندارد، درست مانند نیروی هوایی که در سال 2004 بخش مهمی از آن در حملات نیروهای فرانسوی ازمیان رفت. شمار هواپیماهای این نیرو، از 15 عدد تجاوز نمی‌کند که از این تعداد نیز بیشتر آن‌ها باربری هستند.
+در کل نیروهای مسلح [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] در وضعیت چندان مناسبی قرار ندارند. هرچند ‌‌گاهی حتی در مأموریت‌های خارجی، مثلاً در جریان نبردهای ضدتروریستی در مالی هم در قالب نیروهای مشترک بین‌المللی حضور یافتند. [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] تعدادی سرباز در قالب نیروهای کلاه‌‌ آبی پاسدار صلح نیز دارد.
-ساحل‌ عاج ازلحاظ کادر پروازی و خلبان نیز دچار مشکل است. برخی دانشجویان تازه جذب‌شده، در [[فرانسه]] آموزش می‌‌بینند و تعدادی نیز در پایگاه هوایی داکار [[سنگال]] دوره‌های خود را زیر نظر افسران و متخصصان فنی فرانسوی می‌‌گذرانند. ژاندارمری ملی، در اصل از روی نمونه فرانسوی الگوبرداری شده است و از زمانی که بحران‌های سیاسی و نظامی پیش آمده‌اند، نقش پررنگ‌تری پیدا کرده است. این نیرو، هرساله از طریق برگزاری کنکور، 1880 نفر نیرو استخدام می‌کند و در دو مدرسه، یکی در ابیجان و دیگری در توروگویه،[35] آموزش می‌دهد. شایان‌ذکر است که زمانی، هوفوئه بوآنی تعداد نیروهای ژاندارمری را کاهش داد تا مبادا کودتایی علیه وی صورت دهند! اما بی‌ثباتی سیاسی ناشی از بحران اقتصادی و جدال ساحل‌ عاجی بودن، این نیرو را در مرکز توجهات و اقدامات نظامی قرار داد. شایان‌ذکر است که همین بحران سیاسی و نظامی، موجب پیدایش نیروهای نظامی ویژه و جدید در صحنه شد؛ ازجمله فوماکوها یا تفنگداران کماندوی دریایی و سه نیروی مشابه دیگر که وظیفه آن‌ها، اقدام در شرایط بحران و به‌‌شکل ضربتی بود؛ اما از زمانی که نیروهای جمهوری‌خواه ساحل‌ عاج شکل گرفتند، ستاد کل مشترک نیروهای مسلح تصمیم گرفت تا شکل منظمی به نیروهای ویژه دهد و به این ترتیب، از زبده‌ترین نیروهای موجود، واحدی به‌نام جی‌‌اف‌‌اس (گروه نیروهای ویژه) پدید آمد. تعداد و مأموریت این نیروی جدید به‌‌طور علنی اعلام نشده است؛ هرچند یکی از مأموریت‌های اصلی و مشخص این نیرو، مبارزه با تروریسم است. پدیده‌ای که روزبه‌روز در منطقه غرب آفریقا، به‌ویژه با بحران کشور مالی، گسترده‌تر می‌‌شود. این نیرو برای اولین‌بار در 7 اوت 2012 و هنگام جشن ملی ساحل‌ عاج، در انظار ظاهر شد و با کلاه‌های قرمز کماندویی که به چپ متمایل بودند، تمیز داده می‌‌شد. نیروهای پلیس هم در کمیساریاهای سطح کشور مستقرند.
+در زمینه خاستگاه ادوات نظامی نیروی زمینی [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، می‌توان به تانک‌های خریداری‌شده دوره شوروی سابق، ضدهوایی‌های سوئدی، خودروهای زرهی وارداتی از بلاروس، [[فرانسه]] و آفریقای جنوبی اشاره کرد. دو هواپیمای ترابری آمریکایی؛ هلیکوپترهای سبک غیررزمی و نظامی و چند منظوره ساخت فرانسه، ایتالیا، آمریکا و شوروی سابق؛ هشت میگ و سوخوی ساخت شوروی؛ یک آلفاجت آموزشی، ساخت مشترک آلمان و فرانسه و پهبادهای اسرائیلی، تشکیل‌دهنده تجهیزات نیروی هوایی [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] هستند. اکثر جت‌های جنگنده [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، در جریان بمباران پایگاه هوایی این کشور توسط فرانسه در دوره باگبو، صدمه ‌دیده و غیرقابل استفاده شدند.
-در سال‌های گذشته (2017-2018) دولت واتارا با برخی نافرمانی‌ها و شورش‌های مقطعی در ارتش مواجه شد که بیشتر درپی درخواست‌های صنفی و [[مالی]] و نه سیاسی بوده است. برخی نیروهای سابق طرفدار واتارا، در جریان بحران 2010 و 2011 که نتوانسته‌اند طبق وعده دولت جذب ارتش شوند نیز در چند مقطع، دست به اعتراض زدند که هربار با دریافت پول یا وعده‌های مالی آرام شدند.
+در اکتبر 2018، با حضور وزیر امور خارجه فرانسه، آکادمی مبارزه با تروریسم در منطقه ژاکویل، در جنوب [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] تأسیس شد. این مرکز آموزش نظامی که به‌ طور مشترک توسط فرانسه و [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] ایجاد شده، قرار است نیروهای کشورهای منطقه غرب آفریقا را در مقابل تهدیدات تروریستی رو به افزایش در این منطقه، آموزش دهد.<ref>حسینی، روح الله، خان آبادی، سعید(1400). جامعه و فرهنگ ساحل‌ عاج. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]،ص.184-188.</ref>
-درکل نیروهای مسلح ساحل‌ عاج در وضعیت چندان مناسبی قرار ندارند. هرچند ‌‌گاهی حتی در مأموریت‌های خارجی، مثلاً در جریان نبردهای ضدتروریستی در مالی هم در قالب نیروهای مشترک بین‌المللی حضور یافتند. ساحل‌ عاج تعدادی سرباز در قالب نیروهای کلاه‌‌آبی پاسدار صلح نیز دارد.
+== نیز نگاه کنید به ==
-درزمینه خاستگاه ادوات نظامی نیروی زمینی ساحل‌ عاج، می‌توان به تانک‌های خریداری‌شده دوره شوروی سابق، ضدهوایی‌های سوئدی، خودروهای زرهی وارداتی از بلاروس، فرانسه و آفریقای جنوبی اشاره کرد. دو هواپیمای ترابری آمریکایی؛ هلیکوپترهای سبک غیررزمی و نظامی و چندمنظوره ساخت فرانسه، ایتالیا، [[آمریکا]] و شوروی سابق؛ هشت میگ و سوخوی ساخت شوروی؛ یک آلفاجت آموزشی، ساخت مشترک آلمان و فرانسه و پهبادهای اسرائیلی، تشکیل‌دهنده تجهیزات نیروی هوایی ساحل‌ عاج هستند. اکثر جت‌های جنگنده ساحل‌ عاج، در جریان بمباران پایگاه هوایی این کشور توسط فرانسه در دوره باگبو، صدمه ‌دیده و غیرقابل استفاده شدند.
+* [[نیروهای مسلح روسیه]]
+* [[نیروهای مسلح تونس]]
+* [[نیروهای مسلح ژاپن]]
+* [[نیروهای مسلح کانادا]]
+* [[نیروهای مسلح کوبا]]
+* [[نیروهای مسلح لبنان]]
+* [[نیروهای مسلح مصر]]
+* [[نیروهای مسلح سنگال]]
-در اکتبر 2018، با حضور وزیر امور خارجه فرانسه، آکادمی مبارزه با تروریسم در منطقه ژاکویل، در جنوب ساحل‌ عاج تأسیس شد. این مرکز آموزش نظامی که به‌طور مشترک توسط فرانسه و ساحل‌ عاج ایجاد شده، قرار است نیروهای کشورهای منطقه غرب آفریقا را درمقابل تهدیدات تروریستی رو به افزایش در این منطقه، آموزش دهد.
+== کتابشناسی ==