اویاکیتا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Aoua Keita.jpg|بندانگشتی|اویاکیتا ]] | [[پرونده:Aoua Keita.jpg|بندانگشتی|اویاکیتا ]] | ||
خانم اویاکیتا از چهره‌های سرشناس سیاسی و ادبی [[مالی]] است که در دهه 1950 و در فرآیند استقلال این کشور نقش به‌سزایی داشت و در دیگر کشورهای غرب آفریقا نیز به عنوان شخصیتی مبارز از شهرت زیادی برخوردار بود. وی در طول زندگی خود مدال‌های افتخار زیادی از دولت‌مردان [[مالی]]، اتیوپی، [[سنگال]]، لیبریا و بنین دریافت کرد. اویاکیتا در سال 1980 و در سن 68 سالگی درگذشت. مشهور‌‌‌‌ترین اثر ادبی وی عبارت است از: زن آفریقایی. زندگی آیویا کیتا به روایت خودش.<ref>Paris: Présence Africaine, 1975</ref><ref> | خانم اویاکیتا از چهره‌های سرشناس سیاسی و ادبی [[مالی]] است که در دهه 1950 و در فرآیند استقلال این کشور نقش به‌سزایی داشت و در دیگر کشورهای غرب آفریقا نیز به عنوان شخصیتی مبارز از شهرت زیادی برخوردار بود. وی در طول زندگی خود مدال‌های افتخار زیادی از دولت‌مردان [[مالی]]، اتیوپی، [[سنگال]]، لیبریا و بنین دریافت کرد. اویاکیتا در سال 1980 و در سن 68 سالگی درگذشت. مشهور‌‌‌‌ترین اثر ادبی وی عبارت است از: زن آفریقایی. زندگی آیویا کیتا به روایت خودش.<ref>Paris: Présence Africaine, 1975</ref><ref>عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ [https://wikimelal.ir/%D9%85%D8%A7%D9%84%DB%8C مالی]. ناظرعلمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص257.</ref> | ||
نسخهٔ ۳ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۵۰
خانم اویاکیتا از چهره‌های سرشناس سیاسی و ادبی مالی است که در دهه 1950 و در فرآیند استقلال این کشور نقش به‌سزایی داشت و در دیگر کشورهای غرب آفریقا نیز به عنوان شخصیتی مبارز از شهرت زیادی برخوردار بود. وی در طول زندگی خود مدال‌های افتخار زیادی از دولت‌مردان مالی، اتیوپی، سنگال، لیبریا و بنین دریافت کرد. اویاکیتا در سال 1980 و در سن 68 سالگی درگذشت. مشهور‌‌‌‌ترین اثر ادبی وی عبارت است از: زن آفریقایی. زندگی آیویا کیتا به روایت خودش.[۱][۲]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ Paris: Présence Africaine, 1975
- ↑ عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ مالی. ناظرعلمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص257.