مراکز پژوهشی دانشگاهی اتیوپی: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''مراکز پژوهشی دانشگاهي :'''
برخی از دانشگاه‌ها و موسسات [[آموزش عالی اتیوپی]] دارای مراکز پژوهشی خاص خود می‌باشند که بر اساس اهداف و منافع آن مرکز و رشته‌های تخصصی موجود پژوهش‌هایی را انجام ‌می‌دهند. با این حال اکثر این تحقیقات توسط دانشگاه آدیس آبابا که دارای امکانات بیشتری از دیگر دانشگاه‌های کشور است صورت می‌گیرد.


برخی از دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی [[اتیوپی]] داراي مراکز پژوهشی خاص خود مي باشند که بر اساس اهداف و منافع آن مرکز و رشته هاي تخصصي موجود پژوهش هایي را انجام می دهند. با این حال اکثر این تحقیقات توسط دانشگاه آدیس آبابا که دارای امکانات بیشتري از دیگر دانشگاه های کشور است صورت مي گیرد.
انستیتو مطالعات دانشگاه آدیس آبابا نخستین مرکز تحقیقاتی در کشور [[اتیوپی]] به شمار ‌می‌رود که در سال 1963 فعالیت خود را آغاز کرد. اکثر مؤسسات تحقیقاتی در دانشگاه‌های اتیوپی چندان توجهی به انجام پژوهش‌هایی کاربردی که بتوانند مورد استفاده مؤسسات دولتی و خصوصی قرار گیرند ندارند. بیشتر این تحقیقات معمولا به موضوعاتی اختصاص ‌می‌یابند که ارتباطی با مشکلات [[ساختار سیاسی اتیوپی|سیاسی]] و [[نظام اجتماعی اتیوپی|اجتماعی]] کنونی این کشور نداشته و محققان با انتخاب موضوعاتی که هیچ‌گونه حساسیتی پدید نیاورد صرفا در صدد اخذ نوعی وجهه و اعتبار برای خود ‌می‌باشند. علاوه بر آن مبالغ بسیار پایین اختصاصی از سوی مراکز پژوهش نیز از دیگر عوامل بی‌رغبتی محققان در انجام پژوهش‌‌هایی کاربردی و محققانه به شمار ‌می‌روند<ref>عرب احمدی، امیر بهرام، کریمی، مهرداد (1392). جامعه و فرهنگ اتیوپی. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] (در دست انتشار)، ص 262-263.</ref>.


انستیتو مطالعات دانشگاه آدیس آبابا نخستین مرکز
== نیز نگاه کنید به ==
[[مراکز پژوهشی روسیه]]؛ [[مراکز پژوهشی دانشگاهی ژاپن]]؛ [[مراکز پژوهشی مصر]]؛ [[مراکز تحقيقاتی علمی و آموزشی در چین]]؛ [[مراکز پژوهشی دانشگاهی فرانسه]]؛ [[مراکز پژوهشی مالی]]؛ [[مراکز پژوهشی دانشگاهی زیمبابوه]]؛ [[مراكز پژوهشی دانشگاهی اردن]]؛ [[مراکز پژوهشی دانشگاهی سیرالئون]]؛ [[مراکز پژوهشی دانشگاهی و تحقیقاتی قطر]]


تحقیقاتی در کشور اتیوپی به شمار می رود که در سال 1963 262
== کتابشناسی ==
 
 
فعالیت خود را آغاز کرد . اکثر مؤسسات تحقیقاتی در دانشگاه های اتیوپی چندان توجهی به انجام پژوهش هایی کاربردی که بتوانند مورد استفاده مؤسسات دولتی و خصوصی قرار گیرند ندارند. بیشتر این تحقیقات معمولا به
 
موضوعاتی اختصاص می یابند که ارتباطی با مشکلات سیاسی و اجتماعی کنونی این کشور نداشته و محققان با انتخاب موضوعاتی که هیچ گونه حساسیتی پدید نیاورد صرفا در صدد اخذ نوعی وجهه و اعتبار برای خود می باشند. علاوه بر آن مبالغ بسیار پایین اختصاصی از سوی مراکز پژوهش نیز از دیگر عوامل بی رغبتی محققان در انجام پژوهش هایی کاربردی و محققانه به شمار می روند.

نسخهٔ ‏۱۶ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۴۰

برخی از دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی اتیوپی دارای مراکز پژوهشی خاص خود می‌باشند که بر اساس اهداف و منافع آن مرکز و رشته‌های تخصصی موجود پژوهش‌هایی را انجام ‌می‌دهند. با این حال اکثر این تحقیقات توسط دانشگاه آدیس آبابا که دارای امکانات بیشتری از دیگر دانشگاه‌های کشور است صورت می‌گیرد.

انستیتو مطالعات دانشگاه آدیس آبابا نخستین مرکز تحقیقاتی در کشور اتیوپی به شمار ‌می‌رود که در سال 1963 فعالیت خود را آغاز کرد. اکثر مؤسسات تحقیقاتی در دانشگاه‌های اتیوپی چندان توجهی به انجام پژوهش‌هایی کاربردی که بتوانند مورد استفاده مؤسسات دولتی و خصوصی قرار گیرند ندارند. بیشتر این تحقیقات معمولا به موضوعاتی اختصاص ‌می‌یابند که ارتباطی با مشکلات سیاسی و اجتماعی کنونی این کشور نداشته و محققان با انتخاب موضوعاتی که هیچ‌گونه حساسیتی پدید نیاورد صرفا در صدد اخذ نوعی وجهه و اعتبار برای خود ‌می‌باشند. علاوه بر آن مبالغ بسیار پایین اختصاصی از سوی مراکز پژوهش نیز از دیگر عوامل بی‌رغبتی محققان در انجام پژوهش‌‌هایی کاربردی و محققانه به شمار ‌می‌روند[۱].

نیز نگاه کنید به

مراکز پژوهشی روسیه؛ مراکز پژوهشی دانشگاهی ژاپن؛ مراکز پژوهشی مصر؛ مراکز تحقيقاتی علمی و آموزشی در چین؛ مراکز پژوهشی دانشگاهی فرانسه؛ مراکز پژوهشی مالی؛ مراکز پژوهشی دانشگاهی زیمبابوه؛ مراكز پژوهشی دانشگاهی اردن؛ مراکز پژوهشی دانشگاهی سیرالئون؛ مراکز پژوهشی دانشگاهی و تحقیقاتی قطر

کتابشناسی

  1. عرب احمدی، امیر بهرام، کریمی، مهرداد (1392). جامعه و فرهنگ اتیوپی. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص 262-263.