تلویزیون در فرانسه

تلويزيون

نخستين تلويزيون فرانسوي ميان سال هاي 1925 تا 1930 پديد آمد. در 1931 نخستين ايستگاه تلويزيوني عمومي در فرانسه به دست "رنه بارته لمي"[13] راه اندازي شد. تلويزيون فرانسه از تاريخ 9 فوريه 1949 به نام شبكه آر.ت.اف.مخفف راديو تلويزيون فرانسه آغاز به كار كرد. اين شبكه مالكيت دولتي داشت و زير نظر دقيق دولت وقت بود. از آنجا كه موضوع رسانه براي دولتمردان فرانسوي اهميت زيادي داشت، مجلس ملي آن زمان به طرح گسترش تلويزيون ظرف مدت 5 سال راي مثبت داد. در اين طرح كه توسط مجلس ملي فرانسه تاييد شد مواردي چون پرباركردن و ساخت و پخش برنامه هاي مختلف با موضوعات متنوع مطرح شده بود. دخالت و تسلط دولت آنچنان بر اين شبكه بود كه تمامي موارد ابتدا از فيلتر بسيار سنگين دولت مي گذشت. بودجه اين شبكه به صورت مستقيم از وزارت اطلاعات آن زمان به اين شبكه واريز مي شد. پس از اجراي قانون مصوب مجلس ، شبكه آر.ت.اف. به او.آر.ت.اف.[14] (دفتر راديو و تلويزيون فرانسه) تبديل شد.

هيات نظارت بر رسانه تصويري فرانسه[15]: كميسيون ملي ارتباطات و آزادي در سال 1986 تشكيل شد. اين كميته به مدت دو سال مسئوليت بررسي و نظارت بر رسانه تصويري فرانسه را بر عهده داشت. طبق قانون 17 ژانويه 1989 اين هيات جاي خود را به هيات عالي راديو و تلويزيون داد. اعضاي اين هيات متشكل از 9 نفر هستند كه 3 نفر از آنان توسط رئيس جمهور، 3 نفر از سوي رئيس مجلس سنا و 3 نفر از طرف مجلس ملي به مدت 6 سال انتخاب مي شوند. اين هيات كار نظارت بر رسانه تصويري را بر عهده دارد و يكي از كارهاي اين هيات تعيين سطح و رده سني براي پخش فيلم و سريال است.

تلويزيون كابلي در فرانسه: از سال 1982 تلويزيون كابلي در فرانسه آغاز به كار كرد. در چند سال اول شروع به كار تلويزيون كابلي ، شركت فرانس تله كوم، ساخت شبكه هاي كابلي را در انحصار خود داشت و 43 شبكه را به وجود آورد كه توسط يك شركت ديگر اداره مي شدند. مردم آگاهي كافي نداشتند و نمي دانستند چگونه با اداره كنندگان شبكه در تماس باشند. از طرفي شروع تلويزيون كابلي همزمان شد با شروع دوكانال زميني . كانال تلويزيون پولي به نام كانال پلوس. در حال حاضر تقريبا تمام سيستم هاي كابلي از رمز گشاي ويزيوپاس براي خدمات پولي استفاده مي كنند . اين كار با استفاده از يك كارت هوشمند  امكان پذير مي شود .

در فرانسه چندين پروژه " پرداخت براي هر تماشا"[16] وجود دارد كه وسيع ترين آن در شمال فرانسه راه اندازي شده و نيازي به دستگاه رمز گشا ندارد. يك جعبه توزيع در خارج از منزل كار گذاشته مي شود كه در آن يك ريز كامپيوتر وجود دارد. زماني كه مشترك تصميم مي گيرد يك برنامه مشخص را تماشا كند ، با دستگاه كنترل ازراه دور خود رمزي را وارد كابل تبديل كننده گيرنده خود مي فرستد.سپس جعبه تبديل كننده  مشترك نيز پيامي را به جعبه توزيع مي فرستد و اين جعبه توزيع كه با كامپيوتر مركزي در ارتباط است ترتيب ارسال فيلم و تنظيم صورت حساب را مي دهد.

امروز با توسعه اينترنت و پديد آمدن دستگاهي به نام " تي.ان.تي" مردم فرانسه مي توانند برنامه هاي بيش از 20 كانال تلويزيوني را دريافت كنند. " تي.ان.تي" دستگاهي به اندازه يك لب تاپ كوچك است كه مي توان آن را از سوپر ماركت ها به مبلغ بسيار ارزان خريد و به دستگاه تلويزيون وصل و كانال هاي تلويزيوني را با شفافيت و وضوح مشاهده كرد.

شبكه هاي رسمي تلویزیون فرانسه

شبكه: TF1 ت.اف.ان نخستين‌ ، قديمي‌ترين‌ و نيز پربيننده‌ترين‌ كانال‌ فرانسوي‌ محسوب‌ مي‌گردد. اين شبكه ، شبكه اول داخلي فرانسه محسوب مي شود که در 26 آوريل 1935 تاسيس و از ششم ژانويه 1975 به اين نام درآمد. نام قبلي اين شبكه RTF بود. اين شبكه از ابتدا شبكه اصلي دولتي فرانسه بود. ژاك شيراك ، نخست وزير وقت، طرح خصوصي سازي يكي از شبكه هاي دولتي را در ماه ژوئن 1986 ارائه داد. تصميم بر اين شد كه شبكه اول فرانسه را به فروش برسانند. اين كانال در سال 1987 از سوي دولت به بخش خصوصي فروخته شد .  امروزه شركت بزرگ سرمايه داري بويگ[17] كه كه صاحب بزرگترين شركت ساختماني جهان است مالک اين شبكه است.

اين تلويزيون كه برنامه هاي عمومي، عامه پسند و خانوادگي پخش مي كند، در گذشته بخشي از هزينه هاي خود را از راه آگهي هاي بازرگاني تامين مي كرد، ولي در زمان رياست جمهوري ساركوزي در 2007 اين تلويزيون ناگزير شد از پخش آگهي خودداري كند و زير نفوذ دولت برود. اين اقدام ساركوزي مايه اعتراضات بسيار در محافل رسانه اي و فرهنگي فرانسه شد. ولي ساركوزي توجهي به اين اعتراضات نكرد و حتي مدير و سردبير تلويزيون را بركنار كرد و يك گوينده زن را كه جوان و كم تجربه اما هوادار او بود، به سردبيري تلويزيون گماشت.با اين دگرگوني ها، از شمار بينندگان اين تلويزيون سخت كاسته شد و استقلال روزنامه نگاران در فرانسه زير سوال رفت. گفتني است اين تلويزيون در گذشته بيش از 54% بازار آگهي هاي بازرگاني را در اختيار داشت. برنامه‌هاي‌ اين‌ كانال‌ عمومي‌ است‌ و اختصاص‌ به‌ اطلاع‌رساني‌، شاهكارهاي‌ مربوط‌ به‌ سريال‌هاي‌داستاني‌، برنامه‌هاي‌ واريته‌، نمايش‌، كنسرت‌، سينما به‌ويژه‌ (در حدود 170 فيلم‌ در سال‌) و ورزش‌(خصوصاً فوتبال‌و مسابقات حساس همچون مسابقات جام جهاني و ليگ اروپا) دارد.[18]

شبكه France 2: شبكه دو فرانسه اولين شبكه دولتي فرانسه در زمان حاضر است. شبكه 2 در 21 دسامبر 1963 توسط موسسه آر.ت.اف. تشكيل و راه اندازي شد. اولين برنامه هاي اين كانال در بطن دفتر راديو و تلويزيون فرانسه در سال 1964 پخش گرديد. اين كانال در سال 1970 از كانال يك مستقل شد و در سال 1975 ، زمان انحلال دفتر راديو و تلويزيون فرانسه به كانال 2 معروف گرديد . بنابراین ،در ابتداي تاسيس CHAINE2 و سپس پس از مدتي به آنتن 2 ( A2 )  تغيير نام داد. اين شبكه يك كانال عمومي و دولتي محسوب مي شود و در بيشتر نقاط جهان دفتر و گزارشگر دارد. شبكه 2 فرانسه داراي 1900 شاغل است. از اين تعداد حدود 300 نفر خبرنگار هستند. شبكه دو تلويزيون فرانسه از امكانات بسيار مدرني بهره مي برد. ساختمان اين شبكه در يكي از محله‌هاي خوب پاريس و در كنار رود سن واقع شده است. رياست شبكه از سوي كميته‌هاي منتخب از رؤساي بخشهاي مختلف شبكه انتخاب مي‌شود. اين شبكه تلويزيوني با آن‌كه دولتي است، ولي رئيس شبكه از سوي دولت تعيين نمي‌شود. به عبارت ديگر در روند كار حرفه‌اي، دولت دخالتي نمي‌كند.

شبكه 2 به لحاظ خبري داراي اهميت است.اين كانال تلويزيوني از ساعت 30/8 صبح به‌طور متناوب خبر دارد، اما اصلي‌ترين و مهمترين بخش خبري اين شبكه اخبار ساعت 8 شب است كه حدود 6 ميليون تماشاگر دارد. آخرين بخش خبري اين شبكه در ساعت 11 و 12 شب پخش مي‌شود.

اين‌ كانال‌، به‌ ترتيب‌ اهميت‌ برنامه‌هاي‌ مربوط‌ به‌ سرگرمي‌ها، بازي‌ها،مستند، مجلات‌ تصويري‌، سريال‌هاي‌ داستاني‌، اخبار، ورزش‌، سينما و غيره‌ را نمايش‌ مي‌دهد. شبكه 2 فرانسه همچنين‌ در هر هفته‌ صبح‌هاي‌ يكشنبه‌ برنامه‌هاي‌ مذهبي‌ اديان‌ موجود در فرانسه‌ راپخش‌ مي‌كند. تقريباً 25% مردم‌ فرانسه‌ اين‌ كانال‌ را مي‌بينند.[19]

شبكه France 3  :شبكه سوم فرانسه در 31 دسامبر 1972 بنیان گذاشته شد. در سال 1975به عنوان سومين شبكه تلويزيون، از دفتر راديو و تلويزيون فرانسه منفك و به عنوان FR3 تاسيس گرديد. اين كانال مانند آنتن 2 ، تحت نظارت مستقيم دولت قرار دارد. شبكه سه تلويزيون دولتی است، در همه استان هاي فرانسه شعبه دارد و در زمينه توليد خبر و گزارش هاي محلي بسيار حائز اهميت است. شبكه سه به مسائل فرانسه و اروپا نگرشي ويژه دارد و در زمينه بين المللي با شبكه هاي " فرانس 5" و " تي وي" همكاري مي كند. كانال‌ سه فرانسه در وهله‌ اول‌ سريال‌هاي‌ داستاني‌ و سپس‌ برنامه‌هاي‌اطلاع‌رساني‌ براي‌ جوانان‌، اخبار، سرگرمي‌ها، فيلم‌ و... پخش‌ مي‌كند. مردم‌ فرانسه‌ اين‌ كانال‌ را بيش‌ از پيش‌ مي‌بينند (حدود 20%) و برخي‌ از برنامه‌هاي‌ اين‌كانال‌ خواهان‌ بسيار دارد.

گفتنی است شبكه هاي تلويزيوني 2 و 3 تحت تصميم دولت در سال 1993 در همديگر ادغام گرديدند . رياست مشترك دو شبكه بر عهده ژان پير الكاباش است . اين شبكه ها جانبداري از جناح سياسي  را به طور اختصاصي و متمايز دنبال نمي كنند و بي طرف هستند.[20]

كانال پلوس( C+ ): شبكه چهارم يا كانال پلوس يك شبكه خصوصي است كه در 4 نوامبر 1984 توسط شركت هاي خصوصي تاسيس گرديد. بيشتر برنامه هاي آن به سينما و ورزش اختصاص دارد و سه بار در روز، اخبار كوتاه 10 دقيقه اي پخش مي كند. "اي تِلِه" شبكه خبري وابسته به كانال پلوس است كه به صورت شبانه روزي به پخش اخبار مي پردازد.

كانال پلوس از جمله كانال هايي است كه بر اساس حق اشتراك و نصب دستگاه مخصوص قابل رويت است . اين كانال حدود 17 ساعت برنامه پخش مي نمايد كه فيلم‌ های سینمایی (50%)، فيلم‌هاي‌ تلويزيوني‌ (10%) كارتون‌، برنامه‌هاي‌ ورزشي‌ به‌ويژه‌ تعداد قابل‌توجهي‌ از مسابقات‌ قهرماني‌ فوتبال‌ باشگاه‌هاي‌ فرانسه‌، برنامه‌ عروسك‌ خيمه‌شب‌بازي‌ معروف‌ كه‌ عصرها به‌ شرح‌ طنزگونه‌ اخبار و شخصيت‌هاي‌ دنياي‌سياست‌ و رسانه‌اي‌ مي‌پردازد، از جمله‌ برنامه‌هاي‌ 24 ساعته‌ كانال‌ پلوس‌ هستند. اين شبكه از جهت فيلم هاي سينمايي نسبت به ساير كانال ها برتري دارد. تنها 3 ساعت از برنامه های آن بدون دستگاه مزبور باز و براي عموم قابل ديدن است .

کانال پلوس به‌ لحاظ‌ پولي‌ از طريق‌ تبليغات‌ و حق اشتراک ماهانه درآمد كسب‌ مي‌كند. علاوه‌ بر آن‌،سهامداران‌ خصوصي‌ (گروه‌هاي‌ مطبوعاتي‌، ارتباطات‌، شركت‌هاي‌ صنعتي‌، بانك‌ها، بيمه‌ها و غيره‌) نيزبه‌ تأمين‌ مالي‌ آن‌ مي‌پردازند.

این کانال که تعداد 245000 مشترك‌ داشت‌، در حال‌ حاضرداراي‌ تقريباً 000/000/5 مشترك‌ مي‌باشد.[21]

شبكه France 5: شبکه 5 دیگر كانال‌ دولتي‌ ديگر كشور فرانسه‌ است. شبكه 5 در 13 دسامبر 1994 تاسيس شد. برنامه هاي بسياري همچون مسابقات، برنامه هاي علمي، پخش سريال هاي تلويزيوني و...معمولا از اين شبكه ها پخش مي شود. اين شبكه ها جانبداري از جناح سياسي  را به طور اختصاصي و متمايز دنبال نمي كنند و بي طرف هستند. شبکه 5 از ساعت‌ 5 صبح‌ الي‌ 19 عصر از همان‌ كانال‌ پخش‌ مي‌شود و يك‌ كانال‌ آموزشي‌مختص‌ دانستن‌، تعليم‌ و كاربردي‌ است‌. اين‌ كانال‌ برنامه‌ها و بازي‌هاي‌ آموزشي‌، برنامه‌هايي‌ درخصوص‌حرفه‌ها، فيلم‌، مستند و... ارائه‌ مي‌نمايد. 93% معلمان‌ كانال‌ شبکه 5 را بسيار جالب‌ توجه‌ دانسته‌اند.[22]

شبكهM6: يكي ديگر از شبكه هاي اصلي فرانسه با مالكيت خصوصي است. اين شبكه در اول مارس 1987 راه اندازي و شروع به كار كرد. اين‌ كانال‌ داراي‌ برنامه‌هاي‌عمومي‌ است‌ و در طي‌ 24 ساعت‌ اساساً سريال‌ داستاني‌، برنامه‌هاي‌ موسيقي‌ مختص‌ جوانان‌، اخبار،مجلات‌ تصويري‌ و مستند پخش‌ مي‌كند.  اين شبكه متعلق به موسسه گروه ام 6 است و عمده ترين برنامه هاي اين شبكه ، پخش موسيقي و فيلم هاي سينمايي است . برنامه هاي خبري اين كانال كوتاه مدت و حداكثر به مدت 6 دقيقه است . گفتني است كه اين شبكه به شركت راديو و تلويزيوني لوكزامبورگ [23]وابسته است.[24]

شبكه Arte: آرته پس از حذف شبكه تلويزيوني فرانسه   TV5  پا به عرصه وجود گذاشت. اين شبكه تلويزيوني با همكاري فرانسه و آلمان از 30 آوريل 1991(30 مه 1992  ) به راه افتاد و با شبكه هاي تلويزيوني اروپايي آر.تي .بي. اف در بلژيك، اس.آر.جي - اس. اس. آر و ايده سوئيس در سوئيس ، تي.وي.اي در اسپانيا ، تي.وي.پي در لهستان، او.آر.اف در اتريش، ايگرگ .ال. ئي در فنلاند، ان.پي .اس در هلند ، بي . بي.سي در انگلستان و اس. وي. تي در سوئد همكاري دارد.اين شبكه تلويزيوني همزمان به زبان فرانسوی و آلمانی از استراسبورگ براي سراسر اروپا برنامه پخش مي كند. بنابراین،آرته يك شبكه مشترك تلويزيوني فرانسه – آلماني است كه ازيك بٍعد اروپايي برخوردار است . هدف از ايجاد اين شبكه تلويزيوني، بالا بردن شناخت اروپائيان از يكديگر بوده است. اين شبكه در مرحله اول اولويت خود را به گسترش و پوشش برنامه هاي هنري در سطح ارو پا و در مرحله دوم پخش برنامه در كشورهاي فرانسوي زبان و آلماني زبان قرار داده است .‌ كار اصلي اين شبكه توليد و پخش مستندهاي مختلف از نقاط مختلف دنيا است.

شبكه تلويزيوني آرته در همان آغاز کار ، بودجه اي نزديك به 500 ميليون فرانك را جهت برنامه هاي خود اختصاص داد كه از اين ميان 35% آن براي خريد و 65% ديگر آن جهت توليدات مشترك برنامه و فيلم صرف گرديد . گفته می شود شبكه آرته به وسيله 30 ميليون خانواده اروپايي كه 11 ميليون آن آلماني و 16 ميليون فرانسوي و 8/1 ميليون بلژيكي دريافت و تماشا مي گردد . این كانال‌ فرهنگي‌ فرانسوي‌ ـ آلماني‌ كه‌ از ساعت‌ 19 الي‌ 3 صبح‌ از كانال‌ پنجم پخش‌ مي‌شود، برنامه‌ عصرهاي‌ موضوعي‌، فيلم‌، اخبار، سريال‌هاي‌ داستاني‌، مستند را عرضه‌مي‌نمايد.[25]

شبكه EURO NEWS :شبكه تلويزيوني – خبري اورو نيوز كه باهدف خبر رساني از طريق  ماهواره به وجود آمده است كليه پوشش خبري خود را از خبرگزاري ها تهيه مي كند  و به پنج زبان مختلف روزي 20 ساعت برنامه خبري ارائه مي نمايد . ويژگي اين شبكه يكي اروپايي بودن و ديگري ارائه برنامه هاي خود به چندين زبان مختلف است . برنامه هاي خبري شبكه مزبور به صورت تصويري و بدون مجري برگزار مي شود و هرنيم ساعت يك برنامه خبري 10 دقيقه اي ارائه مي نمايد . در فرانسه از طريق كابل حدود 14 ميليون نفر به شبكه مزبور مشترك هستند . قرار است در آينده نزديك شبكه مزبور بهزبان عربي نيز برنامه پخش نمايد . در حال حاضر اين شبكه در كشورهاي شمال آفريقا ( مصر ، الجزاير ، تونس ) پخش مي گردد . لازم به ذكر است اين شبكه 25 كارمند دائمي و 30 كارمند غير دائمي دارد .

شبكه LA CHAINE INFO: شبكه خبري ال سي اي كه فعاليت خود را از تاريخ 24 ژوئن 1994 شروع كرد يك شبكه خبري 24 ساعته مشابه شبكه خبري سي ان ان آمريكا مي باشد . اين شبكه هر 20 دقيقه يك بخش خبري حاوي اخبار و گزارش ويژه و مباحثه دارد . مديريت اين شبكه بر عهده معاون مدير كل اتی ین موگه[26]  مي باشد. اين شبكه با بودجه سالانه اي معادل 160 ميليون فرانك كه از طريق شركت   بویگ   سهامدار عمده تامين مي گردد، فعاليت خود را شروع كرد. اين شبكه در آغاز كار 400 هزار خانواده فرانسوي در پاريس و حومه آن و چند شهر بزرگ فرانسه را از طريق سيستم كابل و ماهواره تحت پوشش قرار خواهد داد . اين شبكه داراي 160 عضو مي باشد كه 80 نفر آن را خبرنگار تشكيل مي دهند . اعضاي اين شبكه را پرسنل خبري ت.اف.1 و شبكه تلويزيوني 5 منحل شده فرانسه و مجريان و نمايندگان واحد هاي تلويزيوني و راديويي منطقه اي تشكيل مي دهند . اين شبكه در نظر دارد در آينده نزديك حوزه فعاليت خود را در سطح اروپا از طريق سيستم ماهواره اي گسترش دهد.[27]

فرانس 24: شبكه فرانس 24 از 6 دسامبر 2006 كار خود را آغاز كرد و 24 ساعته به پخش برنامه به زبان هاي فرانسوي و انگليسي و عربی مي پردازد. ايده راه اندازي فرانس 24 از ژاك شيراك ، رئيس جمهور وقت فرانسه بود. شيراك و بسياري از نخبگان فرانسوي برآن بودند كه اطلاع رساني و خبر پراكني در قضاي بين المللي رفته رفته به انحصار شبكه هاي آنگلو ساكسون( آمريكايي و انگليسي) در آمده و فرانسه در اين زمينه به حاشيه رانده شده است. بنابراين بايد افكار عمومي جهان را از ديدگاه هاي فرانسه و اروپا آگاه نمود و ارزش هايي همچون لائيسيته را بيش از پيش تبليغ و ترويج كرد.حمله نيروهاي آمريكا و انگلستان به عراق وبازتاب اندك مخالفت فرانسه با اين اقدام در رسانه ها از عواملي بود كه عزم رهبران فرانسه را به راه اندازي فرانس 24 جزم كرد.

براي نخبگان سياسي و رسانه اي فرانسه كه هنوز هم براي جايگاه و اعتبار بين المللي زبان كشورشان اهميت بسيار قائلند، آسان نبود كه ولو غير مستقيم به برتري زبان انگليسي در جهان اذعان كنند و براي اشاعه و تبليغ درك و نگاه فرانسوي از تحولات جهان، دست به دامن زبان بيگانه شوند. افزون بر اين، نگراني پاريس از محدود شدن نفوذ فرهنگي و سياسي فرانسه در خاورميانه انگيزه اي بود كه فرانس 24 پخش برنامه به زبان عربي را هم در دستور كار خود قرار دهد و در اين منطقه نيز به رويارويي با سي. ان .ان و بي . بي . سي و الجزيره برخيزد.

فرانس 24 بيش از 340 همكار از 28 كشور جهان دارد كه هريك دست كم به دو زبان آشنايند. 200 خبرنگار و روزنامه نگار نيز در سراسر جهان به صورت آزاد با فرانس 24 همكاري دارند. فرانس 24 با همكاري شبكه تلويزيون عمومي فرانسه( فرانس تلويزيون9 و بزرگترين شبكه خصوصي آن كشور ( تي. اف . 1) به راه افتاده و زير نظر وزارت امور خارجه فرانسه كار مي كند. نظارت دستگاه ديپلماسي فرانسه بر فعاليت هاي فرانس 24 از نظر مسئولان اين شبكه به معناي عدم استقلال ان نيست و خبرنگاران و گزارشگران در تهيه مطالب خود از آزادي كامل برخوردارند. بودجه فرانس 24 كما بيش 80 ميليون يورو در سال است. برآورد دست اندركاران اين شبكه اين است مه 250 ميليون در اروپا و آسا و آفريقا بيننده برنامه هاي اين شبكه اند. پخش اخبار در هر نيم ساعت، پخش گزارش و خبر در باره شيوه هاي متفاوت زندگي و نيز در زمينه هاي فرهنگي، اقتصادي، زيست محيطي و حقوق بشر و همچنين برگزاري ميزگردهايي با شركت كارشناسان در نقلط بحران خيز از مواردي است كه در جدول برنامه هاي فرانس 24 به چشم مي خورد. همكاري نزديك فرانس 24 با شبكه دويچه وله آلمان تاكيدي بر جنبه هاي اروپايي اين شبكه است.[28]

تبليغات تلويزيوني در فرانسه

ژنرال دوگل در نوامبر 1967 به نخست وزيرش، ژرژپمپيدو، اجازه پخش آگهي هاي تلويزيوني را داد و اين مساله باعث يكي از سخت ترين درگيري هايي شد كه فرانسه تاآن زمان، باآن روبه رو شده بود. اول اكتبر 1968، ساعت 47/19 دقيقه، فرانسوياني كه مشغول تماشاي تلويزيون بودند، ناگهان شخص پيژاما پوشيده اي را كه تازه از خواب برخاسته بود، روي صفحه گيرنده هاي خود ديدند كه به سرعت، به سوي يخچال رفت و بسته اي پنير بورسن برداشت. در اين آگهي، او ظرف 30 ثانيه، 18 بار نام بورسن را تكرار كرد. با اين تبليغ كوتاه، آگهي هاي تلويزيوني در فرانسه متولد شد. آن هم، درست چند ماه بعد از ماه مه كه فرانسويان مي پنداشتند جامعه مصرفي مرتد است. فردای آن روز از كساني كه اين آگهي را ديده بودند آماري گرفته شد: 55% راضي و 45% ناراضي بودند. نخستين آگهي با مخالفت شديد احزاب سياسي روبه رو شد.

با اين كه در ابتداي كار جانب احتياط را گرفتند، باز هم از اهميت مساله كم نشد: تمامي محصولات اجازه تبليغ در تلويزيون را نداشتند. هیات وزيران مجوز تبليغ كالاها را در تلويزيون صادر مي كرد. اولين فهرست از محصولات واجد شرايط متعلق به كالاهايي بودكه در آن زمان اولويت داشتند: 25% وسايل منزل(گاز، يخچال، جاروبرقي، اتو و...) 25% منسوجات و 50% مواد خوراكي . بعدها به تدريج انواع اتومبيل، مواد پاك كننده، و لوازم آرايشي به جرگه تبليغات پيوستند. مدير سازمان تبليغات تلويزيوني را نخست وزير انتخاب مي كرد و نخستين كسي كه عهده دار اين سمت جديد شد، ژان  كلود سروان شربر بود.

قوانيني نيز در اين باره وضع شده بود: هرگز بين دو برنامه آگهي پخش نشود و آگهي ها فقط، قبل از خبر پخش شوند. حتي رعايت اين احتياط ها براي فرو نشاندن خشم مخالفان كافي نبود. احزاب سياسي خشمگين شده بودند و مطبوعات نيز موقعيت خود را در خطر مي ديدند. در آوريل 1968 در مجلس درگيري شديدي بر سر اين مساله روي داد. طرحي ارائه داده شد كه به موجب آن براي تصميم گيري هاي دولت، در اموري اين چنين مهم – اجازه پخش تبليغات از تلويزيون – محدوديتي قائل شوند. از كمونيست ها گرفته گرفته تا راست گراها ، همه و همه ، دولت را براي به وجود آوردن چنين وضعيتي سرزنش كردند. عاقبت، مجلس سنا به كمك دولت شتافت و به اين قضيه خاتمه داد. قضات عالي رتبه زيركانه اعلام كردند كه شبكه او.ار.ت.اف براي تامين بودجه، حق يافتن منابع در امدي جديد را دارد به شرط اين كه، اين درآمد از طريق شبه ماليات تامين نشود. سرانجام، تصميم به نفع دولت گرفته شد. امروز دیگر هيچ كس نمي تواند از تبليغات تلويزيوني بگذرد: نه شبكه هاي خصوصي و نه شبكه هاي دولتي ، حتي بينندگان  و آگهي دهندگان نيز از اين امر مستثني نيستند. امروزه مقررات پخش آگهي در تلويزيون فرانسه اين چنين است : بيش از 12 دقيقه آگهي در ساعت مجاز نيست. آگهي ها روي شبكه هاي تجاري نبايد از 4 دقيقه و نيم و در شبكه هاي دولتي از 6 دقيقه، به طور ممتد تجاوز كند و فقط پخش يك بار آگهي در بين فيلم مجاز است  كه به دو بار رسيد. بيشترين سهم تبليغاتي را شبكه ت.اف 1 با 55% دارا ست.