جشن های مهم هندوها در سریلانکا: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۳۴

جشن های مهم هندوها

جشن کاتاراگامه(Kataragama)

در ماه های ژانویه و اوت همزمان با جشن های پراهارا، جشن کاتاراگامه(Kataragama) نیز برگزار می شود. کاتاراگاما تا همین اواخر در دل جنگل آشیانه داشت، اما امروزه در طول رودخانه، مسیری از جنگل را صاف کرده اند و دسترسی به این محل را آسانتر شده است. هندوها، بودائیان، مسلمانان و بعضی از مسیحیان این محل را مقدس می دانند، اما هندوها بیشتر از دیگران به قداست آن معتقدند. آنان معمولا ریاضت های طاقت فرسایی را نذر و در این ایام ادا می کنند. بعضی از این ریاضت های مشمئز کننده عبارتند از: راه رفتن روی بستری از آتش، فرو کردن سیخ در صورت، دست، زبان و بدن به گونه ای که این محل به شکنجه گاهی بدل شده که هر کس خود را به نوعی شکنجه می دهد. بعضی از زائران در حالیکه کجاوه ای سنگین و تزیین شده را روی دوش دارند، بیش از یکصد کیلومتر راه را پیاده طی می کنند تا خود را به این مکان برسانند. بعضی دیگر با فرو کردن چنگک های قوی در پوست بدنشان، خود را روی داربستی آویزان می کنند، اما اکثریت زائران طاقت انجام چنین اعمالی را ندارند لذا به عبادت، قرائت دعا و کمک به مستمندان بسنده می کنند. در همه جا چراغ، زرق و برق و کوبیدن طبل و نمایش که جزئی از مراسم جشن هستند، به چشم می خورد. در کاتاراگامه مسلمانان نیز مسجدی دارند که به نوعی آن را به خضر پیامبر (ع) مرتبط می سازند^[۱].

راهپیمایی وِل(Skanda)

"ول" (Vel) نام رییسمانی است که به " خدای جنگ – اسکاندا(Skanda)" تعلق دارد. هندوها کالاسکه ای را برای این خدا ساخته اند و طی تظاهرات و مراسم خاصی در کلمبو از معبد "خیابان دریا" به معبدی دیگر در منطقه "بامبالا پیتیا (Bambalapitiya)" به وسیله دو گاو سفید حمل می کنند. این کالاسکه که با انبوه جمعیت هندو در حرکت است، قدم به قدم هدایائی دریافت می دارد. معبد مقصد با پارچه ها، پلاستیک ها، و چراغ های رنگانگ تزئین شده و به مدت سه روز جشن در آن ادامه دارد^[۲].

جشن تای پونگل(Thai Pongal)

جشن تای پونگل(Thai Pongal) در ماه ژوئیه به احترام "خدای خورشید" و در معابد مراسم مخصوصی برگزار می شود، اما در منازل هندو نیز تهیه شیرینی و غذای مخصوص، جزئی از مراسم به حساب می آید. در مناطق روستائی ، هندوها طی دو الی سه روز این جشن را ادامه می دهند. هر خانواده روستایی حیواناتش را از گاو مقدس گرفته تا سگ و گربه شستشو و به آنها غذای کافی می دهد و پیشانی آنها را مانند پیشانی خود با پودر رنگین می سازند و گل به گردنشان می آویزند. هندوها تمامی شب عید تای پونگل را بیدار می مانند.^[۳]

جشن دیپاوالی (انوار)(Deepavali) (انوار)

مردم در جشن دیپاوالی(Deepavali) که مصادف با اواخر اکتبر یا اوائل نوامبر است، خانه تکانی کرده، لباس های نو پوشیده و چراغانی می کنند و بدین وسیله به اسقبال "الهه" ثروت، لاکشمی(Lakshmi) می روند. تجار هندو، سال مالی خود را همزمان با این جشن شروع می کنند. در برخی معابد هندو در شهر جفنا پا برهنه روی بستری از آتش راه می روند.^[۴]

جشن سال نو سینهالی و هندو

این جشن مصادف با ماه آوریل میلادی است و جنبۀ مذهبی ندارد. سینهالیان با شکوه و عظمت فراوانی این جشن را برگزار می کنند و مطابق سنت و رسوم دیرینه خود مراسم رژه ای را می اندازند. گردش این سال مطابق تقویم شمسی است و زمان دقیق آن طبق محاسبات منجمین به اطلاع مردم می رسد. بین سال نو و کهنه معمولا چند ساعتی فاصله است. هر کس در این فاصله که جزو هیچ سالی حساب نمی شود به نیایش و انجام وظائف مذهبی مشغول می شود. در این ساعات همه کارها حتی خوردن و آشامیدن متوقف می شود. همزمان با شروع سال جدید، چراغی در حیاط منزل روشن و همگی لباس نو بر تن می کنند. رنگ لباس هر سال به وسیله منجمین از طریق رسانه ها به اطلاع مردم می رسد.

در شروع سال نو هر کس به طور سمبلیک چند لحظه ای با ابزار کارش مشغول کار می شود و داد وستد را با یکی از نزدیکان یا فردی خوش معامله آغاز می کند. در آغاز سال جدید هرگز به فقرا کمکی نمی کنند. بزرگ خانواده روغنی را که طبق ترکیبات توصیه شده منجمین تهیه شده است به سر افراد خانواده می مالد. در این هنگام آن ها زیر برگ یا شاخه درختی ، روی پارچه ای می ایستند. در مناطق روستائی ورزش های سنتی نیز در این ایام انجام می گیرد^[۵]^[۶].

کتابشناسی

↑ رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ سریلانکا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)
↑ رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ سریلانکا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)
↑ رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ سریلانکا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)
↑ رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ سریلانکا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)
↑ (مظفری, سریلانکا, 1369, ص. 109-111)
↑ رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ سریلانکا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)

[:0-1] رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ سریلانکا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)

[:02-2] رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ سریلانکا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)

[:03-3] رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ سریلانکا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)

[:04-4] رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ سریلانکا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)

[5] (مظفری, سریلانکا, 1369, ص. 109-111)

[:05-6] رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ سریلانکا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
+===== [[جشن های مهم هندوها در سریلانکا|جشن های مهم هندوها]] =====
-='''8-5-2.        ''' جشن های مهم هندوها=
+====== '''جشن کاتاراگامه(Kataragama)''' ======
-='''8-5-2-1. جشن کاتاراگامه[19]'''=
+در ماه های ژانویه و اوت همزمان با جشن های پراهارا، جشن کاتاراگامه(Kataragama) نیز برگزار می شود. کاتاراگاما تا همین اواخر در دل جنگل آشیانه داشت، اما امروزه در طول رودخانه، مسیری از جنگل را صاف کرده اند و دسترسی به این محل را آسانتر شده است. هندوها، بودائیان، مسلمانان و بعضی از مسیحیان این محل را مقدس می دانند، اما هندوها بیشتر از دیگران به قداست آن معتقدند. آنان معمولا ریاضت های طاقت فرسایی را نذر و در این ایام ادا می کنند. بعضی از این ریاضت های مشمئز کننده عبارتند از: راه رفتن روی بستری از آتش، فرو کردن سیخ در صورت، دست، زبان و بدن به گونه ای که این محل به شکنجه گاهی بدل شده که هر کس خود را به نوعی شکنجه می دهد. بعضی از زائران در حالیکه کجاوه ای سنگین و تزیین شده را روی دوش دارند، بیش از یکصد کیلومتر راه را پیاده طی می کنند تا خود را به این مکان برسانند. بعضی دیگر با فرو کردن چنگک های قوی در پوست بدنشان، خود را روی داربستی آویزان می کنند، اما اکثریت زائران طاقت انجام چنین اعمالی را ندارند لذا به عبادت، قرائت دعا و کمک به مستمندان بسنده می کنند. در همه جا چراغ، زرق و برق و کوبیدن طبل و نمایش که جزئی از مراسم جشن هستند، به چشم می خورد. در کاتاراگامه مسلمانان نیز مسجدی دارند که به نوعی آن را به خضر پیامبر (ع) مرتبط می سازند<ref name=":0">رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ [[سریلانکا]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار)</ref>.
-در ماه های ژانویه و اوت همزمان با جشن های پراهارا، جشن کاتاراگاما نیز برگزار می شود. کاتاراگاما تا همین اواخر در دل جنگل آشیانه داشت، اما امروزه در طول رودخانه، مسیری از جنگل را صاف کرده اند و دسترسی به این محل را آسانتر شده است.
-هندوها، بودائیان، مسلمانان و بعضی از مسیحیان این محل را مقدس می دانند، اما هندوها بیشتر از دیگران به قداست آن معتقدند. آنان معمولا ریاضت های طاقت فرسایی را نذر و در این ایام ادا می کنند. بعضی از این ریاضت های مشمئز کننده عبارتند از: راه رفتن روی بستری از آتش، فرو کردن سیخ در صورت، دست، زبان و بدن به گونه ای که این محل به شکنجه گاهی بدل شده که هر کس خود را به نوعی شکنجه می دهد.
+====== راهپیمایی وِل(Skanda) ======
+"ول" (Vel) نام رییسمانی است که به " خدای جنگ – اسکاندا(Skanda)"  تعلق دارد. هندوها کالاسکه ای را برای این خدا ساخته اند و طی تظاهرات و مراسم خاصی در کلمبو از معبد "خیابان دریا" به معبدی دیگر در منطقه "بامبالا پیتیا (Bambalapitiya)" به وسیله دو گاو سفید حمل می کنند. این کالاسکه که با انبوه جمعیت هندو در حرکت است، قدم به قدم هدایائی دریافت می دارد. معبد مقصد با پارچه ها، پلاستیک ها، و چراغ های رنگانگ تزئین شده و به مدت سه روز جشن در آن ادامه دارد<ref name=":02">رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ [[سریلانکا]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار)</ref>.
-بعضی از زائران در حالیکه کجاوه ای سنگین و تزیین شده را روی دوش دارند، بیش از یکصد کیلومتر راه را پیاده طی می کنند تا خود را به این مکان برسانند. بعضی دیگر با فرو کردن چنگک های قوی در پوست بدنشان، خود را روی داربستی آویزان می کنند، اما اکثریت زائران طاقت انجام چنین اعمالی را ندارند لذا به عبادت، قرائت دعا و کمک به مستمندان بسنده می کنند.
+====== جشن تای پونگل(Thai Pongal) ======
+جشن تای پونگل(Thai Pongal) در ماه ژوئیه به احترام "خدای خورشید" و در معابد مراسم مخصوصی برگزار می شود، اما در منازل هندو نیز تهیه شیرینی و غذای مخصوص، جزئی از مراسم به حساب می آید. در مناطق روستائی ، هندوها طی دو الی سه روز این جشن را ادامه می دهند. هر خانواده روستایی حیواناتش را از گاو مقدس گرفته تا سگ و گربه شستشو و به آنها غذای کافی می دهد و پیشانی آنها را مانند پیشانی خود با پودر رنگین می سازند و گل به گردنشان می آویزند. هندوها تمامی شب عید تای پونگل را بیدار می مانند.<ref name=":03">رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ [[سریلانکا]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار)</ref>
-در همه جا چراغ، زرق و برق و کوبیدن طبل و نمایش که جزئی از مراسم جشن هستند، به چشم می خورد. در کاتاراگامه مسلمانان نیز مسجدی دارند که به نوعی آن را به خضر پیامبر (ع) مرتبط می سازند.
+====== جشن دیپاوالی (انوار)(Deepavali) (انوار) ======
-=8-5-2-2.    راهپیمایی وِل'''[20]'''=
+مردم در جشن دیپاوالی(Deepavali) که مصادف با اواخر اکتبر یا اوائل نوامبر است، خانه تکانی کرده، لباس های نو پوشیده و چراغانی می کنند و بدین وسیله به اسقبال "الهه" ثروت، لاکشمی(Lakshmi) می روند. تجار هندو، سال [[مالی]] خود را همزمان با این جشن شروع می کنند. در برخی معابد هندو در شهر جفنا پا برهنه روی بستری از آتش راه می روند.<ref name=":04">رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ [[سریلانکا]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار)</ref>
-"ول" نام رییسمانی است که به " خدای جنگ – اسکاندا[21]"  تعلق دارد. هندوها کالاسکه ای را برای این خدا ساخته اند و طی تظا[[هرات]] و مراسم خاصی در کلمبو از معبد "خیابان دریا" به معبدی دیگر در منطقه "بامبالا پیتیا[22]"  به وسیله دو گاو سفید حمل می کنند. این کالاسکه که با انبوه جمعیت هندو در حرکت است، قدم به قدم هدایائی دریافت می دارد. معبد مقصد با پارچه ها، پلاستیک ها، و چراغ های رنگانگ تزئین شده و به مدت سه روز جشن در آن ادامه دارد.
-=8-5-2-3.    جشن تای پونگل'''[23]'''=
+====== جشن سال نو سینهالی و هندو ======
-این جشن در ماه ژوئیه به احترام "خدای خورشید" و در معابد مراسم مخصوصی برگزار می شود، اما در منازل هندو نیز تهیه شیرینی و غذای مخصوص ، جزئی از مراسم به حساب می آید. در مناطق روستائی ، هندوها طی دو الی سه روز این جشن را ادامه می دهند. هر خانواده روستایی حیواناتش را از گاو مقدس گرفته تا سگ و گربه شستشو و به آنها غذای کافی می دهد و پیشانی آنها را مانند پیشانی خود با پودر رنگین می سازند و گل به گردنشان می آویزند. هندوها تمامی شب عید تای پونگل را بیدار می مانند.
-=8-5-2-4.    جشن دیپاوالی'''[24]''' (انوار)=
-مردم در این جشن که مصادف با اواخر اکتبر یا اوائل نوامبر است، خانه تکانی کرده، لباس های نو پوشیده و چراغانی می کنند و بدین وسیله به اسقبال "الهه" ثروت ، لاکشمی[25] می روند. تجار هندو ، سال [[مالی]] خود را همزمان با این جشن شروع می کنند. در برخی معابد هندو در شهر جفنا پا برهنه روی بستری از آتش راه می روند.
-=8-5-2-5.    جشن سال نو سینهالی و هندو=
 این جشن مصادف با ماه آوریل میلادی است و جنبۀ مذهبی ندارد. سینهالیان با شکوه و عظمت فراوانی این جشن را برگزار می کنند و مطابق سنت و رسوم دیرینه خود مراسم رژه ای را می اندازند. گردش این سال مطابق تقویم شمسی است و زمان دقیق آن طبق محاسبات منجمین به اطلاع مردم می رسد. بین سال نو و کهنه معمولا چند ساعتی فاصله است. هر کس در این فاصله که جزو هیچ سالی حساب نمی شود به نیایش و انجام وظائف مذهبی مشغول می شود. در این ساعات همه کارها حتی خوردن و آشامیدن متوقف می شود. همزمان با شروع سال جدید، چراغی در حیاط منزل روشن و همگی لباس نو بر تن می کنند. رنگ لباس هر سال به وسیله منجمین از طریق رسانه ها به اطلاع مردم می رسد.
-در شروع سال نو هر کس به طور سمبلیک چند لحظه ای با ابزار کارش مشغول کار می شود و داد وستد را با یکی از نزدیکان یا فردی خوش معامله آغاز می کند.  در آغاز سال جدید هرگز به فقرا کمکی نمی کنند. بزرگ خانواده روغنی را که طبق ترکیبات توصیه شده منجمین تهیه شده است به سر افراد خانواده می مالد. در این هنگام آن ها زیر برگ یا شاخه درختی ، روی پارچه ای می ایستند. در مناطق روستائی ورزش های سنتی نیز در این ایام انجام می گیرد(مظفری, [[سریلانکا]], 1369, ص. 109-111)
+در شروع سال نو هر کس به طور سمبلیک چند لحظه ای با ابزار کارش مشغول کار می شود و داد وستد را با یکی از نزدیکان یا فردی خوش معامله آغاز می کند.  در آغاز سال جدید هرگز به فقرا کمکی نمی کنند. بزرگ خانواده روغنی را که طبق ترکیبات توصیه شده منجمین تهیه شده است به سر افراد خانواده می مالد. در این هنگام آن ها زیر برگ یا شاخه درختی ، روی پارچه ای می ایستند. در مناطق روستائی ورزش های سنتی نیز در این ایام انجام می گیرد<ref>(مظفری, سریلانکا, 1369, ص. 109-111)</ref><ref name=":05">رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ [[سریلانکا]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار)</ref>.
+== کتابشناسی ==