موسیقی كافه ای در فرانسه: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۴: خط ۴:


== نیز نگاه کنید به ==
== نیز نگاه کنید به ==
[[هنر فرانسه]]؛ [[موسیقی در فرانسه]]؛ [[پیشینه موسیقی فرانسه]]؛ موسیقی كافه ای در فرانسه؛ [[موسیقی خیابانی در فرانسه]]؛ [[موسیقی در مترو در کشور فرانسه]]؛ [[موسیقی منطقه ای و قومی فرانسه]]؛ [[جشن موسیقی فرانسه]]
[[هنر فرانسه]]؛ [[موسیقی در فرانسه]]؛ [[پیشینه موسیقی فرانسه]]؛ [[موسیقی خیابانی در فرانسه]]؛ [[موسیقی در مترو در کشور فرانسه]]؛ [[موسیقی منطقه ای و قومی فرانسه]]؛ [[جشن موسیقی فرانسه]]


== کتابشناسی ==
== کتابشناسی ==
[[رده:موسیقی]]
[[رده:موسیقی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۱۴

كافه‌های پاريس يكی از تجلی‌گاه‌های موسيقی مدرن و مردمی در اين شهر است. اگرچه امروزه كافه‌ها همچون مكان‌هايی قديمی و از مد افتاده تلقی می‌شوند، ولی در طول دوران شكوفايی‌شان از آنچنان شهرت و اعتباری برخوردار بودند كه از يكسو محل محک‌زدن موسيقی آوانگارد(پيشرو) و از سوی ديگر مكانی جهت مباحث روشنفكرانه پيرامون موسيقی مردمی بود.

هنرمندان كافه‌های پاريس عبارت بودند از «اديت پياف»(Édith Piaf)افسانه‌ای، كه بارها و بارها به عنوان معروف‌ترين ستاره پاپ در موسيقی فرانسه انتخاب شد، «موريس شواليه»(Maurice Chevalier)، «ايو مونتان»(Yves Montand)، «ژوزفين بيكر»(Joséphine Baker) و «شارل ترنت»Charles ) Trenet) كه همگی برخاسته از همين سنت بودند. اجرای هنرمندانه «افسانه پاريس» توسط ترنت، بيان‌رسا و توصيف بليغ آن چيزی بود كه مردم را به پاريس می‌كشاند. موسيقی كلاسيک «زير آسمان‌های پاريس» تركيبی از تخيل و ظرافت است[۱].

نیز نگاه کنید به

هنر فرانسه؛ موسیقی در فرانسه؛ پیشینه موسیقی فرانسه؛ موسیقی خیابانی در فرانسه؛ موسیقی در مترو در کشور فرانسه؛ موسیقی منطقه ای و قومی فرانسه؛ جشن موسیقی فرانسه

کتابشناسی

  1. نعيمی گورابی، محمد حسين(1392). جامعه و فرهنگ فرانسه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)