پراکندگی جمعیت در بنگلادش: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
'''''نرخ رشد طبیعی جمعیت'''''
[[بنگلادش]] با تراکم جمعیتی بسیار بالایی مواجه است. در سال ۲۰۲۴، تراکم جمعیت کشور به بیش از ۱۲۶۵ نفر در هر کیلو مترمربع رسیده است که آن را به یکی از پرجمعیت‌ترین کشور‌های جهان تبدیل می‌کند.<ref>Worldometer. (2024). ''Bangladesh Demographics [https://www.worldometers.info/demographics/bangladesh-demographics/ 2024] (Population, Age, Sex, Trends) - Worldometer''. Www.worldometers.info.</ref> این تراکم بالا به دلیل کمبود اراضی قابل‌سکونت و همچنین جمعیت فراوان آن است. بیشتر جمعیت کشور در مناطق دلتای بنگال و نواحی پایین‌دست رودخانه‌های مهم مانند گنگ و براهماپوترا متمرکز شده است. <ref name=":3">Batabyal, A. A., & Yoo, S. J. (2024). Heterogeneity in population and values and water pollution clean-up: The Ganges in Kanpur and Varanasi, India. ''Economic Analysis and Policy'', ''81'', 1527–[https://doi.org/10.1016/j.eap.2024.02.030 1534]</ref>این مناطق دارای خاک حاصلخیز و دسترسی آسان به آب هستند که کشاورزی را تسهیل می‌کند و به همین دلیل جمعیت بیشتری در آن‌ها ساکن شده‌اند.<ref name=":3" />در مقابل، مناطق کوهستانی جنوب شرقی و جنگل‌های ساندربان از جمعیت کمتری برخوردارند. <ref>UNESCO World Heritage Centre. ([https://whc.unesco.org/en/list/798/ 2022]). ''The Sundarbans''. Unesco.org.</ref>این نواحی به دلیل شرایط جغرافیایی دشوار، کمبود زیرساخت‌ها و بلایای طبیعی، جمعیت کمتری را به خود جذب می‌کنند. به‌طورکلی توزیع جغرافیایی جمعیت در [[بنگلادش]] نابرابر است و تمرکز زیادی در مناطق شهری و حاشیه رودخانه‌ها وجود دارد.<ref name=":3" />
*'''''مهاجرت‌های داخلی و تغییرات جمعیتی مناطق'''''
مهاجرت داخلی به‌ویژه از مناطق روستایی به مناطق شهری، یکی از پدیده‌های مهم جمعیتی [[بنگلادش]] در دهه‌های اخیر بوده است.<ref>UNDP, Bangladesh, Marshall, R., Jr., Rahman, S., United Nations Development Programme (UNDP), Bangladesh, Islam, A., Choudhury, N., Ahmad, A., Dales, E., Rahman, A., Morshed, K. A. M., Das, P. K., Juhkam, R., & Paul, A. K. (2023). Internal migration in Bangladesh: character, drivers and policy issues. In ''Internal Migration in Bangladesh: Character, Drivers and Policy Issues''.</ref> شهرهای بزرگ مانند داکت، چیتاگونگ و خولنا به‌عنوان مراکز اصلی مهاجرت شناخته می‌شوند. این مهاجرت‌ها اغلب به دلایلی مانند بیکاری، فقر، و بلایای طبیعی در مناطق روستایی صورت می‌گیرد. از طرفی، [[بنگلادش]] به دلیل موقعیت جغرافیایی خود به طور مداوم با بلایای طبیعی نظیر سیلاب‌ها، طوفان‌های گرمسیری و بالا آمدن سطح آب دریا مواجه است که مهاجرت‌های اجباری را در برخی از مناطق کشور تسریع می‌کند.<ref name=":3" /> در مقابل، مناطق روستایی به‌ویژه در نواحی دورافتاده و محروم با کاهش جمعیت و پیری جمعیت مواجه شده‌اند.<ref>Majumder, S. C., & Rahman, M. H. (2022). Rural–urban migration and its impact on environment and health: evidence from Cumilla City Corporation, Bangladesh. ''GeoJournal'', ''88''(3), 3419–3437.[https://doi.org/10.1007/s10708-022-10816-z]</ref> جوانان و نیروی کار اغلب این مناطق را ترک می‌کنند و به دنبال فرصت‌های بهتر در شهرها هستند. این موضوع منجر به کاهش بهره‌وری در بخش کشاورزی و تهدیدی برای امنیت غذایی کشور شده است.<ref>''Global Report on Food Crises (GRFC) 2024 | World Food Programme''. (2024, April 23). UN World Food Programme (WFP). [https://www.wfp.org/publications/global-report-food-crises-grfc]</ref>
*'''''پیش‌بینی‌های آینده توزیع جمعیت'''''
باتوجه‌به روندهای فعلی، انتظار می‌رود که تا سال ۲۰۵۰ بیش از ۶۰ درصد جمعیت [[بنگلادش]] در مناطق شهری زندگی کنند.<ref>''Population Pyramids of the World from 1950 to 2100''. (n.d.-e). PopulationPyramid.net. [https://www.populationpyramid.net/bangladesh/2050/]</ref> افزایش شهرنشینی به همراه رشد اقتصادی و افزایش تقاضا برای خدمات شهری باعث خواهد شد که شهرهای [[بنگلادش]] با چالش‌های جدی روبرو شوند، از جمله تراکم بیش از حد، فشار بر زیرساخت‌ها و مشکلات زیست‌محیطی.<ref>Rahaman, M. A., Kalam, A., & Al-Mamun, M. (2023). Unplanned urbanization and health risks of Dhaka City in Bangladesh: uncovering the associations between urban environment and public health. ''Frontiers in Public Health'', ''11''.[https://doi.org/10.3389/fpubh.2023.1269362]</ref>


[[بنگلادش]] از سال ۲۰۲۴ با کاهش تدریجی نرخ رشد طبیعی جمعیت مواجه بوده است. بر اساس آمارهای اخیر، نرخ رشد طبیعی جمعیت در این کشور به ۱.۱ درصد رسیده که نسبت به دهه‌های گذشته کاهش چشمگیری داشته است. در دهه ۱۹۸۰، نرخ رشد جمعیت نزدیک به ۲.۹ درصد بود که نشان‌دهنده یک جامعه در مرحله گسترش سریع جمعیتی بود. این کاهش را می‌توان به سیاست‌های دولت برای کنترل جمعیت و همچنین افزایش آگاهی عمومی در مورد برنامه‌های بهداشت باروری نسبت داد.نرخ رشد طبیعی جمعیت، یعنی تفاوت بین نرخ زادوولد و نرخ مرگ‌ومیر، یکی از شاخص‌های کلیدی در تحلیل دینامیک جمعیت هر کشور است. <ref>Hassan, M. R., Alam, M. D., Haque, M. N., Khan, M. A. Q., & Talukder, M. A. K. (2024). A Review of Watershed management in Bangladesh: options, challenges and legal framework. ''Journal of Materials and Environmental Science'', ''15''(2), 225–241. [https://www.jmaterenvironsci.com/Document/vol15/vol15_N2/JMES-2024-150215-hassan.pdf 150215]-hassan.pdf</ref>در [[بنگلادش]]، کاهش نرخ زادوولد، همراه با کاهش نرخ مرگ‌ومیر به دلیل بهبود دسترسی به خدمات بهداشتی، موجب کاهش رشد جمعیت شده است.<ref>Safi, A., Haseeb, M., Islam, M., & Umar, M. (2023). Can sustainable resource management overcome geopolitical risk? ''Resources Policy'', ''87'', 104270.[https://doi.org/10.1016/j.resourpol.2023.104270]</ref> این کاهش نرخ رشد ممکن است پیامدهای مثبتی از جمله کاهش فشار بر منابع طبیعی و خدمات عمومی داشته باشد، اما همچنین می‌تواند به چالش‌هایی همچون سالخوردگی جمعیت و کاهش نیروی کار در آینده منجر شود.
برای مدیریت این تغییرات، دولت [[بنگلادش]] نیازمند برنامه‌ریزی دقیق و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های شهری، خدمات عمومی و محیط‌زیست است. پیش‌بینی می‌شود که تراکم جمعیت در مناطق شهری بزرگ همچنان افزایش یابد، درحالی‌که مناطق روستایی با کاهش جمعیت و کمبود نیروی کار مواجه خواهند شد.<ref>''Chapter I Urban Demographic Issues and Challenges for a New Urban Agenda''. (n.d.).[http://udd.portal.gov.bd/sites/default/files/files/udd.portal.gov.bd/page/d8d2062c_6ff4_4381_a972_583c8eaa48a3/Reviewed%20_190]</ref>
*'''''مهاجرت و تأثیر آن بر جمعیت'''''
مهاجرت، چه داخلی و چه بین‌المللی، نقش عمده‌ای در تغییرات جمعیتی [[بنگلادش]] ایفا کرده است. در داخل کشور، مهاجرت از مناطق روستایی به شهرها باعث تراکم شدید در مناطق شهری به‌ویژه داکا، پایتخت، شده است. تخمین زده می‌شود که بیش از یک‌سوم جمعیت [[بنگلادش]] در مناطق شهری زندگی می‌کنند، درحالی‌که این رقم در سال ۱۹۹۰ کمتر از ۲۰ درصد بود. این مهاجرت‌های داخلی به دلیل عواملی مانند جستجوی فرصت‌های شغلی بهتر، دسترسی به آموزش و خدمات بهداشتی و همچنین فرار از بلایای طبیعی مانند سیلاب‌ها و طوفان‌ها صورت می‌گیرد.از نظر مهاجرت بین‌المللی، [[بنگلادش]] یکی از بزرگ‌ترین صادرکنندگان نیروی کار به کشورهای خلیج‌فارس، به‌ویژه عربستان سعودی، امارات متحده عربی، و قطر است. درآمدهای ارزی که از سوی این مهاجران به کشور ارسال می‌شود، نقش حیاتی در اقتصاد [[بنگلادش]] دارد، مهاجرت به کشورهای صنعتی مانند آمریکا و اروپا در میان قشر تحصیل‌کرده نیز در حال افزایش است. هرچند این نوع مهاجرت می‌تواند از یک سو منجر به خروج نخبگان شود، اما از سوی دیگر می‌تواند فرصت‌های جدیدی برای سرمایه‌گذاری و انتقال دانش به کشور فراهم کند.
*'''''سیاست‌های جمعیتی و پیش‌بینی‌های آینده'''''
دولت [[بنگلادش]] از دهه ۱۹۷۰ به اجرای سیاست‌های جمعیتی گسترده‌ای پرداخته است که هدف اصلی آن کنترل جمعیت و کاهش نرخ باروری بوده است. این سیاست‌ها که شامل برنامه‌های آموزش بهداشت باروری، دسترسی به وسایل جلوگیری از بارداری و همچنین تشویق به خانواده‌های کوچک‌تر بود، تأثیر قابل‌توجهی بر کاهش نرخ رشد جمعیت داشته‌اند. سیاست‌های جمعیتی [[بنگلادش]] موفق شده است تا نرخ باروری کل را از حدود ۶.۹ در دهه ۱۹۷۰ به ۲.۰ در سال ۲۰۲۴ کاهش دهد. پیش‌بینی‌های جمعیتی نشان می‌دهد که جمعیت [[بنگلادش]] تا سال ۲۰۵۰ به حدود ۲۰۰ میلیون نفر خواهد رسید. اگرچه نرخ رشد جمعیت کاهش‌یافته است، اما این کشور هنوز با چالش‌های جمعیتی بزرگی روبرو است، از جمله افزایش تعداد سالخوردگان و کاهش تعداد افراد در سن کار. این چالش‌ها نیازمند تدوین سیاست‌های جامع در زمینه تأمین اجتماعی، نظام بازنشستگی، و برنامه‌های ارتقای بهره‌وری نیروی کار هستند.
==نیز نگاه کنید به==
==نیز نگاه کنید به==
[[پراکندگی جمعیت در اتیوپی|پراکندگی جمعیت در اتیوپی،]] [[پراکندگی جمعیت در اردن|پراکندگی جمعیت در اردن،]] [[پراکندگی جمعیت در اسپانیا|پراکندگی جمعیت در اسپانیا،]] [[پراکندگی جمعیت در افغانستان|پراکندگی جمعیت در افغانستان،]] [[پراکندگی جمعیت در امارات متحده عربی|پراکندگی جمعیت در امارات متحده عربی،]] [[پراکندگی جمعیت در اوکراین|پراکندگی جمعیت در اوکراین،]] [[پراکندگی جمعیت در آرژانتین|پراکندگی جمعیت در آرژانتین،]]، [[پراکندگی جمعیت در تاجیکستان]]، [[پراکندگی جمعیت در تایلند|پراکندگی جمعیت در تایلند،]] [[پراکندگی جمعیت در تونس|پراکندگی جمعیت در تونس،]] [[پراکندگی جمعیت در چین|پراکندگی جمعیت در چین،]] [[پراکندگی جمعیت در روسیه|پراکندگی جمعیت در روسیه،]] [[پراکندگی جمعیت در زیمبابوه|پراکندگی جمعیت در زیمبابوه،]] [[پراکندگی جمعیت در ژاپن|پراکندگی جمعیت در ژاپن ،]] [[پراکندگی جمعیت در ساحل عاج|پراکندگی جمعیت در ساحل عاج،]] [[پراکندگی جمعیت در سریلانکا|پراکندگی جمعیت در سریلانکا،]] [[پراکندگی جمعیت در سنگال]]، [[پراکندگی جمعیت در سودان]]، [[پراکندگی جمعیت در سوریه|پراکندگی جمعیت در سوریه،]] [[پراکندگی جمعیت در سیرالئون|پراکندگی جمعیت در سیرالئون،]] [[پراکندگی جمعیت در فرانسه|پراکندگی جمعیت در فرانسه،]] [[پراکندگی جمعیت در قزاقستان|پراکندگی جمعیت در قزاقستان،]] [[پراکندگی جمعیت در قطر]]، [[پراکندگی جمعیت در کانادا]]، [[پراکندگی جمعیت در کوبا]]، [[پراکندگی جمعیت در گرجستان]]، [[پراکندگی جمعیت درلبنان|پراکندگی جمعیت در لبنان]]، [[پراکندگی جمعیت در مالی]]، [[پراکندگی جمعیت در مصر]].
[[پراکندگی جمعیت در اتیوپی|پراکندگی جمعیت در اتیوپی،]] [[پراکندگی جمعیت در اردن|پراکندگی جمعیت در اردن،]] [[پراکندگی جمعیت در اسپانیا|پراکندگی جمعیت در اسپانیا،]] [[پراکندگی جمعیت در افغانستان|پراکندگی جمعیت در افغانستان،]] [[پراکندگی جمعیت در امارات متحده عربی|پراکندگی جمعیت در امارات متحده عربی،]] [[پراکندگی جمعیت در اوکراین|پراکندگی جمعیت در اوکراین،]] [[پراکندگی جمعیت در آرژانتین|پراکندگی جمعیت در آرژانتین،]]، [[پراکندگی جمعیت در تاجیکستان]]، [[پراکندگی جمعیت در تایلند|پراکندگی جمعیت در تایلند،]] [[پراکندگی جمعیت در تونس|پراکندگی جمعیت در تونس،]] [[پراکندگی جمعیت در چین|پراکندگی جمعیت در چین،]] [[پراکندگی جمعیت در روسیه|پراکندگی جمعیت در روسیه،]] [[پراکندگی جمعیت در زیمبابوه|پراکندگی جمعیت در زیمبابوه،]] [[پراکندگی جمعیت در ژاپن|پراکندگی جمعیت در ژاپن ،]] [[پراکندگی جمعیت در ساحل عاج|پراکندگی جمعیت در ساحل عاج،]] [[پراکندگی جمعیت در سریلانکا|پراکندگی جمعیت در سریلانکا،]] [[پراکندگی جمعیت در سنگال]]، [[پراکندگی جمعیت در سودان]]، [[پراکندگی جمعیت در سوریه|پراکندگی جمعیت در سوریه،]] [[پراکندگی جمعیت در سیرالئون|پراکندگی جمعیت در سیرالئون،]] [[پراکندگی جمعیت در فرانسه|پراکندگی جمعیت در فرانسه،]] [[پراکندگی جمعیت در قزاقستان|پراکندگی جمعیت در قزاقستان،]] [[پراکندگی جمعیت در قطر]]، [[پراکندگی جمعیت در کانادا]]، [[پراکندگی جمعیت در کوبا]]، [[پراکندگی جمعیت در گرجستان]]، [[پراکندگی جمعیت درلبنان|پراکندگی جمعیت در لبنان]]، [[پراکندگی جمعیت در مالی]]، [[پراکندگی جمعیت در مصر]].

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۱۴

بنگلادش با تراکم جمعیتی بسیار بالایی مواجه است. در سال ۲۰۲۴، تراکم جمعیت کشور به بیش از ۱۲۶۵ نفر در هر کیلو مترمربع رسیده است که آن را به یکی از پرجمعیت‌ترین کشور‌های جهان تبدیل می‌کند.[۱] این تراکم بالا به دلیل کمبود اراضی قابل‌سکونت و همچنین جمعیت فراوان آن است. بیشتر جمعیت کشور در مناطق دلتای بنگال و نواحی پایین‌دست رودخانه‌های مهم مانند گنگ و براهماپوترا متمرکز شده است. [۲]این مناطق دارای خاک حاصلخیز و دسترسی آسان به آب هستند که کشاورزی را تسهیل می‌کند و به همین دلیل جمعیت بیشتری در آن‌ها ساکن شده‌اند.[۲]در مقابل، مناطق کوهستانی جنوب شرقی و جنگل‌های ساندربان از جمعیت کمتری برخوردارند. [۳]این نواحی به دلیل شرایط جغرافیایی دشوار، کمبود زیرساخت‌ها و بلایای طبیعی، جمعیت کمتری را به خود جذب می‌کنند. به‌طورکلی توزیع جغرافیایی جمعیت در بنگلادش نابرابر است و تمرکز زیادی در مناطق شهری و حاشیه رودخانه‌ها وجود دارد.[۲]

  • مهاجرت‌های داخلی و تغییرات جمعیتی مناطق

مهاجرت داخلی به‌ویژه از مناطق روستایی به مناطق شهری، یکی از پدیده‌های مهم جمعیتی بنگلادش در دهه‌های اخیر بوده است.[۴] شهرهای بزرگ مانند داکت، چیتاگونگ و خولنا به‌عنوان مراکز اصلی مهاجرت شناخته می‌شوند. این مهاجرت‌ها اغلب به دلایلی مانند بیکاری، فقر، و بلایای طبیعی در مناطق روستایی صورت می‌گیرد. از طرفی، بنگلادش به دلیل موقعیت جغرافیایی خود به طور مداوم با بلایای طبیعی نظیر سیلاب‌ها، طوفان‌های گرمسیری و بالا آمدن سطح آب دریا مواجه است که مهاجرت‌های اجباری را در برخی از مناطق کشور تسریع می‌کند.[۲] در مقابل، مناطق روستایی به‌ویژه در نواحی دورافتاده و محروم با کاهش جمعیت و پیری جمعیت مواجه شده‌اند.[۵] جوانان و نیروی کار اغلب این مناطق را ترک می‌کنند و به دنبال فرصت‌های بهتر در شهرها هستند. این موضوع منجر به کاهش بهره‌وری در بخش کشاورزی و تهدیدی برای امنیت غذایی کشور شده است.[۶]

  • پیش‌بینی‌های آینده توزیع جمعیت

باتوجه‌به روندهای فعلی، انتظار می‌رود که تا سال ۲۰۵۰ بیش از ۶۰ درصد جمعیت بنگلادش در مناطق شهری زندگی کنند.[۷] افزایش شهرنشینی به همراه رشد اقتصادی و افزایش تقاضا برای خدمات شهری باعث خواهد شد که شهرهای بنگلادش با چالش‌های جدی روبرو شوند، از جمله تراکم بیش از حد، فشار بر زیرساخت‌ها و مشکلات زیست‌محیطی.[۸]

برای مدیریت این تغییرات، دولت بنگلادش نیازمند برنامه‌ریزی دقیق و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های شهری، خدمات عمومی و محیط‌زیست است. پیش‌بینی می‌شود که تراکم جمعیت در مناطق شهری بزرگ همچنان افزایش یابد، درحالی‌که مناطق روستایی با کاهش جمعیت و کمبود نیروی کار مواجه خواهند شد.[۹]

نیز نگاه کنید به

پراکندگی جمعیت در اتیوپی، پراکندگی جمعیت در اردن، پراکندگی جمعیت در اسپانیا، پراکندگی جمعیت در افغانستان، پراکندگی جمعیت در امارات متحده عربی، پراکندگی جمعیت در اوکراین، پراکندگی جمعیت در آرژانتین،، پراکندگی جمعیت در تاجیکستان، پراکندگی جمعیت در تایلند، پراکندگی جمعیت در تونس، پراکندگی جمعیت در چین، پراکندگی جمعیت در روسیه، پراکندگی جمعیت در زیمبابوه، پراکندگی جمعیت در ژاپن ، پراکندگی جمعیت در ساحل عاج، پراکندگی جمعیت در سریلانکا، پراکندگی جمعیت در سنگال، پراکندگی جمعیت در سودان، پراکندگی جمعیت در سوریه، پراکندگی جمعیت در سیرالئون، پراکندگی جمعیت در فرانسه، پراکندگی جمعیت در قزاقستان، پراکندگی جمعیت در قطر، پراکندگی جمعیت در کانادا، پراکندگی جمعیت در کوبا، پراکندگی جمعیت در گرجستان، پراکندگی جمعیت در لبنان، پراکندگی جمعیت در مالی، پراکندگی جمعیت در مصر.

کتابشناسی

  1. ↑ Worldometer. (2024). Bangladesh Demographics 2024 (Population, Age, Sex, Trends) - Worldometer. Www.worldometers.info.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ Batabyal, A. A., & Yoo, S. J. (2024). Heterogeneity in population and values and water pollution clean-up: The Ganges in Kanpur and Varanasi, India. Economic Analysis and Policy, 81, 1527–1534
  3. ↑ UNESCO World Heritage Centre. (2022). The Sundarbans. Unesco.org.
  4. ↑ UNDP, Bangladesh, Marshall, R., Jr., Rahman, S., United Nations Development Programme (UNDP), Bangladesh, Islam, A., Choudhury, N., Ahmad, A., Dales, E., Rahman, A., Morshed, K. A. M., Das, P. K., Juhkam, R., & Paul, A. K. (2023). Internal migration in Bangladesh: character, drivers and policy issues. In Internal Migration in Bangladesh: Character, Drivers and Policy Issues.
  5. ↑ Majumder, S. C., & Rahman, M. H. (2022). Rural–urban migration and its impact on environment and health: evidence from Cumilla City Corporation, Bangladesh. GeoJournal, 88(3), 3419–3437.[۱]
  6. ↑ Global Report on Food Crises (GRFC) 2024 | World Food Programme. (2024, April 23). UN World Food Programme (WFP). [۲]
  7. ↑ Population Pyramids of the World from 1950 to 2100. (n.d.-e). PopulationPyramid.net. [۳]
  8. ↑ Rahaman, M. A., Kalam, A., & Al-Mamun, M. (2023). Unplanned urbanization and health risks of Dhaka City in Bangladesh: uncovering the associations between urban environment and public health. Frontiers in Public Health, 11.[۴]
  9. ↑ Chapter I Urban Demographic Issues and Challenges for a New Urban Agenda. (n.d.).[۵]

نویسنده: نرگس شکوری

برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=پراکندگی_جمعیت_در_بنگلادش&oldid=64199»