مکتب اوباکو در ژاپن: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
مکتب "اوباکو" (黄檗宗/Ōbaku shū)، آخرین مکتب از حلقه مکاتب ذن است، اما نسبت به دو مکتب قبلی بسیار متأخرتر. این مکتب به [[دوره ادو]](1603-1868) تعلق دارد و بنیانگذار آن "اینگِن" (隠元/Ingen) (1592-1673) است. معبد اصلی آن "مانبوکوجی" (萬福寺/Manbukuji) واقع در [[کیوتو]] است. این مکتب فاقد متون مشخص و بودیساتوای مورد پرستش است. | مکتب "اوباکو" (黄檗宗/Ōbaku shū)، آخرین مکتب از حلقه مکاتب ذن است، اما نسبت به دو مکتب قبلی بسیار متأخرتر. این مکتب به [[دوره ادو]](1603-1868) تعلق دارد و بنیانگذار آن "اینگِن" (隠元/Ingen) (1592-1673) است. معبد اصلی آن "مانبوکوجی" (萬福寺/Manbukuji) واقع در [[کیوتو]] است. این مکتب فاقد متون مشخص و بودیساتوای مورد پرستش است. | ||
مکتب اوباکو که در حال حاضر پیروانی در حدود سیصد و پنجاه هزار نفر دارد، از نظر بنیادین مانند دو مکتب دیگر است، اما عمده تفاوت آن در این است که "اینگن" تعالیم نیایشی مکتب جودو را به ذن اضافه کردهاست. لذا بر خلاف دو مکتب قبلی که مراقبه را در سکوت انجام میدهند، پیروان این مکتب در حین مراقبه اوراد و ادعیه را زمزمه میکنند. از این رو مراقبه در این مکتب حالتی آهنگین دارد. | مکتب اوباکو که در حال حاضر پیروانی در حدود سیصد و پنجاه هزار نفر دارد، از نظر بنیادین مانند دو مکتب دیگر است، اما عمده تفاوت آن در این است که "اینگن" تعالیم نیایشی مکتب جودو را به ذن اضافه کردهاست. لذا بر خلاف دو مکتب قبلی که مراقبه را در سکوت انجام میدهند، پیروان این مکتب در حین مراقبه اوراد و ادعیه را زمزمه میکنند. از این رو مراقبه در این مکتب حالتی آهنگین دارد. | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[ادیان در ژاپن]]؛ [[شینتو در ژاپن]] | [[ادیان در ژاپن]]؛ [[شینتو در ژاپن]] | ||
== منبع اصلی == | == منبع اصلی == | ||
پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله(1402). جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص149-182. | |||
== | == نویسندگان مقاله == | ||
فرهاد پالیزدار و قدرت اله ذاکری | |||
[[رده:جریان های شاخص سایر ادیان]] | [[رده:جریان های شاخص سایر ادیان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۰۷
مکتب "اوباکو" (黄檗宗/Ōbaku shū)، آخرین مکتب از حلقه مکاتب ذن است، اما نسبت به دو مکتب قبلی بسیار متأخرتر. این مکتب به دوره ادو(1603-1868) تعلق دارد و بنیانگذار آن "اینگِن" (隠元/Ingen) (1592-1673) است. معبد اصلی آن "مانبوکوجی" (萬福寺/Manbukuji) واقع در کیوتو است. این مکتب فاقد متون مشخص و بودیساتوای مورد پرستش است.
مکتب اوباکو که در حال حاضر پیروانی در حدود سیصد و پنجاه هزار نفر دارد، از نظر بنیادین مانند دو مکتب دیگر است، اما عمده تفاوت آن در این است که "اینگن" تعالیم نیایشی مکتب جودو را به ذن اضافه کردهاست. لذا بر خلاف دو مکتب قبلی که مراقبه را در سکوت انجام میدهند، پیروان این مکتب در حین مراقبه اوراد و ادعیه را زمزمه میکنند. از این رو مراقبه در این مکتب حالتی آهنگین دارد.
نیز نگاه کنید به
منبع اصلی
پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله(1402). جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص149-182.
نویسندگان مقاله
فرهاد پالیزدار و قدرت اله ذاکری