جنبش شعله جاوید افغانستان: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «هسته اولیه این جنبش در ۱۹۶۵، بنیان گذاشته شد و در ۱۹۶۸ با عنوان «سازمان دمکراتیک نوین» به فعالیت خود ادامه داد. ارگان این حزب شعله جاوید نام داشت و به صاحبامتیازی عبدالرحیم محمودی، برادر عبدالرحمان محمودی، بود. بعدها جنبش دمکراتیک نوین به...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
هسته اولیه این جنبش در ۱۹۶۵، بنیان گذاشته شد و در ۱۹۶۸ با عنوان «سازمان دمکراتیک نوین» به فعالیت خود ادامه داد. | هسته اولیه این جنبش در ۱۹۶۵، بنیان گذاشته شد و در ۱۹۶۸ با عنوان «سازمان دمکراتیک نوین» به فعالیت خود ادامه داد. ارگان این حزب شعله جاوید نام داشت و به صاحبامتیازی عبدالرحیم محمودی، برادر عبدالرحمان محمودی، بود. بعدها جنبش دمکراتیک نوین به نام نشریه آن شعله جاوید، مشهور شد. شعله جاوید نیز مانند احزاب ستم ملی، [[ساما در افغانستان|ساما]] و [[سازا در افغانستان|سازا]] تحت تأثیر اختلافات [[چین]] و شوروی، پیرو خط فکری مائو بود و حزبی مائوئیستی بود. [[حزب ستم ملی افغانستان|ستم ملی]]، [[سازا در افغانستان|سازا]] و [[ساما در افغانستان|ساما]] بیشتر در شمال و در بین تاجیکها فعالیت میکردند؛ ولی شعله جاوید در هزارهجات و در میان [[گروه های قومی هزاره افغانستان|هزارهها]] فعالیت داشت. نشریه شعله جاوید، که عمر کوتاهی هم داشت، حملات شدیدی به شوروی، [[آمریکا]] ناسیونالیستهای پشتون و احزاب خلق و پرچم میکرد. شعله جاوید در ۱۹۷۰، دچار انشعاب شد و جریانات مختلفی از آن پیدا شد؛ مانند گروه انقلابی «خلقها» (سازمان رهاییبخش [[افغانستان]])، سازمان آزادیبخش مردم افغانستان «[[ساما در افغانستان|ساما]]»، گروه اخگر «سرخا» (سازمان رهاییبخش خلق افغانستان)، سازمان تدارک و ایجاد حزب کمونیست، هواداران جنبش انقلابی مردم افغانستان «هجاما»، سازمان فدائیان، جمعیت انقلابی زنان و انجمن آزادیخواهان مبارز افغانی در آمریکا و...<ref>حقجو، میرآقا. افغانستان و مداخلات خارجی. ص ۶۱.</ref><ref>علی آبادی، علیرضا (1395). جامعه و فرهنگ افغانستان. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص 464.</ref> | ||
== نیز نگاه کنید به == | |||
* [[نظام حزبی افغانستان]] | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ ۲ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۱۹
هسته اولیه این جنبش در ۱۹۶۵، بنیان گذاشته شد و در ۱۹۶۸ با عنوان «سازمان دمکراتیک نوین» به فعالیت خود ادامه داد. ارگان این حزب شعله جاوید نام داشت و به صاحبامتیازی عبدالرحیم محمودی، برادر عبدالرحمان محمودی، بود. بعدها جنبش دمکراتیک نوین به نام نشریه آن شعله جاوید، مشهور شد. شعله جاوید نیز مانند احزاب ستم ملی، ساما و سازا تحت تأثیر اختلافات چین و شوروی، پیرو خط فکری مائو بود و حزبی مائوئیستی بود. ستم ملی، سازا و ساما بیشتر در شمال و در بین تاجیکها فعالیت میکردند؛ ولی شعله جاوید در هزارهجات و در میان هزارهها فعالیت داشت. نشریه شعله جاوید، که عمر کوتاهی هم داشت، حملات شدیدی به شوروی، آمریکا ناسیونالیستهای پشتون و احزاب خلق و پرچم میکرد. شعله جاوید در ۱۹۷۰، دچار انشعاب شد و جریانات مختلفی از آن پیدا شد؛ مانند گروه انقلابی «خلقها» (سازمان رهاییبخش افغانستان)، سازمان آزادیبخش مردم افغانستان «ساما»، گروه اخگر «سرخا» (سازمان رهاییبخش خلق افغانستان)، سازمان تدارک و ایجاد حزب کمونیست، هواداران جنبش انقلابی مردم افغانستان «هجاما»، سازمان فدائیان، جمعیت انقلابی زنان و انجمن آزادیخواهان مبارز افغانی در آمریکا و...[۱][۲]