جبهه متحد اسلامی افغانستان: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «پیشروی‌های طالبان و آماده‌گیری‌های آن برای حمله به طرف شمال، رهبران جهادی و دولت اسلامی افغانستان را نگران ساخته بود. در مهر ۱۳۷۵/ اکتبر ۱۹۹۶، رهبران احزاب و گروه‌های مختلف، مانند عبدالکریم خلیلی، عبدالرشید دوستم، احمدشاه مسعود و عبدالرب...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
جبهه متحد اسلامی حتی تا زمان سقوط طالبان هم به حیات و فعالیت خود ادامه داد. این جبهه مدتی اتحاد شمال هم خوانده می‌شد. محمد اسماعیل خان، حاجی عبدالقدیر، استاد محمد محقق، حکمتیار و دیگران عضو جبهه متحد اسلامی شدند. | جبهه متحد اسلامی حتی تا زمان سقوط طالبان هم به حیات و فعالیت خود ادامه داد. این جبهه مدتی اتحاد شمال هم خوانده می‌شد. محمد اسماعیل خان، حاجی عبدالقدیر، استاد محمد محقق، حکمتیار و دیگران عضو جبهه متحد اسلامی شدند. | ||
با پیشرفت کار طالبان و عقب‌نشینی نیروهای دولت ربانی از | با پیشرفت کار طالبان و عقب‌نشینی نیروهای دولت ربانی از [[کابل]]، هند که قبلا از دخالت در مسائل افغانستان کناره می‌گرفت از اینکه پاکستان موضع خود را در افغانستان از طریق حاکمیت طالبان مستحکم می‌ساخت نگران شد و از طرق دیپلماتیک به حمایت از دولت ربانی پرداخت؛ حتی گفته شده کمک‌های فنی در اختیار مسعود و ربانی قرار داد. | ||
دولت ربانی پس از عقب‌نشینی از | دولت ربانی پس از عقب‌نشینی از [[کابل]]، مدتی به خنجان و از آنجا به طالقان رفت و این شهر را مرکز حکومت خود قرار داد و پس از بروز ناامنی در طالقان و نیز امکانات کم آن، در تیرماه ۱۳۸۶ در [[مزار شریف]] مستقر شد و دولت جدیدی تشکیل داد؛ ولی بعد از حملات طالبان به طرف [[مزار شریف]]، مرکز حکومت را دوباره به تخار و مدتی هم شهر استراتژیک خنجان انتقال داد.<ref>علی آبادی، علیرضا (1395). جامعه و فرهنگ افغانستان. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص 623-624.</ref> | ||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ ۲ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۳۹
پیشروی‌های طالبان و آماده‌گیری‌های آن برای حمله به طرف شمال، رهبران جهادی و دولت اسلامی افغانستان را نگران ساخته بود. در مهر ۱۳۷۵/ اکتبر ۱۹۹۶، رهبران احزاب و گروه‌های مختلف، مانند عبدالکریم خلیلی، عبدالرشید دوستم، احمدشاه مسعود و عبدالرب رسول سیاف جمع شدند و «جبهه متحد اسلامی» را برای ایستادگی واحد در برابر طالبان تشکیل دادند.
جبهه متحد اسلامی حتی تا زمان سقوط طالبان هم به حیات و فعالیت خود ادامه داد. این جبهه مدتی اتحاد شمال هم خوانده می‌شد. محمد اسماعیل خان، حاجی عبدالقدیر، استاد محمد محقق، حکمتیار و دیگران عضو جبهه متحد اسلامی شدند.
با پیشرفت کار طالبان و عقب‌نشینی نیروهای دولت ربانی از کابل، هند که قبلا از دخالت در مسائل افغانستان کناره می‌گرفت از اینکه پاکستان موضع خود را در افغانستان از طریق حاکمیت طالبان مستحکم می‌ساخت نگران شد و از طرق دیپلماتیک به حمایت از دولت ربانی پرداخت؛ حتی گفته شده کمک‌های فنی در اختیار مسعود و ربانی قرار داد.
دولت ربانی پس از عقب‌نشینی از کابل، مدتی به خنجان و از آنجا به طالقان رفت و این شهر را مرکز حکومت خود قرار داد و پس از بروز ناامنی در طالقان و نیز امکانات کم آن، در تیرماه ۱۳۸۶ در مزار شریف مستقر شد و دولت جدیدی تشکیل داد؛ ولی بعد از حملات طالبان به طرف مزار شریف، مرکز حکومت را دوباره به تخار و مدتی هم شهر استراتژیک خنجان انتقال داد.[۱]
کتابشناسی
- ↑ علی آبادی، علیرضا (1395). جامعه و فرهنگ افغانستان. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص 623-624.