خبرگزاری ها و سازمان‌های رسانه ای در چین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
این خبرگزاری عمدتا نیازهای خبری چینی های مقیم خارج، شهروندان خارجی مقیم [[چین معاصر و چالش های فرهنگی و اجتماعی پیش رو|چین]]، اهالی هنگ كنگ، ماكائو و تایوان را تأمین می كند.<ref>www.China.org.cn</ref><ref>سابقی، علی محمد(1392). "جامعه و فرهنگ چین." تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد ...، ص ... .</ref> | این خبرگزاری عمدتا نیازهای خبری چینی های مقیم خارج، شهروندان خارجی مقیم [[چین معاصر و چالش های فرهنگی و اجتماعی پیش رو|چین]]، اهالی هنگ كنگ، ماكائو و تایوان را تأمین می كند.<ref>www.China.org.cn</ref><ref>سابقی، علی محمد(1392). "جامعه و فرهنگ چین." تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد ...، ص ... .</ref> | ||
نیز نگاه کنید به [[رسانه های چین]] | == نیز نگاه کنید به == | ||
* [[رسانه های چین]] | |||
= کتابشناسی = | = کتابشناسی = | ||
نسخهٔ ۲۱ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۲۷
_(1).jpg)
کشور چین دو سازمان خبرگزاری داخلی و خبرگزاری خارجی دارد.
خبرگزاری چین نو یا شین خوا، كه ابتدا چین سرخ نامیده می شد، دارای بیش از100 شعبه و دفتر در داخل و خارج از چین بمی باشد.
این خبرگزاری، هر روز بسیاری از روزنامه ها، مجلات، و ایستگاه های رادیویی را به زبان های چینی، انگلیسی، فرانسه، اسپانیایی، عربی، و روسی پوشش خبری می دهد.[۱]
به شینخوا مجوز سانسور و ویرایش اخبار داده شده است. این قدرت باعث ضعف آزادی مطبوعات شده و به شینخوا قدرت كنترل كامل بازار خبر را داده است.
شعب این خبرگزاری در شرق آسیا، خاورمیانه، آمریكای لاتین، و آفریقا و ... آن را به یكی از مهمترین آژانس های خبری دنیا تبدیل كرده اند.
سرویس خبری چین هم همچون شین خوا، دفتر مركزی خود را در پكن قرار داده است.
این خبرگزاری عمدتا نیازهای خبری چینی های مقیم خارج، شهروندان خارجی مقیم چین، اهالی هنگ كنگ، ماكائو و تایوان را تأمین می كند.[۲][۳]