|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| [[چین|کشور چین]] ازجمله کشورهایی است که از سابقه و تمدن دیرینه‌ای برخوردار است. امروزه از این [[تاریخ و تمدن چین|تمدن و مدنیت کهن]]، باورها و نشانه‌هایی باقی است که قسمتی از آنها در [[جشن ها و فستیوال های اقلیت های قومی چین|جشن‌ها]] و [[آداب و رسوم عامیانه ی مردم چین|آداب و رسوم]] اعیاد چینی مشاهده می‌شود. هر چند به مرور زمان برخی از [[آداب و رسوم عامیانه ی مردم چین|آداب و رسوم]] این جشن‌های کهن از بین رفته و یا متحول شده‌اند، ولی ماهیت اصلی آنها که تأکیدی بر گرد هم آمدن اعضای خانواده و اتحاد، یگانگی و تقویت حس همکاری و همبستگی بین خانواده است، همچنان باقی مانده است. این حس گاهی به صورت گردهمایی و صرف یک نوع غذای خاص متجلی می‌شود و گاه به صورت حرکاتی هماهنگ در ساخت، تزیین و پارو زدن دسته جمعی یک قایق ظهور می‌یابد. تعداد و تنوع جشن‌ها و فستیوال‌های چینی به دلیل حضور [[اقلیت های قومی در چین|اقلیت‌های قومی زیاد]] در این کشور به حدی است که می‌توان این سرزمین را کشور [[جشن ها و فستیوال های اقلیت های قومی چین|جشنواره‌ها و فستیوال‌ها]] نامید. ولی اعیاد اصلی چینی که تقریبا به صورت عمومی در سراسر [[چین]] مورد توجه همه است عبارتند از: | | [[چین|کشور چین]] ازجمله کشورهایی است که از سابقه و تمدن دیرینه‌ای برخوردار است. امروزه از این [[تاریخ و تمدن چین|تمدن و مدنیت کهن]]، باورها و نشانه‌هایی باقی است که قسمتی از آنها در [[جشن ها و فستیوال های اقلیت های قومی چین|جشن‌ها]] و [[آداب و رسوم عامیانه ی مردم چین|آداب و رسوم]] اعیاد چینی مشاهده می‌شود. هر چند به مرور زمان برخی از [[آداب و رسوم عامیانه ی مردم چین|آداب و رسوم]] این جشن‌های کهن از بین رفته و یا متحول شده‌اند، ولی ماهیت اصلی آنها که تأکیدی بر گرد هم آمدن اعضای خانواده و اتحاد، یگانگی و تقویت حس همکاری و همبستگی بین خانواده است، همچنان باقی مانده است. این حس گاهی به صورت گردهمایی و صرف یک نوع غذای خاص متجلی می‌شود و گاه به صورت حرکاتی هماهنگ در ساخت، تزیین و پارو زدن دسته جمعی یک قایق ظهور می‌یابد. [[جشن ها و فستیوال های چينی|تعداد و تنوع جشن‌ها و فستیوال‌های چینی]] به دلیل حضور [[اقلیت های قومی در چین|اقلیت‌های قومی زیاد]] در این کشور به حدی است که می‌توان این سرزمین را کشور [[جشن ها و فستیوال های اقلیت های قومی چین|جشنواره‌ها و فستیوال‌ها]] نامید. ولی اعیاد اصلی چینی که تقریبا به صورت عمومی در سراسر [[چین]] مورد توجه همه است عبارتند از: |
|
| |
|
| 1. [[جشن عید بهاره]] ( آغاز سال نو) | | 1. [[جشن عید بهاره]] ( آغاز سال نو) |
| خط ۷: |
خط ۷: |
| 3. جشن پنجمین روز از ماه پنجم ([[جشن قایقرانی اژدها در چین|جشن قایقرانی اژدها]]) | | 3. جشن پنجمین روز از ماه پنجم ([[جشن قایقرانی اژدها در چین|جشن قایقرانی اژدها]]) |
|
| |
|
| 4. جشن نیمه‌ی ماه (جشن پاییزی) | | 4. جشن نیمه‌ی ماه ([[جشن پاییزی در چین|جشن پاییزی]]) |
|
| |
|
| 5. [[جشن چینگ مینگ]] (جشن زیارت قبور نیاکان) | | 5. [[جشن چینگ مینگ]] (جشن زیارت قبور نیاکان) |
| خط ۱۹: |
خط ۱۹: |
| 9. [[جشن تحول زمستانی در چین|جشن تحول زمستانی]] (پیشواز عید بهاره) | | 9. [[جشن تحول زمستانی در چین|جشن تحول زمستانی]] (پیشواز عید بهاره) |
|
| |
|
| 10. [[جشن ها و فستیوال های اقلیت های قومی چین|جشن اقلیت‌های قومی چین]] | | 10. [[جشن ها و فستیوال های اقلیت های قومی چین|جشن اقلیت‌های قومی چین]]<ref>سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص986-987.</ref> |
| ===[[جشن عید بهاره]]===
| | ==نیز نگاه کنید به== |
| [[پرونده:1520201119973.jpg|بندانگشتی|تزئینات اماکن ارزشمند برای جشن عید بهاره]][[جشن عید بهاره]]، همه ساله مقارن با روز اول از نخستین ماه قمری در تقویم سنتی کشاورزی چین برگزار می‌شود. در این ایام تمامی افرادی که دور از خانواده به تحصیل یا کار اشتغال دارند، سعی می‌کنند به خانه برگشته تا در این روزها جشن سال نو را در کنار خانواده بگذرانند. عید بهاره بزرگترین و مهمترین عید چینی‌هاست که تقریبا در سرتاسر این کشور آن را گرامی می‌دارند.
| | *[[چین]] |
| | | *[[فرهنگ عمومی در چین]] |
| [[تاریخ دوران باستان چین|در دوران باستان]]، مردم درپایان سال قمری و در آستانه‌ی سال جدید قربانی‌هایی را برای خدایان و نیاکان خود عرضه می‌داشتند تا در سال جدید محصولات، احشام و نزولات جوی بیشتری داشته باشند. از این روی [[جامعه و نظام اجتماعی چین|مردم چین]] همیشه [[جشن عید بهاره|عید بهاره]] را مهمترین عید خود می‌دانستند. یک ضرب‌المثل چینی می‌گوید:<blockquote>«هرکس در بهار آغاز خوبی داشته باشد، در تمام سال موفق خواهد بود.» ( سالی که نکوست ازبهارش پیداست).</blockquote>از عصر حاکمیت [[سلسله ی خن|سلسله‌ی خَن]] (220م – 206 ق م) تا دوران آخرین امپراتور چین (1911)، تقویم (کشاورزی) چینی‌ها براساس ماه‌های قمری محاسبه می‌شد و سال مالی نیز بر همین اساس بود. ولی درسال 1912 (تأسیس [[جمهوری خلق چین]]) دولت وقت، تقویم میلادی را که در بیشتر کشورهای غربی مورد استفاده بود، جایگزین تقویم قمری کرد. از آن پس آغاز سال مالی بر اساس تقویم میلادی و نخستین روز از ماه نخست قمری، به عنوان سال نو و [[جشن عید بهاره|عید بهاره]] شناخته می‌شود. از آنجا که سال قمری هر سال ده روز به جلو حرکت می‌کند، [[جشن عید بهاره|عید بهاره‌ی چین]] هم دچار تغییرات شده و معمولا بین بیست و پنجم ژانویه تا پنجم فوریه در نوسان است.
| | *[[جشن ها و فستیوال های چينی|جشن‌ها و فستیوال‌های چینی]] |
| | | * [[آداب و رسوم عامیانه‌ی مردم چین]] |
| [[جشن عید بهاره|عید بهاره]] برای مردم چین به منزله‌ی [[کریسمس]] برای غربی‌ها و [[عید نوروز]] برای ایرانی‌هاست. چون ماه آخر سال فرا می‌رسد، مردم درون و بیرون خانه‌ها را تمیز و بر در و دیوار و پنجره‌ها تصاویر و نوشته‌های زیبایی که نماد سال نو است می‌چسبانند.[[پرونده:Parade-Chinese-New-Year-Los-Angeles.jpg|بندانگشتی|رقص اژدها برای جشن عید بهاره]]در ساعت دوازده از شب سیام آخرین ماه سال قمری، سال نو فرا می‌رسد، شبی که تمامی اعضای خانواده دور هم جمع شده و بر سر یک سفره غذای مخصوص شی عید را با هم می‌خورند تا وحدت و یگانگی و همدلی خانواده در سال جدید نیز ادامه یابد. بعد از ظهر روز آخر سال، همه‌ی اعضای خانواده زودتر از همیشه به خانه باز می‌گردند تا در تدارک شام به یکدیگر کمک کنند و پیشکش ویژه‌ی خدایان و اجدادشان را آماده سازند. دور هم بودن در کنار سفره‌ی سال نو برای تمام خانواده‌های چینی بسیار اهمیت دارد، زیرا معتقدند این در کنار هم بودن سال خوبی را برای همه به ارمغان خواهد آورد. آنها پس از صرف شام، برای شگون بیشتر نوشیدنی و شیرینی به یکدیگر تعارف می‌کنند. مردم تمام این شب را بیدار می‌مانند تا با سال کهنه وداع کنند. آنها معتقدند هرکس بتواند تمام شب را بدون خستگی بیدار بماند، سال آینده، سالی همراه با موفقیت خواهد داشت.
| |
| | |
| زنان خانه‌دار مشغول پختن [[جیائوزه، غذای سنتی چینی|جیائوزه]] (Jiaoze) (غذای چینی) می‌شوند. پختن این غذا برای سال نو سنتی است که هزاران سال سابقه دارد. در نیمه‌ی شب که لحظه‌ی تحویل سال است، مردم برای استقبال از سال نو ترقه‌بازی و آتش‌بازی می‌کنند و برای خوشبختی و سعادت اعضای خانواده [[جیائوزه، غذای سنتی چینی|جیائوزه]] می‌خورند و در فردای آن دید و بازدیدهای سال نو از خانه‌ی بزرگ خانواده آغاز می‌شود. (ازسال1994 به منظور جلوگیری از آتش سوزی و صدمات جانی، ترقه بازی در داخل شهر [[پکن]] و بعضی از شهرهای بزرگ ممنوع شده و دولت برای این امر محل مناسب و امنی را در چهار گوشه‌ی شهر که مجهز به سیستم اطفای حریق و با حضور نیروهای انتظامی می‌باشد اختصاص داده است). در دید و بازدیدها ابتدا کودکان و نوجوانان و به طور کلی جوان‌ترها، به دیدار بزرگترها می‌روند و بزرگترها پولی را که در کاغذ قرمز پیچیده شده به عنوان عیدی به آنها هدیه می‌کنند.<ref>سایت اینترنتی بخش فارسی رادیو بین المللی چین. WWW.cir.cn</ref>
| |
| | |
| پس از اتمام دید و بازدیدهای خانوادگی در سه روز اول عید، مردم برای تفریح و گذران اوقات فراغت خوش، به پارک‌ها و معابد بزرگی می‌روند که در آنجا اجرای برنامه‌های تفریحی و شادی همچون [[رقص شیر]]، [[رقص اژدها]]، سیرک، آکروبات، نمایشگاه و فروشگاه مواد غذایی، مسابقات فرهنگی و هنری و... از سوی دولت و گروه‌های هنری در نظر گرفته شده است. خرید بادبادک، فرفره، ماسک صورت، و سایر اسباب‌بازی‌ها برای کودکان، از آیین‌های سنتی [[جشن عید بهاره|جشن بهاره]] به شمار می‌رود. این ایام آداب و رسوم و آیین‌های فراوانی دارد که پرداختن به همه‌ی آنها به کتاب مستقلی نیاز دارد.
| |
| ===[[جشن فانوس‌ها]] (پایان تعطیلات سال نو)===
| |
| [[پرونده:Captkure.jpg|بندانگشتی|فانوس‌های تزئینی درست شده به شکل پرندگان]][[جشن عید بهاره|تعطیلات جشن بهاره]]، با برگزاری [[جشن فانوس‌ها|جشن فانوس‌ها]] به پایان می‌رسد. پانزدهمین روز ماه نخست سال که با پایان تعطیلات و جشن‌های عید همراه است، فرصت خوبی برای هنرنمایی هنرمندان هنرهای سنتی و جوانان علاقمند است که با شرکت در مسابقه‌ی هنری [[ساخت مجسمه های کاغذی در چین|ساختن فانوس‌های کاغذی]]، شادی [[جشن عید بهاره|جشن بهاره]] را وصف ناپذیر می‌کنند.
| |
| | |
| آنها با [[هنر کاغذبری چینی|برش دادن کاغذهای رنگارنگ]]، به ویژه قرمز، فانوس‌های زیبایی را درست کرده و در بازار یا پارک مرکزی شهر در معرض دید تماشاچیان قرار می‌دهند. فانوس‌هایی به شکل لوستر، حیوانات، پرندگان، و چهره‌های قهرمانان افسانه‌ای و ملی، در نهایت سلیقه و زیبایی. مردم نیز ضمن بازدید از این هنرنمایی‌ها بهترین فانوس‌ها را انتخاب و در پایان برندگان این مسابقه‌ی هنری همراه با شادی و خوشحالی اعلام می‌شود. خوردن برخی غذاها و شیرینی‌های مخصوص این جشن مانند [[دامپلینگ]] (Dumpling) ( نوعی غذایی که با برنج و شکر پخته می‌شود) و حدس زدن کلمات و واژه‌های رمزی نوشته شده در فانوس‌ها نیز از مراسم این روز است.
| |
| ===جشن پنجمین روز از ماه پنجم ([[جشن قایقرانی اژدها در چین|جشن قایقرانی اژدها]])===
| |
| [[پرونده:نن.png|بندانگشتی|اکثر مواقع قایق‌ها طرح اژدها دارند]]در [[اسطوره ها و افسانه های چینی|افسانه‌های چینی]] آمده است که در دوران [[سلسله‌ی جو شرقی]] (265-770پیش از میلاد)، شاعری بود به بنام «[[چو یوان شاعر چینی|چویوان]] (Qu Yuan)» از اهالی کشور «چو» که در [[دوران حکومت های هم ستیز|عصر دولت‌های هم‌ستیز]] می‌زیست. وی که وزیر اعظم دربار و نسبت به امپراتور بسیار وفادار بود، مورد حسد و تهمت بداندیشان قرار گرفت و امپراتور بدون تحقیق و رسیدگی، او را از مقام وزارت عزل کرد. «[[چو یوان شاعر چینی|چو یوان]]» که از این امر سخت غمگین و افسرده شد، به کنار رودخانه‌ی «[[میلو]]» در استان «[[هونان]]» رفته و دایم شعر می‌سرود تا اینکه از زندگی خود ناامید و مایوس گردید و خود را به رودخانه انداخت و غرق شد. این واقعه در پنجمین روز از ماه پنجم اتفاق افتاد.
| |
| | |
| چون مردم او را بسیار دوست داشتند، تلاش کردند با فرستادن قایق به رودخانه وی را نجات دهند که موفق نشدند. لذا، برای جلوگیری از خورده شده جسد «[[چو یوان شاعر چینی|چو]]» توسط ماهیان دریا، غذای «زونگ زی (Zongzi) نوعی غذا است که از ژلاتین برنج که در برگ بامبو پیچیده و پخته می شود، درست می کنند.)» به رود خانه می‌ریختند. امپراتور بعدها فهمید که تهمت‌ها علیه «[[چو یوان شاعر چینی|چو]]» نادرست بوده و از این تصمیم خود ناراحت شد. از آن پس مردم برای بزرگداشت این شخصیت درستکار، هر سال با برگزاری مسابقات قایق سواری که به «مسابقات قایقرانی اژدها» معروف است، و خوردن غذای «زونگ زی» یاد او را گرامی داشتند. امروزه هم این مراسم همه ساله به عنوان جشن قایق اژدها در پنجمین روز از ماه پنجم تقویم کشاورزی، در [[چین|سرتاسر چین]] به ویژه در استان هونان انجام می‌شود.
| |
| ===جشن نیمه‌ی ماه ([[جشن پاییزی در چین|جشن پاییزی]])===
| |
| [[پرونده:59 China moon fest.jpg|بندانگشتی|کیک ماه]][[پرونده:Imلage.jpg|بندانگشتی|302x302پیکسل|زیارت قبور در جشن چینگ مینگ]][[جشن پاییزی در چین|جشن نیمه‌ی ماه پاییزی]]، پس از [[جشن عید بهاره|جشن بهاره]] بزرگترین جشن چینی‌ها به شمار می‌رود. این جشن که در پانزدهمین روز از ماه هشتم به تقویم کشاورزی چین برگزار می‌شود، با پرستش ماه توسط امپراتوران گذشته ارتباط دارد. در [[تاریخ دوران باستان چین|دوران باستان پادشاهان چین]] در بهار خورشید و در پاییز ماه را ستایش می‌کردند. درباریان و مردم نیز با تأسی به امپراتوران، این روز را گرامی داشته و به جشن و شادمانی می‌پرداختند. این آیین در دوران [[سلسله تانگ|سلسله‌ی تانگ]]، به یک آیین رسمی تبدیل و در [[چین|سرتاسر کشور چین]] گرامی داشته شده و به «[[جشن پاییزی در چین|جشن نیمه‌ی پاییز]]» یا «فستیوال ماه» معروف شد.
| |
| | |
| مردم در این روز با پختن کیک مخصوص به نام «[[کیک ماه]] (←[[یوان شیائو، زون زی و کیک ماه سه غذای سنتی چینی]])» آن را به هم هدیه داده و از این طریق علاقه و محبت خود را به یکدیگر نشان می‌دهند. گفته می‌شود که قرص ماه در این روز به زمین نزدیکتر و نسبت به شب‌های دیگر کامل‌تر است. لذا، مردم این نزدیکی را نماد محبت و نزدیکی اعضای خانواده نسبت به هم تلقی کرده و با تهیه و خوردن و اهدا کردن کیک ماه به یکدیگر، این روز را جشن می‌گیرند.
| |
| ===[[جشن چینگ مینگ]] '''(Qingming Festival)''' (جشن زیارت قبور نیاکان)=== | |
| فستیوال زیارت قبور در گذشتگان خانواده یا فستیوال «[[جشن چینگ مینگ|چینگ مینگ]]»، «روز پاکی»، «روز روشنایی» معمولا در روز چهارم تا ششم ماه آوریل هر سال که همه جا سبز و خرم است، برگزار می‌شود. در این روز بهاری مردم برای زیارت و پاک کردن قبور گذشتگان خانواده و اهدای غذا و دسته گل به قبرستان‌ها می‌روند.
| |
| | |
| در این روز که معمولا باران بهاری نیز می‌بارد، مردم به بذر افشانی و کشت و کار و غرس نهال و همچنین، ورزش و تفریح می‌پردازند تا از هوای پاک طبیعت و خرمی و سر‌سبزی آن بهره‌مند شوند. برگزاری مسابقات طناب کشی، [[بادبادک سازی و بادبادک بازی|بادبادک بازی]]، تاب بازی و... نیز از تفریحات فرح‌بخش [[جشن چینگ مینگ|فستیوال «چینگ مینگ»]] به شمار می‌رود.
| |
| ===جشن هفتمین شب از ماه هفتم ([[جشن عشق و محبت در چین|جشن عشق و محبت]])===
| |
| [[پرونده:71SqlSE7B8L. SY466 .jpg|بندانگشتی|مرد گاوچران و خانم بافنده]]در [[اسطوره ها و افسانه های چینی|افسانه‌های چینی]] آمده است که در دوران باستان پسر فقیر گاوچرانی بود که با گاوهای خود زندگی می‌کرد. روزی خانم بافنده، دختر امپراتور آسمان به دنیا هبوط کرد و پسر گاوچران را دید. آن دو با هم دوست و به تدریج عاشق یکدیگر شدند. خانم بافنده تصمیم گرفت با گاوچران ازدواج کند و دیگر به آسمان برنگردد. ولی امپراتور آسمان وقتی متوجه قضیه شد، خیلی عصبانی شده و نگذاشت که دخترش با مردی عادی ازدواج کند. خانم بافنده که نمی‌توانست از پدرش سرپیچی کند، به آسمان بازگشت. بدین گونه بود که آنها از هم جدا شدند. گاوچران برای رسیدن به معشوقش به دنبال خانم بافنده به آسمان رفت. وقتی نزدیک شد، امپراتور آسمان جاده‌ی شیری را میان آن دو کشید تا نتوانند به هم برسند. لذا، گاوچران و خانم بافنده در دو طرف جاده‌ی فقط به هم نگاه می‌کردند و گریه می‌کردند.
| |
| | |
| روزها گذشت، گاوچران و خانم بافنده همچنان آنجا مانده بودند. در نهایت، عشق وفاداری این دو به هم، امپراتور آسمان را تحت تأثیر قرار داد و دستور داد در هفتمین روز از ماه هفتم، به وسیله‌ی کلاغ زاغی، بر روی جاده‌ی شیری پلی گذاشته شود تا گاوچران و خانم بافنده همدیگر را ملاقات کنند. بدین طریق بود که این دو عاشق و معشوق به هم رسیدند.
| |
| | |
| بدین جهت است که مردم هر سال این روز را به نام جشن دوستی و وصال برگزار می‌کنند. در این شب جوانان دور هم جمع شده و به آسمان نگاه می‌کنند تا گاوچران و خانم بافنده را بینند و به آن دو تبریک بگویند.
| |
| ===جشن هشتمین روز از ماه دوازدهم ([[جشن لابا در چین|جشن لابا]])===
| |
| [[پرونده:5a2f33a5a3108bc89ad5555c.jpg|بندانگشتی|جشن لابا]]ماه دوازدهم آخرین ماه سال از تقویم کشاورزی است. فصل زمستان سر می‌رسد و هوا روز به روز سردتر می‌شود. در روز هشتم این ماه جشن «لا با (La Ba)» «لا» نام مراسم دعا و نیایش در دوران باستان و «با» در [[زبان چینی]] به معنی هشت است. از آنجا که مراسم دعای «لا» همیشه در روز هشتم از ماه دوازدهم برپا می‌شد، آن را «لا با» می‌نامد. در تاریخ [[سلسله ی خن|سلسله‌ی خَن]] جنوبی آمده است که مردم آن دوران متعقد بودند که در آسمان هشت ایزد وجود دارد و مراسم یاد آنها بود باید در روز هشتم ماه بر پا شود. گفته می‌شود که [[بودا در هنرهای سنتی عامیانه چین|بودا]] هم در این روز در زیر درخت «بودی» آیین خود را معرفی کرد، لذا به این جشن «[[عید بودایی]]» هم گفته می‌شود. | |
| | |
| مهمترین آداب این روز، خوردن آش برنج «لا با» است که از برنج، لوبیا، و غلات مختلف درست می‌شود. به این آش «برنج بودا» هم گفته می‌شود. اهدای آش برنج «لابا» به ارواح نیاکان و دوستان خانوادگی هم اهدا می‌شود. این روز یکی از روزهای مهم سال برای پیشکش کردن هدایا به خدایان و جشن شکرگزاری به خاطر محصولات خوب به دست آمده درسال درحال سپری شدن هم هست.
| |
| ===جشن نهمین روز از ماه نهم ([[جشن سلامتی در چین|جشن سلامتی]])===
| |
| نهمین روز از ماه نهم به تقویم کشاورزی چین، مصادف با عید «چونگ یانگ (Chongyang)» یکی از عیدهای مهم [[جامعه و نظام اجتماعی چین|مردم چین]] است. در این روز مردم همراه با خانواده‌ی خود به کوهنوردی می‌روند و ضمن تماشای مناظر زیبا و نوشیدن شربت گل‌های داوودی، «کیک گل» نوعی [[تنوع غذاهای چینی|غذای سنتی چین]] را صرف می‌کنند. [[جامعه و نظام اجتماعی چین|مردم چین]]<nowiki/>معتقدند که عدد 9 عدد خوش یمن و خوب و علامت مثبت است. از آنجا که در نهمین روز از ماه نهم سال عدد 9 دو بار تکرار می‌شود، تبرک و خوش یمنی آن دو برابر می‌گردد. به همبن جهت، این روز را جشن می‌گیرند و [[آداب و رسوم عامیانه ی مردم چین|آداب و رسوم خاصی]] را هم انجام می‌دهند.
| |
| | |
| البته، عید «چونگ یانگ» هم مثل هر عید سنتی چینی، داستان خاص خود را دارد. گفته می‌شود، در قرن سوم پیش از میلاد، مردی به نام «فِی چانگ فانگ (Fei Changfang)» زندگی می‌کرد که بسیار نیرومند و قوی بود. روزی به جوانی به نام «خانگ جینگ (Hang Jing)» گفت:<blockquote>در نهمین روز از ماه نهم، فاجعه ی بزرگی برای خانواده ی او پیش خواهد آمد. بهتر است برای جلوگیری از این فاجعه در آن روز، چند کیسه‌ی قرمز تهیه و در داخل آن برگ‌های گل «داوودی» که یکی از گیاهان داروئی چین است قرار داده و همراه با خانوادهاش به بالای کوه بروند و شربت گل داودی بنوشند.</blockquote>«خانگ جینگ» در بامداد نهمین روز از ماه نهم به همراه اعضای خانوادهاش به کوه رفت. یک روز بعد، تمام حیوانات خانگی او مردند اما «خانگ جینگ» و خانوادهاش سالم ماندند. از آن پس، کوهنوردی و استفاده از شربت گل «داوودی» در عید«چونگ یانگ» به یک رسم سنتی مردم چین تبدیل شده و با گذشت دو هزار سال از آن حادثه، هنوز هم ادامه دارد.
| |
| | |
| [[نظام سیاسی جمهوری خلق چین|دولت چین]] هم در سال 1989، این روز را به عنوان روز سلامتی و «روز سالمندان» اعلام نمود و مردم برای به دست آوردن سلامتی و یاد بود عید «چونگ یانگ» در این روز به کوهنوردی و استفاده از طبیعت می‌پردازند.
| |
| ===[[جشن تحول زمستانی در چین|جشن تحول زمستانی]] (پیشواز عید بهاره)===
| |
| [[پرونده:Image-asset.jpg|بندانگشتی|تزئین شهر با فانوس و تزئینات دیگر در جشن تحول زمستانی]]در آستانه‌ی [[جشن عید بهاره|جشن بزرگ عید بهار]]، جشن دیگری به نام ( عید بهار کوچک) برگزار می‌شود. در این جشن که معمولا از بیست و سومین روز از ماه دوازدهم سال به تقویم کشاورزی چین برگزار می‌شود، آداب و رسوم خاصی نیز دارد. در برخی از مناطق [[چین]] مراسم «وداع با الهه‌ی آشپزی» برگزار می‌شود که یک آیین سنتی چینی‌هاست و در سراسر این کشور رواج دارد. مراسم خداحافظی با الهه‌ی آشپزی «قربانی کردن تنور» و یا «خداحافظی با تنور» هم نامیده می‌شود.
| |
| | |
| در [[تاریخ دوران باستان چین|چین باستان]]، در هر خانه یک الهه‌ی آشپزی گذاشته می‌شد. گفته می‌شود، این الهه به دستور امپراتور یشم از آسمان به جهان انسان‌ها آورده شد و به تدریج به عنوان الهه‌ی حافظ خانه مورد احترام مردم قرار گر فت که در شمال و یا شرق آشپزخانه قرار داده می‌شد.
| |
| | |
| در برخی از خانه‌ها نیز تصویری از این الهه بر روی دیوار چسبانده می‌شد. روی این الهه، عبارت «میزبان‌خانه» نوشته می‌شد. الهه‌ی آشپزی از آخرین روز سال پیش تا بیست و سومین روز از ماه دوازدهم سال بعد در خانه می‌ماند تا از اعضای خانه حمایت و پشتیبانی کند. در روز بیست و سوم ماه، الهه‌ی آشپزی به آسمان رفته و اعمال نیک و بد اعضای خانواده در سال پیش را به امپراتور یشم گزارش می‌کند. امپراتور هم نامه‌ی سرنوشت هر یک از اعضای خانواده در سال نو را به الهه‌ی آشپزی می‌دهد. به همین جهت، گزارش الهه‌ی آشپزی برای تمام اعضای خانواده بسیار مهم است.
| |
| | |
| در این روز، مردم خانه تکانی کرده و شیرینی روی لب‌های الهه‌ی آشپزی می‌مالند. در روز بیست و پنجم «دو فو (Dufu)» (نوعی غذای مخصوص که از شیره‌ی سویا درست می‌شود) را تهیه و روز بیست و ششم گوشت خریده، روز بیست و هفتم مرغی را قربانی، روز بیست و هشتم خمیر را ورز داده، روز 29 نوشیدنی را تهیه می‌کنند و در آخرین روز سال «[[جیائوزه، غذای سنتی چینی|جیائوزه]]» را برای مصرف در [[جشن عید بهاره|عید بهاره]] آماده و خود را برای [[جشن ها و فستیوال های اقلیت های قومی چین|جشن سال نو]] می‌سازند.<ref>سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص986-987</ref>
| |
| | |
| نیز نگاه کنید به [[فرهنگ عمومی در چین]]؛ [[آداب و رسوم عامیانه‌ی مردم چین]]
| |
| ==کتابشناسی== | | ==کتابشناسی== |
| <references /> | | <references /> |
