اتحاد مسلمانان روسيه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
این جنبش سیاسی، اجتماعی و سراسری [[روسیه|روسیه]] به تاریخ 31 مه سال 1995 تأسیس گردید و در 16 ژوئن همان سال در [https://minjust.gov.ru/ru/ وزارت دادگستری] به ثبت رسید. این جنبش خود را وارث اتحاد مسلمانان [[روسیه|روسیه]] كه در سال 1905 تشكیل شده بود به شمار می‌آورد. این سازمان در سومین و چهارمین دوره دومای (پارلمان) [[روسیه|روسیه]]، 6 و 9 عضو داشت. احمد نالدوف دبیر كل تداركات اتحاد مسلمانان [[روسیه|روسیه]] (كنونی) می‌باشد. در نخستین كنگره اتحاد مسلمانان [[روسیه|روسیه]] كه از 1 تا 3 سپتامبر 1995 در مسكو برگزار گردید، مقدس بیبارسوف به‌عنوان دبیر كل اتحاد مسلمانان [[روسیه|روسیه]] انتخاب شد. اتحاد مسلمانان [[روسیه|روسیه]] در صدد بر آمد در انتخابات دومای دولتی شركت كند، اما كمیته مركزی انتخابات، این اجازه را به اتحادیه برای حضور در انتخابات نداد و به همین دلیل در ماه دسامبر 1995 اتحادیه نتوانست در انتخابات دوما شركت كند. رهبر اتحادیه از هوادارانش دعوت كرد تا از جنبش خانه ما [[روسیه|روسیه]] جانبداری نمایند. شورای كل اتحادیه مسلمانان [[روسیه|روسیه]]، نادر خاچیلاف از داغستان را در تاریخ 10 فوریه 1996 به عنوان رئیس انتخاب كرد. شیخ نفیق الله عشیروف كه رئیس كمیته مركز عالی هماهنگی اداره دینی مسلمانان [[روسیه|روسیه]] و عبدالواحد نیازوف مدیر كل مركز فرهنگی اسلامی [[روسیه|روسیه]] می‌باشند، به عضویت در هیأت مدیره اتحادیه مسلمانان [[روسیه|روسیه]] انتخاب شدند. اتحادیه مسلمانان مصمم است جناحی در دومای دولتی‌ـ كه بیانگر منافع مسلمانان باشدـ ایجاد نماید. نمایندگی در ارگان‌های دولتی: به گفته رهبران اتحادیه مسلمانان [[روسیه|روسیه]] در ششمین دومای دولتی، 26 مسلمان به عنوان نماینده ایفای وظیفه می‌كنند. ساختار تشكیلاتی: این اتحادیه با تكیه بر مركز هماهنگی اداره‌های دینی مسلمانان [[روسیه|روسیه]] و مركز فرهنگی اسلامی در [[روسیه|روسیه]] و جامعه قومی لاگهای داغستان فعالیت می‌كند. این اتحادیه در نهادهای مختلف فدراسیون بخش‌هایی را به خود اختصاص داده است. مسئولیت اتحادیه مسلمانان [[روسیه|روسیه]] را نادر خاچیلایف كه همزمان رئیس جنبش اجتماعی سیاسی داغستان به نام‌جماعت الحریت و یكی از رهبران جمعه لای می‌باشد، بر عهده دارد<ref>کرمی، جهانگیر (1392). جامعه و فرهنگ [[روسیه]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی | این جنبش سیاسی، اجتماعی و سراسری [[روسیه|روسیه]] به تاریخ 31 مه سال 1995 تأسیس گردید و در 16 ژوئن همان سال در [https://minjust.gov.ru/ru/ وزارت دادگستری] به ثبت رسید. این جنبش خود را وارث اتحاد مسلمانان [[روسیه|روسیه]] كه در سال 1905 تشكیل شده بود به شمار می‌آورد. این سازمان در سومین و چهارمین دوره دومای (پارلمان) [[روسیه|روسیه]]، 6 و 9 عضو داشت. احمد نالدوف دبیر كل تداركات اتحاد مسلمانان [[روسیه|روسیه]] (كنونی) می‌باشد. در نخستین كنگره اتحاد مسلمانان [[روسیه|روسیه]] كه از 1 تا 3 سپتامبر 1995 در مسكو برگزار گردید، مقدس بیبارسوف به‌عنوان دبیر كل اتحاد مسلمانان [[روسیه|روسیه]] انتخاب شد. اتحاد مسلمانان [[روسیه|روسیه]] در صدد بر آمد در انتخابات دومای دولتی شركت كند، اما كمیته مركزی انتخابات، این اجازه را به اتحادیه برای حضور در انتخابات نداد و به همین دلیل در ماه دسامبر 1995 اتحادیه نتوانست در انتخابات دوما شركت كند. رهبر اتحادیه از هوادارانش دعوت كرد تا از جنبش خانه ما [[روسیه|روسیه]] جانبداری نمایند. شورای كل اتحادیه مسلمانان [[روسیه|روسیه]]، نادر خاچیلاف از داغستان را در تاریخ 10 فوریه 1996 به عنوان رئیس انتخاب كرد. شیخ نفیق الله عشیروف كه رئیس كمیته مركز عالی هماهنگی اداره دینی مسلمانان [[روسیه|روسیه]] و عبدالواحد نیازوف مدیر كل مركز فرهنگی اسلامی [[روسیه|روسیه]] می‌باشند، به عضویت در هیأت مدیره اتحادیه مسلمانان [[روسیه|روسیه]] انتخاب شدند. اتحادیه مسلمانان مصمم است جناحی در دومای دولتی‌ـ كه بیانگر منافع مسلمانان باشدـ ایجاد نماید. نمایندگی در ارگان‌های دولتی: به گفته رهبران اتحادیه مسلمانان [[روسیه|روسیه]] در ششمین دومای دولتی، 26 مسلمان به عنوان نماینده ایفای وظیفه می‌كنند. ساختار تشكیلاتی: این اتحادیه با تكیه بر مركز هماهنگی اداره‌های دینی مسلمانان [[روسیه|روسیه]] و مركز فرهنگی اسلامی در [[روسیه|روسیه]] و جامعه قومی لاگهای داغستان فعالیت می‌كند. این اتحادیه در نهادهای مختلف فدراسیون بخش‌هایی را به خود اختصاص داده است. مسئولیت اتحادیه مسلمانان [[روسیه|روسیه]] را نادر خاچیلایف كه همزمان رئیس جنبش اجتماعی سیاسی داغستان به نام‌جماعت الحریت و یكی از رهبران جمعه لای می‌باشد، بر عهده دارد<ref>کرمی، جهانگیر (1392). جامعه و فرهنگ [[روسیه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، جلد اول، 364-365.</ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
نسخهٔ ۲۴ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۲۴
این جنبش سیاسی، اجتماعی و سراسری روسیه به تاریخ 31 مه سال 1995 تأسیس گردید و در 16 ژوئن همان سال در وزارت دادگستری به ثبت رسید. این جنبش خود را وارث اتحاد مسلمانان روسیه كه در سال 1905 تشكیل شده بود به شمار می‌آورد. این سازمان در سومین و چهارمین دوره دومای (پارلمان) روسیه، 6 و 9 عضو داشت. احمد نالدوف دبیر كل تداركات اتحاد مسلمانان روسیه (كنونی) می‌باشد. در نخستین كنگره اتحاد مسلمانان روسیه كه از 1 تا 3 سپتامبر 1995 در مسكو برگزار گردید، مقدس بیبارسوف به‌عنوان دبیر كل اتحاد مسلمانان روسیه انتخاب شد. اتحاد مسلمانان روسیه در صدد بر آمد در انتخابات دومای دولتی شركت كند، اما كمیته مركزی انتخابات، این اجازه را به اتحادیه برای حضور در انتخابات نداد و به همین دلیل در ماه دسامبر 1995 اتحادیه نتوانست در انتخابات دوما شركت كند. رهبر اتحادیه از هوادارانش دعوت كرد تا از جنبش خانه ما روسیه جانبداری نمایند. شورای كل اتحادیه مسلمانان روسیه، نادر خاچیلاف از داغستان را در تاریخ 10 فوریه 1996 به عنوان رئیس انتخاب كرد. شیخ نفیق الله عشیروف كه رئیس كمیته مركز عالی هماهنگی اداره دینی مسلمانان روسیه و عبدالواحد نیازوف مدیر كل مركز فرهنگی اسلامی روسیه می‌باشند، به عضویت در هیأت مدیره اتحادیه مسلمانان روسیه انتخاب شدند. اتحادیه مسلمانان مصمم است جناحی در دومای دولتی‌ـ كه بیانگر منافع مسلمانان باشدـ ایجاد نماید. نمایندگی در ارگان‌های دولتی: به گفته رهبران اتحادیه مسلمانان روسیه در ششمین دومای دولتی، 26 مسلمان به عنوان نماینده ایفای وظیفه می‌كنند. ساختار تشكیلاتی: این اتحادیه با تكیه بر مركز هماهنگی اداره‌های دینی مسلمانان روسیه و مركز فرهنگی اسلامی در روسیه و جامعه قومی لاگهای داغستان فعالیت می‌كند. این اتحادیه در نهادهای مختلف فدراسیون بخش‌هایی را به خود اختصاص داده است. مسئولیت اتحادیه مسلمانان روسیه را نادر خاچیلایف كه همزمان رئیس جنبش اجتماعی سیاسی داغستان به نام‌جماعت الحریت و یكی از رهبران جمعه لای می‌باشد، بر عهده دارد[۱].
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ کرمی، جهانگیر (1392). جامعه و فرهنگ روسیه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد اول، 364-365.