خبرگزاری ها و سازمان‌های رسانه ای در چین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
شعب این خبرگزاری در شرق آسیا، خاورمیانه، آمریکای لاتین، و آفریقا و ... آن را به یکی از مهم‌ترین آژانس‌های خبری دنیا تبدیل کرده‌اند. | شعب این خبرگزاری در شرق آسیا، خاورمیانه، آمریکای لاتین، و آفریقا و ... آن را به یکی از مهم‌ترین آژانس‌های خبری دنیا تبدیل کرده‌اند. | ||
سرویس خبری [[چین]] هم همچون شین خوا، دفتر مرکزی خود را در [[پکن]] قرار داده است. این خبرگزاری عمدتا نیازهای خبری چینی‌های مقیم خارج، شهروندان خارجی مقیم [[چین]]، اهالی هنگ‌کنگ، ماکائو و تایوان را تأمین می‌کند<ref name=":1">www.China.org.cn</ref><ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.</ref>. | سرویس خبری [[چین]] هم همچون شین خوا، دفتر مرکزی خود را در [[پکن]] قرار داده است. این خبرگزاری عمدتا نیازهای خبری چینی‌های مقیم خارج، شهروندان خارجی مقیم [[چین]]، اهالی هنگ‌کنگ، ماکائو و [[تایوان]] را تأمین می‌کند<ref name=":1">www.China.org.cn</ref><ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.</ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
نسخهٔ ۳ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۳۲
_(1).jpg)
این کشور دو سازمان خبرگزاری داخلی و خبرگزاری خارجی دارد.
خبرگزاری چین نو یا شین خوا، که ابتدا چین سرخ نامیده می‌شد، دارای بیش از100 شعبه و دفتر در داخل و خارج از چین بوده و هر روز بسیاری از روزنامه‌ها، مجلات، و ایستگاه‌های رادیویی را به زبان‌های چینی، انگلیسی، فرانسه، اسپانیایی، عربی، و روسی پوشش خبری می‌دهد[۱].
به شین خوا مجوز سانسور و ویرایش اخبار داده شده است. این قدرت باعث ضعف آزادی مطبوعات شده و به شین خوا قدرت کنترل کامل بازار خبر را داده است.
شعب این خبرگزاری در شرق آسیا، خاورمیانه، آمریکای لاتین، و آفریقا و ... آن را به یکی از مهم‌ترین آژانس‌های خبری دنیا تبدیل کرده‌اند.
سرویس خبری چین هم همچون شین خوا، دفتر مرکزی خود را در پکن قرار داده است. این خبرگزاری عمدتا نیازهای خبری چینی‌های مقیم خارج، شهروندان خارجی مقیم چین، اهالی هنگ‌کنگ، ماکائو و تایوان را تأمین می‌کند[۲][۳].