هنرهای تجسمی در سودان: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی «    هنرهای تجسّمی ساکنان سودان، از دیرباز در کرانه‌های رود نیل، در شکل گیری تمدّن ‌ این منطقه، نقشی اساسی داشته‌اند. ‌ این سرزمین، در قرن هشتم پیش از میلاد حکومتی ملّی داشته که تا زمان ظهور اسلام ادامه یافته است. نقّاشی، حکّاکی و مجسّمه سازی...» ایجاد کرد)
 
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).)
خط ۱: خط ۱:
    هنرهای تجسّمی
    هنرهای تجسّمی


ساکنان سودان، از دیرباز در کرانه‌های رود نیل، در شکل گیری تمدّن ‌ این منطقه، نقشی اساسی داشته‌اند. ‌ این سرزمین، در قرن هشتم پیش از میلاد حکومتی ملّی داشته که تا زمان ظهور اسلام ادامه یافته است. نقّاشی، حکّاکی و مجسّمه سازی، از جمله هنرهایی هستند که در سودان از سابقه‌ای دیرینه و چند هزار ساله برخوردارند. آثاری از هنرهای نقّاشی و حکّاکی، هنوز هم بر دیوارهای پرستشگاه‌های نوبه، پابرجاست.  همان‌گونه که برای تدفین حاکمان، در مصر باستان، اهرام متعدّدی ساخته شده، در مناطق کبوشیه، مروی، کریمه و البجراویه از کشور سودان، اهرام بسیاری از دوران باستان، به جا مانده است (حامـد حسـن حامـد صبّـار ، 1391).
ساکنان سودان، از دیرباز در کرانه‌های رود نیل، در شکل گیری تمدّن ‌ این منطقه، نقشی اساسی داشته‌اند. ‌ این سرزمین، در قرن هشتم پیش از میلاد حکومتی ملّی داشته که تا زمان ظهور اسلام ادامه یافته است. نقّاشی، حکّاکی و مجسّمه سازی، از جمله هنرهایی هستند که در [[سودان]] از سابقه‌ای دیرینه و چند هزار ساله برخوردارند. آثاری از هنرهای نقّاشی و حکّاکی، هنوز هم بر دیوارهای پرستشگاه‌های نوبه، پابرجاست.  همان‌گونه که برای تدفین حاکمان، در [[مصر]] باستان، اهرام متعدّدی ساخته شده، در مناطق کبوشیه، مروی، کریمه و البجراویه از کشور سودان، اهرام بسیاری از دوران باستان، به جا مانده است (حامـد حسـن حامـد صبّـار ، 1391).


در دوران معاصر، هنرهای تجسّمی‌سودان، با میراث ملّی، محیط بومی ‌و تحوّلات اجتماعی داخلی و بین المللی، ارتباطات تنگاتنگ و گسترده‌ای یافته ‌اند. همین ویژگی، جامایکی دینس ویلیامز، منتقد و استاد دانشکده هنرهای بریتانیا و منتقد را بر آن داشته که در سال 1955م. (1334هـ.ش) آثار هنرمندان سودانی در عرصه هنرهای تجسّمی‌ را، «مکتب خارطوم» نام‌گذاری کند.
در دوران معاصر، هنرهای تجسّمی‌سودان، با میراث ملّی، محیط بومی ‌و تحوّلات اجتماعی داخلی و بین المللی، ارتباطات تنگاتنگ و گسترده‌ای یافته ‌اند. همین ویژگی، جامایکی دینس ویلیامز، منتقد و استاد دانشکده هنرهای بریتانیا و منتقد را بر آن داشته که در سال 1955م. (1334هـ.ش) آثار هنرمندان سودانی در عرصه هنرهای تجسّمی‌ را، «مکتب خارطوم» نام‌گذاری کند.


حامـد حسـن حامـد صبّـار، در پایان نامه کارشناسی ارشد خود باعنوان «آثـار نقـّاشان معاصر سودان»<sup>[5]</sup> با اشاره به تنوّع فرهنگی سودان ـ  شامل سه فرهنگ عربی، اسلامی‌و آفریقایی ـ  پيشـینه‌ تاریخـی و وضعیّت کنونی هنرهای تجسّمی، سرزمین را، چنین شرح داده است:
حامـد حسـن حامـد صبّـار، در پایان نامه کارشناسی ارشد خود باعنوان «آثـار نقـّاشان معاصر سودان»<sup>[5]</sup> با اشاره به تنوّع فرهنگی سودان ـ  شامل سه فرهنگ عربی، اسلامی‌و آفریقایی ـ  پيشـینه‌ تاریخـی و وضعیّت کنونی هنرهای تجسّمی، سرزمین را، چنین شرح داده است:

نسخهٔ ‏۵ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۳۷

    هنرهای تجسّمی

ساکنان سودان، از دیرباز در کرانه‌های رود نیل، در شکل گیری تمدّن ‌ این منطقه، نقشی اساسی داشته‌اند. ‌ این سرزمین، در قرن هشتم پیش از میلاد حکومتی ملّی داشته که تا زمان ظهور اسلام ادامه یافته است. نقّاشی، حکّاکی و مجسّمه سازی، از جمله هنرهایی هستند که در سودان از سابقه‌ای دیرینه و چند هزار ساله برخوردارند. آثاری از هنرهای نقّاشی و حکّاکی، هنوز هم بر دیوارهای پرستشگاه‌های نوبه، پابرجاست.  همان‌گونه که برای تدفین حاکمان، در مصر باستان، اهرام متعدّدی ساخته شده، در مناطق کبوشیه، مروی، کریمه و البجراویه از کشور سودان، اهرام بسیاری از دوران باستان، به جا مانده است (حامـد حسـن حامـد صبّـار ، 1391).

در دوران معاصر، هنرهای تجسّمی‌سودان، با میراث ملّی، محیط بومی ‌و تحوّلات اجتماعی داخلی و بین المللی، ارتباطات تنگاتنگ و گسترده‌ای یافته ‌اند. همین ویژگی، جامایکی دینس ویلیامز، منتقد و استاد دانشکده هنرهای بریتانیا و منتقد را بر آن داشته که در سال 1955م. (1334هـ.ش) آثار هنرمندان سودانی در عرصه هنرهای تجسّمی‌ را، «مکتب خارطوم» نام‌گذاری کند.

حامـد حسـن حامـد صبّـار، در پایان نامه کارشناسی ارشد خود باعنوان «آثـار نقـّاشان معاصر سودان»[5] با اشاره به تنوّع فرهنگی سودان ـ  شامل سه فرهنگ عربی، اسلامی‌و آفریقایی ـ  پيشـینه‌ تاریخـی و وضعیّت کنونی هنرهای تجسّمی، سرزمین را، چنین شرح داده است: