آموزش مذهبی در سنگال: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۶ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۳۸

نظام آموزش رسمی این کشور بدلیل لائیک بودن اجازه آموزش مذهبی درمدارس و دانشگاه های دولتی این کشور را نمی دهد. ولی در این کشور مدارس و دانشگاه های خصوصی اسلامی و یا مسیحی وجود دارد که در کنار دروس رسمی کشور دروس دینی نیز آموزش می دهند. مهمترین نمود آموزش های دینی در مدارس قرآنی قدیمی این کشور است که توسط رؤسای طریقه ها یا شاگردان آنها اداره می شوند. بینانگذاران طریقه ها و مبلغان آنها از موعظه به عنوان آموزش و تدریس استفاده می کنند. بدین منظور آنها مدارس قرآنی تأسیس و در آنجا به آموزش قرآن و علوم اسلامی می پردازند. شیوخ خودشان تدریس دانش آموزان را بدست گرفته تا شاگردان آنها نیز بتوانند ارتقاء یافته و خود بتوانند مدارس خود را تأسیس کنند.

به این ترتیب آموزش مذهبی تا آمدن استعمارگران فرانسوی ادامه یافت تا جائیکه آنها همچون رقیبی به مقابله با آموزش لائیک می پرداختند. مدارس لائیک با روش ها و ابزارهای متفاوت با گسترش اسلام به مقابله می پرداختند. با این وجود باید اذعان داشت که آموزش انجام گرفته در مؤسسات توسط افراد این طریقه ها ضعیف و اغلب به شکل سنتی تا استقلال کشور در سال 1960 باقی ماند. آموزش مدارس مذهبی شامل حفظ قرآن توسط کودکان پس از سن 7 سالگی و به مدت 4 تا 10 سال بود. پس از آن دانش آموز باید "القدری"(Alqadri)، "رساله" و "خلیل"(Khalil)، کتاب های فقه اسلامی را در سطوح مقدماتی، متوسط و عالی می آموخت.

مزیت های این شکل آموزشی، تسلط کامل دانش آموز بر مطالب آموزشی حتی با توجه به حجم بالای مطالب آن بود. چرا که او به کمک زبان مادریش می توانست آسانتر بیاموزد و وقت خود را صرف تنها یک و یا دو موضوع کند و سپس به موضوعات دیگر بپردازد.

حدود یک ربع قرن، تحولی در بطن طریقه ها بوجود آمد و حفظ این شکل از انتقال معلومات مذهبی را میسر نساخت. در واقع خلیفه ها، وارثان و مبلغان فرقه ها با وظایف لاینفک برای خلافت که با کاربرد آموزشی فاصله داشت، مواجه شدند. بنابراین آنها تدریس را به پیروان واجد شرایط، ذی صلاح و مطمئن خود واگذار نمودند و نیازهای مادی آموزگاران را مرتفع می کردند تا آنها بتوانند با آسودگی خاطر خود را وقف کارشان کنند. اما در عمل این نوع آموزش کمک به معلمان به همت خود دانش آموزان انجام می گرفت تا استاد خود را از دست ندهند. مساجد مکانی برای تدریس می باشد و دانش آموزان و استادان بعد از نماز ظهر کار خود را در آنجا شروع می کنند. برخی از استادان کلاس هایی را برای بعضی دانش آموزان قبل از ظهر برگزار می کنند. این مراکز آموزشی در کنار مراکز آموزشی دولتی همچنان در سنگال فعال می باشد و افراد یا بصورت تنها آموزش خود از آنها استفاده می کنند و یا هم زمان آموزش های این مراکز و مراکز دولتی را طی می نمایند.^[۱]^[۲]

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

↑ Mbaye, R. E. H. (1976). L’islam au Sénégal [Doctoral dissertation, Université de Dakar]. Dakar, Senegal.
↑ بصیری، محمدعلی، فتحی پور، ریحانه (1401 ).جامعه و فرهنگ سنگال. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)

[1] Mbaye, R. E. H. (1976). L’islam au Sénégal [Doctoral dissertation, Université de Dakar]. Dakar, Senegal.

[2] بصیری، محمدعلی، فتحی پور، ریحانه (1401 ).جامعه و فرهنگ سنگال. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)

[۱]

[۲]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-نظام آموزش رسمی این کشور بدلیل لائیک بودن اجازه آموزش مذهبی درمدارس  و دانشگاه های دولتی این کشور را نمی دهد. ولی در این کشور مدارس و دانشگاه های خصوصی اسلامی و یا مسیحی وجود دارد که در کنار دروس رسمی کشور دروس دینی نیز آموزش می دهند. مهمترین نمود آموزش های دینی در مدارس قرآنی قدیمی این کشور است که توسط رؤسای طریقه ها یا شاگردان آنها اداره می شوند. بينانگذاران طریقه ها و مبلغان آنها از موعظه به عنوان آموزش و تدريس استفاده مي كنند. بدين منظور آنها مدارس قرآني تأسيس و در آنجا به آموزش قرآن و علوم اسلامي می پردازند. شيوخ خودشان تدريس دانش آموزان را بدست  گرفته تا شاگردان آنها نيز بتوانند ارتقاء يافته و خود بتوانند مدارس خود را تأسيس كنند.
+نظام آموزش رسمی این کشور بدلیل لائیک بودن اجازه آموزش مذهبی درمدارس و دانشگاه های دولتی این کشور را نمی دهد. ولی در این کشور مدارس و دانشگاه های خصوصی اسلامی و یا مسیحی وجود دارد که در کنار دروس رسمی کشور دروس دینی نیز آموزش می دهند. مهمترین نمود آموزش های دینی در مدارس قرآنی قدیمی این کشور است که توسط رؤسای طریقه ها یا شاگردان آنها اداره می شوند. بینانگذاران طریقه ها و مبلغان آنها از موعظه به عنوان آموزش و تدریس استفاده می کنند. بدین منظور آنها مدارس قرآنی تأسیس و در آنجا به آموزش قرآن و علوم اسلامی می پردازند. شیوخ خودشان تدریس دانش آموزان را بدست گرفته تا شاگردان آنها نیز بتوانند ارتقاء یافته و خود بتوانند مدارس خود را تأسیس کنند.
-به اين ترتيب آموزش مذهبی تا آمدن استعمارگران فرانسوي ادامه يافت تا جائيكه آنها همچون رقيبي به مقابله با آموزش لائيك  مي پرداختند. مدارس لائیک با روش ها و ابزارهای متفاوت با گسترش اسلام به مقابله مي پرداختند. با اين وجود بايد اذعان داشت كه آموزش انجام گرفته در مؤسسات توسط افراد اين طریقه ها ضعيف و اغلب به شكل سنتي تا استقلال كشور در سال 1960 باقي ماند.  آموزش مدارس مذهبی شامل حفظ قرآن توسط كودكان پس از سن 7 سالگي و به مدت 4 تا 10 سال بود. پس از آن دانش آموز بايد "القدري"(Alqadri)، "رساله" و "خليل"(Khalil)، كتاب هاي فقه اسلامي را در سطوح مقدماتي، متوسط و عالي مي آموخت.
+به این ترتیب آموزش مذهبی تا آمدن استعمارگران فرانسوی ادامه یافت تا جائیکه آنها همچون رقیبی به مقابله با آموزش لائیک می پرداختند. مدارس لائیک با روش ها و ابزارهای متفاوت با گسترش اسلام به مقابله می پرداختند. با این وجود باید اذعان داشت که آموزش انجام گرفته در مؤسسات توسط افراد این طریقه ها ضعیف و اغلب به شکل سنتی تا استقلال کشور در سال 1960 باقی ماند. آموزش مدارس مذهبی شامل حفظ قرآن توسط کودکان پس از سن 7 سالگی و به مدت 4 تا 10 سال بود. پس از آن دانش آموز باید "القدری"(Alqadri)، "رساله" و "خلیل"(Khalil)، کتاب های فقه اسلامی را در سطوح مقدماتی، متوسط و عالی می آموخت.
-مزيت هاي اين شكل آموزشي، تسلط كامل دانش آموز بر مطالب آموزشی حتي با توجه به حجم بالاي مطالب آن بود. چرا كه او به كمك زبان مادريش مي توانست آسانتر بياموزد و وقت خود را صرف تنها يك و يا دو موضوع كند و سپس به موضوعات ديگر بپردازد.
+مزیت های این شکل آموزشی، تسلط کامل دانش آموز بر مطالب آموزشی حتی با توجه به حجم بالای مطالب آن بود. چرا که او به کمک زبان مادریش می توانست آسانتر بیاموزد و وقت خود را صرف تنها یک و یا دو موضوع کند و سپس به موضوعات دیگر بپردازد.
-حدود يك ربع قرن، تحولي در بطن طریقه ها بوجود آمد و حفظ اين شکل از انتقال معلومات مذهبي را ميسر نساخت. در واقع خليفه ها، وارثان و مبلغان فرقه ها با وظايف لاينفك براي خلافت كه با كاربرد آموزشي فاصله داشت، مواجه شدند. بنابراين آنها تدريس را به پيروان واجد شرايط، ذيصلاح و مطمئن خود واگذار نمودند و نيازهاي مادي آموزگاران را مرتفع مي كردند تا آنها بتوانند با آسودگي خاطر خود را وقف كارشان كنند. اما در عمل اين نوع آموزش كمك به معلمان به همت خود دانش آموزان انجام مي گرفت تا استاد خود را از دست ندهند. مساجد مكاني براي تدريس می باشد و دانش آموزان و استادان بعد از نماز ظهر كار خود را در آنجا شروع مي کنند. برخي از استادان كلاس هايي را براي بعضي دانش آموزان قبل از ظهر برگزار مي کنند. این مراکز آموزشی در کنار مراکز آموزشی دولتی همچنان در [[سنگال]] فعال می باشد و افراد یا بصورت تنها آموزش خود از آنها استفاده می کنند و یا هم زمان آموزش های این مراکز و مراکز دولتی را طی می نمایند. Rawane Mbaye, 1976: 10-30))
+حدود یک ربع قرن، تحولی در بطن طریقه ها بوجود آمد و حفظ این شکل از انتقال معلومات مذهبی را میسر نساخت. در واقع خلیفه ها، وارثان و مبلغان فرقه ها با وظایف لاینفک برای خلافت که با کاربرد آموزشی فاصله داشت، مواجه شدند. بنابراین آنها تدریس را به پیروان واجد شرایط، ذی صلاح و مطمئن خود واگذار نمودند و نیازهای مادی آموزگاران را مرتفع می کردند تا آنها بتوانند با آسودگی خاطر خود را وقف کارشان کنند. اما در عمل این نوع آموزش کمک به معلمان به همت خود دانش آموزان انجام می گرفت تا استاد خود را از دست ندهند. مساجد مکانی برای تدریس می باشد و دانش آموزان و استادان بعد از نماز ظهر کار خود را در آنجا شروع می کنند. برخی از استادان کلاس هایی را برای بعضی دانش آموزان قبل از ظهر برگزار می کنند. این مراکز آموزشی در کنار مراکز آموزشی دولتی همچنان در [https://wikimelal.ir/%D8%B3%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%84 سنگال] فعال می باشد و افراد یا بصورت تنها آموزش خود از آنها استفاده می کنند و یا هم زمان آموزش های این مراکز و مراکز دولتی را طی می نمایند.<ref>Mbaye, R. E. H. (1976). L’islam au Sénégal [Doctoral dissertation, Université de Dakar]. Dakar, Senegal.</ref><ref>بصیری، محمدعلی، فتحی پور، ریحانه (1401 ).جامعه و فرهنگ سنگال. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)</ref>
 == نیز نگاه کنید به ==