كليساهای پنتاكستال در زيمبابوه: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
[[كليساهای پنتاكستال در زيمبابوه|کلیساهای پنتاکستال در زیمبابوه]] "کلیساهای آفریقایی واگرا یا منشعب" نیز نامیده شده‌اند. در این کلیسا تأکید بسیاری بر روح و معنویت کلیسایی به ویژه پیشگویی، مباحثه، شفا، دعا و سحر می‌شود. در [[زيمبابوه|زیمبابوه]] سه مدل مختلف از [[كليساهای پنتاكستال در زيمبابوه|کلیسای پنتاکستال]] فعالیت دارند:
کلیساهای پنتاکستال در [[زیمبابوه در یک نگاه|زیمبابوه]] "کلیساهای آفریقایی واگرا یا منشعب" نیز نامیده شده‌اند. در این کلیسا تأکید بسیاری بر روح و معنویت کلیسایی به ویژه پیشگویی، مباحثه، شفا، دعا و سحر می‌شود. در [[زيمبابوه|زیمبابوه]] سه مدل مختلف از کلیسای پنتاکستال فعالیت دارند:


کلیساهای کلاسیک (مدرن)، کاریزماتیک و کلیساهای تازه کار آفریقایی تحت لوای پنتاکستال‌گرایی.
کلیساهای کلاسیک (مدرن)، کاریزماتیک و کلیساهای تازه کار آفریقایی تحت لوای پنتاکستال‌گرایی.


" دیوید ماکسول" اظهار می‌کند بزرگ‌ترین [[كليساهای پنتاكستال در زيمبابوه|کلیسای پنتاکستال زیمبابوه]] به نام "زااوگا" (ZAOGA) از فرهنگ آفریقای جنوبی نشأت گرفته است<ref>مؤسسه مطالعات و تحقیقات بین‌المللی ابرار معاصر(1392). تحولات مذهبی یهود و مسیحیت در آغاز هزاره سوم . قم: بوستان کتاب. ص. 46.</ref>.
" دیوید ماکسول" اظهار می‌کند بزرگ‌ترین کلیسای پنتاکستال [[زیمبابوه در یک نگاه|زیمبابوه]] به نام "زااوگا" (ZAOGA) از فرهنگ آفریقای جنوبی نشأت گرفته است<ref>مؤسسه مطالعات و تحقیقات بین‌المللی ابرار معاصر(1392). تحولات مذهبی یهود و مسیحیت در آغاز هزاره سوم . قم: بوستان کتاب. ص. 46.</ref>.


ویژگی‌های عمده [[كليساهای پنتاكستال در زيمبابوه|کلیسای پنتاکستال در زیمبابوه]] شامل:
ویژگی‌های عمده کلیسای پنتاکستال در زیمبابوه شامل:


خودکفایی ملی و بین المللی، ارتباط با مراکز شهری، تبلیغ انجیل با هدف خوشبختی، مدرنیسم و معنویت باوری می‌باشد.
خودکفایی ملی و بین المللی، ارتباط با مراکز شهری، تبلیغ انجیل با هدف خوشبختی، مدرنیسم و معنویت باوری می‌باشد.


[[كليساهای پنتاكستال در زيمبابوه|کلیساهای پنتاکستال]] شباهت‌های زیادی با کلیساهای پنتاکستال آمریکای ش[[مالی]] داشته متأثر از آن‌ها می‌باشند. این کلیسا رشد سریعی در [[زيمبابوه|زیمبابوه]] داشت و در حال حاضر حداقل 20 درصد از جمعیت مسیحیان کشور از این کلیسا پیروی می‌کنند<ref>Chitando, E.P.(2013). Religion and Politics in Zimbabwe, Sapes Books, p.98.</ref><ref>ایپکچی، محمدحسن (1339). جامعه و فرهنگ [[زيمبابوه|زیمبابوه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.139-140.</ref>.
کلیساهای پنتاکستال شباهت‌های زیادی با کلیساهای پنتاکستال آمریکای ش[[مالی]] داشته متأثر از آن‌ها می‌باشند. این کلیسا رشد سریعی در [[زيمبابوه|زیمبابوه]] داشت و در حال حاضر حداقل 20 درصد از جمعیت مسیحیان کشور از این کلیسا پیروی می‌کنند<ref>Chitando, E.P.(2013). Religion and Politics in Zimbabwe, Sapes Books, p.98.</ref><ref>ایپکچی، محمدحسن (1339). جامعه و فرهنگ [[زيمبابوه|زیمبابوه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.139-140.</ref>.


== نیز نگاه کنید به ==
== نیز نگاه کنید به ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۱۷

کلیساهای پنتاکستال در زیمبابوه "کلیساهای آفریقایی واگرا یا منشعب" نیز نامیده شده‌اند. در این کلیسا تأکید بسیاری بر روح و معنویت کلیسایی به ویژه پیشگویی، مباحثه، شفا، دعا و سحر می‌شود. در زیمبابوه سه مدل مختلف از کلیسای پنتاکستال فعالیت دارند:

کلیساهای کلاسیک (مدرن)، کاریزماتیک و کلیساهای تازه کار آفریقایی تحت لوای پنتاکستال‌گرایی.

" دیوید ماکسول" اظهار می‌کند بزرگ‌ترین کلیسای پنتاکستال زیمبابوه به نام "زااوگا" (ZAOGA) از فرهنگ آفریقای جنوبی نشأت گرفته است[۱].

ویژگی‌های عمده کلیسای پنتاکستال در زیمبابوه شامل:

خودکفایی ملی و بین المللی، ارتباط با مراکز شهری، تبلیغ انجیل با هدف خوشبختی، مدرنیسم و معنویت باوری می‌باشد.

کلیساهای پنتاکستال شباهت‌های زیادی با کلیساهای پنتاکستال آمریکای شمالی داشته متأثر از آن‌ها می‌باشند. این کلیسا رشد سریعی در زیمبابوه داشت و در حال حاضر حداقل 20 درصد از جمعیت مسیحیان کشور از این کلیسا پیروی می‌کنند[۲][۳].

نیز نگاه کنید به

ادیان در زیمبابوه؛ مسيحيت در زیمبابوه؛ کلیساهای زیمبابوه

کتابشناسی

  1. مؤسسه مطالعات و تحقیقات بین‌المللی ابرار معاصر(1392). تحولات مذهبی یهود و مسیحیت در آغاز هزاره سوم . قم: بوستان کتاب. ص. 46.
  2. Chitando, E.P.(2013). Religion and Politics in Zimbabwe, Sapes Books, p.98.
  3. ایپکچی، محمدحسن (1339). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.139-140.