پوشش جانوری زیمبابوه: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:پنج حیوان بزرگ زیمبابوه.jpg|بندانگشتی|پنج حیوان بزرگ زیمبابوه]] | [[پرونده:پنج حیوان بزرگ زیمبابوه.jpg|بندانگشتی|پنج حیوان بزرگ زیمبابوه]] | ||
کشور [[زيمبابوه|زیمبابوه]] همیشه به داشتن بوفالو، فیل، پلنگ، شیر و کرگدن که با عنوان "پنج حیوان بزرگ" (Big five) شناخته میشوند، معروف بوده است. بعدها بز کوهی، گورخر و زرافه که از گونههای مهم و پرشمار جانوری در این کشور میباشد، به این 5 حیوان افزوده شدند. از دیگر حیوانات مهم این کشور میتوان به اسب آبی اشاره کرد که در قسمتهای مختلف [[زيمبابوه|زیمبابوه]] وجود دارد<ref>برگرفته از https://www.safaribookings.com/</ref><ref>ایپکچی، محمدحسن ( | کشور [[زيمبابوه|زیمبابوه]] همیشه به داشتن بوفالو، فیل، پلنگ، شیر و کرگدن که با عنوان "پنج حیوان بزرگ" (Big five) شناخته میشوند، معروف بوده است. بعدها بز کوهی، گورخر و زرافه که از گونههای مهم و پرشمار جانوری در این کشور میباشد، به این 5 حیوان افزوده شدند. از دیگر حیوانات مهم این کشور میتوان به اسب آبی اشاره کرد که در قسمتهای مختلف [[زيمبابوه|زیمبابوه]] وجود دارد<ref>برگرفته از https://www.safaribookings.com/</ref><ref>ایپکچی، محمدحسن (1399). جامعه و فرهنگ [[زيمبابوه|زیمبابوه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص. 22.</ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == |
نسخهٔ ۵ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۵۹
کشور زیمبابوه همیشه به داشتن بوفالو، فیل، پلنگ، شیر و کرگدن که با عنوان "پنج حیوان بزرگ" (Big five) شناخته میشوند، معروف بوده است. بعدها بز کوهی، گورخر و زرافه که از گونههای مهم و پرشمار جانوری در این کشور میباشد، به این 5 حیوان افزوده شدند. از دیگر حیوانات مهم این کشور میتوان به اسب آبی اشاره کرد که در قسمتهای مختلف زیمبابوه وجود دارد[۱][۲].
نیز نگاه کنید به
پوشش جانوری اسپانیا؛ پوشش جانوری فرانسه؛ پوشش جانوری اوکراین؛ پوشش جانوری سوریه؛ پوشش جانوری تونس؛ پوشش جانوری ساحل عاج؛ پوشش جانوری سودان؛ پوشش جانوری اردن؛ پوشش جانوری تایلند؛ پوشش جانوری ژاپن
کتابشناسی
- ↑ برگرفته از https://www.safaribookings.com/
- ↑ ایپکچی، محمدحسن (1399). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص. 22.