فرهنگ كتابت، كتابداری و كتابخانه در چین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی «از گذشته­هاي دور گفته شده است­كه كتاب نردبان پيشرفت بشريت است و به همين سبب كتابت و كتاب، هر محتوا و شكلي كه داشته باشد، بيانگر رشد و خلاقيت و انديشه­مندي و توسعه­ی فرهنگ هر ملتي به­شمار می­رود. بنابراين، توسعه­ی فرهنگ كتابداري و كتابخانه نيز...» ایجاد کرد)
 
خط ۱: خط ۱:
از گذشته­هاي دور گفته شده است­كه كتاب نردبان پيشرفت بشريت است و به همين سبب كتابت و كتاب، هر محتوا و شكلي كه داشته باشد، بيانگر رشد و خلاقيت و انديشه­مندي و توسعه­ی فرهنگ هر ملتي به­شمار می­رود. بنابراين، توسعه­ی فرهنگ كتابداري و كتابخانه نيز در هر كشوري بازتابي از میزان پیشرفت و توسعه­ی فرهنگ و تمدن آن قوم است.
از گذشته­‌هاي دور گفته شده است­ كه كتاب نردبان پيشرفت بشريت است و به همين سبب كتابت و كتاب، هر محتوا و شكلي كه داشته باشد، بيانگر رشد و خلاقيت و انديشه­‌مندي و توسعه‌­ی فرهنگ هر ملتي به ­شمار می‌رود. بنابراين، توسعه­‌ی فرهنگ كتابداري و كتابخانه نيز در هر كشوري بازتابي از میزان پیشرفت و توسعه­‌ی فرهنگ و تمدن آن قوم است.


== فرهنگ كتابت در چین ==
=== [[فرهنگ كتابت در چین]] ===
مردم سرزمين چین را بايد جزو ملت­هايي به شمار آورد كه از آغاز دوره­ی احساس نياز  انسان به انتقال ايده و انديشه­ی خود به ديگران از طرق مختلف، به فكر كشف راه­هايي پرداخت كه به­تواند از طريق ثبت انديشه­ها، خود را جاودان سازد. هم­چنین، برآورد شده است که چین تا سال1750میلادی، به تنهایی بیشتر از تمام دنیا اثر نوشته­ای ایجاد کرده است که اکثر آن­ها جنبه­ی اخلاقی و فلسفی داشته است. (اسلامی ندوشن، محمد علی، 1385:483) طبق اسناد و مدارك به اثبات رسيده و مورد قبول باستانشناسان، قديمي­ترين دست نوشته­هاي بشري كه به وضوح و طبق قاعده و قانون در بردارنده­ی پيام است، در جنوب عراق و بين النهرين كشف شده كه متعلق به 5200 سال قبل است. ساكنان اين منطقه با اختراع نوعی خط يا تصوير نگاري و علايم نوشتاري براي انتقال ايده و انديشه­هاي خود به ديگران، آنان را بر روي لوح­هاي سفالين و گِلين حك كرده­اند كه در كاوش­هاي باستاني به عمل آمده از اين منطقه به دست آمده است. گفته مي­شود كتابت در کشور چین نیز حدود2000سال پس از كشف و مورد استفاده قرار گرفتن علايم نوشتاري در بين النهرين آغاز شده است، يعني حدود 3000 سال پيش. نخستین نوشته­هاي چینی تحت عنوان«جیاگو وِن[1]» كه در واقع حروف تصويري بوده و بر روي كاسه­ی لاك­پشت­ها حكاكي شده­اند ،متعلق به دوران سلسله­ی شانگ است كه در قرن­هاي 11تا 16 پیش از ميلاد حكم­رانی مي­كرده­اند. ولي چنان­چه كشفيات اخيري كه از منطقه اي بنام«جیاخو[2]» در سال 1962به دست آمده است، از سوي دانشمندان مورد تأييد قرار گيرد، تاريخ كتابت و استفاده از علايم نوشتاري انسان­هاي اوليه در چین به 8600سال پیش بازخواهد گشت كه در آن­صورت قدمت نوشته­هاي كشف شده از«جیاخو» 3000سال پيش­تر از آثار منطقه­ی بين النهرين خواهد بود، چون كربن هاي به دست آمده از اين منطقه، متعلق به7000 سال تا 5800 سال پیش از ميلاد است.
[[پرونده:14403-3-medium.jpg|بندانگشتی|نخستین نوشته چینی به نام جیاگو وِن: حکاکی حروف بر روی کاسه لاکپشت ]]
مردم سرزمين چین را بايد جزو ملت­‌هايي به شمار آورد كه از آغاز دوره­‌ی احساس نياز  انسان به انتقال ايده و انديشه‌­ی خود به ديگران از طرق مختلف، به فكر كشف راه‌­هايي پرداخت كه ب­تواند از طريق ثبت انديشه­‌ها، خود را جاودان سازد. هم­چنین، برآورد شده است که چین تا سال 1750 میلادی، به تنهایی بیشتر از تمام دنیا اثر نوشته­‌ای ایجاد کرده است که اکثر آن­ها جنبه‌­ی اخلاقی و فلسفی داشته است.<ref>اسلامی ندوشن، محمد علی (1385). کارنامه­‌ی سفر چین. چ دوم. انتشارات امیرکبیر</ref> طبق اسناد و مدارك به اثبات رسيده و مورد قبول باستان‌شناسان، قديمي­ترين دست نوشته­‌هاي بشري كه به وضوح و طبق قاعده و قانون در بردارنده­‌ی پيام است، در جنوب عراق و بين‌النهرين كشف شده كه متعلق به 5200 سال قبل است. ساكنان اين منطقه با اختراع نوعی خط يا تصوير نگاري و علايم نوشتاري براي انتقال ايده و انديشه­‌هاي خود به ديگران، آنان را بر روي لو‌ح‌­هاي سفالين و گِلين حك كرده‌­اند كه در كاوش­‌هاي باستاني به عمل آمده از اين منطقه به دست آمده است. گفته مي‌­شود كتابت در کشور چین نیز حدود 2000 سال پس از كشف و مورد استفاده قرار گرفتن علايم نوشتاري در بين‌النهرين آغاز شده است، يعني حدود 3000 سال پيش. نخستین نوشته­‌هاي چینی تحت عنوان «[[جیاگو ون|جیاگو وِن]] (Jiagu Wen)» كه در واقع حروف تصويري بوده و بر روي كاسه­‌ی لاك­پشت‌­ها حكاكي شده‌­اند ،متعلق به دوران [[سلسله شانگ|سلسله­‌ی شانگ]] است كه در قرن­‌هاي 11 تا 16 پیش از ميلاد حكم­رانی مي­‌كرده‌­اند. ولي چنان­چه كشفيات اخيري كه از منطقه اي بنام «[[جیاخو]] (Jiahu)» در سال 1962 به دست آمده است، از سوي دانشمندان مورد تأييد قرار گيرد، تاريخ كتابت و استفاده از علايم نوشتاري انسان­‌هاي اوليه در چین به 8600 سال پیش بازخواهد گشت كه در آن صورت قدمت نوشته­‌هاي كشف شده از «[[جیاخو]]» 3000 سال پيش­تر از آثار منطقه‌­ی بين‌النهرين خواهد بود، چون كربن‌هاي به دست آمده از اين منطقه، متعلق به 7000 سال تا 5800 سال پیش از ميلاد است.


== فرهنگ جمع آوري كتاب در چین ==
=== [[فرهنگ جمع‌آوري كتاب در چین]] ===
براساس مدارك موجود، تاريخ جمع آوري و نگهداري کتاب و نوشته­ها در چین، بسيار طولاني است و اين سنت حسنه كه قدمت آن به سه هزار سال پيش و به دوران حكم­رانی سلسله­ی«جو» باز مي­گردد، مراحل مختلفي چون توسعه، تقويت، موفقيت­ها و فرود و فرازها و دگرگوني­هاي متعددي را پشت سرگذاشته است. جمع آوري كتاب در چین كه ابتدا از اهتمام در­بار امپراتوران مختلف چین به امر جمع آوري و نگهداري آنان به عنوان يك گنج ثروت و در اختيار داشتن علوم و آگاهي­هاي روز آغاز شده بود، رفته رفته به ساير قشرهاي جامعه از جمله برخي از شخصيت­هاي علمي و انديشمندان درباري، روحانيان معابد مختلف، مراكز نشر و گسترش علوم و معارف و در نهايت مجموعه­داران خصوصي ثروتمندي كه براي به­دست آوردن يك جلد كتاب حاضر بودند بخش مهمي از ثروت خود را بپردازند، تأثير گذاشته و بدين­صورت فرهنگ كتاب اندونزي در خانواده­های سطح متوسط به بالای چین از هر قشر و گروهي نهادينه گرديد و مجموعه كتب با ارزش قديمي عظيم موجود در كتابخانه­هاي مهم امروزين چین و جهان كه به عنوان ذخاير تمدن و فرهنگ چین به­شمار مي­آيد، بخشي از همان مجموعه­هاي شخصي، درباري و معبدي علاقمندان به جمع آوري كتاب در چین باستان است، كه بخش عظيم­تر آن بر اثر جنگ­ها و آتش سوزي­ها و بلايا و حوادث طبيعي و كينه و عداوت­هاي قومي و قبيله­اي و شخصي، از بين رفته است.  
براساس مدارك موجود، تاريخ جمع‌آوري و نگهداري کتاب و نوشته­‌ها در [[چین]]، بسيار طولاني است و اين سنت حسنه كه قدمت آن به سه هزار سال پيش و به دوران حكم­رانی [[سلسله جو|سلسله‌­ی «جو»]] باز مي‌­گردد، مراحل مختلفي چون توسعه، تقويت، موفقيت‌­ها و فرود و فرازها و دگرگوني­‌هاي متعددي را پشت سر گذاشته است. جمع‌آوري كتاب در چین كه ابتدا از اهتمام در­بار امپراتوران مختلف چین به امر جمع‌آوري و نگهداري آنان به عنوان يك گنج ثروت و در اختيار داشتن علوم و آگاهي­‌هاي روز آغاز شده بود، رفته رفته به ساير قشرهاي جامعه از جمله برخي از شخصيت‌­هاي علمي و انديشمندان درباري، روحانيان معابد مختلف، مراكز نشر و گسترش علوم و معارف و در نهايت مجموعه‌­داران خصوصي ثروتمندي كه براي ب­دست آوردن يك جلد كتاب حاضر بودند بخش مهمي از ثروت خود را بپردازند، تأثير گذاشته و بدين ­صورت فرهنگ كتاب اندونزي در خانواده‌­های سطح متوسط به بالای چین از هر قشر و گروهي نهادينه گرديد و مجموعه كتب با ارزش قديمي عظيم موجود در كتابخانه­‌هاي مهم امروزين چین و جهان كه به عنوان ذخاير تمدن و فرهنگ چین به­ شمار مي­‌آيد، بخشي از همان مجموعه­‌هاي شخصي، درباري و معبدي علاقمندان به جمع آوري كتاب در چین باستان است، كه بخش عظيم­تر آن بر اثر جنگ­‌ها و آتش سوزي­‌ها و بلايا و حوادث طبيعي و كينه و عداوت‌های قومي و قبيله­‌ای و شخصی، از بين رفته است.  


== كتابخانه­هاي سنتي و يا«برج كتاب» در چین ==
=== [[كتابخانه­‌هاي سنتي و يا «برج كتاب» در چین]] ===
در كنار فرهنگ جمع آوري و نگهداري كتاب، كم كم سيستم­ها و شبكه­هاي خاص نسخه برداري، توزيع، خريد و فروش، شناسايي كتب معتبر و از همه مهم­تر حفاظت از اين كتاب­ها نيز شكل گرفته و توسعه يافت. تأسيس كتابخانه­هاي شخصي و يا برج­هاي كتاب كه براي مدت 2500 سال، از دوران پيش از حكم­راني سلسله­ی«چین[3]» تا اواخر قرن نوزدهم ادامه يافت نيز در همين راستا بوده است. در طول تاريخ، اين كتابخانه­ها در واقع صرفا محل جمع آوري كتاب بوده و هدف از احداث برج­هاي كتاب، ايجاد محلي براي محافظت از آن­ها و احيانا، استفاده­ی صاحب كتابخانه و يا افراد مورد تأييد وي بوده است، نه ارايه­ی خدمات كتابداري به علاقه مندان به مطالعه و افراد عادي و معمولي. به همين سبب، تقريبا در تمامي برج­هاي كتاب، قوانين و مقررات سختي برای استفاده از کتاب­ها به اجرا گذاشته مي­شد و از ورود افراد متفرقه و غيرمجاز، به ویژه زنان[i] به كتابخانه­ها ممانعت به عمل مي­آمد و امانت بردن كتاب نيز ممنوع بود. در اين كتابخانه­ها مقرر بود كه كتب موجود پس از مرگ صاحب اصلي، نبايد بين وراث تقسيم شود، نبايد نسخه­هايي از آن به خارج از كتابخانه منتقل شود و تنها افراد مجاز آن­هم در ساعاتي معين و در داخل همان برج­ها مي­توانستند از ذخاير موجود در آن استفاده نمايند[ii].  تخطي كنندگان از این مقررات، به سختي در ملأ عام مجازات مي­شدند. برخي از اين برج­ها به خاطر داشتن كتاب­هاي نفيس و متنوع و نایاب و اجراي سخت مقررات، از شهرت زيادي برخوردار بودند. در حقيقت می توان گفت،کشور چین ميراث فرهنگ مكتوب خود را مديون این مجموعه داران دولتي و غير دولتي كتاب بوده و پديده­ی برج كتاب آيينه­ی تمام نماي فرهنگ مكتوب و جمع آوري كتاب و بنيان­هاي اوليه­ی تشكيل كتابخانه­هاي عمومي امروزين در اين كشور به حساب مي­آيند. كار گردآوري كتاب به ويژه براي مجموعه­داران خصوصي، به هيچ وجه سهل و آسان نبود، بلكه برخي اوقات، با خطرات جدي جاني و مالي روبرو مي­شدند. ولي در­عين­حال، به دليل علاقه­ی شخصي همه­ی اين خطرات را به جان خريده و با عشق و علاقه به جمع آوري كتاب می­پرداختند. به همين سبب بسياري از مجموعه داران و صاحبان برج­هاي كتاب، براي به دست آوردن برخي از نسخه­هاي مهم و با ارزش، بعضا تمام دارايي و ثروت خود را از دست مي­دادند و در صورت نداشتن پول كافي، به تهيه­ی كپي يا نسخه بدل آن مبادرت مي­کردند. لذا، گاهي شيوه­ی افراطي پيش گرفته و به هر قيمتي كه بود مي­خواستند نسخه­ی مورد نظر را به دست آورند ولو از طریق ارتکاب جرم و جنايات و دزدي و غارت.
در كنار فرهنگ جمع‌آوري و نگهداري كتاب، كم كم سيستم­‌ها و شبكه­‌هاي خاص نسخه‌برداري، توزيع، خريد و فروش، شناسايي كتب معتبر و از همه مهم­تر حفاظت از اين كتاب­‌ها نيز شكل گرفته و توسعه يافت. تأسيس كتابخانه‌­هاي شخصي و يا برج‌­هاي كتاب كه براي مدت 2500 سال، از دوران پيش از حكم­راني سلسله­‌ی «چین (Qin)» تا اواخر قرن نوزدهم ادامه يافت نيز در همين راستا بوده است. در طول تاريخ، اين كتابخانه­‌ها در واقع صرفا محل جمع‌آوري كتاب بوده و هدف از احداث برج‌­هاي كتاب، ايجاد محلي براي محافظت از آن­ها و احيانا، استفاده‌­ی صاحب كتابخانه و يا افراد مورد تأييد وي بوده است، نه ارايه­‌ی خدمات كتابداري به علاقه‌مندان به مطالعه و افراد عادي و معمولي. به همين سبب، تقريبا در تمامي برج­‌هاي كتاب، قوانين و مقررات سختي برای استفاده از کتاب­‌ها به اجرا گذاشته مي­‌شد و از ورود افراد متفرقه و غير مجاز، به ویژه زنان (در چین باستان که فرهنگ مردسالاری حاکم بود، مردم براین باور بودند که زن هرچه محدودتر در خانه باشد، بهتر است.) به كتابخانه‌­ها ممانعت به عمل مي‌آمد و امانت بردن كتاب نيز ممنوع بود. در اين كتابخانه­‌ها مقرر بود كه كتب موجود پس از مرگ صاحب اصلي، نبايد بين وراث تقسيم شود، نبايد نسخه­‌هايي از آن به خارج از كتابخانه منتقل شود و تنها افراد مجاز آن­ هم در ساعاتي معين و در داخل همان برج‌­ها مي‌­توانستند از ذخاير موجود در آن استفاده نمايند (در افسانه‌های چینی گفته می‌شود که دختری عاشق کتاب بود، ولی نمی‌توانست به تنها کتابخانه‌­ی موجود دسترسی داشته باشد. لذا با پسر صاحب کتابخانه ازدواج کرد تا از این طریق بتواند به کتاب‌های موجود در کتابخانه‌ی پدر شوهرش دسترسی پیدا کند، ولی علی‌رغم ازدواج با پسر خانه، هرگز به کتاب‌ها دسترسی پیدا نکرد.).  تخطي‌كنندگان از این مقررات، به سختي در ملأ عام مجازات مي­‌شدند. برخي از اين برج­‌ها به خاطر داشتن كتاب­‌هاي نفيس و متنوع و نایاب و اجراي سخت مقررات، از شهرت زيادي برخوردار بودند. در حقيقت می‌توان گفت، کشور چین ميراث فرهنگ مكتوب خود را مديون این مجموعه‌داران دولتي و غير دولتي كتاب بوده و پديده‌­ی برج كتاب آيينه‌­ی تمام نماي فرهنگ مكتوب و جمع‌آوري كتاب و بنيان­‌هاي اوليه‌­ی تشكيل كتابخانه­‌هاي عمومي امروزين در اين كشور به حساب مي‌­آيند. كار گردآوري كتاب به ويژه براي مجموعه‌­داران خصوصي، به هيچ وجه سهل و آسان نبود، بلكه برخي اوقات، با خطرات جدي جاني و مالي روبرو مي‌­شدند. ولي در­ عين­ حال، به دليل علاقه‌­ی شخصي همه­‌ی اين خطرات را به جان خريده و با عشق و علاقه به جمع آوري كتاب می­‌پرداختند. به همين سبب بسياري از مجموعه‌داران و صاحبان برج­‌هاي كتاب، براي به دست آوردن برخي از نسخه­‌هاي مهم و با ارزش، بعضا تمام دارايي و ثروت خود را از دست مي­‌دادند و در صورت نداشتن پول كافي، به تهيه‌­ی كپي يا نسخه بدل آن مبادرت مي‌­کردند. لذا، گاهي شيوه‌­ی افراطي پيش گرفته و به هر قيمتي كه بود مي­‌خواستند نسخه­‌ی مورد نظر را به دست آورند ولو از طریق ارتکاب جرم و جنايات و دزدي و غارت.


== دوران كتاب­سوزي در چین ==
=== [[دوران كتاب ­سوزي در چین]] ===
نخستین امپراتور سلسله­ی«چین» وقتی در سال(207پیش از میلاد) به­قدرت رسيد، براي پايان دادن به اختلافات فكري و سياسي و قومي و ايجاد وحدت و يك­پارچگي در سراسر این کشور، تنها راه چاره را ممنوعيت هرگونه فكر و انديشه كه به گذشته تعلق دارد، به ويژه آن­چه كه مربوط به انديشه­هاي فكري كنفوسيوس بود دانست. لذا، به توصيه­ی نخست وزيرش به نام«لي­شي[4]» با صدور فرمان وحشیانه­ي«كتاب­ها را بسوزانيد و طرفداران و تبليغ كنندگان انديشه­هاي كنفوسيوس را در آتش انداخته و دفن كنيد» فاجعه­ی عظيم فرهنگي را به بارآورد كه با سوزاندن كتاب­هاي غير قابل شمار و انهدام و به آتش كشيدن محل­هاي نگهداري كتاب، خسارت غير قابل جبراني بر ميراث مكتوب ملت چین و گنجينه­ی فکری و فرهنگي اين كشور و ضررهاي غير قابل شمارشی برگنجينه­داران و صاحبان مجموعه­هاي كتاب وارد ساخته و در اين حركت ضد بشري، بسياري از كتاب­هاي ارزشمند و گران­بها در آتش جهل و كينه و نفرت حكام وقت سوخت. در اين دوران بسياري از مجموعه­داران براي حفاظت از كتاب­ها، آن­ها را در كوه­ها و يا بين شكاف­های ديوار منازل و يا مناطق دورافتاده پنهان و دفن نمودند كه پس از مدتي بسياري از اين آثار در اثر رطوبت و عوارض طبيعي از بين رفت و نابود گرديد. برخی از آثار كنفوسيوس، از جمله« قطعات ادبي»، «كتاب تاريخ» و... قرن­ها بعد از ديوار خانه­ی محل سكونت كنفوسيوس كشف و مورد استفاده قرار گرفت.  
[[پرونده:School Chinese - Huang Ti (Huang-Ti di also Qin Shi Huangdi) founder of the Qin dynasty (-260 to - (MeisterDrucke-1054912).jpg|بندانگشتی|نقاشی از سوزاندن کتاب‌ها و مجازات کتابدار]]
نخستین امپراتور [[سلسله­‌ی «چین»]] وقتی در سال (207 پیش از میلاد) به­ قدرت رسيد، براي پايان دادن به اختلافات فكري و سياسي و قومي و ايجاد وحدت و يك­پارچگي در سراسر این کشور، تنها راه چاره را ممنوعيت هر گونه فكر و انديشه كه به گذشته تعلق دارد، به ويژه آن­چه كه مربوط به انديشه­‌هاي فكري [[كنفوسيوس]] بود دانست. لذا، به توصيه­‌ی نخست وزيرش به نام «لي­شي (Li Shi)» با صدور فرمان وحشیانه­‌ي «كتاب­‌ها را بسوزانيد و طرفداران و تبليغ‌كنندگان انديشه­‌هاي [[كنفوسيوس]] را در آتش انداخته و دفن كنيد» فاجعه­‌ی عظيم فرهنگي را به بار آورد كه با سوزاندن كتاب­‌هاي غير قابل شمار و انهدام و به آتش كشيدن محل­‌هاي نگهداري كتاب، خسارت غير قابل جبراني بر ميراث مكتوب ملت چین و گنجينه‌­ی فکری و فرهنگي اين كشور و ضررهاي غير قابل شمارشی بر گنجينه­‌داران و صاحبان مجموعه­‌هاي كتاب وارد ساخته و در اين حركت ضد بشري، بسياري از كتاب‌­هاي ارزشمند و گرانبها در آتش جهل و كينه و نفرت حكام وقت سوخت. در اين دوران بسياري از مجموعه‌­داران براي حفاظت از كتاب­‌ها، آن­ها را در كوه‌­ها و يا بين شكاف­‌های ديوار منازل و يا مناطق دور افتاده پنهان و دفن نمودند كه پس از مدتي بسياري از اين آثار در اثر رطوبت و عوارض طبيعي از بين رفت و نابود گرديد. برخی از آثار [[كنفوسيوس]]، از جمله «قطعات ادبي»، «كتاب تاريخ» و... قرن­‌ها بعد از ديوار خانه­‌ی محل سكونت [[كنفوسيوس]] كشف و مورد استفاده قرار گرفت.  


== احياي مجدد سنت گردآوري كتاب ==
=== [[احياي مجدد سنت گردآوري كتاب]] ===
در دوران حكمراني سلسله­ی تانگ با توجه به رشد اقتصادي و ثبات اجتماعي موجود، تلاش براي جمع آوري كتاب و ايجاد برج­هاي نگهداري آثار مكتوب بار دیگر رونق گرفت و افزايش یافت و سيستم طبقه بندي كتاب­ها براساس موضوعات تاريخي، فلسفي و ادبيات شكل گرفت. در اين دوران ايجاد مؤسسات مختلف نگهداري كتاب در سطوح دولت­هاي محلي نيز توسعه يافت و فهرست برداري و ثبت كتاب­هاي موجود به عنوان اموال دولتي آغاز گرديد. هم­زمان، با تلاش­هاي مقامات دربار و حكومت­هاي منطقه­اي براي جمع آوري و نگهداري كتاب، معابد و صومعه­هاي بودايي و تائويي نيز اقدام به جمع آوري و حفاظت از كتاب­ها و نوشته­هاي مذهبي كه بيشتر از سوي مانك­ها و راهبان بزرگ در مورد اين آیين­ها نگاشته مي­شد نموده و از اين طريق انحصار جمع آوري كتاب توسط درباريان شكسته و معابد نيز قدم­هاي بزرگي در ايجاد كتابخانه­هاي بزرگ مذهبي آن­هم فقط جهت استفاده­ی مانك­هاي بزرگ برداشتند. باتوجه به شيوع مكاتب مختلف فلسفي و نظري در اين دوران، براساس فلسفه­ی«بگذار صدگل شكفته شود» و ايجاد مدارس و مراكز مختلف آموزشي متعدد كه هركدام وابسته به يك مكتب خاص فلسفي بود، ايجاد كتابخانه در كنار اين مدارس نيز امر رايجي شد. بدين شكل بود که گروه سومي نيز وارد عرصه­ی جمع آوري و نگهداري كتاب شده و فرهنگ علاقمندي به كتاب را به سطوح متوسط جامعه نیز كشاندند كه به عنوان نمونه مي­توان از مدرسه­هاي«آهوي سفيد» و «يوئه لو» اشاره كرد كه با جديت تمام اقدام به جمع آوري كتاب و تأسيس كتابخانه نمودند. با گسترش فرهنگ اجتماعي و با سواد شدن تعداد بيشتري از مردم، رفته رفته عادت و علاقه به جمع آوري كتاب توسط مجموعه داران خصوصي نيز رايج و افراد با سواد و پولدار بخش خصوصي به جهت تفنن و يا تظاهر و بعضا نيز براي مطالعه­ی شخصي و خانوادگي، اقدام به جمع آوري كتاب نموده و از اين طريق پايه­ی چهارم اجتماعي فرهنگ گردآوري كتاب شكل گرفت و مجموعه داران خصوصي نيز به عنوان رقيب دولت و معابد و مدارس وارد بازار جمع آوري كتاب شده و فرهنگ آثار مكتوب رونق بيشتري گرفت.  
در دوران حكمراني [[سلسله تانگ|سلسله‌­ی تانگ]] با توجه به رشد اقتصادي و ثبات اجتماعي موجود، تلاش براي جمع‌آوري كتاب و ايجاد برج­‌هاي نگهداري آثار مكتوب بار دیگر رونق گرفت و افزايش یافت و سيستم طبقه‌بندي كتاب­‌ها بر اساس موضوعات تاريخي، فلسفي و ادبيات شكل گرفت. در اين دوران ايجاد مؤسسات مختلف نگهداري كتاب در سطوح دولت­‌هاي محلي نيز توسعه يافت و فهرست‌برداري و ثبت كتاب­‌هاي موجود به عنوان اموال دولتي آغاز گرديد. هم­زمان، با تلاش‌­هاي مقامات دربار و حكومت­‌هاي منطقه‌­اي براي جمع‌آوري و نگهداري كتاب، معابد و صومعه‌­هاي بودايي و تائويي نيز اقدام به جمع‌آوري و حفاظت از كتاب­‌ها و نوشته‌­هاي مذهبي كه بيشتر از سوي مانك­‌ها و راهبان بزرگ در مورد اين آیين­‌ها نگاشته مي­‌شد نموده و از اين طريق انحصار جمع‌آوري كتاب توسط درباريان شكسته و معابد نيز قدم­‌هاي بزرگي در ايجاد كتابخانه­‌هاي بزرگ مذهبي آن­هم فقط جهت استفاده‌­ی مانك‌­هاي بزرگ برداشتند. با توجه به شيوع مكاتب مختلف فلسفي و نظري در اين دوران، بر اساس فلسفه‌­ی «بگذار صدگل شكفته شود» و ايجاد مدارس و مراكز مختلف آموزشي متعدد كه هر كدام وابسته به يك مكتب خاص فلسفي بود، ايجاد كتابخانه در كنار اين مدارس نيز امر رايجي شد. بدين شكل بود که گروه سومي نيز وارد عرصه‌­ی جمع آوري و نگهداري كتاب شده و فرهنگ علاقمندي به كتاب را به سطوح متوسط جامعه نیز كشاندند كه به عنوان نمونه مي‌توان از مدرسه‌­ها ي«[[آهوي سفيد]]» و «[[يوئه لو]]» اشاره كرد كه با جديت تمام اقدام به جمع‌آوري كتاب و تأسيس كتابخانه نمودند. با گسترش فرهنگ اجتماعي و با سواد شدن تعداد بيشتري از مردم، رفته رفته عادت و علاقه به جمع‌آوري كتاب توسط مجموعه‌داران خصوصي نيز رايج و افراد با سواد و پولدار بخش خصوصي به جهت تفنن و يا تظاهر و بعضا نيز براي مطالعه‌­ی شخصي و خانوادگي، اقدام به جمع‌آوري كتاب نموده و از اين طريق پايه‌­ی چهارم اجتماعي فرهنگ گردآوري كتاب شكل گرفت و مجموعه‌داران خصوصي نيز به عنوان رقيب دولت و معابد و مدارس وارد بازار جمع‌آوري كتاب شده و فرهنگ آثار مكتوب رونق بيشتري گرفت.  


فرايند فرهنگ گردآوري كتاب در دوران حاكميت سلسله­هاي«يوان»، «مينگ» و " «چینگ» با توجه به گرايش عموم مردم و حمايت امپراتوران وقت و تنوع و گستردگي مكاتب فكري و انديشه­هاي فلسفي، به اوج خود رسيد و گروه­هاي چهارگانه­ی جمع آوري كتاب با استفاده از ابداعات خود و تجربيات گروه­هاي ديگر، روز به روز سيستم جمع آوري، نگهداري، حفاظت و استفاده از گنجينه­هاي پرارزش برج­هاي كتاب افزوده و آن­را شكوفاتر ساخته و در عين حال، مقررات سخت و پيچيده­ی استفاده از آنان از جمله ممنوعيت استفاده­ی افراد متفرقه و زنان را هم­چنان تا همين اواخر، حفظ كردند. تدوين مجموعه­هاي بزرگ تاريخي، فلسفي، ادبي، هنري، مذهبي و دايره المعارف­هاي بزرگي هم­چون دایره المعارف«يونگ­لي» و تأسيس برج بزرگ كتاب«وِي­يوان» كه از لحاظ كمي و كيفي در سطح بسيار بالايي قرار داشت، از دستاوردهاي بزرگ همين دوران محسوب مي­شوند. مناطق جنوب و جنوب شرقي چین، به عنوان ثروتمند­ترين مناطق اين كشور كه از طريق دريا و بنادر مختلف با جهان خارج نيز در ارتباط بودند، در زمينه­ی جمع آوري كتاب و ايجاد برج­هاي بزرگ نگهداري آثار مكتوب، پيشتاز ساير مناطق به شمار مي­آيند. براساس اسناد تاريخي، تنها در شهر جنوبي و بندري«نينگ­بو» در استان جِه­جيانگ، بيش از يكصد باب كتابخانه­ی دولتي و خصوصي فعال بود كه هنوز هم برخي از آن­ها به فعاليت خود ادامه مي­دهند.
فرايند فرهنگ گردآوري كتاب در دوران حاكميت سلسله­‌هاي «[[يوان]]»، «[[مينگ]]» و «[[سلسله چینگ|چینگ]]» با توجه به گرايش عموم مردم و حمايت امپراتوران وقت و تنوع و گستردگي مكاتب فكري و انديشه­‌هاي فلسفي، به اوج خود رسيد و گروه‌­هاي چهارگانه‌­ی جمع‌آوري كتاب با استفاده از ابداعات خود و تجربيات گروه‌­هاي ديگر، روز به روز سيستم جمع‌آوري، نگهداري، حفاظت و استفاده از گنجينه­‌هاي پر ارزش برج­‌هاي كتاب افزوده و آن­ را شكوفاتر ساخته و در عين حال، مقررات سخت و پيچيده‌­ی استفاده از آنان از جمله ممنوعيت استفاده‌­ی افراد متفرقه و زنان را هم­چنان تا همين اواخر، حفظ كردند. تدوين مجموعه‌­هاي بزرگ تاريخي، فلسفي، ادبي، هنري، مذهبي و دايره‌المعارف‌های بزرگي هم­چون دایره‌المعارف «[[يونگ­لي]]» و تأسيس برج بزرگ كتاب «[[وِِییوان|وِي­يوان]]» كه از لحاظ كمي و كيفي در سطح بسيار بالايي قرار داشت، از دستاوردهاي بزرگ همين دوران محسوب مي‌­شوند. مناطق جنوب و جنوب شرقي چین، به عنوان ثروتمند­ترين مناطق اين كشور كه از طريق دريا و بنادر مختلف با جهان خارج نيز در ارتباط بودند، در زمينه­‌ی جمع‌آوري كتاب و ايجاد برج‌­هاي بزرگ نگهداري آثار مكتوب، پيشتاز ساير مناطق به شمار مي‌­آيند. براساس اسناد تاريخي، تنها در شهر جنوبي و بندري «[[نينگ­بو]]» در استان [[جِه­جيانگ]]، بيش از يكصد باب كتابخانه‌­ی دولتي و خصوصي فعال بود كه هنوز هم برخي از آن­ها به فعاليت خود ادامه مي­‌دهند.


== تدوین بزرگ­ترین دایره المعارف جامع قدیمی چین ==
=== [[تدوین بزرگ­ترین دایره‌المعارف جامع قدیمی چین]] ===
حدود ششصد سال پیش و در سال1403میلادی، بنابه دستور امپراتور یونگ­له[5] از سلسله­ی مینگ، حدود دو هزار دانشمند و عالم و متخصص در رشته­های مختلف علوم، مأمور به تهیه و تدوین دایره المعارفی تحت عنوان«یونگ­له دادیان[6]» شدند که پس از پنج سال تلاش جمعی، این دایره المعارف در سال1408میلادی تکمیل و تقدیم امپراتور شد. این دایره المعارف از370میلیون کاراکتر چینی تشکیل و دارای917480 هزار صفحه، 22937فصل، در 11095مجلد، و بین 7 تا8 هزار مدخل بود و از نظر حجم بیش از 40مترمکعب فضا را اشغال می­کرد و در عصر خود بزرگ­ترین دایره المعارف جهان به شمار می­رفت. (China Week, 2003)مطالب این دایره المعارف شامل تمامی علوم، اطلاعات و داده­های موجود در سرتاسر چین از دوران نخستین سلسله­ی چین(206 تا221پیش از میلاد) تا عصر تدوین آن در آغاز قرن پانزدهم، اعم از علوم کشاورزی، هنر، نجوم، زمین شناسی، تاریخ، ادبیات، پزشکی، فلسفی، جغرافیا، علوم طبیعی و اطلاعات مذهبی می­گردید. (www.chinaculture.org) اندیشمندان، برای تدوین این دایره المعارف افزون بر استفاده از کلیه­ی اسناد، مدارک و کتاب­های موجود در آرشیو کتابخانه­ی سلطنتی امپراتور، از سرتاسر چین بالغ بر 8000جلد کتاب نادر و کمیاب را خریداری و در اختیار این گروه از محققان و پژوهشگران قرار دادند.
حدود شش صد سال پیش و در سال 1403 میلادی، بنابه دستور [[امپراتور یونگ­له]] (Yongle) از سلسله­‌ی مینگ، حدود دو هزار دانشمند و عالم و متخصص در رشته­‌های مختلف علوم، مأمور به تهیه و تدوین دایره‌المعارفی تحت عنوان «یونگ­له دادیان (Yongle Dadian)» شدند که پس از پنج سال تلاش جمعی، این دایره‌المعارف در سال 1408 میلادی تکمیل و تقدیم امپراتور شد. این دایره‌المعارف از 370 میلیون کاراکتر چینی تشکیل و دارای 917480 هزار صفحه، 22937 فصل، در 11095 مجلد، و بین 7 تا 8 هزار مدخل بود و از نظر حجم بیش از 40 متر مکعب فضا را اشغال می‌­کرد و در عصر خود بزرگ­ترین دایره‌المعارف جهان به شمار می‌­رفت.<ref>China Week (2003). 18 Apr </ref> مطالب این دایره‌المعارف شامل تمامی علوم، اطلاعات و داده‌­های موجود در سرتاسر چین از دوران نخستین سلسله‌­ی چین (206 تا 221 پیش از میلاد) تا عصر تدوین آن در آغاز قرن پانزدهم، اعم از علوم کشاورزی، هنر، نجوم، زمین شناسی، تاریخ، ادبیات، پزشکی، فلسفی، جغرافیا، علوم طبیعی و اطلاعات مذهبی می‌­گردید.<ref>www.chinaculture.org</ref> اندیشمندان، برای تدوین این دایره‌المعارف افزون بر استفاده از کلیه­‌ی اسناد، مدارک و کتاب­‌های موجود در آرشیو کتابخانه­‌ی سلطنتی امپراتور، از سرتاسر چین بالغ بر 8000 جلد کتاب نادر و کمیاب را خریداری و در اختیار این گروه از محققان و پژوهشگران قرار دادند.


این گنجینه­ی عظیم علمی، که پس از تدوین در دربار امپراتور نگهداری می­شد، به دلیل حجم زیاد آن هرگز چاپ نشد و به صورت دست­نویس و در دو نسخه تهیه و نگهداری می­شد[iii]. در سال1900میلادی که قوای اشغالگر کشورهای غربی و شرقی از جمله انگلیس، آلمان، فرانسه، ژاپن، روسیه، اتریش و... پکن را اشغال کردند، این مجموعه نیز مورد تعرض مهاجمان قرار گرفته و بسیاری از مجلدات آن سوزانده شده و یا به غارت رفته و به کشورهای خارجی ارسال و پراکنده شد.
این گنجینه‌­ی عظیم علمی، که پس از تدوین در دربار امپراتور نگهداری می‌­شد، به دلیل حجم زیاد آن هرگز چاپ نشد و به صورت دست­نویس و در دو نسخه تهیه و نگهداری می‌­شد (در سال 1567 میلادی، به دلیل از بین رفتن نسخه­‌ی اصلی در یک آتش سوزی، نسخه‌­ی سومی از آن تهیه و در قصر شهر ممنوعه نگهداری می‌شد.). در سال 1900 میلادی که قوای اشغالگر کشورهای غربی و شرقی از جمله [[انگلیس]]، [[آلمان]]، [[فرانسه]]، [[ژاپن]]، [[روسیه]]، [[اتریش]] و... [[پکن]] را اشغال کردند، این مجموعه نیز مورد تعرض مهاجمان قرار گرفته و بسیاری از مجلدات آن سوزانده شده و یا به غارت رفته و به کشورهای خارجی ارسال و پراکنده شد.


گفته شده که این دایره المعارف، 12برابر بزرگ­تر از دایره المعارف مشهور فرانسوی است که توسط دیتروت در قرن هجدهم میلادی در فرانسه تدوین شده است. درحال حاضر، از این مجموعه تنها حدود800فصل در 400مجلد باقی مانده است که به صورت پراکنده در چین و 8کشور دیگر نگهداری می­شود. از این مجموعه، حدود400فصل آن در 221مجلد در چین، 41جلد در کتابخانه­ی کنگره­ی آمریکا، 51 جلد در انگلیس، 5جلد در آلمان و بقیه نیز در کشورهای ژاپن و کره­ی جنوبی نگهداری می­شود. در اوایل دهه­ی1950، حدود 64جلد از این مجموعه از اتحاد جماهیر شوروی سابق و 3جلد از آلمان شرقی سابق به چین بازگردانده شد.  
گفته شده که این دایره‌المعارف، 12 برابر بزرگ­تر از دایره‌المعارف مشهور فرانسوی است که توسط دیتروت در قرن هجدهم میلادی در [[فرانسه]] تدوین شده است. درحال حاضر، از این مجموعه تنها حدود 800 فصل در 400 مجلد باقی مانده است که به صورت پراکنده در چین و 8 کشور دیگر نگهداری می‌­شود. از این مجموعه، حدود 400 فصل آن در 221 مجلد در چین، 41 جلد در کتابخانه‌­ی کنگره­‌ی [[آمریکا]]، 51 جلد در [[انگلیس]]، 5جلد در [[آلمان]] و بقیه نیز در کشورهای [[ژاپن]] و [[کره‌­ی جنوبی]] نگهداری می­‌شود. در اوایل دهه­‌ی 1950، حدود 64 جلد از این مجموعه از [[اتحاد جماهیر شوروی]] سابق و 3 جلد از آلمان شرقی سابق به [[چین]] بازگردانده شد.<ref>People’s Daily Online (2003). Ugus. 3</ref>


(People’s Daily online, 2002)
کتابخانه­‌ی ملی چین در سال 2001 میلادی، طی پروژه‌­ای کلیه­‌ی جلدهای موجود از این مجموعه در چین را به صورت فاکسی­مایلی، در همان قطع و رنگ و اندازه‌­ی اصلی و در تیراژی محدود تهیه و منتشر ساخته و یک نسخه‌­ای از آن را به منظور استفاده­‌ی پژوهشگران، در کتابخانه­‌های مهم و معتبر چین قرار داد. این کتابخانه در نظر دارد از سایر مجلداتی هم که در کشورهای خارجی نگهداری می­‌شود، به همین شکل نسخه‌­هایی را تهیه و در اختیار کتابخانه­‌های فوق قرار دهد. <ref>خبرگزاری شین هوا، (2002، آوریل) روزنامه‌های چاینا دیلی و فرهنگ.


کتابخانه­ی ملی چین در سال 2001میلادی، طی پروژه­ای کلیه­ی جلدهای موجود از این مجموعه در چین را به صورت فاکسی­مایلی، در همان قطع و رنگ و اندازه­ی اصلی و در تیراژی محدود تهیه و منتشر ساخته و یک نسخه­ای از آن را به منظور استفاده­ی پژوهشگران، در کتابخانه­های مهم و معتبر چین قرار داد. این کتابخانه در نظر دارد از سایر مجلداتی هم که در کشورهای خارجی نگهداری می­شود، به همین شکل نسخه­هایی را تهیه و در اختیار کتابخانه­های فوق قرار دهد. (خبرگزاری شین هوا، روزنامه های چاینا دیلی و فرهنگ، 2002)
خبرنامه 1 (1391، ارديبهشت) رايزني فرهنگي ج.ا.ايران در پكن</ref>


== تأسيس كتابخانه هاي عمومي ==
=== [[تأسيس كتابخانه‌هاي عمومي]] ===
در اواخر قرن نوزدهم، چین به تدريج درهاي خود را به روي غرب گشود. برخي از نخبگان سياسي و دانشگاهي نیز ايده­هاي علمی پيشرفته­ی غربي را پذيرفته و به دنبال آن فرهنگ و علوم غربي را در چین رواج دادند.
در اواخر قرن نوزدهم، چین به تدريج درهاي خود را به روي غرب گشود. برخي از نخبگان سياسي و دانشگاهي نیز ايده‌­هاي علمی پيشرفته‌­ی غربي را پذيرفته و به دنبال آن فرهنگ و علوم غربي را در چین رواج دادند.


از آنجا كه كتابخانه مهم­ترين مركز نشر ايده­ها و دانش جديد بود، شمار زيادي كتابخانه در همين دوران در سطوح مركزي و استاني و توسط ارگان­هاي دولتي و مدارس و دانشگاه­های وابسته به مسیونرهای مذهبی تاسيس شد. كتابخانه­ی مشهور« برج گويوئه» نخستين كتابخانه­ی مدرن چیني، در سال1902 تأسيس شد كه يكي از اهداف آن روشنگري و احياي فكري مردم از طريق آموزش بود. در اين برج كتاب­هاي غربي و روزنامه­هاي جديد الانتشار و نشريات ادواري اين كشورها در اختيار مردم قرار مي­گرفت و درب سالن­هاي مطالعه­ی اين كتابخانه، برخلاف گذشته، به روي عموم مردم باز بود. اين كتابخانه، تنها يك مركز نگهداري كتاب نبود، بلكه از طريق آن خدمات مفيد دیگری هم به خوانندگان كتاب ارايه مي­شد.  
از آنجا كه كتابخانه مهم­ترين مركز نشر ايده‌­ها و دانش جديد بود، شمار زيادي كتابخانه در همين دوران در سطوح مركزي و استاني و توسط ارگان‌­هاي دولتي و مدارس و دانشگاه­‌های وابسته به مسیونرهای مذهبی تاسيس شد. كتابخانه­‌ی مشهور «برج گويوئه» نخستين كتابخانه­‌ی مدرن چیني، در سال 1902 تأسيس شد كه يكي از اهداف آن روشنگري و احياي فكري مردم از طريق آموزش بود. در اين برج كتاب­‌هاي غربي و روزنامه‌­هاي جديدالانتشار و نشريات ادواري اين كشورها در اختيار مردم قرار مي­‌گرفت و درب سالن­‌هاي مطالعه­‌ی اين كتابخانه، برخلاف گذشته، به روي عموم مردم باز بود. اين كتابخانه، تنها يك مركز نگهداري كتاب نبود، بلكه از طريق آن خدمات مفيد دیگری هم به خوانندگان كتاب ارايه مي­‌شد.  


با شروع قرن بيستم، شمار بيشتري از كتابخانه­های مدرن در استان­هاي جِه­جيانگ، هوبِي، فوجيان و هونان تأسيس و درهاي اين مراكز به روي عموم مردم گشوده شد. تا سال1914، مجموعا 18 كتابخانه­ی استاني در چین ساخته شد و كتابخانه­ی پايتخت كه اكنون به كتابخانه­ی ملي چین تبديل شده است، در سال1912 به صورت رسمي افتتاح و در اختیار علاقمندان قرار گرفت. هم­زمان، كتابخانه­هاي دانشگاهي نيز قارچ گونه در سرتاسر کشور راه اندازی شدند كه از جمله­ی آن­ها مي­توان به كتابخانه­ی دانشگاه پايتخت، كتابخانه­ی دانشگاه چینگ­خوا و كتابخانه­ی دانشگاه تربيت معلم پكن اشاره كرد. در دهه­­ی 1930، تمامي دانشگاه­ها و دانشكده­هاي سراسر چین، دارای كتابخانه­ی ويژه­ی خود بودند. مضافا اين­كه، شماري كتابخانه­ي تخصصي و شخصي نيز به­وجود آمد. در سال1938، شمار كتابخانه­هاي چین به 5196 باب رسيد ولي به دليل تشدید جنگ داخلی و آغاز جنگ ضد ژاپني، تنها391 باب از اين كتابخانه­ها توانستند تا سال1949 كه جمهوري خلق چین تأسيس شد، به کار خود ادامه دهند.
با شروع قرن بيستم، شمار بيشتري از كتابخانه­‌های مدرن در استان­‌هاي [[جِه­جيانگ]]، [[هوبِي]]، [[فوجيان]] و [[هونان]] تأسيس و درهاي اين مراكز به روي عموم مردم گشوده شد. تا سال 1914، مجموعا 18 كتابخانه­‌ی استاني در چین ساخته شد و كتابخانه­‌ی پايتخت كه اكنون به كتابخانه­‌ی ملي چین تبديل شده است، در سال 1912 به صورت رسمي افتتاح و در اختیار علاقمندان قرار گرفت. هم­زمان، كتابخانه‌­هاي دانشگاهي نيز قارچ گونه در سرتاسر کشور راه اندازی شدند كه از جمله­‌ی آن­ها مي­‌توان به [[كتابخانه­‌ی دانشگاه پايتخت]]، [[كتابخانه‌­ی دانشگاه چینگ­خوا]] و [[كتابخانه­‌ی دانشگاه تربيت معلم پكن]] اشاره كرد. در دهه­­‌ی 1930، تمامي دانشگاه­‌ها و دانشكده‌­هاي سراسر چین، دارای كتابخانه­‌ی ويژه­‌ی خود بودند. مضافا اين­كه، شماري كتابخانه‌­ي تخصصي و شخصي نيز به ­وجود آمد. در سال 1938، شمار كتابخانه­‌هاي چین به 5196 باب رسيد ولي به دليل تشدید جنگ داخلی و آغاز جنگ ضد ژاپني، تنها 391 باب از اين كتابخانه­‌ها توانستند تا سال 1949 كه جمهوري خلق چین تأسيس شد، به کار خود ادامه دهند.


== توسعه­ی کتابخانه­های عمومی پس از تأسیس چین نو ==
=== [[توسعه‌­ی کتابخانه­‌های عمومی پس از تأسیس چین نو]] ===
در بيش از شصت سال پس از تأسیس جمهوری خلق چین، سيستم کتابداری و كتابخانه­ای در چین به سرعت رشد كرده و شامل كتابخانه­هاي عمومي، دانشگاهي، پژوهشي و تخصصي، شخصي و انواع كتابخانه­هاي دیجیتالی مي­گردد. طبق آمار، در سال2009، شمار انواع كتابخانه­ها در سراسر چین به بیش از258 هزار باب رسيد. براساس آمار رسمي، شمار كتابخانه­هاي عمومي در سراسر كشور چین، بیش از2850 باب با مجموع85/5میلیارد جلد كتاب مي­باشد.(China Statistical Year Book, 2010.)
در بيش از شصت سال پس از تأسیس جمهوری خلق چین، سيستم کتابداری و كتابخان‌ه­ای در چین به سرعت رشد كرده و شامل كتابخانه­‌هاي عمومي، دانشگاهي، پژوهشي و تخصصي، شخصي و انواع كتابخانه‌­هاي دیجیتالی مي­‌گردد. طبق آمار، در سال 2009، شمار انواع كتابخانه‌­ها در سراسر چین به بیش از 258 هزار باب رسيد. بر اساس آمار رسمي، شمار كتابخانه­‌هاي عمومي در سراسر كشور چین، بیش از 2850 باب با مجموع 85/5میلیارد جلد كتاب مي­‌باشد<ref>China Statistical Year Book (2010), Statistic on Public Library by ragion</ref>.<ref>سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل چین. تهران: انتشارات الهدی، جلد--- ص---</ref>
----[1] - Jiagu Wen.


[2] - Jiahu.
== کتابشناسی ==
 
[3] - Qin.
 
[4] - Li Shi.
 
[5] - Yongle.
 
[6] - Yongle Dadian.
----[i] - در چین باستان که فرهنگ مردسالاری حاکم بود، مردم براین باور بودند که زن هرچه محدودتر در خانه باشد، بهتر است.
 
[ii] - در افسانه های چینی گفته می شود که دختری عاشق کتاب بود، ولی نمی توانست به تنها کتابخانه­ی موجود دسترسی داشته باشد. لذا با پسر صاحب کتابخانه ازدواج کرد تا از این طریق بتواند به کتابهای موجود در کتابخانه ی پدر شوهرش دسترسی پیدا کند، ولی علی رغم ازدواج با پسر خانه، هرگز به کتاب ها دسترسی پیدا نکرد.
 
[iii] - در سال1567میلادی، به دلیل از بین رفتن نسخه­ی اصلی در یک آتش سوزی، نسخه­ی سومی از آن تهیه و در قصر شهر ممنوعه نگهداری می شد.

نسخهٔ ‏۱۱ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۴۵

از گذشته­‌هاي دور گفته شده است­ كه كتاب نردبان پيشرفت بشريت است و به همين سبب كتابت و كتاب، هر محتوا و شكلي كه داشته باشد، بيانگر رشد و خلاقيت و انديشه­‌مندي و توسعه‌­ی فرهنگ هر ملتي به ­شمار می‌رود. بنابراين، توسعه­‌ی فرهنگ كتابداري و كتابخانه نيز در هر كشوري بازتابي از میزان پیشرفت و توسعه­‌ی فرهنگ و تمدن آن قوم است.

فرهنگ كتابت در چین

نخستین نوشته چینی به نام جیاگو وِن: حکاکی حروف بر روی کاسه لاکپشت

مردم سرزمين چین را بايد جزو ملت­‌هايي به شمار آورد كه از آغاز دوره­‌ی احساس نياز  انسان به انتقال ايده و انديشه‌­ی خود به ديگران از طرق مختلف، به فكر كشف راه‌­هايي پرداخت كه ب­تواند از طريق ثبت انديشه­‌ها، خود را جاودان سازد. هم­چنین، برآورد شده است که چین تا سال 1750 میلادی، به تنهایی بیشتر از تمام دنیا اثر نوشته­‌ای ایجاد کرده است که اکثر آن­ها جنبه‌­ی اخلاقی و فلسفی داشته است.[۱] طبق اسناد و مدارك به اثبات رسيده و مورد قبول باستان‌شناسان، قديمي­ترين دست نوشته­‌هاي بشري كه به وضوح و طبق قاعده و قانون در بردارنده­‌ی پيام است، در جنوب عراق و بين‌النهرين كشف شده كه متعلق به 5200 سال قبل است. ساكنان اين منطقه با اختراع نوعی خط يا تصوير نگاري و علايم نوشتاري براي انتقال ايده و انديشه­‌هاي خود به ديگران، آنان را بر روي لو‌ح‌­هاي سفالين و گِلين حك كرده‌­اند كه در كاوش­‌هاي باستاني به عمل آمده از اين منطقه به دست آمده است. گفته مي‌­شود كتابت در کشور چین نیز حدود 2000 سال پس از كشف و مورد استفاده قرار گرفتن علايم نوشتاري در بين‌النهرين آغاز شده است، يعني حدود 3000 سال پيش. نخستین نوشته­‌هاي چینی تحت عنوان «جیاگو وِن (Jiagu Wen)» كه در واقع حروف تصويري بوده و بر روي كاسه­‌ی لاك­پشت‌­ها حكاكي شده‌­اند ،متعلق به دوران سلسله­‌ی شانگ است كه در قرن­‌هاي 11 تا 16 پیش از ميلاد حكم­رانی مي­‌كرده‌­اند. ولي چنان­چه كشفيات اخيري كه از منطقه اي بنام «جیاخو (Jiahu)» در سال 1962 به دست آمده است، از سوي دانشمندان مورد تأييد قرار گيرد، تاريخ كتابت و استفاده از علايم نوشتاري انسان­‌هاي اوليه در چین به 8600 سال پیش بازخواهد گشت كه در آن صورت قدمت نوشته­‌هاي كشف شده از «جیاخو» 3000 سال پيش­تر از آثار منطقه‌­ی بين‌النهرين خواهد بود، چون كربن‌هاي به دست آمده از اين منطقه، متعلق به 7000 سال تا 5800 سال پیش از ميلاد است.

فرهنگ جمع‌آوري كتاب در چین

براساس مدارك موجود، تاريخ جمع‌آوري و نگهداري کتاب و نوشته­‌ها در چین، بسيار طولاني است و اين سنت حسنه كه قدمت آن به سه هزار سال پيش و به دوران حكم­رانی سلسله‌­ی «جو» باز مي‌­گردد، مراحل مختلفي چون توسعه، تقويت، موفقيت‌­ها و فرود و فرازها و دگرگوني­‌هاي متعددي را پشت سر گذاشته است. جمع‌آوري كتاب در چین كه ابتدا از اهتمام در­بار امپراتوران مختلف چین به امر جمع‌آوري و نگهداري آنان به عنوان يك گنج ثروت و در اختيار داشتن علوم و آگاهي­‌هاي روز آغاز شده بود، رفته رفته به ساير قشرهاي جامعه از جمله برخي از شخصيت‌­هاي علمي و انديشمندان درباري، روحانيان معابد مختلف، مراكز نشر و گسترش علوم و معارف و در نهايت مجموعه‌­داران خصوصي ثروتمندي كه براي ب­دست آوردن يك جلد كتاب حاضر بودند بخش مهمي از ثروت خود را بپردازند، تأثير گذاشته و بدين ­صورت فرهنگ كتاب اندونزي در خانواده‌­های سطح متوسط به بالای چین از هر قشر و گروهي نهادينه گرديد و مجموعه كتب با ارزش قديمي عظيم موجود در كتابخانه­‌هاي مهم امروزين چین و جهان كه به عنوان ذخاير تمدن و فرهنگ چین به­ شمار مي­‌آيد، بخشي از همان مجموعه­‌هاي شخصي، درباري و معبدي علاقمندان به جمع آوري كتاب در چین باستان است، كه بخش عظيم­تر آن بر اثر جنگ­‌ها و آتش سوزي­‌ها و بلايا و حوادث طبيعي و كينه و عداوت‌های قومي و قبيله­‌ای و شخصی، از بين رفته است.

كتابخانه­‌هاي سنتي و يا «برج كتاب» در چین

در كنار فرهنگ جمع‌آوري و نگهداري كتاب، كم كم سيستم­‌ها و شبكه­‌هاي خاص نسخه‌برداري، توزيع، خريد و فروش، شناسايي كتب معتبر و از همه مهم­تر حفاظت از اين كتاب­‌ها نيز شكل گرفته و توسعه يافت. تأسيس كتابخانه‌­هاي شخصي و يا برج‌­هاي كتاب كه براي مدت 2500 سال، از دوران پيش از حكم­راني سلسله­‌ی «چین (Qin)» تا اواخر قرن نوزدهم ادامه يافت نيز در همين راستا بوده است. در طول تاريخ، اين كتابخانه­‌ها در واقع صرفا محل جمع‌آوري كتاب بوده و هدف از احداث برج‌­هاي كتاب، ايجاد محلي براي محافظت از آن­ها و احيانا، استفاده‌­ی صاحب كتابخانه و يا افراد مورد تأييد وي بوده است، نه ارايه­‌ی خدمات كتابداري به علاقه‌مندان به مطالعه و افراد عادي و معمولي. به همين سبب، تقريبا در تمامي برج­‌هاي كتاب، قوانين و مقررات سختي برای استفاده از کتاب­‌ها به اجرا گذاشته مي­‌شد و از ورود افراد متفرقه و غير مجاز، به ویژه زنان (در چین باستان که فرهنگ مردسالاری حاکم بود، مردم براین باور بودند که زن هرچه محدودتر در خانه باشد، بهتر است.) به كتابخانه‌­ها ممانعت به عمل مي‌آمد و امانت بردن كتاب نيز ممنوع بود. در اين كتابخانه­‌ها مقرر بود كه كتب موجود پس از مرگ صاحب اصلي، نبايد بين وراث تقسيم شود، نبايد نسخه­‌هايي از آن به خارج از كتابخانه منتقل شود و تنها افراد مجاز آن­ هم در ساعاتي معين و در داخل همان برج‌­ها مي‌­توانستند از ذخاير موجود در آن استفاده نمايند (در افسانه‌های چینی گفته می‌شود که دختری عاشق کتاب بود، ولی نمی‌توانست به تنها کتابخانه‌­ی موجود دسترسی داشته باشد. لذا با پسر صاحب کتابخانه ازدواج کرد تا از این طریق بتواند به کتاب‌های موجود در کتابخانه‌ی پدر شوهرش دسترسی پیدا کند، ولی علی‌رغم ازدواج با پسر خانه، هرگز به کتاب‌ها دسترسی پیدا نکرد.).  تخطي‌كنندگان از این مقررات، به سختي در ملأ عام مجازات مي­‌شدند. برخي از اين برج­‌ها به خاطر داشتن كتاب­‌هاي نفيس و متنوع و نایاب و اجراي سخت مقررات، از شهرت زيادي برخوردار بودند. در حقيقت می‌توان گفت، کشور چین ميراث فرهنگ مكتوب خود را مديون این مجموعه‌داران دولتي و غير دولتي كتاب بوده و پديده‌­ی برج كتاب آيينه‌­ی تمام نماي فرهنگ مكتوب و جمع‌آوري كتاب و بنيان­‌هاي اوليه‌­ی تشكيل كتابخانه­‌هاي عمومي امروزين در اين كشور به حساب مي‌­آيند. كار گردآوري كتاب به ويژه براي مجموعه‌­داران خصوصي، به هيچ وجه سهل و آسان نبود، بلكه برخي اوقات، با خطرات جدي جاني و مالي روبرو مي‌­شدند. ولي در­ عين­ حال، به دليل علاقه‌­ی شخصي همه­‌ی اين خطرات را به جان خريده و با عشق و علاقه به جمع آوري كتاب می­‌پرداختند. به همين سبب بسياري از مجموعه‌داران و صاحبان برج­‌هاي كتاب، براي به دست آوردن برخي از نسخه­‌هاي مهم و با ارزش، بعضا تمام دارايي و ثروت خود را از دست مي­‌دادند و در صورت نداشتن پول كافي، به تهيه‌­ی كپي يا نسخه بدل آن مبادرت مي‌­کردند. لذا، گاهي شيوه‌­ی افراطي پيش گرفته و به هر قيمتي كه بود مي­‌خواستند نسخه­‌ی مورد نظر را به دست آورند ولو از طریق ارتکاب جرم و جنايات و دزدي و غارت.

دوران كتاب ­سوزي در چین

نقاشی از سوزاندن کتاب‌ها و مجازات کتابدار

نخستین امپراتور سلسله­‌ی «چین» وقتی در سال (207 پیش از میلاد) به­ قدرت رسيد، براي پايان دادن به اختلافات فكري و سياسي و قومي و ايجاد وحدت و يك­پارچگي در سراسر این کشور، تنها راه چاره را ممنوعيت هر گونه فكر و انديشه كه به گذشته تعلق دارد، به ويژه آن­چه كه مربوط به انديشه­‌هاي فكري كنفوسيوس بود دانست. لذا، به توصيه­‌ی نخست وزيرش به نام «لي­شي (Li Shi)» با صدور فرمان وحشیانه­‌ي «كتاب­‌ها را بسوزانيد و طرفداران و تبليغ‌كنندگان انديشه­‌هاي كنفوسيوس را در آتش انداخته و دفن كنيد» فاجعه­‌ی عظيم فرهنگي را به بار آورد كه با سوزاندن كتاب­‌هاي غير قابل شمار و انهدام و به آتش كشيدن محل­‌هاي نگهداري كتاب، خسارت غير قابل جبراني بر ميراث مكتوب ملت چین و گنجينه‌­ی فکری و فرهنگي اين كشور و ضررهاي غير قابل شمارشی بر گنجينه­‌داران و صاحبان مجموعه­‌هاي كتاب وارد ساخته و در اين حركت ضد بشري، بسياري از كتاب‌­هاي ارزشمند و گرانبها در آتش جهل و كينه و نفرت حكام وقت سوخت. در اين دوران بسياري از مجموعه‌­داران براي حفاظت از كتاب­‌ها، آن­ها را در كوه‌­ها و يا بين شكاف­‌های ديوار منازل و يا مناطق دور افتاده پنهان و دفن نمودند كه پس از مدتي بسياري از اين آثار در اثر رطوبت و عوارض طبيعي از بين رفت و نابود گرديد. برخی از آثار كنفوسيوس، از جمله «قطعات ادبي»، «كتاب تاريخ» و... قرن­‌ها بعد از ديوار خانه­‌ی محل سكونت كنفوسيوس كشف و مورد استفاده قرار گرفت.

احياي مجدد سنت گردآوري كتاب

در دوران حكمراني سلسله‌­ی تانگ با توجه به رشد اقتصادي و ثبات اجتماعي موجود، تلاش براي جمع‌آوري كتاب و ايجاد برج­‌هاي نگهداري آثار مكتوب بار دیگر رونق گرفت و افزايش یافت و سيستم طبقه‌بندي كتاب­‌ها بر اساس موضوعات تاريخي، فلسفي و ادبيات شكل گرفت. در اين دوران ايجاد مؤسسات مختلف نگهداري كتاب در سطوح دولت­‌هاي محلي نيز توسعه يافت و فهرست‌برداري و ثبت كتاب­‌هاي موجود به عنوان اموال دولتي آغاز گرديد. هم­زمان، با تلاش‌­هاي مقامات دربار و حكومت­‌هاي منطقه‌­اي براي جمع‌آوري و نگهداري كتاب، معابد و صومعه‌­هاي بودايي و تائويي نيز اقدام به جمع‌آوري و حفاظت از كتاب­‌ها و نوشته‌­هاي مذهبي كه بيشتر از سوي مانك­‌ها و راهبان بزرگ در مورد اين آیين­‌ها نگاشته مي­‌شد نموده و از اين طريق انحصار جمع‌آوري كتاب توسط درباريان شكسته و معابد نيز قدم­‌هاي بزرگي در ايجاد كتابخانه­‌هاي بزرگ مذهبي آن­هم فقط جهت استفاده‌­ی مانك‌­هاي بزرگ برداشتند. با توجه به شيوع مكاتب مختلف فلسفي و نظري در اين دوران، بر اساس فلسفه‌­ی «بگذار صدگل شكفته شود» و ايجاد مدارس و مراكز مختلف آموزشي متعدد كه هر كدام وابسته به يك مكتب خاص فلسفي بود، ايجاد كتابخانه در كنار اين مدارس نيز امر رايجي شد. بدين شكل بود که گروه سومي نيز وارد عرصه‌­ی جمع آوري و نگهداري كتاب شده و فرهنگ علاقمندي به كتاب را به سطوح متوسط جامعه نیز كشاندند كه به عنوان نمونه مي‌توان از مدرسه‌­ها ي«آهوي سفيد» و «يوئه لو» اشاره كرد كه با جديت تمام اقدام به جمع‌آوري كتاب و تأسيس كتابخانه نمودند. با گسترش فرهنگ اجتماعي و با سواد شدن تعداد بيشتري از مردم، رفته رفته عادت و علاقه به جمع‌آوري كتاب توسط مجموعه‌داران خصوصي نيز رايج و افراد با سواد و پولدار بخش خصوصي به جهت تفنن و يا تظاهر و بعضا نيز براي مطالعه‌­ی شخصي و خانوادگي، اقدام به جمع‌آوري كتاب نموده و از اين طريق پايه‌­ی چهارم اجتماعي فرهنگ گردآوري كتاب شكل گرفت و مجموعه‌داران خصوصي نيز به عنوان رقيب دولت و معابد و مدارس وارد بازار جمع‌آوري كتاب شده و فرهنگ آثار مكتوب رونق بيشتري گرفت.

فرايند فرهنگ گردآوري كتاب در دوران حاكميت سلسله­‌هاي «يوان»، «مينگ» و «چینگ» با توجه به گرايش عموم مردم و حمايت امپراتوران وقت و تنوع و گستردگي مكاتب فكري و انديشه­‌هاي فلسفي، به اوج خود رسيد و گروه‌­هاي چهارگانه‌­ی جمع‌آوري كتاب با استفاده از ابداعات خود و تجربيات گروه‌­هاي ديگر، روز به روز سيستم جمع‌آوري، نگهداري، حفاظت و استفاده از گنجينه­‌هاي پر ارزش برج­‌هاي كتاب افزوده و آن­ را شكوفاتر ساخته و در عين حال، مقررات سخت و پيچيده‌­ی استفاده از آنان از جمله ممنوعيت استفاده‌­ی افراد متفرقه و زنان را هم­چنان تا همين اواخر، حفظ كردند. تدوين مجموعه‌­هاي بزرگ تاريخي، فلسفي، ادبي، هنري، مذهبي و دايره‌المعارف‌های بزرگي هم­چون دایره‌المعارف «يونگ­لي» و تأسيس برج بزرگ كتاب «وِي­يوان» كه از لحاظ كمي و كيفي در سطح بسيار بالايي قرار داشت، از دستاوردهاي بزرگ همين دوران محسوب مي‌­شوند. مناطق جنوب و جنوب شرقي چین، به عنوان ثروتمند­ترين مناطق اين كشور كه از طريق دريا و بنادر مختلف با جهان خارج نيز در ارتباط بودند، در زمينه­‌ی جمع‌آوري كتاب و ايجاد برج‌­هاي بزرگ نگهداري آثار مكتوب، پيشتاز ساير مناطق به شمار مي‌­آيند. براساس اسناد تاريخي، تنها در شهر جنوبي و بندري «نينگ­بو» در استان جِه­جيانگ، بيش از يكصد باب كتابخانه‌­ی دولتي و خصوصي فعال بود كه هنوز هم برخي از آن­ها به فعاليت خود ادامه مي­‌دهند.

تدوین بزرگ­ترین دایره‌المعارف جامع قدیمی چین

حدود شش صد سال پیش و در سال 1403 میلادی، بنابه دستور امپراتور یونگ­له (Yongle) از سلسله­‌ی مینگ، حدود دو هزار دانشمند و عالم و متخصص در رشته­‌های مختلف علوم، مأمور به تهیه و تدوین دایره‌المعارفی تحت عنوان «یونگ­له دادیان (Yongle Dadian)» شدند که پس از پنج سال تلاش جمعی، این دایره‌المعارف در سال 1408 میلادی تکمیل و تقدیم امپراتور شد. این دایره‌المعارف از 370 میلیون کاراکتر چینی تشکیل و دارای 917480 هزار صفحه، 22937 فصل، در 11095 مجلد، و بین 7 تا 8 هزار مدخل بود و از نظر حجم بیش از 40 متر مکعب فضا را اشغال می‌­کرد و در عصر خود بزرگ­ترین دایره‌المعارف جهان به شمار می‌­رفت.[۲] مطالب این دایره‌المعارف شامل تمامی علوم، اطلاعات و داده‌­های موجود در سرتاسر چین از دوران نخستین سلسله‌­ی چین (206 تا 221 پیش از میلاد) تا عصر تدوین آن در آغاز قرن پانزدهم، اعم از علوم کشاورزی، هنر، نجوم، زمین شناسی، تاریخ، ادبیات، پزشکی، فلسفی، جغرافیا، علوم طبیعی و اطلاعات مذهبی می‌­گردید.[۳] اندیشمندان، برای تدوین این دایره‌المعارف افزون بر استفاده از کلیه­‌ی اسناد، مدارک و کتاب­‌های موجود در آرشیو کتابخانه­‌ی سلطنتی امپراتور، از سرتاسر چین بالغ بر 8000 جلد کتاب نادر و کمیاب را خریداری و در اختیار این گروه از محققان و پژوهشگران قرار دادند.

این گنجینه‌­ی عظیم علمی، که پس از تدوین در دربار امپراتور نگهداری می‌­شد، به دلیل حجم زیاد آن هرگز چاپ نشد و به صورت دست­نویس و در دو نسخه تهیه و نگهداری می‌­شد (در سال 1567 میلادی، به دلیل از بین رفتن نسخه­‌ی اصلی در یک آتش سوزی، نسخه‌­ی سومی از آن تهیه و در قصر شهر ممنوعه نگهداری می‌شد.). در سال 1900 میلادی که قوای اشغالگر کشورهای غربی و شرقی از جمله انگلیس، آلمان، فرانسه، ژاپن، روسیه، اتریش و... پکن را اشغال کردند، این مجموعه نیز مورد تعرض مهاجمان قرار گرفته و بسیاری از مجلدات آن سوزانده شده و یا به غارت رفته و به کشورهای خارجی ارسال و پراکنده شد.

گفته شده که این دایره‌المعارف، 12 برابر بزرگ­تر از دایره‌المعارف مشهور فرانسوی است که توسط دیتروت در قرن هجدهم میلادی در فرانسه تدوین شده است. درحال حاضر، از این مجموعه تنها حدود 800 فصل در 400 مجلد باقی مانده است که به صورت پراکنده در چین و 8 کشور دیگر نگهداری می‌­شود. از این مجموعه، حدود 400 فصل آن در 221 مجلد در چین، 41 جلد در کتابخانه‌­ی کنگره­‌ی آمریکا، 51 جلد در انگلیس، 5جلد در آلمان و بقیه نیز در کشورهای ژاپن و کره‌­ی جنوبی نگهداری می­‌شود. در اوایل دهه­‌ی 1950، حدود 64 جلد از این مجموعه از اتحاد جماهیر شوروی سابق و 3 جلد از آلمان شرقی سابق به چین بازگردانده شد.[۴]

کتابخانه­‌ی ملی چین در سال 2001 میلادی، طی پروژه‌­ای کلیه­‌ی جلدهای موجود از این مجموعه در چین را به صورت فاکسی­مایلی، در همان قطع و رنگ و اندازه‌­ی اصلی و در تیراژی محدود تهیه و منتشر ساخته و یک نسخه‌­ای از آن را به منظور استفاده­‌ی پژوهشگران، در کتابخانه­‌های مهم و معتبر چین قرار داد. این کتابخانه در نظر دارد از سایر مجلداتی هم که در کشورهای خارجی نگهداری می­‌شود، به همین شکل نسخه‌­هایی را تهیه و در اختیار کتابخانه­‌های فوق قرار دهد. [۵]

تأسيس كتابخانه‌هاي عمومي

در اواخر قرن نوزدهم، چین به تدريج درهاي خود را به روي غرب گشود. برخي از نخبگان سياسي و دانشگاهي نیز ايده‌­هاي علمی پيشرفته‌­ی غربي را پذيرفته و به دنبال آن فرهنگ و علوم غربي را در چین رواج دادند.

از آنجا كه كتابخانه مهم­ترين مركز نشر ايده‌­ها و دانش جديد بود، شمار زيادي كتابخانه در همين دوران در سطوح مركزي و استاني و توسط ارگان‌­هاي دولتي و مدارس و دانشگاه­‌های وابسته به مسیونرهای مذهبی تاسيس شد. كتابخانه­‌ی مشهور «برج گويوئه» نخستين كتابخانه­‌ی مدرن چیني، در سال 1902 تأسيس شد كه يكي از اهداف آن روشنگري و احياي فكري مردم از طريق آموزش بود. در اين برج كتاب­‌هاي غربي و روزنامه‌­هاي جديدالانتشار و نشريات ادواري اين كشورها در اختيار مردم قرار مي­‌گرفت و درب سالن­‌هاي مطالعه­‌ی اين كتابخانه، برخلاف گذشته، به روي عموم مردم باز بود. اين كتابخانه، تنها يك مركز نگهداري كتاب نبود، بلكه از طريق آن خدمات مفيد دیگری هم به خوانندگان كتاب ارايه مي­‌شد.

با شروع قرن بيستم، شمار بيشتري از كتابخانه­‌های مدرن در استان­‌هاي جِه­جيانگ، هوبِي، فوجيان و هونان تأسيس و درهاي اين مراكز به روي عموم مردم گشوده شد. تا سال 1914، مجموعا 18 كتابخانه­‌ی استاني در چین ساخته شد و كتابخانه­‌ی پايتخت كه اكنون به كتابخانه­‌ی ملي چین تبديل شده است، در سال 1912 به صورت رسمي افتتاح و در اختیار علاقمندان قرار گرفت. هم­زمان، كتابخانه‌­هاي دانشگاهي نيز قارچ گونه در سرتاسر کشور راه اندازی شدند كه از جمله­‌ی آن­ها مي­‌توان به كتابخانه­‌ی دانشگاه پايتخت، كتابخانه‌­ی دانشگاه چینگ­خوا و كتابخانه­‌ی دانشگاه تربيت معلم پكن اشاره كرد. در دهه­­‌ی 1930، تمامي دانشگاه­‌ها و دانشكده‌­هاي سراسر چین، دارای كتابخانه­‌ی ويژه­‌ی خود بودند. مضافا اين­كه، شماري كتابخانه‌­ي تخصصي و شخصي نيز به ­وجود آمد. در سال 1938، شمار كتابخانه­‌هاي چین به 5196 باب رسيد ولي به دليل تشدید جنگ داخلی و آغاز جنگ ضد ژاپني، تنها 391 باب از اين كتابخانه­‌ها توانستند تا سال 1949 كه جمهوري خلق چین تأسيس شد، به کار خود ادامه دهند.

توسعه‌­ی کتابخانه­‌های عمومی پس از تأسیس چین نو

در بيش از شصت سال پس از تأسیس جمهوری خلق چین، سيستم کتابداری و كتابخان‌ه­ای در چین به سرعت رشد كرده و شامل كتابخانه­‌هاي عمومي، دانشگاهي، پژوهشي و تخصصي، شخصي و انواع كتابخانه‌­هاي دیجیتالی مي­‌گردد. طبق آمار، در سال 2009، شمار انواع كتابخانه‌­ها در سراسر چین به بیش از 258 هزار باب رسيد. بر اساس آمار رسمي، شمار كتابخانه­‌هاي عمومي در سراسر كشور چین، بیش از 2850 باب با مجموع 85/5میلیارد جلد كتاب مي­‌باشد[۶].[۷]

کتابشناسی

  1. ↑ اسلامی ندوشن، محمد علی (1385). کارنامه­‌ی سفر چین. چ دوم. انتشارات امیرکبیر
  2. ↑ China Week (2003). 18 Apr
  3. ↑ www.chinaculture.org
  4. ↑ People’s Daily Online (2003). Ugus. 3
  5. ↑ خبرگزاری شین هوا، (2002، آوریل) روزنامه‌های چاینا دیلی و فرهنگ. خبرنامه 1 (1391، ارديبهشت) رايزني فرهنگي ج.ا.ايران در پكن
  6. ↑ China Statistical Year Book (2010), Statistic on Public Library by ragion
  7. ↑ سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل چین. تهران: انتشارات الهدی، جلد--- ص---
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=فرهنگ_كتابت،_كتابداری_و_كتابخانه_در_چین&oldid=3939»