قبیله سیداما: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
قبیله سیداما از گروه‌های قومی کوچک این کشور به شمار می‌رود که اکثر آنها در حومه سیداما در منطقه مردمی [[اتیوپی]] زندگی می‌کنند. جمعیت سیداما در حدود 3 میلیون نفر است و آنها تقریبا 4 درصد از مردمان کشور اتیوپی را تشکیل می‌دهند. سیداماها بیشتر در مناطق روستایی زندگی کرده و عمدتا به [[کشاورزی اتیوپی|کشاورزی]] و گله داری اشتغال دارند. در حدود 150 هزار نفر از سیداما نیز در شهرهای مختلف اتیوپی از جمله آدیس آبابا مستقر می‌باشند. دین مردمان سیداماها تا چند دهه گذشته پیروی از آیین‌های بومی بود. با این حال از دهه 1960 به بعد و در نتیجه تلاش هیئت‌های میسیونری وابسته به کلیساهای غربی تعداد بسیاری از آنان به دین [[مسيحيت در اتیوپی|مسیحیت]] روی آورده‌اند به گونه‌ای که براساس آمار کنونی در حدود 76 درصد از سیداماها از دین [[مسيحيت در اتیوپی|مسیحیت]] و تنها 8 درصد از دین [[اسلام و مسلمانان اتیوپی|اسلام]] پیروی می‌کنند. 10 درصد از اعضاء قبیله سیداما نیز همچنان به آیین‌های بومی بر جای مانده از اجداد خویش وفادار مانده‌اند. سیداماها دارای [[آداب و رسوم در اتیوپی|آداب و رسوم]] جالبی بوده و برخی از سنت‌های آنان همچون روح گیری در سرتاسر اتیوپی شهرت دارد<ref>عرب احمدی، امیر بهرام، کریمی، مهرداد (1392). جامعه و فرهنگ اتیوپی. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] (در دست انتشار)، ص 41.</ref>. | قبیله سیداما از گروه‌های قومی کوچک این کشور به شمار می‌رود که اکثر آنها در حومه سیداما در منطقه مردمی [[اتیوپی]] زندگی می‌کنند. جمعیت سیداما در حدود 3 میلیون نفر است و آنها تقریبا 4 درصد از مردمان کشور اتیوپی را تشکیل می‌دهند. سیداماها بیشتر در مناطق روستایی زندگی کرده و عمدتا به [[کشاورزی اتیوپی|کشاورزی]] و گله داری اشتغال دارند. در حدود 150 هزار نفر از سیداما نیز در شهرهای مختلف [[اتیوپی]] از جمله آدیس آبابا مستقر می‌باشند. | ||
دین مردمان سیداماها تا چند دهه گذشته پیروی از آیین‌های بومی بود. با این حال از دهه 1960 به بعد و در نتیجه تلاش هیئت‌های میسیونری وابسته به کلیساهای غربی تعداد بسیاری از آنان به دین [[مسيحيت در اتیوپی|مسیحیت]] روی آورده‌اند به گونه‌ای که براساس آمار کنونی در حدود 76 درصد از سیداماها از دین [[مسيحيت در اتیوپی|مسیحیت]] و تنها 8 درصد از دین [[اسلام و مسلمانان اتیوپی|اسلام]] پیروی می‌کنند. 10 درصد از اعضاء قبیله سیداما نیز همچنان به آیین‌های بومی بر جای مانده از اجداد خویش وفادار مانده‌اند. سیداماها دارای [[آداب و رسوم در اتیوپی|آداب و رسوم]] جالبی بوده و برخی از سنت‌های آنان همچون روح گیری در سرتاسر [[اتیوپی]] شهرت دارد<ref>عرب احمدی، امیر بهرام، کریمی، مهرداد (1392). جامعه و فرهنگ اتیوپی. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] (در دست انتشار)، ص 41.</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[نظام اجتماعی اتیوپی]]؛ [[گروه های قومی اتیوپی]]؛[[قبیله ارومو]]؛ [[قبیله امهارا]]؛ [[قبیله گوراگه]]؛ [[قبیله تیگرای]]؛ [[قبیله مورسی]]؛ [[ساختار قومیتی در اتیوپی]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
نسخهٔ ۲۹ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۰۴
قبیله سیداما از گروه‌های قومی کوچک این کشور به شمار می‌رود که اکثر آنها در حومه سیداما در منطقه مردمی اتیوپی زندگی می‌کنند. جمعیت سیداما در حدود 3 میلیون نفر است و آنها تقریبا 4 درصد از مردمان کشور اتیوپی را تشکیل می‌دهند. سیداماها بیشتر در مناطق روستایی زندگی کرده و عمدتا به کشاورزی و گله داری اشتغال دارند. در حدود 150 هزار نفر از سیداما نیز در شهرهای مختلف اتیوپی از جمله آدیس آبابا مستقر می‌باشند.
دین مردمان سیداماها تا چند دهه گذشته پیروی از آیین‌های بومی بود. با این حال از دهه 1960 به بعد و در نتیجه تلاش هیئت‌های میسیونری وابسته به کلیساهای غربی تعداد بسیاری از آنان به دین مسیحیت روی آورده‌اند به گونه‌ای که براساس آمار کنونی در حدود 76 درصد از سیداماها از دین مسیحیت و تنها 8 درصد از دین اسلام پیروی می‌کنند. 10 درصد از اعضاء قبیله سیداما نیز همچنان به آیین‌های بومی بر جای مانده از اجداد خویش وفادار مانده‌اند. سیداماها دارای آداب و رسوم جالبی بوده و برخی از سنت‌های آنان همچون روح گیری در سرتاسر اتیوپی شهرت دارد[۱].
نیز نگاه کنید به
نظام اجتماعی اتیوپی؛ گروه های قومی اتیوپی؛قبیله ارومو؛ قبیله امهارا؛ قبیله گوراگه؛ قبیله تیگرای؛ قبیله مورسی؛ ساختار قومیتی در اتیوپی
کتابشناسی
- ↑ عرب احمدی، امیر بهرام، کریمی، مهرداد (1392). جامعه و فرهنگ اتیوپی. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص 41.