احيای مجدد سنت گردآوری کتاب در چین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی « == احياي مجدد سنت گردآوري كتاب == در دوران حكمراني سلسله­ی تانگ با توجه به رشد اقتصادي و ثبات اجتماعي موجود، تلاش براي جمع آوري كتاب و ايجاد برج­هاي نگهداري آثار مكتوب بار دیگر رونق گرفت و افزايش یافت و سيستم طبقه بندي كتاب­ها براساس موضوعات تا...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
در دوران حكمرانی [[سلسله تانگ|سلسله‌­ی تانگ]] با توجه به رشد اقتصادی و ثبات اجتماعی موجود، تلاش برای جمع‌آوری كتاب و ایجاد برج­‌های نگهداری آثار مكتوب بار دیگر رونق گرفت و افزایش یافت و سیستم طبقه‌بندی كتاب­‌ها بر اساس موضوعات تاریخی، فلسفی و ادبیات شكل گرفت.


== احياي مجدد سنت گردآوري كتاب ==
در این دوران ایجاد مؤسسات مختلف نگهداری كتاب در سطوح دولت­‌های محلی نیز توسعه یافت و فهرست‌برداری و ثبت كتاب­‌های موجود به عنوان اموال دولتی آغاز گردید. هم­زمان، با تلاش‌­های مقامات دربار و حكومت­‌های منطقه‌­ای برای جمع‌آوری و نگهداری كتاب، معابد و صومعه‌­های بودایی و تائویی نیز اقدام به جمع‌آوری و حفاظت از كتاب­‌ها و نوشته‌­های مذهبی كه بیشتر از سوی مانك­‌ها و راهبان بزرگ در مورد این آیین­‌ها نگاشته می­‌شد نموده و از این طریق انحصار جمع‌آوری كتاب توسط درباریان شكسته و معابد نیز قدم­‌های بزرگی در ایجاد كتابخانه­‌های بزرگ مذهبی آن­هم فقط جهت استفاده‌­ی مانك‌­های بزرگ برداشتند.
در دوران حكمراني سلسله­ی تانگ با توجه به رشد اقتصادي و ثبات اجتماعي موجود، تلاش براي جمع آوري كتاب و ايجاد برج­هاي نگهداري آثار مكتوب بار دیگر رونق گرفت و افزايش یافت و سيستم طبقه بندي كتاب­ها براساس موضوعات تاريخي، فلسفي و ادبيات شكل گرفت. در اين دوران ايجاد مؤسسات مختلف نگهداري كتاب در سطوح دولت­هاي محلي نيز توسعه يافت و فهرست برداري و ثبت كتاب­هاي موجود به عنوان اموال دولتي آغاز گرديد. هم­زمان، با تلاش­هاي مقامات دربار و حكومت­هاي منطقه­اي براي جمع آوري و نگهداري كتاب، معابد و صومعه­هاي بودايي و تائويي نيز اقدام به جمع آوري و حفاظت از كتاب­ها و نوشته­هاي مذهبي كه بيشتر از سوي مانك­ها و راهبان بزرگ در مورد اين آیين­ها نگاشته مي­شد نموده و از اين طريق انحصار جمع آوري كتاب توسط درباريان شكسته و معابد نيز قدم­هاي بزرگي در ايجاد كتابخانه­هاي بزرگ مذهبي آن­هم فقط جهت استفاده­ی مانك­هاي بزرگ برداشتند. باتوجه به شيوع مكاتب مختلف فلسفي و نظري در اين دوران، براساس فلسفه­ی«بگذار صدگل شكفته شود» و ايجاد مدارس و مراكز مختلف آموزشي متعدد كه هركدام وابسته به يك مكتب خاص فلسفي بود، ايجاد كتابخانه در كنار اين مدارس نيز امر رايجي شد. بدين شكل بود که گروه سومي نيز وارد عرصه­ی جمع آوري و نگهداري كتاب شده و فرهنگ علاقمندي به كتاب را به سطوح متوسط جامعه نیز كشاندند كه به عنوان نمونه مي­توان از مدرسه­هاي«آهوي سفيد» و «يوئه لو» اشاره كرد كه با جديت تمام اقدام به جمع آوري كتاب و تأسيس كتابخانه نمودند. با گسترش فرهنگ اجتماعي و با سواد شدن تعداد بيشتري از مردم، رفته رفته عادت و علاقه به جمع آوري كتاب توسط مجموعه داران خصوصي نيز رايج و افراد با سواد و پولدار بخش خصوصي به جهت تفنن و يا تظاهر و بعضا نيز براي مطالعه­ی شخصي و خانوادگي، اقدام به جمع آوري كتاب نموده و از اين طريق پايه­ی چهارم اجتماعي فرهنگ گردآوري كتاب شكل گرفت و مجموعه داران خصوصي نيز به عنوان رقيب دولت و معابد و مدارس وارد بازار جمع آوري كتاب شده و فرهنگ آثار مكتوب رونق بيشتري گرفت.  


فرايند فرهنگ گردآوري كتاب در دوران حاكميت سلسله­هاي«يوان»، «مينگ» و " «چینگ» با توجه به گرايش عموم مردم و حمايت امپراتوران وقت و تنوع و گستردگي مكاتب فكري و انديشه­هاي فلسفي، به اوج خود رسيد و گروه­هاي چهارگانه­ی جمع آوري كتاب با استفاده از ابداعات خود و تجربيات گروه­هاي ديگر، روز به روز سيستم جمع آوري، نگهداري، حفاظت و استفاده از گنجينه­هاي پرارزش برج­هاي كتاب افزوده و آن­را شكوفاتر ساخته و در عين حال، مقررات سخت و پيچيده­ی استفاده از آنان از جمله ممنوعيت استفاده­ی افراد متفرقه و زنان را هم­چنان تا همين اواخر، حفظ كردند. تدوين مجموعه­هاي بزرگ تاريخي، فلسفي، ادبي، هنري، مذهبي و دايره المعارف­هاي بزرگي هم­چون دایره المعارف«يونگ­لي» و تأسيس برج بزرگ كتاب«وِي­يوان» كه از لحاظ كمي و كيفي در سطح بسيار بالايي قرار داشت، از دستاوردهاي بزرگ همين دوران محسوب مي­شوند. مناطق جنوب و جنوب شرقي چین، به عنوان ثروتمند­ترين مناطق اين كشور كه از طريق دريا و بنادر مختلف با جهان خارج نيز در ارتباط بودند، در زمينه­ی جمع آوري كتاب و ايجاد برج­هاي بزرگ نگهداري آثار مكتوب، پيشتاز ساير مناطق به شمار مي­آيند. براساس اسناد تاريخي، تنها در شهر جنوبي و بندري«نينگ­بو» در استان جِه­جيانگ، بيش از يكصد باب كتابخانه­ی دولتي و خصوصي فعال بود كه هنوز هم برخي از آن­ها به فعاليت خود ادامه مي­دهند.
با توجه به شیوع مكاتب مختلف فلسفی و نظری در این دوران، بر اساس فلسفه‌­ی «بگذار صدگل شكفته شود» و ایجاد مدارس و مراكز مختلف آموزشی متعدد كه هر كدام وابسته به یك مكتب خاص فلسفی بود، ایجاد كتابخانه در كنار این مدارس نیز امر رایجی شد. بدین شكل بود که گروه سومی نیز وارد عرصه‌­ی جمع آوری و نگهداری كتاب شده و فرهنگ علاقمندی به كتاب را به سطوح متوسط جامعه نیز كشاندند كه به عنوان نمونه می‌توان از مدرسه‌­ها ی«آهوی سفید» و «یوئه لو» اشاره كرد كه با جدیت تمام اقدام به جمع‌آوری كتاب و تأسیس كتابخانه نمودند. با گسترش فرهنگ اجتماعی و با سواد شدن تعداد بیشتری از مردم، رفته رفته عادت و علاقه به جمع‌آوری كتاب توسط مجموعه‌داران خصوصی نیز رایج و افراد با سواد و پولدار بخش خصوصی به جهت تفنن و یا تظاهر و بعضا نیز برای مطالعه‌­ی شخصی و خانوادگی، اقدام به جمع‌آوری كتاب نموده و از این طریق پایه‌­ی چهارم اجتماعی فرهنگ گردآوری كتاب شكل گرفت و مجموعه‌داران خصوصی نیز به عنوان رقیب دولت و معابد و مدارس وارد بازار جمع‌آوری كتاب شده و فرهنگ آثار مكتوب رونق بیشتری گرفت.
 
فرایند فرهنگ گردآوری كتاب در دوران حاكمیت سلسله­‌های «[[سلسله یوان|یوان]]»، «[[سلسله مینگ|مینگ]]» و «[[سلسله چینگ|چینگ]]» با توجه به گرایش عموم مردم و حمایت امپراتوران وقت و تنوع و گستردگی مكاتب فكری و اندیشه­‌های فلسفی، به اوج خود رسید و گروه‌­های چهارگانه‌­ی جمع‌آوری كتاب با استفاده از ابداعات خود و تجربیات گروه‌­های دیگر، روز به روز سیستم جمع‌آوری، نگهداری، حفاظت و استفاده از گنجینه­‌های پر ارزش برج­‌های كتاب افزوده و آن­ را شكوفاتر ساخته و در عین حال، مقررات سخت و پیچیده‌­ی استفاده از آنان از جمله ممنوعیت استفاده‌­ی افراد متفرقه و زنان را هم­چنان تا همین اواخر، حفظ كردند.
 
تدوین مجموعه‌­های بزرگ تاریخی، فلسفی، ادبی، هنری، مذهبی و دایره‌المعارف‌های بزرگی هم­چون دایره‌المعارف «یونگ­لی» و تأسیس برج بزرگ كتاب «وِی­یوان» كه از لحاظ كمی و كیفی در سطح بسیار بالایی قرار داشت، از دستاوردهای بزرگ همین دوران محسوب می‌­شوند. مناطق جنوب و جنوب شرقی چین، به عنوان ثروتمند­ترین مناطق این كشور كه از طریق دریا و بنادر مختلف با جهان خارج نیز در ارتباط بودند، در زمینه­‌ی جمع‌آوری كتاب و ایجاد برج‌­های بزرگ نگهداری آثار مكتوب، پیشتاز سایر مناطق به شمار می‌­آیند. براساس اسناد تاریخی، تنها در شهر جنوبی و بندری «نینگ ­بو» در استان جِه ­جیانگ، بیش از یكصد باب كتابخانه‌­ی دولتی و خصوصی فعال بود كه هنوز هم برخی از آن­ها به فعالیت خود ادامه می­‌دهند.<ref>سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد--- ص---</ref>
 
نیز نگاه کنید به [[فرهنگ عمومی در چین]]؛ [[فرهنگ كتابت، كتابداری و كتابخانه در چین]]
==کتابشناسی==
<references />

نسخهٔ ‏۱۷ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۲۸

در دوران حكمرانی سلسله‌­ی تانگ با توجه به رشد اقتصادی و ثبات اجتماعی موجود، تلاش برای جمع‌آوری كتاب و ایجاد برج­‌های نگهداری آثار مكتوب بار دیگر رونق گرفت و افزایش یافت و سیستم طبقه‌بندی كتاب­‌ها بر اساس موضوعات تاریخی، فلسفی و ادبیات شكل گرفت.

در این دوران ایجاد مؤسسات مختلف نگهداری كتاب در سطوح دولت­‌های محلی نیز توسعه یافت و فهرست‌برداری و ثبت كتاب­‌های موجود به عنوان اموال دولتی آغاز گردید. هم­زمان، با تلاش‌­های مقامات دربار و حكومت­‌های منطقه‌­ای برای جمع‌آوری و نگهداری كتاب، معابد و صومعه‌­های بودایی و تائویی نیز اقدام به جمع‌آوری و حفاظت از كتاب­‌ها و نوشته‌­های مذهبی كه بیشتر از سوی مانك­‌ها و راهبان بزرگ در مورد این آیین­‌ها نگاشته می­‌شد نموده و از این طریق انحصار جمع‌آوری كتاب توسط درباریان شكسته و معابد نیز قدم­‌های بزرگی در ایجاد كتابخانه­‌های بزرگ مذهبی آن­هم فقط جهت استفاده‌­ی مانك‌­های بزرگ برداشتند.

با توجه به شیوع مكاتب مختلف فلسفی و نظری در این دوران، بر اساس فلسفه‌­ی «بگذار صدگل شكفته شود» و ایجاد مدارس و مراكز مختلف آموزشی متعدد كه هر كدام وابسته به یك مكتب خاص فلسفی بود، ایجاد كتابخانه در كنار این مدارس نیز امر رایجی شد. بدین شكل بود که گروه سومی نیز وارد عرصه‌­ی جمع آوری و نگهداری كتاب شده و فرهنگ علاقمندی به كتاب را به سطوح متوسط جامعه نیز كشاندند كه به عنوان نمونه می‌توان از مدرسه‌­ها ی«آهوی سفید» و «یوئه لو» اشاره كرد كه با جدیت تمام اقدام به جمع‌آوری كتاب و تأسیس كتابخانه نمودند. با گسترش فرهنگ اجتماعی و با سواد شدن تعداد بیشتری از مردم، رفته رفته عادت و علاقه به جمع‌آوری كتاب توسط مجموعه‌داران خصوصی نیز رایج و افراد با سواد و پولدار بخش خصوصی به جهت تفنن و یا تظاهر و بعضا نیز برای مطالعه‌­ی شخصی و خانوادگی، اقدام به جمع‌آوری كتاب نموده و از این طریق پایه‌­ی چهارم اجتماعی فرهنگ گردآوری كتاب شكل گرفت و مجموعه‌داران خصوصی نیز به عنوان رقیب دولت و معابد و مدارس وارد بازار جمع‌آوری كتاب شده و فرهنگ آثار مكتوب رونق بیشتری گرفت.

فرایند فرهنگ گردآوری كتاب در دوران حاكمیت سلسله­‌های «یوان»، «مینگ» و «چینگ» با توجه به گرایش عموم مردم و حمایت امپراتوران وقت و تنوع و گستردگی مكاتب فكری و اندیشه­‌های فلسفی، به اوج خود رسید و گروه‌­های چهارگانه‌­ی جمع‌آوری كتاب با استفاده از ابداعات خود و تجربیات گروه‌­های دیگر، روز به روز سیستم جمع‌آوری، نگهداری، حفاظت و استفاده از گنجینه­‌های پر ارزش برج­‌های كتاب افزوده و آن­ را شكوفاتر ساخته و در عین حال، مقررات سخت و پیچیده‌­ی استفاده از آنان از جمله ممنوعیت استفاده‌­ی افراد متفرقه و زنان را هم­چنان تا همین اواخر، حفظ كردند.

تدوین مجموعه‌­های بزرگ تاریخی، فلسفی، ادبی، هنری، مذهبی و دایره‌المعارف‌های بزرگی هم­چون دایره‌المعارف «یونگ­لی» و تأسیس برج بزرگ كتاب «وِی­یوان» كه از لحاظ كمی و كیفی در سطح بسیار بالایی قرار داشت، از دستاوردهای بزرگ همین دوران محسوب می‌­شوند. مناطق جنوب و جنوب شرقی چین، به عنوان ثروتمند­ترین مناطق این كشور كه از طریق دریا و بنادر مختلف با جهان خارج نیز در ارتباط بودند، در زمینه­‌ی جمع‌آوری كتاب و ایجاد برج‌­های بزرگ نگهداری آثار مكتوب، پیشتاز سایر مناطق به شمار می‌­آیند. براساس اسناد تاریخی، تنها در شهر جنوبی و بندری «نینگ ­بو» در استان جِه ­جیانگ، بیش از یكصد باب كتابخانه‌­ی دولتی و خصوصی فعال بود كه هنوز هم برخی از آن­ها به فعالیت خود ادامه می­‌دهند.[۱]

نیز نگاه کنید به فرهنگ عمومی در چین؛ فرهنگ كتابت، كتابداری و كتابخانه در چین

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد--- ص---