سبک موسیقی طریقت تائو: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:موسیقی چین.jpg|بندانگشتی|آلات موسیقی چین]] | [[پرونده:موسیقی چین.jpg|بندانگشتی|آلات موسیقی چین]] | ||
موسیقی طریقت تائویی شامل تک‌خوانی، گروه‌خوانی، و سبک‌های آزاد آوازی می‌شود که در بخش‌های مختلف همراه با نواختن طبل و فلوت نوازی، آلات دسته جمعی که در جشن‌ها و مراسم قربانی کردن پیروان تائو خوانده می‌شود، به اجرا در می‌آید | [[موسیقی سنتی چین|موسیقی]] [[آیین بومی تائو|طریقت تائویی]] شامل تک‌خوانی، گروه‌خوانی، و سبک‌های آزاد آوازی می‌شود که در بخش‌های مختلف همراه با نواختن طبل و فلوت نوازی، [[انواع آلات موسیقی سنتی چین|آلات دسته جمعی]] که در جشن‌ها و مراسم قربانی کردن پیروان تائو خوانده می‌شود، به اجرا در می‌آید. | ||
جامعیت فرهنگ تائویی دارای مختصات فرهنگی ویژه‌ای است که طریقت تائویی و مکتب | در چنین مناسباتی، [[آیین بومی تائو|مبلغ تائویی]] به عنوان اجرا کننده و سایر معتقدان شنونده‌ی آن بودند. [[انواع آلات موسیقی سنتی چین|آلات موسیقی]] عبارت بودند از سازهای ضربی کوبه‌ای، سنگ‌های سنجی، طبل‌ها، نی و سازهای زهی. معمولاً در ابتدا و انتهای هر مراسم و در میان بخش‌های آوازی سرودها و یا هنگام تغییر آرایش صفوف نیایشگران و یا به هنگام اجرای حکم مذهبی توسط [[آیین بومی تائو|روحانی تائویی]] در مراحل خاص، از [[انواع آلات موسیقی سنتی چین|آلات موسیقی]] استفاده می‌شد. ولی بخش‌های آوازی که بیشترین بخش [[تاریخ موسیقی چینی|موسیقی تائویی]] را تشکیل می‌داد، از تصنیف‌های کوتاه دو یا چهار بیتی ساخته شده بود. [[تاریخ موسیقی چینی|موسیقی‌های آهنگین]] معمولا از ده‌ها بیت تشکیل شده که در مراسم مختلف از آن استفاده می‌شد.جامعیت فرهنگ تائویی دارای مختصات فرهنگی ویژه‌ای است که [[آیین بومی تائو|طریقت تائویی]] و [[مبانی فکری طریقت تائویی|مکتب تائویی]]، [[آیین بومی تائو|طریقت تائو]] و [[آیین بومی کنفوسیوس|آیین کنفوسیوس،]] و [[آیین بومی تائو|طریقت تائو]] و [[آیین بودا|بودایی]] را با هم در آمیخته است<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی</ref>. | ||
نیز نگاه کنید به [[آیین بومی کنفوسیوس]]؛ [[آیین بودا]]؛ [[آیین بومی تائو]]؛ [[تاریخ موسیقی چینی]]؛ [[ادبیات در طریقت تائو]] | |||
==کتابشناسی== | ==کتابشناسی== | ||
<references /> | <references /> | ||
نسخهٔ ۱۷ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۳۳
موسیقی طریقت تائویی شامل تک‌خوانی، گروه‌خوانی، و سبک‌های آزاد آوازی می‌شود که در بخش‌های مختلف همراه با نواختن طبل و فلوت نوازی، آلات دسته جمعی که در جشن‌ها و مراسم قربانی کردن پیروان تائو خوانده می‌شود، به اجرا در می‌آید.
در چنین مناسباتی، مبلغ تائویی به عنوان اجرا کننده و سایر معتقدان شنونده‌ی آن بودند. آلات موسیقی عبارت بودند از سازهای ضربی کوبه‌ای، سنگ‌های سنجی، طبل‌ها، نی و سازهای زهی. معمولاً در ابتدا و انتهای هر مراسم و در میان بخش‌های آوازی سرودها و یا هنگام تغییر آرایش صفوف نیایشگران و یا به هنگام اجرای حکم مذهبی توسط روحانی تائویی در مراحل خاص، از آلات موسیقی استفاده می‌شد. ولی بخش‌های آوازی که بیشترین بخش موسیقی تائویی را تشکیل می‌داد، از تصنیف‌های کوتاه دو یا چهار بیتی ساخته شده بود. موسیقی‌های آهنگین معمولا از ده‌ها بیت تشکیل شده که در مراسم مختلف از آن استفاده می‌شد.جامعیت فرهنگ تائویی دارای مختصات فرهنگی ویژه‌ای است که طریقت تائویی و مکتب تائویی، طریقت تائو و آیین کنفوسیوس، و طریقت تائو و بودایی را با هم در آمیخته است[۱].
نیز نگاه کنید به آیین بومی کنفوسیوس؛ آیین بودا؛ آیین بومی تائو؛ تاریخ موسیقی چینی؛ ادبیات در طریقت تائو