میخائیل یوریویچ لرمانتوف: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Mikhail lermontov.jpg|بندانگشتی|تصویر میخائیل یوریویچ | [[پرونده:Mikhail lermontov.jpg|بندانگشتی|تصویر میخائیل یوریویچ لرمانتوف، برگرفته از پایگاه اینترنتی ضیاء الصالحین، قابل بازیابی از https://www.ziaossalehin.ir/fa/tags/%D9%85%DB%8C%D8%AE%D8%A7%D8%A6%DB%8C%D9%84-%D9%84%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86%D8%AA%D9%88%D9%81]] | ||
میخائیل یوریویچ لرمانتوف(به روسی <bdi>Михаи́л Ю́рьевич Ле́рмонтов</bdi>)، در۳ اکتبر ۱۸۱۴ در [[مسکو]] متولد شد. وی فعال سیاسی، اجتماعی و نویسندهٔ روسی بود. لرمانتوف از نویسندگان و شعرای نامی [[تاریخ روسیه|تاریخ معاصر روسیه]] بهشمار میآید. | میخائیل یوریویچ لرمانتوف(به روسی <bdi>Михаи́л Ю́рьевич Ле́рмонтов</bdi>)، در۳ اکتبر ۱۸۱۴ در [[مسکو]] متولد شد. وی فعال سیاسی، اجتماعی و نویسندهٔ روسی بود. لرمانتوف از نویسندگان و شعرای نامی [[تاریخ روسیه|تاریخ معاصر روسیه]] بهشمار میآید. | ||
نسخهٔ ۱۰ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۵۲

میخائیل یوریویچ لرمانتوف(به روسی Михаи́л Ю́рьевич Ле́рмонтов)، در۳ اکتبر ۱۸۱۴ در مسکو متولد شد. وی فعال سیاسی، اجتماعی و نویسندهٔ روسی بود. لرمانتوف از نویسندگان و شعرای نامی تاریخ معاصر روسیه بهشمار میآید.
رمان های قهرمان عصر ما و فاتالیست و دیوان اشعار او از مشهورترین آثار وی هستند. در سال ۱۸۳۶، مرگ ناگهانی پوشکین سبب شد که مردم روسیه با شاعر جوان و توانایی که در اندک زمانی جانشین پوشکین گشت، آشنا شوند. این شاعر جوان که با شعر محکم و آتشین خود بر سر مزار پوشکین دل مردم را، اعم از خاص و عام، به لرزه درآورده بود، از خانوادهای اشرافی موسوم به «میخائیل یوریویچ لرمانتوف» بود که تا آن زمان جز معدودی از خویشان و آشنایانش کسی او را به شاعری نمیشناخت.
مرثیهٔ پرشور لرمانتوف دربارهٔ مرگ پوشکین، در اندک زمانی تکمیل و توسط دوستان او بین مردم پخش و موجب شهرت و تبعید وی شد، بهطوریکه چند روز پس از فاجعهٔ مرگ پوشکین شاعر، شاعر نویافته به تبعیدگاه زیبا ولی پرشروشور و خطرناک قفقاز رهسپار گردید. لرمانتوف در روز ۲۷ ژوئیهٔ ۱۸۴۱ میلادی در یک سانحهٔ دوئل جان سپرد[۱].
نیز نگاه کنید به
زبان و ادبیات روسی؛ ادبیات روسی؛ مشاهیر ادبی روسیه
منبع اصلی
- ↑ کرمی، جهانگیر (1392). جامعه و فرهنگ روسیه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد 2، ص. 490-497.
نویسنده مقاله
جهانگیر کرمی