استقرار دولت ملی در تایوان: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۳۰ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۱۶

چیانگ در تایوان تا سال1950 ریاست جمهوری را رسما در اختیار نگرفت.

در ژانویه ی1952، چیانگ دستور داد پارلمان لی زونگ رِن را به دلیل عدم توانایی در انجام وظایف به صورت رسم و غیابا استیضاح و در سال1954وی را رسما از پست معاونت ریاست جمهوری برکنار نماد. چیانگ برای بارها در سالهای 1954، 1960،1966 و1972 از سوی پارلمان در تبعید جمهوری چین به ریاست جمهوری برگزیده شد. در دوران جنگ سرد، اغلب کشورهای غربی و هم پیمانان آن چیانگ را به عنوان رییس جمهور تمام چین به رسمیت شناخته و تا اوایل دهه ی1970 کرسی نمایندگی چین در سازمان ملل را در اختیار چیانگ و جمهوری چین تایپه قرار دادند.

وی همیشه ادعای حاکمیت بر سرتاسر چین را داشت و تلاش می کرد سرزمین اصلی را از کمونیست ها بازپس بگیرد. وی ارتش را توسعه داده و مدام آماده ی حمله به سرزمین اصلی و دفاع از جزیره ی تایوان در صورت حمله ی نیروهای کمونیست نگهداشت.

وی به تمام مخالفان دولت کمونیستی در چین از جمله شورشیان مسلمان در استان یونن که علیه کمونیست ها می جنگیدند، کمک می کرد. تنها در دهه ی1980 بود که این نیروها از استان یونَن از طریق هوایی به تایوان منتقل شدند.

در تمام مدت حکومت چیانگ در تایوان، علیرغم وجود یک قانون اساسی دموکراتیک، این کشور به صورت تک حزبی اداره می شد که آن هم کاملا در اختیار مهاجران از سرزمین اصلی بود و بومیان تایوان هیچگونه حق مشارکت در دولت را نداشتند و قدرت تماما در اختیار طرفداران چیانگ و حالت اضطراری و حکومت نظامی همیشه برقرار بود. بومیان تایوانی حق آموزش به زبان محلی و یا اظهار نظر فرهنگی و یا حتی استفاده از زبان محلی در رسانه ها را نداشتند.

در دهه ی نخست استقرار چیانگ در تایوان که به دوران«ترور سفید» مشهور است، هرگونه مخالفت با دولت سرکوب و در این دوران بیش از 140هزار نفر از مخالفان تحت عنوان جاسوس کمونیست های پکن دستگیر، زندانی و یا اعدام شدند. تنها در دهه های1980 و 1990بود که جانشینان چیانگ تا حدودی آزادی در زمینه های فرهنگی و زبان را به بومیان داده و برخی از افراد تایوانی در بدنه ی دولت راه یافتند. با این همه، چیانگ با حمایت غرب توانست تایوان را در دوران حکومتش از نظر اقتصادی، به ویژه بخش صادرات، توسعه داده و این جزیره را به یکی از چهار ببر اقتصادی آسیا تبدیل کند^[۱].

نیز نگاه کنید به

مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ

کتابشناسی

↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی

[1] سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی

[۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
+[[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ]] در تایوان تا سال1950 ریاست جمهوری را رسما در اختیار نگرفت.
+در ژانویه ی1952، [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ]] دستور داد پارلمان لی زونگ رِن را به دلیل عدم توانایی در انجام وظایف به صورت رسم و غیابا استیضاح و در سال1954وی را رسما از پست معاونت ریاست جمهوری برکنار نماد. [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ]] برای بارها در سالهای 1954، 1960،1966 و1972 از سوی پارلمان در تبعید [[دوران معاصر(جمهوری چین)|جمهوری چین]] به ریاست جمهوری برگزیده شد. در دوران جنگ سرد، اغلب کشورهای غربی و هم پیمانان آن [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ]] را به عنوان رییس جمهور تمام [[چین]] به رسمیت شناخته و تا اوایل دهه ی1970 کرسی نمایندگی [[چین]] در سازمان ملل را در اختیار [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ]] و [[دوران معاصر(جمهوری چین)|جمهوری چین]] تایپه قرار دادند.
+وی همیشه ادعای حاکمیت بر سرتاسر [[چین]] را داشت و تلاش می کرد سرزمین اصلی را از [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|کمونیست ها]] بازپس بگیرد. وی ارتش را توسعه داده و مدام آماده ی حمله به سرزمین اصلی و دفاع از جزیره ی تایوان در صورت حمله ی [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|نیروهای کمونیست]] نگهداشت.
+وی به تمام مخالفان [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|دولت کمونیستی]] در [[چین]] از جمله شورشیان مسلمان در استان یونن که علیه [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|کمونیست ها]] می جنگیدند، کمک می کرد. تنها در دهه ی1980 بود که این نیروها از استان یونَن از طریق هوایی به تایوان منتقل شدند.
+در تمام مدت حکومت [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ]] در تایوان، علیرغم وجود یک قانون اساسی دموکراتیک، این کشور به صورت تک حزبی اداره می شد که آن هم کاملا در اختیار مهاجران از سرزمین اصلی بود و بومیان تایوان هیچگونه حق مشارکت در دولت را نداشتند و قدرت تماما در اختیار طرفداران چیانگ و حالت اضطراری و حکومت نظامی همیشه برقرار بود. بومیان تایوانی حق آموزش به زبان محلی و یا اظهار نظر فرهنگی و یا حتی استفاده از زبان محلی در رسانه ها را نداشتند.
+در دهه ی نخست استقرار [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ]] در تایوان که به دوران«ترور سفید» مشهور است، هرگونه مخالفت با دولت سرکوب و در این دوران بیش از 140هزار نفر از مخالفان تحت عنوان جاسوس [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|کمونیست های]] [[پکن]] دستگیر، زندانی و یا اعدام شدند. تنها در دهه های1980 و 1990بود که جانشینان [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ]] تا حدودی آزادی در زمینه های فرهنگی و زبان را به بومیان داده و برخی از افراد تایوانی در بدنه ی دولت راه یافتند. با این همه، [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ]] با حمایت غرب توانست [[تایوان]] را در دوران حکومتش از نظر اقتصادی، به ویژه بخش صادرات، توسعه داده و این جزیره را به یکی از چهار ببر اقتصادی آسیا تبدیل کند<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی</ref>.
 == نیز نگاه کنید به ==