استقرار دولت ملی در تایوان

چیانگ در تایوان تا سال1950 ریاست جمهوری را رسما در اختیار نگرفت.

در ژانویه‌ی1952، چیانگ دستور داد پارلمان لی زونگ ­رِن را به دلیل عدم توانایی در انجام وظایف به صورت رسم و غیابا استیضاح و در سال1954وی را رسما از پست معاونت ریاست جمهوری برکنار نماد. چیانگ برای بارها در سال­های 1954، 1960،1966 و1972 از سوی پارلمان در تبعید جمهوری چین به ریاست جمهوری برگزیده شد. در دوران جنگ سرد، اغلب کشورهای غربی و هم ­پیمانان آن چیانگ را به عنوان رییس جمهور تمام چین به رسمیت شناخته و تا اوایل دهه‌ی1970 کرسی نمایندگی چین در سازمان ملل را در اختیار چیانگ و جمهوری چین تایپه قرار دادند.

وی همیشه ادعای حاکمیت بر سرتاسر چین را داشت و تلاش می­ کرد سرزمین اصلی را از کمونیست­ ها بازپس بگیرد. وی ارتش را توسعه داده و مدام آماده‌ی حمله به سرزمین اصلی و دفاع از جزیره‌ی تایوان در صورت حمله‌ی نیروهای کمونیست نگهداشت.

وی به تمام مخالفان دولت کمونیستی در چین از جمله شورشیان مسلمان در استان یونن که علیه کمونیست­ ها می­ جنگیدند، کمک می ­کرد. تنها در دهه‌ی1980 بود که این نیروها از استان یونَن از طریق هوایی به تایوان منتقل شدند.

در تمام مدت حکومت چیانگ در تایوان، علی­رغم وجود یک قانون اساسی دموکراتیک، این کشور به صورت تک حزبی اداره می­ شد که آن هم کاملا در اختیار مهاجران از سرزمین اصلی بود و بومیان تایوان هیچ­گونه حق مشارکت در دولت را نداشتند و قدرت تماما در اختیار طرفداران چیانگ و حالت اضطراری و حکومت نظامی همیشه برقرار بود. بومیان تایوانی حق آموزش به زبان محلی و یا اظهار نظر فرهنگی و یا حتی استفاده از زبان محلی در رسانه­ ها را نداشتند.

در دهه‌ی نخست استقرار چیانگ در تایوان که به دوران«ترور سفید» مشهور است، هرگونه مخالفت با دولت سرکوب و در این دوران بیش از 140هزار نفر از مخالفان تحت عنوان جاسوس کمونیست­ های پکن دستگیر، زندانی و یا اعدام شدند. تنها در دهه­ های1980 و 1990بود که جانشینان چیانگ تا حدودی آزادی در زمینه­ های فرهنگی و زبان را به بومیان داده و برخی از افراد تایوانی در بدنه‌ی دولت راه یافتند. با این همه، چیانگ با حمایت غرب توانست تایوان را در دوران حکومتش از نظر اقتصادی، به ویژه بخش صادرات، توسعه داده و این جزیره را به یکی از چهار ببر اقتصادی آسیا تبدیل کند.

نیز نگاه کنید به

مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ