مشکلات زبان چینی

زبان چینی، قابل بازیابی از: https://www.instagram.com/p/CubfeIYrXL7/

مهم ترین مشکل این خط دشواری به ذهن سپردن هزاران کاراکتر یا نویسه­‌ی آن است. و یکی از اصلی ترین مشکلات این زبان تکرار است. یعنی از یک واژه برای نامگذاری تعداد فراوانی پدیده استفاده شده است. مثلا اگر یک چینی بگوید: «جیا» می‌توان لیستی از مفاهیم و اشیای گوناگون را در ذهن تجسم کرد که بر اساس کاربرد آن مرتب شده است(جیا ۱۶معنای رایج داشته و با ترکیب به ۴۲ معنا می‌رسد).

فقط با توجه به موقعیت و موضوع صحبت است که می­ توان یک مورد از آن­‌ها را انتخاب کرد تا به منظور گوینده پی برد. البته در بسیاری از موارد هم امکان دارد معنای مورد نظر گوینده غیر از مفهوم انتخاب شده باشد. مشکل دوم اصوات در زبان چینی است. بسیاری از اصوات موجود در زبان چینی برای یک خارجی آشنا به نظر می­رسند. اما تعدادی از آنها نیز، نه. برای نمونه، در این زبان سه نوع«ج، چ و ش» وجود دارد. تلفظ با تأکید، معمولی (مشابه آنچه ما در فارسی تلفظ می­کنیم.) و رقیق شده (که از نوک زبان تلفظ می‌شود). با استفاده از ۹ گونه تلفظ این حروف که هرکدام به چهار گونه­ در می‌آید، واژه‌ها و جملات چینی بسیار زیادی خلق می‌شود. به دلیل تکرار این ۹ صدا که مخارج آنها به هم نزدیک هم هست، خواندن متون و کلا کاربرد این زبان برای خارجی­‌ها تا حدی دشوار خواهد بود. شکل کاراکتر به نوعی دربردارنده ی مفهموم و تلفظ کلمه نیز هست. مثلا کاراکتر«خانه» تا حدی شبیه یک خانه‌ی ساده شده است. واژه‌ی خوابگاه و هتل هم که مفهوم اقامت کردن را در بر دارند، دارای شکلی شبیه خانه هستند. به همین صورت است درخت و جنگل که از کشیدن سه درخت در کنار هم تشکیل می­شود. هر واژه و کاراکتر چینی دارای یک فلسفه است که تا حدودی پس از آشنایی با فلسفه ی واژه­‌ها یا کاراکترها، به راحتی می­توان معنی آن را از روی شکل‌ها فهمید.

از آن­جا که اشکال در طول تاریخ دستخوش تغییرات بسیار زیادی شده‌اند، پی بردن به معنای آن از روی شکل، کار هر کسی هم نیست. در دهه­‌های اخیر در سرزمین اصلی چین، برای ساده سازی در آموختن و نوشتن، خیلی از کاراکترها یا قسمتی از آن­ها حذف شده و ساده تر شده‌اند. البته در مورد خط تایوانی که همان خط چینی سنتی است، این مطلب صادق نیست. اگرچه پی بردن به معانی از روی ظاهر کاراکتر خیلی ساده تر است، ولی به همان میزان نوشتن آن­ هم سخت تر و وقت گیر­تر خواهد بود و هر کاراکتر به صورت یک بخش (هجا) خوانده می‌شود.

نیز نگاه کنید به

زبان و خط چینی؛ زبان چینی؛ ساده سازی و استاندارد سازی زبان چینی

منبع اصلی

_{سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.}

نویسنده مقاله

علی محمد سابقی